Διαβάσαμε το βιβλίο "Ζαχρά και Νικόλας: οι ιστορίες τους"

Για τα παιδιά μου το προσφυγικό ζήτημα είναι μέρος της καθημερινότητάς τους, γιατί έχουν συμμαθητές προσφυγόπουλα από τη Συρία, τα ζουν καθημερινά, γνωρίζουν τις ιστορίες τους, τους μαθαίνουν σιγά σιγά τη γλώσσα μας, τους μαθαίνουν σιγά σιγά να μη φοβούνται. Για τα παιδιά μου τα προσφυγόπουλα μπορεί να είναι πράγματι κάτι διαφορετικό από τα υπόλοιπα παιδιά, δεν γίνεται άλλωστε να μην είναι, αλλά ταυτόχρονα και πάνω από όλα είναι κυρίως παιδιά, συμμαθητές, μαζί στην τάξη, μαζί στην αυλή, μαζί στο παιχνίδι. Για όλους τους παραπάνω λόγους βρήκαν το βιβλίο “Ζαχρά και Νικόλας: οι ιστορίες τους”, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος σε κείμενο της Σοφίας Πανίδου και εικονογράφηση της Mariona Cabassa, πολύ κοντά στην πραγματικότητά τους και το αγάπησαν αμέσως.

Μαζί τους, το αγάπησα κι εγώ, καταρχάς για την πανέξυπνη ιδέα του. Το “Ζαχρά και Νικόλας: οι ιστορίες τους” είναι ένα ξεχωριστό εικονογραφημένο βιβλίο με άξονα το προσφυγικό ζήτημα, με ελάχιστο, αλλά ουσιαστικότατο κείμενο και πολλή εικόνα. Δεν είναι μια κλασική εξιστόρηση. Πρωταγωνιστές δυο παιδιά. Η Ζαχρά και ο Νικόλας. Αντικριστά. Στη μια σελίδα, στην αριστερή, της Ζαχρά, πόλεμος. Στην άλλη, στη δεξιά, του Νικόλα, ειρήνη. Το κάθε παιδί βιώνει τη δική του πραγματικότητα, τα λόγια τους, όμως, είναι κοινά, όπως κοινές -αλλά ταυτόχρονα τόσο διαφορετικές- είναι και οι συνήθειές τους. Δύο δρόμοι παράλληλοι… Μέχρι τη στιγμή που θα τμηθούν. Αυτή η τομή είναι τόσο αισιόδοξη που φέρνει αμέσως δάκρυα στα μάτια. Αυτή η τομή είναι η καθημερινότητα πολλών παιδιών στη χώρα μας, που μας πάει πολύ μπροστά σαν ανθρώπους και καθόλου πίσω, όπως ορισμένοι διατείνονται.

Η Σοφία Πανίδου δημιούργησε μια δυνατή συρραφή φράσεων που λέει και ακούει καθημερινά ένα παιδί. Η Mariona Cabassa δημιούργησε έντονες και ζωντανές εικόνες δύο διαφορετικών παιδικών κόσμων, χρωματισμένες ανάλογα με την κατάσταση που παρουσιάζουν. Το αποτέλεσμα είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο που αγγίζει με πρωτοτυπία το προσφυγικό ζήτημα, χωρίς πολλά λόγια. Τα επιπλέον λόγια θα τα πούμε, αν χρειαστεί, όλοι εμείς, οι αναγνώστες του βιβλίου., που αφορά κάθε ηλικία.

Για όλες τις Ζαχρά που κατάφεραν να φτάσουν σε μιαν άλλη χώρα, μακριά από τον πόλεμο και να συνεχίσουν τη ζωή τους και για όλους τους Νικόλες που άνοιξαν την αγκαλιά τους και τις υποδέχτηκαν με αγάπη. Για τα παιδιά μου και για τους συμμαθητές τους. Να είναι οι μέρες όλων σας, παιδιά μας, γεμάτες χρώμα, σαν το τελευταίο σαλόνι του βιβλίου. Και να ΄ναι τα χέρια σας πάντοτε σφιχτά κρατημένα μεταξύ τους.