Το έργο της θεατρικής ομάδας Ντουθ “… κι εμείς καλύτερα” θα παίζεται στη Μουσική Βιβλιοθήκη στο Μέγαρο για 4  ακόμα Κυριακές, μέχρι και τις 17 Μαρτίου. Όσοι δεν το είδατε ακόμη ή όσοι θέλετε να το ξαναδείτε, σπεύσατε, καθώς ύστερα από δυο χρόνια παραστάσεων ο κύκλος αυτός κλείνει. Το Τaλκ μίλησε με τα μέλη της ομάδας Ντουθ, που μοιράζονται μαζί μας λίγο πριν από το φινάλε όλα όσα αποκόμισαν εδώ και δυο χρόνια, ζώντας αυτή την υπέροχη, για να μην πούμε τέλεια, παράσταση.

1. … κι εμείς καλύτερα! Έτσι κλείνουν τα λαϊκά παραμύθια, έτσι λέγεται η παράστασή σας! Γιατί της δώσατε αυτό το όνομα; Ακριβώς γιατί θέλαμε να συνδέσουμε το έργο με το κλασικό φινάλε των παραμυθιών και την ίδια στιγμή να υπάρχει μέσα στον τίτλο η λέξη “καλύτερα” που είναι και ο κεντρικός άξονας του έργου! Μια απολυταρχική πολιτεία που νομίζει ότι ξέρει το καλύτερο “ταρακουνιέται” όταν ένα μικρό αγόρι αρχίζει να αναζητά το καινούριο, το διαφορετικό και φτάνει να κατανοεί πως “το καλύτερο” δεν υπάρχει. Στην ουσία είναι σαν το έργο να ξεκινάει με μια ιδανική κατάσταση, ακριβώς μετά την φράση “ζήσαν αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα”. Τι συμβαίνει τελικά όταν όλα αρχίζουν από μια χρονική στιγμή “τελειότητας”;

2. Τι συμβαίνει, λοιπόν, στην καλύτερη, στην τελειότερη πολιτεία του κόσμου και γιατί ο Τζιμ, το μικρό αγόρι που μας προαναφέρατε, δεν γουστάρει καθόλου τη ρουτίνα της; Η πολιτεία είναι όμορφη. Το παγωτό είναι νόστιμο και οι κάτοικοι έχουν αυτοπεποίθηση. Απλά η υπερβολική αυτοπεποίθηση ότι γνωρίζουν “το καλύτερο” τους έχει οδηγήσει σε μονομανίες και απαγορεύσεις που αποκλείουν οποιαδήποτε μορφή ποικιλομορφίας, πειράματος, εξερεύνησης και αλλαγής. Κι ο Τζιμ αναζητάει κάτι καινούριο!

3. Ποιος ο ρόλος της μουσικής στην παράστασή σας; Η μουσική είναι στην παράσταση μια δύναμη ενεργητική που διατρέχει το έργο και αφηγείται ένα μέρος της ιστορίας. Παίζεται ζωντανά από τους ηθοποιούς (και κυρίως από το μουσικό της παράστασης Δημήτρη Αποστολακίδη) οπότε η λάιβ εκτέλεσή της έχει άμεση ανταπόκριση και επικοινωνία με τα παιδιά. Όπως πάντα, δεν επιλέγουμε μια μουσική συμπληρωματική στην αφήγηση, αλλά δραματουργικά ρόλοι, αισθήματα, ολόκληρες ατμόσφαιρες ή σκηνές γεννιούνται από μουσικά θέματα ή τραγούδια.

4. Μέχρι τώρα ποια είναι τα πιο εντυπωσιακά σχόλια που έχετε λάβει; Τα σχόλια είναι πολύ θερμά, οι θεατές – γονείς και παιδιά – ενθουσιάζονται από το σύμπαν της “καλύτερης πολιτείας” αισθητικά και αφηγηματικά αλλά παράλληλα θέλουν φοβερά να βοηθήσουν το Τζιμ να λύσει το γρίφο και να αλλάξει τη ροή της ιστορίας της πόλης! Το πιο εντυπωσιακό είναι πως πολλοί άνθρωποι όλων των ηλικιών φεύγουν τραγουδώντας το τραγούδι μιας ηρωίδας της πολιτείας, της κυρίας Στέφανι, που πάντοτε τραγουδάει μικρά δίστιχα “διαφημίζοντας” τον εαυτό της και το αρωματοπωλείο της!

5. Γιατί θα λέγατε σε έναν γονιό να επιλέξει, ανάμεσα στις δεκάδες παιδικές παραστάσεις στην Αθήνα, να φέρει το παιδί του στο “…κι εμείς καλύτερα”; Γιατί τα ζητήματα της διαφορετικότητας, των απολυταρχικών δομών, της ανάγκης για εξερεύνηση και μάθηση είναι από τα πιο σοβαρά για ένα παιδί και γιατί πιστεύουμε ότι δεν τα θίγουμε διδακτικά αλλά μέσα από μια μυθοπλασία που στηρίζεται καλλιτεχνικά στην άποψή μας ότι αισθητικά, μουσικά, κειμενικά, σκηνοθετικά οφείλουμε να δείχνουμε στα παιδιά κάτι εξίσου – αν όχι και περισσότερο – προσεγμένο, ευφάνταστο και ιδιαίτερο όπως και στους ενήλικες.

Το παρακάτω βίντεο της ομάδας Ντουθ δημιουργήθηκε ειδικά για το Τaλκ και είναι μια δημοσκόπηση – πείραμα της ομάδας που ρώτησε φίλους και συνεργάτες “ποιο είναι το καλύτερο… παγωτό/χρώμα/πόλη/εποχή” κ.λπ. Και οι απαντήσεις δείχνουν πολύ καθαρά αυτό που λέει και ένας ήρωας στην παράσταση: «τι είναι το καλύτερο; δεν υπάρχει το “το καλύτερο”»!