Τα νέα δεδομένα που έχει φέρει στη ζωή μας ο κορονοϊός επιβάλλουν την παραμονή στο σπίτι, την αποφυγή άσκοπων μετακινήσεων ώστε να μειωθεί ο ρυθμός εξάπλωσης του ιού και να επανέλθει η ζωή μας στην κανονικότητα. Τα σχολεία έχουν κλείσει και τα παιδιά βρίσκονται στο σπίτι με τους γονείς προσπαθώντας να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα, να γεμίσουν τη μέρα τους δημιουργικά και ωφέλιμα. Αναπόσπαστο, όμως, κομμάτι της καθημερινότητας των παιδιών ήταν μέχρι πρόσφατα οι παππούδες και οι γιαγιάδες. Τα παιδιά τούς επισκέπτονταν συχνά ενώ πολλές φορές οι τελευταίοι είχαν αναλάβει και τη φύλαξη των εγγονιών τους όσο οι γονείς δούλευαν. Επειδή, όμως, οι ηλικιωμένοι ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου για να νοσήσουν από τον κορονοϊό, σύσσωμη η ιατρική κοινότητα συστήνει να αποφεύγονται οι επαφές, ιδιαίτερα με τα παιδιά, τα οποία μπορεί να είναι ασυμπτωματικά, αλλά ταυτόχρονα να μεταδίδουν τον ιό. Έχοντας ακούσει τις οδηγίες των ειδικών περιορίζουμε τις επισκέψεις στους αγαπημένους μας παππούδες προστατεύοντας τους. Έρχεται όμως η στιγμή που τα παιδιά εκδηλώνουν την ανάγκη τους να έρθουν σε επαφή με τον παππού και τη γιαγιά. Πώς μπορούμε τότε να αντικαταστήσουμε την άμεση επαφή, χωρίς να ληφθεί -εννοείται- ως απαγόρευση, ικανοποιώντας την ανάγκη των παιδιών μας, αλλά και των γονιών μας;

• Είναι σημαντικό να κατανοήσουν τα παιδιά γιατί δεν βλέπουμε τους παππούδες. Εξηγήστε με απλά λόγια τι είναι ο κορονοϊός και γιατί είναι σημαντικό να μένουμε όλοι σπίτια μας και ειδικά οι ηλικιωμένοι. Χωρίς κινδυνολογίες και φόβο, αναφερθείτε στις συστάσεις της επιστημονικής κοινότητας.
• Αναγνωρίστε την ανάγκη του παιδιού να δει τον παππού και τη γιαγιά. Ακούστε το συναίσθημα του και δείξτε ενσυναίσθηση σε αυτό που βιώνει.
• Εξωτερικεύστε το δικό σας συναίσθημα σχετικά με αυτή την κατάσταση.
• Βρείτε μαζί άλλους τρόπους ώστε να μείνετε συνδεδεμένοι και να δείξετε την αγάπη σας.

Αυτό το τελευταίο σημείο θα βοηθήσει το παιδί να δείξει έμπρακτα την αγάπη του αλλά και να επενδύσει ακόμη περισσότερο στην διαδικασία.

Να μερικές ιδέες ώστε να παραμείνουν τα παιδιά συνδεδεμένα με τον παππού και τη γιαγιά

• Καθιερώστε τηλεφωνικές επικοινωνίες μαζί τους αν όχι κάθε μέρα, σε τακτά χρονικά διαστήματα, ανάλογα με την προηγούμενη συχνότητα επαφής.
• Σε περίπτωση που υπάρχει αυτή η δυνατότητα, χρησιμοποιήστε την τεχνολογία και κάντε βιντεοκλήσεις.
• Σε αυτές τις βιντεοκλήσεις μπορείτε να προτρέψετε τα παιδιά να δημιουργήσουν μια παράσταση ή μια συναυλία για τους παππούδες και εσείς να είστε οι σκηνοθέτες.
• Αν οι παππούδες δεν είναι εξοικειωμένοι με τις βιντεοκλήσεις, μαγνητοσκοπήστε τα παιδιά με αυτά που θέλουν να τους δείξουν ή να τους πουν ώστε να τα δείξετε εσείς.
• Στο τηλέφωνο βάλτε τα παιδιά να φτιάξουν μαζί με τον παππού και τη γιαγιά τη λίστα με τα ψώνια που χρειάζονται, ώστε να συνεισφέρουν και αυτά στη διαδικασία.
• Δημιουργήστε ένα ημερολόγιο, είτε με ζωγραφιές για τα μικρότερα παιδιά, είτε με κείμενο για τα μεγαλύτερα, στο οποίο θα ζωγραφίζουν ή θα καταγράφουν αντίστοιχα, την ημέρα τους. Οι γονείς, θα παραδίδουν μαζί με τα ψώνια και αυτό.
• Βάλτε τα παιδιά να γράψουν ένα γράμμα ή να ζωγραφίσουν μια κάρτα στον παππού και τη γιαγιά.
• Μαγειρέψτε το αγαπημένο φαγητό ή γλυκό με τα παιδιά αποκλειστικά για τον παππού και τη γιαγιά. Τα παιδιά θα βοηθήσουν στην συσκευασία του, στολίζοντας το τάπερ ή τη σακούλα που θα το βάλετε. Μπορούν ακόμη να γράψουν και μενού ώστε να θυμίζει εστιατόριο! Σίγουρα θα δώσει μια νότα χαράς τους παππούδες αυτή η κίνηση.
• Βάλτε τα παιδιά να φτιάξουν κατασκευές τις οποίες θα δώσουν στον παππού και τη γιαγιά.
• Ψάξτε παλιές φωτογραφίες και δημιουργήστε κολάζ ή και άλμπουμ με οικογενειακές στιγμές.
• Καθιερώστε μία ώρα ανά τακτά χρονικά διαστήματα για τηλεφωνική επικοινωνία μαζί τους που μπορούν να διαβάσουν μαζί μία ιστορία ή να παίξουν ένα σύντομο παιχνίδι (ναι ή όχι, πρόσωπο ζώο πράγμα κτλ).
• Ξεκινήστε από απόσταση μία ιστορία/ ένα παραμύθι. Θα το ξεκινήσουν τα παιδιά, θα το συνεχίζουν οι παππούδες και ούτω καθεξής. Όταν ξαναβρεθούν θα διαβάσουν την ιστορία που έφτιαξαν μαζί όσο δεν βρισκόντουσαν.

Σίγουρα αυτό το διάστημα θα είναι δύσκολο για όλους μας και ειδικά για όσους θα το περάσουν μόνοι τους. Ας σκεφτούμε όμως πόσο σημαντικό είναι να ακολουθήσουμε τις οδηγίες των ειδικών για να προστατεύσουμε τους παππούδες και τις γιαγιάδες. Κι ας κάνει ο καθένας μας το καλύτερο που μπορεί ώστε να περάσει αυτό το διάστημα χωρίς να θέσουμε σε κίνδυνο όσους αγαπάμε, μένοντας όμως δίπλα τους με άλλους τρόπους.

Γράφουν η Μαρίνα Βεκρή (Ψυχολόγος–Ψυχοθεραπεύτρια) και η Παναγιώτα Μακρή (Ψυχολόγος, MSc in Child Development), συνεργάτιδες στο Εργαστήρι Ψυχοκινητικής, στο site του οποίου πρωτοδημοσιεύτηκε το παρόν κείμενο.