«Μόλις ξεκίνησε να πάει παιδικό σταθμό, το παιδί μου βρίζει, για την ακρίβεια άρχισε σταδιακά να βρίζει. Πού τα ακούει αυτά τα λόγια; Εμείς στο σπίτι μας δεν μιλάμε έτσι!»: η μαμά του 4χρονου Δημήτρη που μας περίγραφε στο πάρκο το πρόβλημα με την «κακιά συνήθεια» του γιου της ήταν και στενοχωρημένη και θυμωμένη – και με το παιδί και με τις παιδαγωγούς του σταθμού και με όλους όσοι αποτελούν την κακή λεκτική επιρροή του μικρού. «Δεν ξέρω τι να κάνω! Να παρέμβω την ώρα που ξεστομίζει την απρεπή λέξη ή να το προσπερνώ γιατί στην τελική παιδί είναι, τόσα ακούει γύρω του;» αναρωτιόταν η φίλη μας.

Οι άσχημες κουβέντες στο λεξιλόγιο του παιδιού εμφανίζονται περίπου στην ηλικία φοίτησης στον παιδικό σταθμό, καθώς το διάστημα αυτό οι επαφές και ο συγχρωτισμός με άλλα παιδιά  έχουν συνέχεια, διάρκεια, επανάληψη και κυρίως ενδιαφέρον. Και φυσικά θα συνεχίζουν να εμπλουτίζουν το λεξιλόγιό του για αρκετά χρόνια ακόμη, εντός κι εκτός σχολείου, και να το φέρνουν αντιμέτωπο με τους κανόνες της καλής συμπεριφοράς που έχει διδαχθεί και με τα όρια και τις προκλήσεις της εφηβείας αργότερα.

«Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι, για ένα μικρό παιδί που έχει αρχίσει να μαθαίνει να μιλάει, δεν υπάρχουν λέξεις «καλές» ή «κακές» μας διευκρινίζει η ψυχολόγος Αλεξάνδρα Καππάτου. «Το παιδί δεν κατανοεί τη σημασία της κακιάς λέξης και τη χρησιμοποιεί σαν μια δυνατή, μαγική λέξη που εκτοξεύεται σε έντονες καταστάσεις. Έτσι, αν για παράδειγμα, βρεθεί αντιμέτωπο με ένα παιδί που του αρπάζει από το χέρι του το αυτοκινητάκι πιθανόν το πρώτο πράγμα που θα του έρθει στο μυαλό είναι η κουβέντα που έχει ακούσει είτε από κάποιον συνομήλικο ή μεγαλύτερο ή και ενήλικα που θα δείχνει την αντίθεσή του, την άρνησή του, τον θυμό του» λέει η ειδικός. Μάλιστα, αναφέρει πως στον παιδικό σταθμό και στο προνήπιο τα παιδιά προσπαθούν να καταλάβουν ποιες από τις κακές λέξεις που ακούγονται είναι πιο…σημαντικές για τους άλλους. Είναι συχνές οι συζητήσεις του τύπου «με είπε βλάκα», «με είπε ηλίθιο» και άλλα παρεμφερή ή και χειρότερα…

Το παιδί μου βρίζει. Τι μπορώ να κάνω; 

-Είναι βέβαιο πως το παιδί καταλαβαίνει την ενόχλησή σας από τις κακές λέξεις που λέει. Ο καλύτερος τρόπος αντίδρασης είναι να θέσετε υπό αμφισβήτηση την αξία τους.

-Μην συνδέετε τις λέξεις που λέει με κάτι παράξενο, που σας προκαλεί αμηχανία, απώθηση ή αντίδραση γιατί έτσι του κινείτε ακόμη πιο πολύ το ενδιαφέρον.

-Μην αποδοκιμάζετε το παιδί δημόσια διότι θα νιώσει ταπεινωμένο και είναι πιθανό να αντιδράσει με νέες προκλήσεις.

-Μπορείτε να του πείτε ότι αυτό το λεξιλόγιο σας ενοχλεί και ότι με τέτοια συμπεριφορά δεν γίνεται αγαπητό από τα άλλα παιδιά.

-Να θυμάστε, ότι σε αρκετές περιπτώσεις αν αγνοείτε αυτό που εκστομίζει ή του αποσπάτε την προσοχή σε άλλη δραστηριότητα, σύντομα θα την εγκαταλείψει.

-Τέλος, να θυμάστε ότι η συμπεριφορά σας αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για το παιδί. Αν βρίζετε, είναι βέβαιο ότι θα κάνει το ίδιο.

Με τη συνεργασία της ψυχολόγου- παιδοψυχολόγου Αλεξάνδρας Καππάτου