Όταν η κόρη μου διάβασε το «Μυστήριο στη Λίμνη Λαμπίκο», το πρώτο παιδικό βιβλίο της Ευτυχίας Γιαννάκη (εκδόσεις Ίκαρος),, φαγώθηκε να συναντήσει τα Πιτσιμπουίνια, τους πολύχρωμους μικρούς πιγκουίνους που πρωταγωνιστούν στις σελίδες του. Όσο κι αν της εξήγησα ότι κάτι τέτοιο ήταν αδύνατον δεν με πίστεψε και καλά έκανε. Κάπως τα κατάφερε και συναντήθηκε με τον Μικρό Μπλε και όλα όσα είπαν, μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ. Πριν από λίγες ημέρες, όταν η Ελεάννα διάβασε το δεύτερο παιδικό βιβλίο της Ευτυχίας, με τίτλο Εξαφάνιση στο Πίτσι Πίτσου, μου το ξαναέσκασε, πετάχτηκε μέχρι Πίτσι Πίτσου και μου έφερε την παρακάτω συνέντευξη, να τη δημοσιεύσω στο Τaλκ. Όπερ και εγένετο…
- Μικρέ μπλε, να που πέντε μήνες μετά ξαναβρισκόμαστε! Τα κατάφερα και το έσκασα πάλι και έφτασα στο Πίτσι Πίτσου, καταρχάς γιατί μου είχε λείψει η πιτσικολάδα, κατά δεύτερον γιατί μου είχε λείψει η παρέα σου και κατά τρίτον για να σε “ανακρίνω” σχετικά με τη νέα σου περιπέτεια. Εξαφάνιση στο Πίτσι Πίτσου αυτή τη φορά. Πες μου, είναι αυτή η υπόθεση μια σκάλα δυσκολότερη από την προηγούμενη; Κι αν ναι, γιατί;
Γεια σου Ελεάννα, χαίρομαι κι εγώ που τα ξαναλέμε με αφορμή τη δεύτερη περιπέτειά μου που έφτασε στα χέρια σου. Άλλωστε, είσαι η μοναδική δημοσιογράφος στην οποία μιλάω απευθείας. Κάτσε να πιω μια γουλιά πιτσικολάδα κι εγώ, να καθαρίσει ο λαιμός μου να σου τα πω όλα. Μια διπλή εξαφάνιση αναστάτωσε το νησί μας τους τελευταίους μήνες, καταφέραμε όμως να την λύσουμε όπως είδες, οπότε είμαι ικανοποιημένος. Δεν θα έλεγα ότι η υπόθεση αυτή τη φορά ήταν πιο δύσκολη, αλλά σίγουρα δοκίμασε την αντοχή, το θάρρος μας και όλη τη γνώση που είχαμε αποκτήσει από το προηγούμενο Μυστήριο στη Λίμνη Λαμπίκο. Ήταν αναμενόμενο, αφού έτσι δουλεύουν και εξελίσσονται οι καλοί ντετέκτιβ, μαθαίνουν και προχωρούν και βήμα-βήμα για να φτάσουν τελικά πολύ μακριά.
- Θες να μας συστήσεις την οικογένειά σου και κυρίως τον Παππούα; Πώς περνάτε τις ημέρες σας και ιδιαίτερα τα πρωινά του Σαββάτου; Και τι συνέβη το Σάββατο που περιγράφεται στην ιστορία;
Η οικογένειά μου ζει αγαπημένα στο σπίτι μας στην καρδιά του Πίτσι Πίτσου που είναι το πιο μυστήριο, αλλά και το πιο ασφαλές νησί στον κόσμο. Η Μαμαμπλέ, ο Μπαμπαμπλέ και ο Παππούα συνήθως ξυπνάνε λίγο πριν από μένα. Πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό παίρνουμε μαζί. Ενδιάμεσα βέβαια ο καθένας τρέχει με τις δουλειές του. Οι Πιτσιμπουίνοι είναι πολυάσχολοι, όπως όλοι μας. Τα Σάββατα το πρωί που δεν έχω σχολείο βγαίνουμε βόλτες με τον Παππούα, συνήθως πάμε για ψάρεμα στη Λίμνη Λαμπίκο ή για δοκιμή κάποιας νέας εφεύρεσής του στο πάρκο. Ο Παππούα εκτός από παππούς μου είναι ο μεγαλύτερος εφευρέτης του Πίτσι Πίτσου. Βλέπει πάντα πολύ μπροστά κι αυτό αποτελεί παράδειγμα για μένα που είμαι ντετέκτιβ.
- Διαπιστώνω μετά λύπης ότι και τα Πιτσιμπουίνια καυγαδίζουν στο σχολείο. Μπορεί ένας καυγάς να έχει μοιραία αποτελέσματα;
Ο καβγάς που δεν λύνεται ναι, μπορεί να έχει πολύ δυσάρεστα αποτελέσματα για μια μικρή κοινότητα όπως είναι η δικιά μας. Οι Πιτσιμπουίνοι δεν διαφέρουμε από οποιαδήποτε άλλη ομάδα, έχουμε τα προβλήματά τους, και ποια ομάδα δεν έχει εντάσεις, αλλά πρέπει να σου πω ότι αν μας κοιτάξεις προσεκτικά θα διαπιστώσεις ότι αγαπιόμαστε πολύ μεταξύ τους, μας αρέσει το παιχνίδι και το μοίρασμα. Καμιά φορά βέβαια ξεχνιόμαστε και συμβαίνει η στραβή. Το θέμα είναι να βρίσκουμε τον τρόπο να τα βρίσκουμε, όπως λένε.
- Βλέπω ότι λειτουργείς για άλλη μια φορά σε συνεργασία με την Αντελί. Είναι απαραίτητος ο βοηθός για έναν καλό ντετέκτιβ;
Η Αντελί είναι πρώτα απ’ όλα φίλη μου, δεν θα έλεγα ότι είναι βοηθός μου, είναι πολλά περισσότερα. Άλλωστε, η ζωή χωρίς φίλους δεν έχει και πολύ νόημα, έτσι δεν είναι; Η Αντελί είναι πάντα εκεί κι εγώ είμαι πάντα δίπλα της. Με βοηθάει και την βοηθάω. Αν θέλουμε να μιλήσουμε ειλικρινά θα έλεγα ότι είναι η βοηθός μου στα δικά μου ζητήματα και είμαι ο βοηθός της στα δικά της.
- Γρίφοι. Έχω δει και τη μαμά μου που είναι λάτρης της αστυνομικής λογοτεχνίας να προσπαθεί να λύσει κάμποσους εξ αυτών για να βρει τους δράστες στα βιβλία που διαβάζει (αγαπημένη της είναι η Ευτυχία Γιαννάκη, δεν ξέρω αν σ’ το είχα πει την προηγούμενη φορά). Τι είναι, λοιπόν, οι γρίφοι και ποιος ο ρόλος τους στην πλοκή μιας αστυνομικής ιστορίας;
Χαίρομαι που η μαμά σου διαβάζει αστυνομικά βιβλία. Τώρα που το σκέφτομαι έπρεπε να το έχω καταλάβει, αφού το μήλο θα πέσει κάτω από τη μηλιά. Θα έλεγα ότι οι γρίφοι είναι μέρος ενός μεγαλύτερου μυστηρίου. Είναι κομμάτια αυτού που αρχικά μοιάζει ακαταλαβίστικο, δύσκολο να λυθεί, αλλά τελικά με τη σωστή μέθοδο, την παρατηρητικότητα, τη φαντασία θα βγει άκρη. Ας μη γελιόμαστε, το μυστήριο και οι γρίφοι είναι παντού και με την σύντομη εμπειρία μου έχω καταλάβει ότι μπορεί να κάνει συναρπαστική τη ζωή μικρών και μεγάλων όταν ξέρουν πως να παίξουν μαζί του. Ο κόσμος μας είναι ένα μυστήριο παιχνίδι, οι άλλοι γύρω μας είναι μυστήριο, τα βιβλία μας βοηθούν απλώς να δούμε τις πολλές όψεις αυτού του μυστήριου παιχνιδιού.
- Έρευνα. Σούπερ sos και αυτή. Πώς προχωρά ένας καλός ντετέκτιβ; Υπάρχουν κάποια βήματα, κάποια τεχνάσματα, κάποιοι κώδικες που πρέπει να ακολουθεί ανεξάρτητα από το αν πρωταγωνιστεί σε ένα παιδικό μυθιστόρημα ή σε μια ιστορία για μεγάλους;
Μικροί και μεγάλοι ντετέκτιβ ακολουθούν βήματα για να λύσουν αυτό που στην αρχή μοιάζει ακατανόητο. Μέσα από τα βιβλία μαθαίνει κανείς αυτά τα βήματα που έκαναν άλλοι και σιγά σιγά ανακαλύπτει τα δικά του στις δικές του υποθέσεις. Το μυστικό είναι να μαθαίνεις από τους μεγαλύτερους, να διαβάζεις, να έχεις αυτά και μάτια ανοιχτά για να μαθαίνεις τι κάνουν οι άλλοι σε βιβλία, ταινίες, ακόμη και στις σειρές και μετά να κοιτάζεις να βρίσκεις τον δικό σου τρόπο. Ο τρόπος του καθενός είναι μοναδικός, αφού το σημαντικότερο εργαλείο ενός ντετέκτιβ είναι το μυαλό του και αυτό είναι μοναδικό.
- Πώς βρήκατε το θάρρος να μπείτε σε αυτό το τρομακτικό σπήλαιο; Εγώ δεν θα έμπαινα. Χρειάζεται τόλμη για να γίνεις ντετέκτιβ; Αν είσαι φοβιτσιάρης δεν προχωράς;
Αν θες να βρεις την απάντηση, εννοώ αν θέλεις οπωσδήποτε να καταλάβεις και να λύσεις ένα πρόβλημα ή έναν γρίφο, τότε δεν σε σταματάει τίποτα. Ο φόβος γεννιέται όταν δεν καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει και να σου πω ένα μυστικό; Είναι καλός και ο φόβος ορισμένες φορές γιατί μας προφυλάσσει από κακοτοπιές. Κι εγώ φοβάμαι πολύ συχνά, δεν θα σου πω ψέματα. Μετά όμως κοιτάζω πιο προσεκτικά, το ψάχνω, βλέπω τι κάνουν και οι άλλοι γύρω μου και προχωράω. Ένα σπήλαιο δεν θα μπορούσε να με σταματήσει για πάντα. Κάποια στιγμή θα έμπαινα.
- Το παιχνίδι είναι η λύση όλων των προβλημάτων των παιδιών. Είναι, άραγε, η λύση και για τα προβλήματα των μεγάλων; Κι αν ναι, πώς θα τους κάνουμε να το καταλάβουν;
Το παιχνίδι κατά την άποψή μου είναι πρώτα απ’ όλα μια μεγάλη απόλαυση κι ένα εργαλείο για να γελάμε και να ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο. Και οι μεγάλοι παίζουν, απλά τα δικά τους παιχνίδια μπορεί να μην τα καταλαβαίνουμε ακόμη εμείς, όπως κι εκείνοι δεν καταλαβαίνουν όλα τα δικά μας παιχνίδια. Θα έχεις προσέξει όμως πως όποτε συναντιόμαστε και παίζουμε μαζί τους, γελάνε κι αυτοί σαν παιδιά. Ίσως να τους καλούμε συχνότερα στα παιχνίδια μας. Μπορεί να τους κάνει καλό.
- Κερασμένη και πάλι η πιτσικολάδα, για τις φοβερές πληροφορίες που μου έδωσες. Πρέπει να φύγω τώρα, γιατί έτσι και με πάρουν χαμπάρι την έκατσα. Δυο τελευταίες ερωτήσεις, στα όρθια μόνο. Έχεις κάτι να μου πεις για επόμενη περιπέτεια; Ετοιμάζουν κάτι Γιαννάκη και Τουλιάτου; Και μια και έχεις βύσμα και το ξέρω και θα με πρήξει πάλι η μαμά μου, η Γιαννάκη σκοπεύει να γράψει τίποτα καινούργιο για μεγάλους, ξέρεις από αυτά με πρωταγωνιστή τον Κόκκινο, ή έχει μετακομίσει μόνιμα στο Πίτσι Πίτσου και έχει ρίξει μαύρη πέτρα πίσω της;
Ένα νέο μυστήριο με απασχολεί αυτόν τον καιρό. Δεν μπορώ να πω πολλά γιατί ακόμη η υπόθεση βρίσκεται σε εξέλιξη. Είμαι αισιόδοξος όμως ότι σύντομα θα τη λύσω και ότι μέχρι το καλοκαίρι η συγγραφέας και η εικονογράφος μου θα μπορέσουν να την κάνουν βιβλίο, ώστε να φτάσει στα χέρια σου πριν τις καλοκαιρινές διακοπές. Αχ, πόσο τις περιμένω! Όσο για την ιστορία για τους μεγάλους, περιμένω κι εγώ να διαβάσω την καινούρια ιστορία του Αστυνόμου Κόκκινου. Αν προσέξεις στο σπιτάκι του κήπου έχω ήδη δυο βιβλία του (μη μου πεις ότι δεν θα έχεις δει;) Όπως σου είπα ένας καλός ντετέκτιβ μαθαίνει από τους μεγαλύτερους. Αποκλειστικές πληροφορίες μου λένε ότι την άνοιξη προς το καλοκαίρι η νέα περιπέτεια του Κόκκινου θα διαβάζεται από τους μεγάλους και ότι η συγγραφέας που μοιραζόμαστε δεν θα πρόδιδε ποτέ κανέναν από τους δυο μας. Θέλω να πιστεύω ότι άλλη αδυναμία έχει σε αυτόν και άλλη σ’ εμένα, αλλά αυτό ας μείνει μεταξύ μας σε παρακαλώ. Σε χαιρετώ, Ελεάννα. Θα τα πούμε ξανά πολύ σύντομα κι αν έχεις κάποια υπόθεση που σε απασχολεί μη διστάσεις να μου γράψεις. Μαθαίνουμε πάντα από τις υποθέσεις των φίλων.
Το βιβλίο της Ευτυχίας Γιαννάκη Πιτσιμπουίνοι: Εξαφάνιση στο Πίτσι Πίτσου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος σε εικονογράφηση της Σοφίας Τουλιάτου.
