Η λυρική τραγουδίστρια και συγγραφέας Μυρτώ Μποκολίνη μιλάει στο Τaλκ για το εικοσιτετράωρό της ως εργαζόμενης μαμάς.
24 ώρες single μαμά δύο παιδιών, 24 ώρες μαμά λυρική τραγουδίστρια και συγγραφέας, 24 ώρες μαμά παιδιού με ειδικές δυσκολίες και ειδικές χάρες, 24 ώρες μαμά.
Είναι δύσκολο πράγμα η μητρότητα, κακά τα ψέματα –είτε είσαι σε σχέση είτε είσαι μόνος σου. Η φροντίδα, η έγνοια για το αν είναι τα παιδιά καλά όταν δεν είναι μαζί σου, η διαρκής αγωνία για να οργανώσεις τα πάντα σε χρόνο ντετέ ,να μπορείς να είσαι ταυτόχρονα παρούσα για δύο πλάσματα με διαφορετικές ανάγκες, να πρέπει να είσαι πάντα το σωστό πρότυπο, να είσαι με το χαμόγελο ακόμα και τη στιγμή που ο κόσμος καταρρέει… Και όλα αυτά με μόλις 6 ώρες ύπνου.
Μέσα σε αυτές τις 24 ώρες πρέπει να βρω και κάποιες για μένα. Μέσα σε αυτές βάζω, εννοείται, και τη δουλειά μου που υπεραγαπώ. Κάποιες ώρες για να μπορέσω να κρατήσω τη φωνή μου σε φόρμα, να συνεχίσω το βιβλίο που γράφω, να δω ένα αγαπημένο μου πρόσωπο. Παράλληλα, όμως, το μυαλό μου δεν σταματάει ποτέ να προσπαθεί να βρίσκει τρόπους για να βοηθήσω τον μικρό μου γιο, που είναι στο φάσμα του αυτισμού. Ο στόχος μου είναι να μπορέσω να βρω τρόπους να κατακτήσει το δώρο της ομιλίας. Να βρω τρόπους να αποκωδικοποιήσω την ελληνική γλώσσα, ώστε να μπορεί να την καταγράψει ένας μικρός άνθρωπος με νευροδιαφορετικότητα. Οπότε η δημιουργικότητά μου επικεντρώνεται κυρίως εκεί.
24 ώρες μαμά και σε περίοδο μετακόμισης, οπότε, εκτός από την καθιερωμένη ρουτίνα της ημέρας που έχουν όλες οι μαμάδες παιδιών που πάνε σχολείο, ξεδιαλέγω τι θα κρατήσω, τι θα χαρίσω, τι θα πετάξω… Ποτέ δεν μου ήταν εύκολο να αποχωριστώ το οτιδήποτε. Κάθε αντικείμενο και μια ανάμνηση… Έχω δυσκολία να αποδεχτώ ότι περνάμε σε μια επόμενη φάση ζωής.
Ρωτάω την κόρη μου: «Αυτό το παπάκι το θέλεις; Ήταν το αγαπημένο σου!»
«Δεν το θυμάμαι!» (Μαχαιριά στην καρδιά…)
«Αυτό το ρούχο σου κάνει;»
Και της φοράω με παρακάλια ένα ακόμα περσινό φόρεμα, για να δω αν κάθεται σε βερσιόν πιο μίνι, ενώ γκρινιάζει (με τα δίκια της).
«Αυτό το βιβλίο θα το πάρουμε μαζί μας, εντάξει;»
«Έλα, βρε μαμά, αυτό είναι για μωρά!» (Απανωτές μαχαιριές…)
Και δεν μου πάει το χέρι να μην το βάλω στην κούτα με τα πράγματα που θα πάνε στο καινούργιο σπίτι! Θέλω να το διαβάσουμε άλλη μια φορά κι ας μην είναι πια για την ηλικία της, θέλω να παίξουμε και να γελάσουμε όπως παλιά!
Θα χτίσουμε σίγουρα καινούργιες αναμνήσεις, θα παίξουμε καινούργια παιχνίδια, θα διαβάσει μόνη της πολλά βιβλία τώρα που είναι πια σχεδόν 7 χρονών. Έτσι είναι… Μεγαλώνουν και αλλάζουν διαρκώς, αυτονομούνται σταδιακά χωρίς να το καταλάβουμε. Νοσταλγούμε το νεογέννητο, το νηπιάκι που είπε τις πρώτες του κουβέντες, το παιδάκι που πήγε πρώτη μέρα σχολείο… Όμως, η ζωή προχωράει και είναι ευλογία να τα βλέπουμε να μεγαλώνουν, οπότε παίρνουμε δύναμη και πάμε παρακάτω, μεγαλώνοντας κι εμείς μαζί με τα παιδιά μας.
Η Μυρτώ Μποκολίνη γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Λουξεμβούργο και στις Βρυξέλλες. Απόφοιτη του Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου, σπούδασε παράλληλα υποκριτική και μονωδία στην Αθήνα. Συνέχισε την εκπαίδευσή της στο τραγούδι στο Στούντιο Όπερας του θεάτρου Carlo Felice της Γένοβας και στην Ακαδημία του Festival Puccini. Ερμήνευσε πρωταγωνιστικούς ρόλους σε σημαντικά ιταλικά θέατρα. Από το 2016 έχει επιστρέψει στην Ελλάδα και συνεργάζεται με την Εθνική Λυρική Σκηνή. Από τις Εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορεί το βιβλίο της «Ποντίκι στην οικία Τσαϊκόφσκι», σε εικονογράφηση της Άννας Τζώρτζη.
