Ο γυναικοκτόνος, αστυνομικός της Τροχαίας Β.Π., σκότωσε την πρώην σύζυγο του και τη φίλη της έξω από τον χώρο εργασίας τους, στην Κηφισιά. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, αφού συνελήφθη ομολόγησε ότι είχε σχεδιάσει τη δολοφονία, με το υπηρεσιακό του περίστροφο, και των δυο «γιατί η φίλη έβαζε λόγια στην πρώην του», με την οποία ήταν σε «διαμάχη για την επιμέλεια των δυο ανήλικων παιδιών τους». Δεν είναι η πρώτη, και δυστυχώς ούτε η τελευταία γυναικοκτονία στη χώρα μας: Τους 3 πρώτους μήνες του 2020, 5 γυναίκες δολοφονήθηκαν, στην πλειοψηφία τους από κακοποιητικούς συζύγους/συντρόφους.Γνωρίζουμε καλά ότι η ενδοοικογενειακή βία γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνη όταν οι γυναίκες εγκαταλείπουν τον κακοποιητικό σύζυγο/σύντροφο, όπως σε αυτή την περίπτωση. Οι περιπτώσεις των γυναικών που δεν «ξεμπλέκουν έτσι εύκολα» από τους κακοποιητές τους, είναι καθημερινές: Γυναίκες που έχουν φύγει από το κακοποιητικό περιβάλλον, αλλά δέχονται καθημερινή βία και εξευτελισμό από πρώην συζύγους/συντρόφους, που τις καταδιώκουν στο δρόμο, έξω από το σχολείο των παιδιών, ακόμη και στο χώρο δουλειάς.
Είναι η στιγμή που η τοξική αρρενωπότητα μπορεί να φτάσει ακόμη και στα δολοφονικά της όρια, γιατί νιώθει ότι χάνει τον έλεγχο πάνω στο σώμα και τη ζωή της γυναίκας. Άλλωστε ο κοινωνικός έλεγχος είναι η βασική επιδίωξη των δραστών έμφυλης βίας, αντρών που θεωρούν τις γυναίκες κατώτερες, άξιες «σωφρονισμού» ακόμη και μέσω της βίας.
Στην περίπτωση της διπλής γυναικοκτονίας, η δομική βία και η έμφυλη βία διασταυρώθηκαν. Αναδεικνύοντας ότι η μάτσο κουλτούρα είναι εμπεδωμένη και σε μερίδα (ενόπλων) ανδρών των σωμάτων ασφαλείας. Σε αυτή την περίπτωση, ο δράστης δεν στράφηκε μόνο ενάντια στην πρώην σύζυγο, αλλά και στον κοινωνικό της περίγυρο. Άλλωστε διακαής προσπάθεια των κακοποιητών είναι η κοινωνική απομόνωση των θυμάτων τους. Σε αυτό το πλαίσιο και η φίλη της γυναίκας, που πιθανότατα αποτελούσε στήριγμά της, έγινε στόχος.
Όλα τα παραπάνω δεν μοιάζουν καινούργια, αποτελούν επαναλαμβανόμενα μοτίβα πατριαρχικών κοινωνιών, που ανέχονται την έμφυλη βία, που αρνούνται να κηρύξουν τον πόλεμο σε αυτή την πανδημία, που δολοφονεί χιλιάδες γυναίκες παγκοσμίως.
Αυτό που είναι καινούργιο, στις πρωτόγνωρες καταστάσεις που ζούμε, είναι ότι χιλιάδες γυναίκες (και τα παιδιά τους) είναι αναγκασμένες να βρίσκονται εγκλωβισμένες στο σπίτι, μαζί με τους κακοποιητές τους. Με δεδομένο ότι η ενδοοικογενειακή βία παροξύνεται σε περιόδους κρίσεων, φυσικών καταστροφών κ.ά., με δεδομένο ότι το ήδη ανεπαρκές σύστημα απόκρισης στην έμφυλη βία δεν μπορεί να ανταποκριθεί με το συνήθη ρυθμό, χιλιάδες γυναίκες βρίσκονται πλέον εκτεθειμένες σε ανυπολόγιστους κινδύνους.
Δεν πρέπει να κλείσουμε τα μάτια. Στεκόμαστε με κάθε τρόπο δίπλα στις επιζώσες έμφυλης βίας.
