Συνεχίζοντας στο μονοπάτι της ψυχοκινητικής εξέλιξης του ανθρώπου φτάνουμε σιγά σιγά στον 6ο μήνα και σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από ραγδαίες αλλαγές.
Το μωρό «μας» πλέον είναι μυϊκά αρκετά ανεπτυγμένο ώστε να μπορεί πλέον, εκτός από το κεφάλι του, να στηρίζει καλά και το βάρος του. Έτσι όταν το έχουμε αγκαλιά όρθιο, στέκεται με τα πόδια τεντωμένα και μάλιστα αυτό δίνει την ψευδαίσθηση ότι θέλει να περπατήσει (είναι όμως ψευδαίσθηση!). Το tummy time των προηγούμενων μηνών εκτός από δυνατούς μύες στον αυχένα και τη ράχη τού έχει δώσει δύναμη και στα χέρια. Όταν το βάζουμε να κάτσει δείχνει μια σταθερότητα, η οποία όμως κρατά λίγα δευτερόλεπτα. Συνήθως ακολουθεί πτώση προς τα πλάγια και γι’ αυτό θέλει προσοχή από τους γονείς να μην επαναπαυτούν από τις «ικανότητες» του μικρού ανθρώπου. Αν μάλιστα τα χέρια του είναι «δουλεμένα» από την μπρούμυτα θέση (πόσο σημαντικό είναι τελικά το tummy time…), τότε το μωρό αμέσως θα τα χρησιμοποιήσει για να ανακτήσει την ισορροπία του. Σε αυτήν την ηλικία πλέον ρολάρει από την ανάσκελα θέση στην μπρούμυτα και το ανάποδο. Το πιο χαρακτηριστικό όμως, το οποίο μας αφήνει συχνά άφωνους, είναι η ευλυγισία του, χάρη στην οποία μπορεί και πιπιλά το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού.
Το μωράκι μας επιδεικνύει ωριμότητα και σε επίπεδο συντονισμού κινήσεων. Τα δύο χέρια συνεργάζονται για πρώτη φορά και το παιδί περνά αντικείμενα από το ένα χέρι στο άλλο. Ωστόσο, όταν αυτά πέσουν κάτω και τα χάσει από το οπτικό του πεδίο δείχνει συνήθως αδιαφορία.
Σε αυτήν τη χρονική στιγμή τα μωρά κρατάνε το μπισκότο ή ένα κομμάτι ψωμί και μάλιστα αντιστέκονται αν πας να τους το πάρεις. Και επειδή πλέον όλα τα δοκιμάζουν, είναι μια καλή ευκαιρία να ξεκινήσετε να δίνετε ημιστερεές τροφές, όπως λιωμένη πατάτα ή βρασμένο καρότο, μπρόκολο, κουνουπίδι ή την κόρα του ψωμιού και να τα αφήσετε να τα αλέθουν με τις γνάθους. Η μάσηση δεν προϋποθέτει τα δόντια και όσο πιο νωρίς εκτεθούν τα παιδιά στις πιο σχηματισμένες τροφές, τόσο πιο γρήγορα θα μάθουν να τρώνε, χωρίς φόβο πνιγμονής και «γυμνάζοντας» σωστά τα δόντια. Το baby led weaning είναι ολόκληρη ενότητα που δεν μπορεί να αναλυθεί μέσα από ένα άρθρο, αλλά αξίζει να ψάξετε στη βιβλιογραφία σχετικά άρθρα.
Η ωριμότητα στις κινήσεις φαίνεται και από τα μάτια. Τους πρώτους 6 μήνες μπορεί να παρατηρούμε ότι τα ματάκια κοιτάνε προς τα μέσα (συγκλίνων στραβισμός). Αν αυτή η εντύπωση επιμένει και τους επόμενους μήνες είναι κάτι που πρέπει να συζητηθεί με τον παιδίατρο, αφού φυσιολογικά οι οφθαλμικές κινήσεις πρέπει να είναι παράλληλες και τα δύο μάτια να συντονίζουν τις κινήσεις τους.
Τα παιδιά γίνονται όλο και πιο κοινωνικά, με φωνές, «ουρλιαχτά» ευχαρίστησης, γέλια, κουβεντούλες, με αλλαγή στη χροιά της φωνής ανάλογα με τον τόνο της φωνής που τους μιλάς.
Καθώς όμως μεγαλώνει ο άνθρωπος, κατανοεί και περισσότερα και αυτό δεν είναι πάντα ευχάριστη διαδικασία. Μέχρι τώρα υπήρχατε για το παιδί σας όσο βρισκόσασταν στο οπτικό του πεδίο. Δεν είχε δηλαδή την αίσθηση της «μονιμότητας του αντικειμένου», όπως το αποκαλούμε. Μετά τον 6ο μήνα όμως ο ώριμος πια εγκέφαλος καταλαβαίνει ότι η μαμά λείπει όταν βρίσκεται στην κουζίνα και εκείνο παίζει στο σαλόνι. Η απουσία αυτή γίνεται αντιληπτή και προκαλεί άγχος. Στο 2ο εξάμηνο της ζωής λοιπόν αρχίζει να εμφανίζεται το «άγχος αποχωρισμού», κάνοντας πολλές φορές ανεξήγητα ανήσυχο το βρέφος, ειδικά στον βραδινό του ύπνο. Σε αυτήν την αίσθηση τη μονιμότητας του αντικειμένου στηρίζεται και το παιχνίδι κάλυψης-αποκάλυψης (κου-κου-τσα), που τόσο απολαμβάνουν.
Όπως καταλάβατε, ο μικρός άνθρωπος που μεγαλώνετε είναι μια πλήρης προσωπικότητα, με περισσότερη επιδεξιότητα από ό,τι πριν και με πιο έντονο χαρακτήρα. Είναι λοιπόν η καλύτερη παρέα για παιχνίδι. Πάρτε ένα παιχνίδι και τοποθετήστε το σε απόσταση. Θα το βοηθήσει να γυμνάσει τα χέρια και τον κορμό του, να μάθει ισορροπία και να αποκτήσει από τώρα αυτοπεποίθηση. Άλλο παιχνίδι που κεντρίζει το ενδιαφέρον τους είναι ο καθρέφτης. Βάλτε τα μπροστά στον καθρέφτη και θα δείτε τι χαρά θα κάνουν που θα αναγνωρίζουν τον εαυτό τους. Μιλάτε τους συνέχεια για ό,τι συμβαίνει στο σπίτι, για οτιδήποτε κάνετε και ακόμα καλύτερα τραγουδιστά. Τέλος, βάλτε στη ζωή τους το βιβλίο. Βιβλία μαλακά με απλές ευδιάκριτες εικόνες θα τα βοηθήσουν από τώρα να αναπτύξουν σκέψη και λόγο, ενώ θα αγαπήσουν το βιβλίο και μετέπειτα το διάβασμα, χωρίς να είναι στόχος η ακαδημαϊκή καριέρα, αλλά η αγάπη για μάθηση. Μπορεί να σας φαίνεται κάπως περίεργα νωρίς όλο αυτό, αλλά οι νευρικές συνάψεις από τώρα «χορεύουν» στον παιδικό εύπλαστο εγκέφαλο.
Το παιδί μας μεγάλωσε κι άλλο, κατά τρεις μήνες μόνο… όμως είδατε πόσα παραπάνω έχει κατακτήσει. Νικάει κάθε μέρα τον χρόνο, αφού οι τρεις μήνες φαίνονται πολύ λίγοι για όλες αυτές τις «νίκες». Ενισχύστε του την αυτοπεποίθηση, εμπλουτίστε τις δεξιότητές του και ακονίστε το σύνθετο πλέον μυαλό του. Τα πρώτα βήματα είναι εκείνα που χαράζουν τη μετέπειτα πορεία…
Ο Ιορδάνης Παπαδόπουλος είναι παιδίατρος και υποστηρικτής του μητρικού θηλασμού (Ν. Ψυχικό, Ρ. Φεραίου 32, τηλ. 6936793132, iordanispapado@hotmail.com», Facebook: μικρο «σονοκομείο» )
