Μπαίνουμε βιαστικά από την πόρτα, πετάμε τα κλειδιά στο καλαθάκι μαζί με τις αποδείξεις και τους λογαριασμούς, βγάζουμε όρθιοι τα παπούτσια μας από αλληλεγγύη στο άσπρο χαλί, ενώ ταυτόχρονα –σε κίνηση που θα ζήλευε και μπαλαρίνα– βγάζουμε το παλτό και το κρεμάμε στο πολυμηχάνημα της γυμναστικής που επιτελεί άλλο έργο από αυτό που ονειρεύτηκε ο κατασκευαστής του! Κάπου εκεί θυμόμαστε και το δόλιο παιδί που περιμένει ντυμένο σαν κρεμμύδι τη λευτεριά του! Το γδύνουμε βιαστικά ενώ πατάει το κεφάλι μας για να βρει ισορροπία και να βγάλει τα παπούτσια του, ζητώντας ταυτόχρονα κάτι που του κίνησε το ενδιαφέρον από το απέναντι ράφι, συμμετέχοντας ελάχιστα έως καθόλου στην προσπάθειά του να απελευθερωθεί από το παλτό και τα παπούτσια του! Σας θυμίζει κάτι αυτή η ιστορία;

Η είσοδος του σπιτιού πρέπει να «καλεί» αυτόν που ανοίγει την πόρτα κοντά της, ακόμα και αν αυτός έχει μόλις περπατήσει! Στο σπίτι που ζουν όλοι η είσοδος έχει μια θέση και μια σκέψη για όλους. Μια κρεμάστρα με θέσεις τόσες όσα τα μέλη της οικογένειας – κι ακόμα παραπάνω αν έχετε συχνά κόσμο. Μόνο που οι κρεμάστρες των παιδιών θα είναι κρεμασμένες στο ύψος των δικών τους ματιών ώστε να τις φτάνουν. Ένα σκαμπό για να κάθεστε να βγάζετε τα παπούτσια σας και ένα μικρότερο σκαμπό ή μαξιλάρι στο πάτωμα για να κάθονται και εκείνα και να τα βγάζουν. Ένα καλάθι ψηλά για τα δικά σας σημαντικά αντικείμενα και ένα χαμηλά για τα δικά τους. Ένα κουτί με μια μικρή βούρτσα για παπούτσια και άλλη μια για το παλτό τους. Ένας ολόσωμος καθρέφτης που να φτάνουν να δουν τη φιγούρα τους από την κορυφή ως τα νύχια. Και η λίστα συνεχίζεται…

Το «κλειδί» για να φτιάξετε μια είσοδο φιλική για τα παιδιά είναι να δείτε τι χρειάζεται να κάνουν μπαίνοντας σπίτι και να τα βοηθήσετε να το κάνουν με αξιοπρέπεια και μόνα τους, οργανώνοντας τον χώρο έτσι ώστε να μπορούν. Στην αρχή θα τους βγάζετε εσείς τα παπούτσια, καθισμένα όμως στο σκαμπό μπορούν με ακρίβεια να δουν τι κάνετε ώστε να τα καταφέρουν σύντομα μόνα τους. Αν μάλιστα τα παπούτσια τους έχουν ένα εύκολο κούμπωμα σύντομα θα προσπαθήσουν! Δείξτε τους να περιποιούνται το παλτό τους με μια βούρτσα και να βάζουν την ομπρέλα τους σε μια ομπρελοθήκη. Τα παιδιά λατρεύουν την καθημερινότητα αν αυτή έχει ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες!

Η φιλική είσοδος βοηθά σε όλες τις ηλικίες. Ακόμα και όταν έχουν μεγαλώσει και οι καβγάδες πια προσανατολίζονται στο «μάζεψε επιτέλους τίποτα!», μια σωστά οργανωμένη είσοδος με καλάθια και θέση για όλους θα τα διευκολύνει να κάνουν αυτό που βαριούνται απεριόριστα. Σε μεγαλύτερες ηλικίες ίσως βοηθούσαν καλύτερα τα κλειστά κουτιά για ευνόητους λόγους!

Πέρα από τις ηλικίες, το «φιλόξενο» σπίτι φαίνεται από τη στιγμή που ανοίγει η πόρτα. Πίσω λοιπόν από την οργανωμένη είσοδο που σέβεται τις ανάγκες όλων των μελών της οικογένειας κρύβεται και κάτι ακόμα πιο βαθύ και εξίσου ουσιαστικό: το μήνυμα που λαμβάνουν οι λιλιπούτειοι οικοδεσπότες για τη φιλοξενία. Και είναι αυτό που θα μας οδηγήσει να κρεμάσουμε όμορφα κάδρα ή ζεστές οικογενειακές φωτογραφίες δίπλα στον καλόγερο, ένα βάζο με λουλούδια της εποχής, ή ακόμα και ένα βαζάκι με σοκολατάκια για να γλυκάνουμε όσους περνούν το κατώφλι μας. Η είσοδος του σπιτιού, όσο μικρή κι αν είναι, πρέπει να έχει χαρακτήρα. Οι καιροί το επιβάλλουν και ο κόσμος γυρνά και πάλι στο σπίτι για να διασκεδάσει και να περάσει χρόνο, τα οικογενειακά τραπέζια επιστρέφουν, και είσοδος του σπιτιού αποκτά και πάλι την παλιά αίγλη της. Ανοίξτε την πόρτα στον καινούργιο χρόνο σκεπτόμενοι πρώτα αυτούς που θα διαμορφώσουν το μέλλον: τα παιδιά! Κι αν είχα μια ευχή να τους δώσω θα ήταν να είναι και πάλι οι πόρτες των σπιτιών τους ανοιχτές όπως παλιά…