Δύο φίλες ανταλλάσσουν μηνύματα στο facebook για τον «ακτιβισμό» στα social media.

_#syrianmamaneedsme…

_ Τι γράφεις;

_Κάνε like και share.

_ Δεν ξέρω καν τι είναι αυτό, πώς θα κάνω like;

_Είναι για καλό σκοπό. Τι άλλο να ξέρεις;

_Κατάλαβα. Θα σώσουμε τον κόσμο πάλι.

_Μη γίνεσαι ξινή.

_Δεν γίνομαι ξινή. Ποτέ δεν κάνω like σε αντίστοιχες κοινωνικές καμπάνιες που ανθούν τόσο συχνά πια σε όλο το φιμπί και σου ζητάνε να πάρεις μέρος κάνοντας share ένα συγκινητικό hushtag. Δεν μου αρέσουν. Δεν συμφωνώ.

_Τι θα πάθεις; Να το μάθει ο κόσμος θέλουμε. Να τραβήξουμε την προσοχή.

_Να μάθει τι ακριβώς ο κόσμος; Πως κάποιες μαμάδες στον κόσμο μάς χρειάζονται, ή απλώς το hushtag;

_Και τα δύο. Το ένα θα βοηθήσει το άλλο.

_Και μετά; Θα αλλάξει κάτι;

_Η μαζική κινητοποίηση…

_Ποια;

_ Η μαζική κινητοποίηση.

_Η κινητοποίηση, αν δεν με ξεγελάνε τα ελληνικά μου, απαιτεί κίνηση. Μήπως εννοείς «η μαζική πληκτρολόγηση»;

_Ξέρω καλά τι εννοώ… Αν όλοι το φωνάξουμε, δεν μπορεί, κάτι θα αλλάξει στη διεθνή σκηνή.

_Τώρα, αλήθεια, το πιστεύεις αυτό;

_Φυσικά.

_Θες να μου πεις, δηλαδή, πως αν όλοι το κάνουμε share, θα φτάσει η παγκόσμια κατακραυγή στη Συρία, όπου σκοτώνουν ανθρώπους λες και παίζουν σε video game με αθώες ψυχές, και οι εγκληματίες τρελοί εκεί θα πουν: «Α, δες τι γράφουν για μας στα social media. Ας σταματήσουμε να σφάζουμε κόσμο, γιατί πραγματικά είμαστε τόσο λογικοί άνθρωποι, μη μας περάσουν για τρελούς».

_Δεν είπα αυτό. Αλλά και με το να μένουμε με τα χέρια σταυρωμένα, τι καταφέρνουμε;

_Σε κάθε περίπτωση, δεν καταφέρνουμε τίποτα.

_Είσαι απαισιόδοξη.

_Δεν είναι απαισιοδοξία. Είναι η πραγματικότητα. Τίποτα δεν αλλάζει στον κόσμο αν δεν βγεις στον δρόμο. Καμία επανάσταση δεν θα έρθει ποτέ από ένα tweet.

_Σε κόβω έτοιμη για τον Περισσό.

_Το ξεπερνάω. Πες λοιπόν ότι σου κάνω like και share και ό,τι άλλο θέλεις. Και μετά θα γυρίσω στο υπέροχο σπίτι μου, θα φάω το πλουσιοπάροχο δείπνο μου, ίσως να βγω κιόλας. Και μετά; Μετά τι μένει; Θα το έχω ξεχάσει ή όχι;

_Ίσως, αλλά θα έχεις προσπαθήσει όσο μπορείς. Θα έχεις προσφέρει ό,τι σου αναλογεί. Τα social media δεν είναι κάτι ξεχωριστό από μας. Είναι μια συνέχειά μας. Αν νιώθω ότι με εξοργίζει και με θλίβει η κατάσταση στη Συρία, ο σκοτωμός στην Ουκρανία ή η απαγωγή των κοριτσιών στη Νιγηρία τόσο παράξενο σου φαίνεται να το εκδηλώσω με ένα like; Να δηλώσω έτσι –έστω έτσι– ότι αγανακτώ, ότι παίρνω μια θέση απέναντι σε αυτό που συμβαίνει, ότι το καταδικάζω.

_Δεν είναι παράξενο. Είναι ανώφελο. Ανούσιο. Απλώς νιώθεις ότι κάτι κάνεις. Στην ουσία, δεν κάνεις τίποτα. Δεν φέρνεις κανένα αποτέλεσμα. Μόνο γεμίζεις με ενημερώσεις στο facebook. Ενώ ταυτόχρονα παίρνεις μέρος σε κάτι μαζικό που είναι μόδα. Στην αυτοκρατορία του selfie ακτιβισμού.

_Διδάσκετε σε κάποιο πανεπιστήμιο;

_Προς τι η ειρωνεία;

_Γιατί ακούγεσαι λες και κάνεις διάλεξη. Και άντε πες ότι εγώ δεν καταφέρνω τίποτα με αυτό το κάτι που κάνω. Εσύ που δεν κάνεις ούτε αυτό, γιατί είσαι καλύτερη;

_Δεν είπα ποτέ ότι είμαι η καλύτερη. Αν όμως θέλω να βοηθήσω, και δεν μπορώ να βοηθήσω τις μαμάδες στη Συρία ας πούμε, θα βρω έναν τρόπο να βοηθήσω εδώ, δίπλα μου. Μια οικογένεια, ένα αδέσποτο, έναν άστεγο, να μαζέψω ένα σκουπίδι που πετάνε μπροστά μου οι κρετίνοι.

_Συγκρίνεις τα σκουπίδια με τη ζωή μιας μάνας;

_Γιατί εσύ θα σώσεις τη μάνα με το tweet σου;

_Δεν υπονόησα ποτέ ότι θα τη σώσω. Όμως μπορώ να διαμαρτυρηθώ γιατί αυτή δεν μπορεί. Να κραυγάσω για λογαριασμό της. Να εκφράσω την αγανάκτηση και τον πόνο της. Και πού ξέρεις; Κάτι μπορεί να βγει.

_Να γίνεις φίλη με τη Μισέλ που κάνει κι αυτή τέτοια. Σπουδαίος ακτιβισμός! Κρατάει μια φωτό με ένα μήνυμα και, εντάξει, κάναμε το καθήκον μας. Αντί να πει στον άντρα της να κάνει κάτι, που κόβει βόλτες με τον σκύλο του στον κήπο και καλεί την Beyonce στα prive τους πάρτι. Αυτό θα ήταν ακτιβισμός, φίλε. «Σήκω, Μπάρακ. Πήγαινε δώσε μια λύση κι άσε τα φουρό».

_Όλα από κάπου ξεκινάνε. Και ο καθένας μας κάνει ό,τι μπορεί. Άλλα μπορεί η Μισέλ. Άλλα μπορώ εγώ.

_Δεν μπορείς τίποτα. Ούτε εγώ μπορώ. Για αυτό διαφωνώ με αυτόν τον ακτιβισμό χωρίς εφαρμογή. Θες να κάνεις κάτι για τον κόσμο; Πήγαινε ως εθελόντρια σε κάποια από τις μεγάλες εθελοντικές οργανώσεις που οργώνουν τον κόσμο και κάνουν στα αλήθεια δουλειά. Και κάνουν την αλλαγή. Λίγο λίγο, αλλά την κάνουν. Μη μου μιλάς από την περιστρεφόμενη καρέκλα του γραφείου σου, ενώ από το ένα χέρι τρως το χοτ ντογκ σου και από την άλλη τσατάρεις με μένα, για κινητοποίηση, αγανάκτηση και αντίδραση. Δεν είναι απλώς μια μάταιη μόδα, αλλά μια υποκριτική στάση.

_ Είναι τρομερά ενοχλητικό να υπονοείς ότι το κάνω όλο αυτό επειδή το κάνουν οι άλλοι. Άσε που δεν καταλαβαίνω γιατί και αυτό να ίσχυε το ενοχοποιείς ως κακό. Μόνο οι πολλοί κάνουν τη διαφορά. Οι λίγοι ας κάτσουν στα αυγά τους, να το παίζουν υπεράνω και τιμητές των πάντων και να περιμένουν να γίνει κάτι καλό στον κόσμο. Συγγνώμη, φίλε, αλλά η δική σου στάση απέναντι σε όλο αυτό είναι πολύ πιο ενοχλητική από τη δική μου αθωότητα.

_Καλά. Πάω να κάνω like.

_Είδες που σε έπεισα;

_Δεν με έπεισες, απλώς δεν μπορώ άλλο την γκρίνια.