Ένας κανόνας που συχνά ξεχνάμε είναι αυτό που αφορά στη μαγεία και τη δημιουργικότητα που μπορεί να προσφέρει η απλότητα. Τα περισσότερες φορές ψάχνουμε γύρω μας το κάτι ιδιαίτερο, το κάτι σπουδαίο που θα μας δώσει λύσεις και θα μας βγάλει από μια δύσκολη κατάσταση. Έτσι ξεχνάμε ότι τα απλά υλικά που υπάρχουν γύρω μας, μπορούν κάλλιστα να δώσουν αυτή την ευκαιρία που αναζητούμε και να γίνουν παιχνίδια αντι-βαρεμάρας!
Το οικοδομικό υλικό είναι ένα παιχνίδι που δίνει αυτή την ευκαιρία.
Είναι ένα παιχνίδι χωρίς κανόνες. Το μόνο που έχουμε στα χέρια μας είναι ξύλινα τουβλάκια διαφορετικών μεγεθών και σχημάτων (ή/και lego). Με αυτά τα τουβλάκια μπορεί ένα παιδί να περάσει πάρα πολλές ώρες παιχνιδιού, συνεργασίας, κατασκευών… Η φαντασία και η δημιουργικότητα των παιδιών μπορεί να φτιάξει κάστρα, σπίτια, πλατείες, να δημιουργήσει ντόμινο, διαδρόμους για να περάσει μία μπάλα… Το πιο σπουδαίο με αυτά είναι ότι δεν χρειάζονται καν οδηγίες! Αρκεί να δοθεί το υλικό στα παιδιά και να αφεθούν ελεύθερα να πλάσουν τους δικούς τους κόσμους!
Κάπως ανάλογα λειτουργούν και τα ανακυκλώσιμα υλικά.
Κουτιά από γάλα, το εσωτερικό από το χαρτί κουζίνας ή τουαλέτας, καπάκια… μπορούν να μεταμορφωθούν σε μολυβοθήκες, ανθρωπάκια – ρομπότ, σπιτάκια, αυτοκινητάκια…Πώς θα σας φαινόταν μια πολιτεία με σπίτια και πολυκατοικίες με κουτιά από χυμούς ή από γάλα; Τι θα λέγατε για μια μολυβοθήκη, ή αυτοκινητάκια από ρολό κουζίνας και μπάνιου;
Πολλές ευκαιρίες δίνουν και τα παλιά και σκισμένα ρούχα ή/και κάλτσες, που δε μας κάνουν ή δεν τα θέλουμε πια.
Μια μπλούζα μπορεί να γίνει ζακέτα αν την κόψουμε μπροστά, να γίνει αέρινη αν στο κάτω μέρος κόψουμε κρόσια και πιο παιχνιδιάρικη αν τη ζωγραφίσουμε! Το ίδιο και οι κάλτσες. Έχετε δοκιμάσει να φτιάξετε (πατατο)ανθρωπάκια από κάλτσες; Τις γεμίζουμε με ρύζι, κολλάμε στην άκρη για να κλείσει, ζωγραφίζουμε μάτια – μύτη – στόμα και κολλάμε μαλλί ή κομμάτια υφάσματος για καπέλο και μαλλιά και πόδια, αν θέλουμε.
Στον χορό μπορούν να μπουν και τα ζυμαρικά, τα όσπρια, το ποπ-κορν!
Μπορούμε να τα βάψουμε με δαχτυλομπογιές κι όταν στεγνώσουν να φτιάξουμε κολλάζ: ένα πρόσωπο, ζωάκια, πεταλούδες, δέντρα, μαργαρίτες. Με μακαρόνια με τρύπες να φτιάξουμε βραχιόλια και κολιέ. Ή ακόμα και να συνδυάσουμε τρόπους και τεχνικές! Για παράδειγμα σε ένα χαρτόνι να σχεδιάσουμε ένα δέντρο και τα ανθάκια να είναι από μακαρόνια χρωματιστά ή ποπ-κορν που θα κολλήσουμε.
Η λογική σε όλα αυτά είναι ένα απλό και καθημερινό υλικό και μία οδηγία ή μάλλον προσανατολισμός προς κάτι και να αφήσουμε τα παιδιά ελεύθερα να εκφραστούν! Τα παιδιά παίρνουν στα σοβαρά το παιχνίδι! Και αν τους δοθεί η ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν ένα υλικό που δεν το έχουν συνηθίσει, είναι ικανά να αφιερώσουν πολλές ώρες σε αυτό! να βάλουν όλη τους την τέχνη προκειμένου να δημιουργήσουν αυτό το «κάτι άλλο» και «μοναδικό!» που κανείς ποτέ – πριν από αυτά δεν είχε σκεφτεί!
Η Μαριάννα Κουμαριανού είναι παιδαγωγός και συγγραφέας. Θα τη βρείτε στο mkoumarianos@gmail.com.
