Ήρθε η ώρα να γνωρίσετε τη Σούλα. Η Σούλα δεν είναι μια πλαστική σακούλα σαν όλες τις άλλες… Σκέφτεται, μιλάει και κυρίως αισθάνεται! Νιώθει τυχερή γιατί δε φορτώνεται ένα ολόκληρο καρπούζι σαν τη φίλη της τη Φιλιώ, αλλά και άτυχη, αφού παρασύρεται στη θάλασσα και τρέμει μήπως φτάσει μέχρι την Αμερική ή διαλυθεί μέσα στο νερό. Η Σούλα ζει απίστευτες περιπέτειες ενώ περιπλανιέται σε στεριά και θάλασσα. Συναντά φίλους της ναυαγούς, τη λεμονόκουπα και το μπουκαλάκι, αλλά και ζώα, ψάρια και πουλιά που προσπαθούν μάταια να την αποφύγουν. Γιατί άραγε βρέθηκε να τριγυρίζει στο λάθος μέρος; Μήπως η Σούλα ανήκει κάπου αλλού; Τις απαντήσεις θα μας δώσει η Χριστίνα Κασιντή, συγγραφέας του βιβλίου “Οι περιπέτειες μιας σακούλας”, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος.

Καλησπέρα, κ. Κασιντή! Είστε καινούργιο όνομα στον χώρο του παιδικού βιβλίου, επομένως θέλετε να συστηθείτε στους αναγνώστες μας; 

Είμαι ένας άνθρωπος που αγαπά τα παιδιά και λόγω επαγγέλματος, περνά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας μαζί τους. Έτσι μπορώ και «κλέβω» λίγη από τη φαντασία τους για να ζωγραφίσω τον κόσμο με πινέλο μου τις λέξεις.

Θέλετε να μας πείτε με λίγα λόγια τι συμβαίνει στο παραμύθι σας;

Το παραμύθι μου έχει μια  ασυνήθιστη πρωταγωνίστρια, τη Σούλα, μια πλαστική σακούλα που σκέφτεται, αισθάνεται και επικοινωνεί.Τα παιδιά την ακολουθούν στην απίστευτη περιπλάνησή της σε στεριά και θάλασσα,  γελούν με τα αστεία της, συμπάσχουν μαζί της όταν αυτή  φοβάται ή αγχώνεται, τη συμπαθούν, αλλά ταυτόχρονα συνειδητοποιούν ότι αποτελεί μια μεγάλη απειλή για τα ψάρια, τα ζώα, τα πουλιά και τα έντομα που συναντά στο δρόμο της  και που έχουν δίκιο να της φέρονται εχθρικά, αφού άθελά της μπορεί να τα βλάψει. Στο τέλος, ικανοποιούνται με τη λύση που δίνει, ποιος άλλος από ένα μικρό κορίτσι, μεταφέροντας το αισιόδοξο μήνυμα ότι τα παιδιά έχουν τη δύναμη να σώσουν τον κόσμο και να ξημερώσει μια καινούργια μέρα για τον πλανήτη μας.

Πώς εμπνευστήκατε την ιστορία της Σούλας; Ποια ήταν η αφορμή; Κι έπειτα, πώς τη δουλέψατε;

Μια σακούλα που έστειλε ο άνεμος ένα μεσημέρι στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου μου με ενέπνευσε να γράψω την ιστορία!Η αλήθεια είναι ότι ανέκαθεν θεωρούσα μείζον θέμα  την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, όπως όλοι μας. Σκέφτηκα, λοιπόν, ότι θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να ζωντανέψω μια σακούλα και να φανταστώ πώς θα  την υποδέχονταν τα πλάσματα της γης  όταν θα εισέβαλε στο χώρο τους και τι θα της έλεγαν αν μπορούσαν να της μιλήσουν. Από εκεί και πέρα, αναζήτησα πληροφορίες σε σχέση με την πλαστική ρύπανση και συμπεριέλαβα κάποιες στην ιστορία μου, παρουσιάζοντάς τις με χιούμορ ώστε να γίνουν κατανοητές από τους μικρούς αναγνώστες, να τους γεννήσουν σκέψεις και γόνιμο προβληματισμό και να  αποτελέσουν ερεθίσματα για συζήτηση.

“Αχ, τι άμυαλα πλάσματα είναι αυτοί οι άνθρωποι; Γιατί πετάνε τα σκουπίδια τους στη θάλασσα;” αναρωτιέται ένας από τους ήρωές σας. Έχετε απάντηση; Γιατί, πραγματικά, αυτό που συμβαίνει στις παραλίες, χειμώνα καλοκαίρι, είναι το λιγότερο εξοργιστικό…

Δυστυχώς, δεν υπάρχει απάντηση σε αυτό. Προκαλεί ανείπωτη θλίψη να βλέπει κανείς τα βουνά από σκουπίδια να κατακλύζουν τις παραλίες το καλοκαίρι, αλλά και τώρα, τον χειμώνα. Το περιβάλλον υποφέρει από την απερισκεψία και την ανευθυνότητα του ανθρώπινου είδους.Και αυτή την ανευθυνότητα καλούμαστε τώρα να πληρώσουμε, αφού η φύση παίρνει εκδίκηση για τις αλόγιστες καταστροφές που της έχουμε προκαλέσει. Για παράδειγμα, γνωρίζουμε ότι οι περισσότερες ασθένειες που μας ταλαιπωρούν σήμερα ξεκινούν από τη μόλυνση του περιβάλλοντος. Εκείνο που θα πρέπει να αντιληφθούμε είναι ότι η σχέση μας με τη Γη είναι αμφίδρομη και ότι προστατεύοντάς τη, προστατεύουμε και τους εμάς τους ίδιους.

Η λύση που προτείνετε στο βιβλίο σας είναι -ορθώς- η ανακύκλωση. Όμως, έπειτα από τόσα χρόνια που ανακυκλώνω, έχω ακόμα την απορία εάν η διαδικασία αυτή γίνεται σωστά στη χώρα μας. Έχετε ίσως μια καλύτερη εικόνα;

Η αλήθεια είναι ότι στις μέρες μας γίνεται συστηματική προσπάθεια από τις περιβαλλοντικές οργανώσεις και τα ΜΜΕ για τη σωστή πληροφόρηση και την ενημέρωση των πολιτών σε σχέση με την πρόληψη και την ανακύκλωση. Ωστόσο, φαίνεται ότι έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας, μιας και σύμφωνα με στοιχεία του 2019, η χώρα μας ανακυκλώνει μόνο το 16% των απορριμάτων της, σε αντίθεση με  άλλες ευρωπαϊκές χώρες που ανακυκλώνουν το 70%. Επιπλέον, πολλές φορές ακολουθούμε λάθος βήματα στην ανακύκλωση, τοποθετώντας στους μπλε κάδους μη ανακυκλώσιμα υλικά, όπως σπασμένα γυαλιά ή λερωμένες συσκευασίες και έτσι μάλλον βλάπτουμε παρά ωφελούμε το περιβάλλον. Στο βιβλίο μου γίνεται λόγος και για την επιτακτική ανάγκη για δραστική μείωση των πλαστικών προϊόντων μιας χρήσης. Είναι σοκαριστικό να διαβάζουμε ότι μικροσκοπικά κομμάτια πλαστικού μιας χρήσης έχουν βρεθεί μέχρι την Ανταρκτική και την άβυσσο στις Μαριάννες, στο πιο βαθύ γνωστό σημείο του πλανήτη!

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται η έκδοση δεκάδων παιδικών βιβλίων που σχετίζονται με την περιβαλλοντική προστασία. Πιστεύετε πως όταν μεγαλώσει αυτή η γενιά θα έχει αποκτήσει περιβαλλοντική συνείδηση χάρη στα παιδικά της διαβάσματα;

Πιστεύω ακράδαντα πως τα παιδικά βιβλία που γράφονται για το περιβάλλον πετυχαίνουν το στόχο τους που είναι να καλλιεργήσουν την οικολογική συνείδηση των παιδιών και να  τα εμπνεύσουν ότι είναι στο δικό τους χέρι να αλλάξουν τον κόσμο και να σώσουν τη Γη αρκεί να το θελήσουν και να αναλάβουν δράση.

Ποιες είναι οι προτάσεις σας ως εκπαιδευτικού -προς γονείς και εκπαιδευτικούς- που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε καλύτερα περιβαλλοντικά αποτελέσματα, καταρχάς σε επίπεδο οικίας, σχολείου ή γειτονιάς κι έπειτα σε μεγαλύτερη κλίμακα;

Θεωρώ ότι τα πάντα ξεκινούν από την οικογένεια. Αν οι γονείς υιοθετήσουν οικολογική στάση ζωής, αν ανακυκλώνουν σωστά, αν εξοικονομούν ενέργεια, αν προτιμούν το ποδήλατο για τις μετακινήσεις τους, τότε σίγουρα τα παιδιά θα ακολουθήσουν το παράδειγμά τους.Έπειτα, το σχολείο και το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον των παιδιών μπορούν να τα ευαισθητοποιήσουν απέναντι στο περιβάλλον δίνοντάς τους τη δυνατότητα να συμμετέχουν ενεργά σε δράσεις περιβαλλοντικού εθελοντισμού, όπως  η δεντροφύτευση, οι επισκέψεις σε κέντρα διάσωσης τραυματισμένων ζώων ή ο καθαρισμός μιας παραλίας. Με αυτόν τον τρόπο, τα παιδιά ενθαρρύνονται να σκεφτούν την έκταση του οικολογικού προβλήματος, την ευθύνη μας για αυτό, αλλά και τη σημασία που έχει η δραστηριοποίηση όλων μας για την αντιμετώπισή του.

Τέλος, έχετε κάποιο άλλο παραμύθι στα σκαριά; Αν ναι, μπορείτε να μας αποκαλύψετε κάτι περισσότερο; 

Έχω ήδη γράψει αρκετά παραμύθια και συνεχίζω να γράφω. Ελπίζω ότι σύντομα κάποιο νέο παραμύθι μου θα «ντυθεί» με εικόνες και θα γίνει όμορφο βιβλίο, όπως «οι Περιπέτειες μιας Σακούλας».

Χριστίνα Κασιντή: Οι περιπέτειες μιας σακούλας, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, εικονογράφηση Ράνια Μακρυγιάννη