H απόφασή του να θέσει υποψηφιότητα για τον Δήμο της Αθήνας εξέπληξε όλους όσοι δεν γνωρίζουν καλά τον Γιώργο Βουλγαράκη και το πόσο αγαπά την πόλη. Αν και γεννήθηκε στην Κρήτη, στην Αθήνα σπούδασε, στην Αθήνα ξεκίνησε το ταξίδι του στην πολιτική, στην Αθήνα δημιούργησε μια πολυμελή οικογένεια. 4 παιδιά (και 2 σκυλιά που λατρεύει), δεν τα λες και λίγα. Τι οραματίζεται λοιπόν ο Γιώργος Βουλγαράκης για την πόλη των παιδιών μας λίγες μέρες πριν από τις δημοτικές εκλογές; 

Ποιά είναι η πιο γλυκιά ανάμνηση από την Αθήνα των παιδικών σας χρόνων; 

Βόλτα στο πάρκο της γειτονιάς, κρυφτό και κυνηγητό στην παιδική χαρά παραδίπλα, παγωτό χωνάκι, θερινό σινεμά πιο πάνω και «μαλλί της γριάς». Ήρεμα χρόνια, αγνά, ανέφελα…

Θα μπορέσουν λέτε τα παιδιά που μεγαλώνουμε σήμερα να ζήσουν τέτοιες στιγμές και να αποκτήσουν παρόμοιες αναμνήσεις;

Το θέμα είναι ότι η Αθήνα δεν έχει πια γειτονιές, όπως τουλάχιστον τις θυμόμαστε εμείς. Έχει γίνει μια απρόσωπη πόλη. Άνθρωποι που μένουν στην ίδια πολυκατοικία δεν γνωρίζονται μεταξύ τους. Συνήθως δεν λένε ούτε καλημέρα στο διάδρομο. Ποιος διανοείται σήμερα να αφήσει το παιδί του να παίξει στο δρόμο με τα γειτονόπουλα; Αυτός είναι και  ο λόγος που με ακούτε να λέω  ότι ο Αθηναίος πολίτης, δεν είναι συνηθισμένος πολίτης.

Τι εννοείται δεν είναι συνηθισμένος πολίτης; Σε τι διαφέρει από τον πολίτη κάποιου άλλου Δήμου;

Αυτό που εννοώ είναι ότι στον Αθηναίο δεν μπορείς να υπόσχεσαι φαραωνικά έργα για την πόλη αν δεν έχεις μιλήσει πιο πριν για τα βασικά. Ο Αθηναίος είναι ένας φοβισμένος και απογοητευμένος πολίτης. Απογοητευμένος διότι βλέπει στην πόλη μια γενικευμένη αταξία και φοβισμένος διότι υπάρχουν περιοχές που δεν μπορεί να βγει από το σπίτι του το βράδυ. Δεν μπορεί να χαρεί ούτε πάρκα, ούτε πλατείες ούτε παιδικές χαρές.

Το ζήτημα της ασφάλειας συνεπώς, είναι πρώτο στην ατζέντα σας;

Ασφαλώς! Σαν Δήμαρχος, η πρώτη απόφαση που θα φέρω προς ψήφιση στο δημοτικό συμβούλιο θα μια γενική αρχή και όλες οι υπόλοιπες αποφάσεις που θα ακολουθήσουν, θα πρέπει να την λαμβάνουν υπόψη τους και να την υπηρετούν. Πείτε το αλληγορικά σαν «Δημοτική Συνταγματική Αρχή». Η αρχή αυτή θα αφορά την ασφάλεια της πόλης και των πολιτών. Και το λέω αυτό διότι ξέρω πολύ καλά, από την περίοδο που ως Υπουργός Δημόσιας Τάξης συντόνιζα  την Ολυμπιακή Ασφάλεια, ότι δεν μπορεί να γίνει απολύτως τίποτα αν οι πολίτες δεν αισθάνονται ασφαλείς. Δεν μπορείς να αναπτύξεις περιοχές χωρίς ασφάλεια. Να μιλάς για υπεροπτικούς πόλους πρασίνου, για πάρκα και παιδικές χαρές, για καθαρή πόλη για ενσωμάτωση μεταναστών χωρίς κανόνες ασφάλειας.

Μα μπορεί ο Δήμαρχος από μόνος του να το κάνει αυτό; Δεν είναι δουλειά της Κεντρικής κυβέρνησης ;

Δεν είπα ότι ο Δήμαρχος μπορεί να υποκαταστήσει τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης, όμως έχει ένα μεγάλο όπλο στα χέρια του. Έχει τους πολίτες. Η δύναμη των πολιτών είναι τεράστια. Δουλειά του Δημάρχου, εκτός από το να φωτίσει την πόλη και να φυλάξει αποτελεσματικά τα πάρκα και τις παιδικές χαρές, είναι να μπει μπροστά και μαζί με τους πολίτες να διεκδικήσουν τα αυτονόητα. Γιατί μπορεί δηλαδή να το κάνει ο Δήμαρχος ενός επαρχιακού Δήμου και δεν μπορεί να το κάνει ο Δήμαρχος Αθηναίων;

Ακούγεται λίγο σαν ακτιβισμός αυτό…

Πείτε το και έτσι. Ο Δήμαρχος της Αθήνας δεν μπορεί να είναι καταγραφέας προβλημάτων, δεν είναι δημοσιογράφος για να κάνει ρεπορτάζ, ούτε κυανόκρανος του ΟΗΕ για να παρατηρεί τα τεκταινόμενα στην πόλη. Πρέπει να μπαίνει μπροστά, να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και να συμβάλει στη λύση τους. Όλοι οι Αθηναίοι γνωρίζουμε τα προβλήματα, τις λύσεις αναζητούμε. Οι συνεργάτες μου και εγώ, για αυτό ακριβώς το λόγο συμμετέχουμε στις εκλογές.  Και τις λύσεις θα τις δώσουμε μαζί με τους πολίτες. Θέλουμε  να σηκώσουμε τους Αθηναίους από τον καναπέ και να ξαναπάρουμε τη πόλη στα χέρια μας.

Το ερώτημα βέβαια που ανακύπτει είναι πως θα το κάνετε εσείς; Γιατί δηλαδή δεν μπορούν να το κάνουν οι άλλοι συνυποψήφιοι σας;

Την Αθήνα δυστυχώς την κυνηγάει χρόνια τώρα  μια τεράστια ατυχία.Ήταν αναγκασμένη, είτε να χρησιμοποιείται ως εφαλτήριο ανέλιξης προσώπων στην κεντρική πολιτική σκηνή, είτε ως πρόβα εκλογών, επειδή ως πρώτος δήμος της χώρας έχει μια πανελλαδική αναφορά. Αυτός είναι και ο λόγος που τις τελευταίες δεκαετίας στο Δήμο Αθηναίων γίνεται απλή διαχείριση και η πόλη βαδίζει με βήμα σημειωτόν. To θέμα στην πόλη, όμως, δεν είναι αυτό. Η Αθήνα δικαιούται καλύτερης τύχης και πρέπει να λύσει βασικά θέματα που όσο θα φοβούνται οι δήμαρχοι να τα λύσουν για να μην τσαλακωθούν, παραμένουν προβλήματα. Προσωπικά, σας διαβεβαιώνω δεν έχω κανένα τέτοιο θέμα. Στην πραγματικότητα κάνω ακριβώς την αντίθετη πορεία. Για μένα η Αθήνα είναι προορισμός, δεν είναι βήμα για κάτι παραπάνω. Αυτό το παραπάνω, το έχω βιώσει και μάλιστα σε υπερθετικό βαθμό.

Γιατί οι Αθηναίοι, λοιπόν, να επιλέξουν εσάς για Δήμαρχο στις 26 Μαΐου;

Κυρίως διότι οι συμπολίτες μου ξέρουν πως είμαι αποτελεσματικός. Ότι διαχρονικά έχω παράξει έργο ορατό και μετρήσιμο. Σε όποιες θέσεις ευθύνης υπήρξα πολιτικός προϊστάμενος, ολοκλήρωνα το  έργο που αναλάμβανα, δεν φοβόμουν να τσαλακωθώ για να βρω λύση. Θυμηθείτε τους Ολυμπιακούς Αγώνες που είχα την ευθύνη της ασφάλειας, το Μουσείο της Ακρόπολης, της Σύγχρονης Τέχνης, την παραχώρηση της Cosco, την προστασία των ορεινών όγκων της Αττικής… Θα μπορούσα να σας μιλάω για ώρες.

Θεωρείτε ότι υπάρχουν προβλήματα στην Αθήνα που αντιμετωπίζονται ως ταμπού και δεν συζητούνται ανοιχτά; Και αν ναι πως λύνονται;

Άπειρες λέξεις για να τα περιγράψουμε, ελάχιστη ενέργεια για να τα κατανοήσουμε και ακόμη λιγότερη για να τα αντιμετωπίσουμε. Πολιτική για μένα δεν είναι η λεκτική ακροβασία για να δείχνεις υποκριτικό ενδιαφέρον και να μην κάνεις τίποτα. Ασφάλεια, καθαριότητα, στάθμευση, ελεύθεροι χώροι, μετανάστες, πρόσφυγες, προσβασιμότητα, πολιτισμός, επιχειρηματικότητα, ναρκωτικά, αναπλάσεις, τουρισμός, κοινωνικές δομές, παιδεία, καλαισθησία, όλα συζητούνται, δεν υπάρχουν ταμπού. Όλα έχουν λεχθεί, η βούληση λείπει και η απόφαση να τσαλακωθεί κανείς, να συγκρουστεί, να ρισκάρει, να αποδεχθεί ότι δεν κερδίζονται όλες οι μάχες αλλά και πως καμία δεν κερδίζεται αν δεν δοθεί.

Αν σας ρωτούσα να μου πείτε ένα έργο που θα προτάσσατε άμεσα, πέραν της ασφάλειας, ποιο θα ήταν;

Την  ανάδειξη των λόφων της πόλης μας και την ενσωμάτωση τους στην καθημερινότητα μας. Η Αθήνα έθαψε τα ποτάμια της τουλάχιστον ας αναδείξει τους λόφους της. Ο Λυκαβηττός, ο Αρδηττός, ο λόφος Στρέφη, ο Σκουζέ, ο Κολωνός πρέπει να γίνουν μέρος της ζωής των πολιτών σαν ενιαίο σύνολο με δράσεις πολιτισμού, άθλησης, αναψυχής και δραστηριοτήτων. Με χώρους ελεύθερης έκφρασης και δημιουργίας. Στις προτεραιότητές μου λοιπόν, είναι  ένα Δίκτυο Λόφων που να συνδέονται μεταξύ τους με αλληλοσυμπληρούμενες δράσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.