Το Τaλκ μίλησε με τον ταλαντούχο ηθοποιό και τραγουδιστή Δημήτρη Σαμόλη, με αφορμή την παράσταση “Αλαντίν”, στο Θέατρο Τέχνης, στην οποία πρωταγωνιστεί.
- Καλησπέρα, Δημήτρη. Καταρχάς συστήσου στο κοινό του Τaλκ.
Σπούδασα στη Νομική Αθηνών περνώντας παράλληλα και στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Αφού αποφοίτησα και από τις δυο σχολές με ένα χρόνο διαφορά, από τότε συμμετέχω σε θεατρικές παραστάσεις ως ηθοποιός και έχω βγάλει δυο άλμπουμ (Popetry,2015 και Ένα σύμπαν στα μέτρα σου,2017) κάνοντας συναυλίες σε μουσικές σκηνές της Αθήνας.
2.Φέτος εμφανίζεσαι στον Αλαντίν. Πες μας λίγα λόγια για την παράσταση και για τον ρόλο σου. Τι σε γοήτευσε και τι σε απογοήτευσε (αν κάτι σε απογοήτευσε…);
Το Θέατρο Τέχνης έχει παράδοση στο ποιοτικό παιδικό θέατρο και είναι μεγάλη τιμή και χαρά που φέτος είμαι στον Αλαντίν. Είναι το κλασικό παραμύθι από τις “Χίλιες και μια νύχτες” που όλοι μας γνωρίζουμε και όχι τυχαίο. Η συγκεκριμένη ιστορία έχει πολλές και ουσιαστικές αλληγορίες και ο τρόπος που έχει αποδοθεί είναι πολύ ελκυστικός για τα παιδιά αλλά και για τους γονείς που τα συνοδεύουν. Ο Αλαντίν που υποδύομαι είναι ένα φωτεινό και τολμηρό αγόρι όπου υλοποιεί τα πιο τρελά του όνειρα μέσα από το πείσμα του. Με γοητεύει ότι ο Αλαντίν είναι ένα φτωχό παιδί χωρίς τις προδιαγραφές να ευημερήσει και παρόλα αυτά καταφέρνει τόσα πολλά με την πίστη και την καλοσύνη του.
3.Ποιες είναι οι χαρακτηριστικότερες αντιδράσεις των μικρών θεατών όταν βλέπουν την παράσταση; Το ότι πρόκειται για μιούζικαλ τους εντυπωσιάζει περισσότερο;
Ο Μπρεχτ είχε πει ότι το παιδικό θέατρο είναι ισάξιο με αυτό των ενηλίκων με τη μόνη διαφορά ότι είναι πιο δύσκολο. Τα παιδιά δε φιλτράρουν τις αντιδράσεις τους κι αυτό μπορεί να είναι από διασκεδαστικό έως αποκαλυπτικό. Είναι αγνοί θεατές και κατά συνέπεια σκληροί. Αν βαρεθούν, θα χασμουρηθούν δυνατά. Αν βρουν κάτι αστείο, θα γελάσουν με την ψυχή τους. Αυτό δίνει τρομερή ζωντάνια και σε εμάς τους ηθοποιούς. Σίγουρα το ότι υπάρχει τραγούδι και χορός θεωρώ ότι βοηθάει πολύ στο να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον τους.
4.Γιατί θα πρότεινες σε έναν γονιό να φέρει το παιδί του στον Αλαντίν;
Το ίδιο το παραμύθι και οι ηθοποιοί είναι το δυνατό στοιχείο της παράστασης. Επίσης η παράσταση επί τούτου δεν διαθέτει πολλά σκηνικά και αναπαριστώνται από εμάς τους ηθοποιούς μέσα από αυτοσχεδιασμούς ώστε τα παιδιά να χρησιμοποιούν τη φαντασία τους και να είναι συνδημιουργοί της θεατρικής πράξης.
5.Παρακολουθείς γενικά παιδικό θέατρο; Ποια η γνώμη σου; Πώς κρίνεις την πληθώρα των παιδικών παραστάσεων;
Η αλήθεια είναι ότι φέτος δεν έχω τον χρόνο μια και συμπίπτουν τα ωράρια του Αλαντίν με τις υπόλοιπες παιδικές παραστάσεις. Όμως χαίρομαι που έχει δοθεί έμφαση στο παιδικό θέατρο γιατί πιστεύω ότι θέτει γερά θεμέλια στην καλλιέργεια ενός παιδιού. Εγώ ακόμα θυμάμαι την πρώτη παιδική παράσταση που είχα δει ως παιδί και τη μαγεία που είχα νιώσει.
6.Ποιον ρόλο θα ήθελες να υποδυθείς;
Ονειρεύομαι φωτεινές συνεργασίες. Οι ρόλοι είναι το προϊόν της ζύμωσης μας με τους υπόλοιπους ηθοποιούς. Με αυτή την έννοια, κάθε ρόλος είναι σημαντικός.
7.Ποιες θα ήταν οι τρεις ευχές σου αν ξαφνικά εμφανιζόταν μπροστά σου ένα τζίνι;
Κατ’ αρχάς δεν πιστεύω σε περιοριστικές πεποιθήσεις (γιατί μόνο τρεις;;;) και δεύτερον και πιο σημαντικό δεν πιστεύω στις ευχές. Έχω μάθει να διεκδικώ αυτά που επιθυμώ και να τα αποκτώ με το σπαθί μου.
8.Πού αλλού μπορούμε να σε βρούμε εμείς οι γονείς όταν παίρνουμε για λίγο ρεπό από τα γονεϊκά μας καθήκοντα;
