Δέκα χρόνια Μικρός Νότος! Η ξεχωριστή θεατρική ομάδα σβήνει δέκα κεράκια και γιορτάζει το ιδιαίτερα επιτυχημένο αποτύπωμα που έχει αφήσει στην παιδική καλλιτεχνική σκηνή της χώρας. Συζητήσαμε, λοιπόν, με τη δημιουργό του, τη Χρύσα Διαμαντοπούλου, για όλα όσα έγιναν και για όσα είναι να έρθουν, για τα παιδιά, την τέχνη, το θέατρο, τη ζωή την ίδια!

1. Σχεδόν μαζί ξεκινήσαμε, Τaλκ και Μικρός Νότος, μαζί προχωράμε, προσφέροντας σε γονείς και παιδιά αυτό που τους λείπει αρκετά: την ποιότητα. Θέλω καταρχάς να μας συστηθείς εσύ και να μας συστήσεις και το «πνευματικό σου παιδί». Ποια ήσουν πριν από τον Μικρό Νότο, τι σε οδήγησε στη δημιουργία του, πώς το έστησες όλο αυτό και ποια είσαι σήμερα.

Μαζί ξεκινήσαμε και είναι μεγάλη τύχη για εμάς σε αυτή την μακρά δημιουργική πορεία να έχουμε συνοδοιπόρους με κοινούς στόχους και όραμα. Είναι μεγάλο στήριγμα για κάθε δημιουργό/ομάδα να βρίσκεται σε ένα περιβάλλον γόνιμο με φορείς που έχουν ως κύριο μέλημά τους τη φροντίδα και την ποιότητα του έργου τους για το κοινό. Και το Τaλκ είναι ένας γενναίος συνοδοιπόρος και υποστηριχτής της δουλειάς μας. Σας ευχαριστώ κάθε φορά με συγκίνηση.
Είμαι λοιπόν η Χρύσα Διαμαντοπούλου, ηθοποιός, σκηνοθέτις και καλλιτεχνική υπεύθυνη της θεατρικής ομάδας Μικρός Νότος, και ταυτόχρονα μητέρα μίας υπέροχης έφηβης πια κόρης. Σπούδασα Ψυχολογία στο ΕΚΠΑ, υποκριτική στη Σχολή Αθηνών Γιώργου Θεοδοσιάδη, δημιουργία κειμένου και σκηνοθεσία στη RADA και στο King’s College στο Λονδίνο (MA) κι εργάστηκα στο ελεύθερο θέατρο, στο ΚΘΒΕ και σε ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ για 15 περίπου χρόνια. Είχα την τύχη να βρεθώ για πολλά χρόνια και να μάθω το θέατρο ως ηθοποιός, βοηθός σκηνοθέτις και υπεύθυνη παραγωγής από σπουδαίους δασκάλους και ανθρώπους, όπως ο Γιώργος Βρασιβανόπουλος, ο Γιώργος Μιχαηλίδης, ο Τάσος Μπαντής, ο Βίκος Ναχμίας, ο Κώστας Καζάκος.
Η θεατρική ομάδα Μικρός Νότος συστάθηκε μέσα από την ανάγκη μου να δημιουργήσω παραστάσεις που θα ήμουν υπερήφανη να παρακολουθεί η κόρη μου με τους φίλους της καθ’ όλη τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας τους. Πράγματι λοιπόν η κόρη μου μαζί με τους φίλους της έζησε μέσα σε ένα δημιουργικό περιβάλλον, όπου πρόβες γίνονταν στο σαλόνι του σπιτιού μας, παραστάσεις στους κήπους και τις αυλές φίλων μας και σιγά σιγά αυτό μεγάλωνε και μεγάλωνε και οι παραστάσεις μας μπήκαν και σε θέατρα, σε Ιδρύματα, έλαβαν επιχορηγήσεις και το κοινό μας διευρύνθηκε τόσο όσο ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ. Πάντα όμως έχω στον νου μου ότι κάθε παράστασή μας αφορά και θα εκτεθεί στα μάτια της κόρης μου και των φίλων της, που πάντα ήταν για εμένα το πιο αυστηρό κοινό.
Στον Μικρό Νότο συμπυκνώθηκαν όλες οι γνώσεις και οι δεξιότητές μου. Βρήκα τον χώρο να οραματιστώ ένα ρεπερτόριο για το παιδικό κοινό, να το υλοποιήσω κρατώντας την καλλιτεχνική επιμέλεια αλλά και παίζοντας, να τρέξω την παραγωγή κάθε παράστασης, να αναζητήσω συνεργασίες με ιδιωτικούς και δημόσιους φορείς, να εφεύρω νέους τρόπους προβολής αλλά και παρουσίασης των παραστάσεών μας (άνετα παίρνω βραβείο εφευρετικότητας γι’αυτό!), να ανακαλύψω υπέροχους, εναλλακτικούς τόπους για να υλοποιήσουμε τις δράσεις μας και πολλά άλλα. Δέκα χρόνια μετά ακόμα συμμετέχω στις αφισοκολλήσεις της ομάδας, στο στήσιμο και ξεστήσιμο της παράστασης, στη μεταφορά των σκηνικών, κάνω ταμείο, φροντίζω τους μικρούς μας φίλους που μας επισκέπτονται… και το έχω μεγάλη ανάγκη να είμαι πάντα παρούσα για να κρατώ το νήμα με το κοινό. Για εμένα ο Μικρός Νότος είναι ένας τόπος ελεύθερης δημιουργίας και πλήρους αφοσίωσης. Μέσα στον Μικρό Νότο ενηλικιώθηκα και μέσα στον Μικρό Νότο βρίσκω μία διευρυμένη οικογένεια ανθρώπων που μοιραζόμαστε κοινούς στόχους, όραμα, και ευαισθησίες. Ο Νίκος, η Φλώρα, η Αλεξάνδρα, η Έλσα, η Έλενα, η Σεμέλη, η Ναυσικά, ο Δημήτρης, η Ευαγγελία, ο Τάσος, η Δήμητρα είναι για εμένα άνθρωποι πολύ αγαπημένοι, που περνώ μαζί τους περισσότερες ώρες από ότι με την οικογένειά μου.
Η θεατρική ομάδα Μικρός Νότος και οι δράσεις του είναι η απάντησή μας στη σήψη της σύγχρονης κοινωνίας. Και μπορεί να ακούγεται βαρύγδουπο, ρομαντικό, αναρχικό ή ουτοπικό, αλλά δεν έχω άλλο τρόπο από την τέχνη του θεάτρου για να δηλώσω τη βαθιά μου πίστη ότι η Τέχνη δεν είναι πολυτέλεια, αλλά βασική ανάγκη, τόσο βασική όσο η Παιδεία.

2. Όταν ξεκινούσες, τι φανταζόσουν; Ποιο ήταν το όραμά σου; Τι είχες στο μυαλό σου; Σκεφτόσουν, ας πούμε, το «Δέκα χρόνια μετά» ή πήγαινες βήμα βήμα;

Όταν ξεκινούσα φανταζόμουν μία μεγάλη θεατρική οικογένεια και από κάτω πολλά παιδικά μάτια να λάμπουν από χαρά! Ονειρευόμουν παραστάσεις ανοιχτές σε χωριά και πλατείες. Ονειρευόμουν πανηγύρια θεατρικά σε όλη την Ελλάδα, σε περιοχές ακριτικές και σε απομακρυσμένα χωριά, σε προσφυγικά καμπ, σε ορφανοτροφεία, σε δομές. Ονειρευόμουν μοίρασμα, ανοιχτωσιά, συνάντηση καλλιτεχνών με κοινή αισθητική και όραμα. Ονειρευόμουν ταξίδια, παραστάσεις και χαρά! Όχι, δεν σκεφτόμουν «Δέκα χρόνια Μικρός Νότος»… δεν ξέρω πώς πέρασαν τόσα χρόνια. Μάλλον δούλευα πολύ και ούτε που το κατάλαβα. 

3. Ποιοι είναι οι βασικοί σου συνεργάτες στην πορεία αυτή.

Μεγάλη πορεία, πολλοί συνεργάτες. Με κάποιους αγαπηθήκαμε πολύ, με κάποιους άλλους όχι και τόσο, δεν ταίριαξαν τα χνώτα μας, κάποιοι αδίκησαν τον εαυτό τους και την ομάδα, κάποιους άθελά μου τους αδίκησα, με λίγους χαλάσαμε τις καρδιές μας, με ελάχιστους δεν θα ήθελα να έχω συναντηθεί. Σε κάθε συνεργάτη όμως που πέρασε όλα αυτά τα χρόνια από τον Μικρό Νότο χρωστώ ένα ευχαριστώ για ό,τι ο καθένας προσέφερε.
Η Φλώρα Σπύρου, η Αλεξάνδρα Λιακοπούλου, ο Νίκος Αξιώτης, η Ναυσικά Πύρρου, η Έλσα Λουμπαρδιά, ο Δημήτρης Γιαννής, η Ευαγγελία Σκρομπόλα και ο φωτογράφος της καρδιάς μας Τάσος Βρεττός είναι ο σκληρός πυρήνας της ομάδας, που χωρίς αυτούς ο Μικρός Νότος δεν θα ήταν ίδιος. Αγαπημένοι συνεργάτες που πορευόμαστε πολλά χρόνια μαζί πια, περνώντας μαζί και τις μεγάλες δυσκολίες της πανδημίας.
Συνεργασίες πολύτιμες με την Ελένη Τσούτσια-Λουλάκη, τον Κρατερό Κατσούλη, την Έλενα Γεροδήμου, τον Γιάννη Κουρούδη, τη Σεμέλη Παπαοικονόμου, την Γεωργία Μπούρδα, τον Νίκο Πλατύραχο, τον Γιώργο Τζαβάρα, την Άννα Ανουσάκη, την Μάρθα Φωκά, τη Μαρία Θρασυβουλίδη, την Τίνα Γιωτοπούλου, την Αθηνά Αλεξοπούλου, την Μαρίζα Τσάρη, την Βάσια Χρήστου, την Δάφνη Καμμένου, την Άννυ Ντουμούζη, τον Παύλο Παυλίδη κ.ά
Ξεχωριστά θέλω να αναφέρω την πρώτη πρώτη ομάδα, από την παράσταση «Η Μυλωνού», που ξεκινήσαμε το 2012 με τόση φόρα, απέραντη αγάπη και φροντίδα και άγνοια κινδύνου. Την Γιώτα Μηλίτση, τον Στέφανο Παπατρέχα, τον Λευτέρη Αγγελάκη. Τους θυμάμαι και τους μνημονεύω πάντα με πολλή αγάπη.
Πλάι μου πάντα στα εύκολα και στα δύσκολα και οι νομικοί μας σύμβουλοι, Γαλάτεια Καπελλάκου, Χριστίνα Παναγουλέα και ο Γιώργος Χαλβατζής, χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους και στήριξή τους τίποτα δεν θα ήταν στέρεο.
Η ομάδα Μικρός Νότος έχει στο αίμα της δύο πολύτιμους συνεργάτες, που τα τελευταία χρόνια δεν συμπορευόμαστε πια μαζί, αλλά μαζί οραματιστήκαμε και στήσαμε από την πρώτη ημέρα και για πολλά χρόνια τα βήματα της ομάδας. Η Λαμπρινή Σταμάτη είναι η πολύτιμη συνεργάτιδα, φίλη και αδελφή που μαζί σχεδιάσαμε ό,τι τρέλα μας ήρθε στον νου και κάναμε το ακατόρθωτο, γεγονός. Ο Πέτρος Δαμουλής στήριξε με την εμπειρία και τις πολύτιμες μουσικές και υποκριτικές του γνώσεις την ομάδα, σκηνοθέτησε, έγραψε πρωτότυπες μουσικές, στίχους και κείμενα και με την εμμονή του στην ακρίβεια και τον ρυθμό έθεσε υψηλά τον πήχη. Τους οφείλω πολλά.
Και τέλος η θεατρική ομάδα Μικρός Νότος έχει όλη τη στέρεη γνώση και έμπνευση που ρούφηξα και εξακολουθώ να ρουφώ σαν μωρό παιδί στο Εργαστήρι Πόρτα και σε κάθε Masterclass (9 χρόνια τώρα) του Chris Cooper, συγγραφέα, σκηνοθέτη, ηθοποιό και δάσκαλο ΤΙΕ, στενό συνεργάτη της θεατρικής ομάδας Μικρός Νότος τα τελευταία 5 χρόνια. Είναι μία συνάντηση που άλλαξε τη ζωή μου, τον τρόπο που επιθυμώ να κάνω θέατρο, να δημιουργώ καθώς και τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα. Ένα ευχαριστώ δεν είναι ποτέ αρκετό για τέτοιες συναντήσεις.

4. Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες και ποια η μεγαλύτερη χαρά που πήρες μέσα από τον Μικρό Νότο; 

Δεν είναι περίεργο που θυμάμαι περισσότερες δυσκολίες από χαρές; Αλλά οι χαρές ζυγίζουν πιο πολύ στη ζυγαριά φαίνεται. Όταν αρρώστησα φοβήθηκα πολύ για τον Μικρό Νότο, που έμεινε ακυβέρνητος. Ήταν μια τεράστια δυσκολία αυτή. Μια άλλη ήταν η πανδημία. Πώς θα επιβιώσει η ομάδα, οι ηθοποιοί μου… Οικονομικές δυσκολίες πολλές, φπα και φόροι. Αυτοί είναι οι βασικοί εχθροί μας. Η μεγαλύτερη χαρά είναι τα μάτια των παιδιών, οι απαντήσεις τους στα διαδραστικά μέρη, οι σιωπές τους σε κομβικά σημεία των παραστάσεών μας! Όταν αντιλαμβανόμαστε δηλαδή ότι η δουλειά που με τόσο κόπο δημιουργήσαμε έχει νόημα! Χαρά είναι και η συνεργασία μας με φορείς και ανθρώπους όπως το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, το Θεσσαλικό θέατρο, η Φιλοδασική Ένωση Αθηνών, η ΔΟΜ, οι εκδόσεις Μεταίχμιο, η Ξένια Καλδάρα, η Ελένη Τσούτσια-Λουλάκη, ο Αντώνης Παπαθεοδούλου, η Κυριακή Σπανού, ο Κρατερός Κατσούλης κ.ά. Χαρά είναι και οι επιχορηγήσεις από το ΥΠΠΟΑ που μας επιτρέπουν να δημιουργήσουμε με μία μικρή ασφάλεια. Χαρά είναι που ντυθήκαμε Ραφτάκια με την Φλώρα και παραδώσαμε δώρα σε 70 οικογένειες ανά την Αττική τα Χριστούγεννα του 2020 μέσα στην τεράστια δυσκολία της πανδημίας. «Αφού δεν μπορείτε να έρθετε εσείς σε εμάς θα έρθουμε εμείς σε εσάς» έλεγε ο Ραφτάκος στην παράσταση… Χαρά είναι οι δράσεις μας στα προσφυγικά camp, στις απομακρυσμένες βιβλιοθήκες και σε ακριτικές περιοχές, σε ειδικά και διαπολιτισμικά σχολεία. Χαρά είναι η εμπιστοσύνη των γονέων και των εκπαιδευτικών στον Μικρό Νότο, που αποτελεί πια σφραγίδα ποιότητας.

5. Θέλεις να μας πεις λίγα λόγια για τις παραγωγές που έχετε τρέξει όλα αυτά τα χρόνια; Έχεις κάποια που να είναι λίιιγο πιο αγαπημένη από τις άλλες;

Η θεατρική ομάδα Μικρός Νότος αυτά τα 10 χρόνια έχει υλοποιήσει παραστάσεις για παιδιά, εφήβους και ενήλικο κοινό, πολλά εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά και εφήβους, σεμινάρια εκπαιδευτικών, θερινές/φθινοπωρινές καλλιτεχνικές κατασκηνώσεις, μία διαδικτυακή παράσταση, ένα cd με την παράστασή μας ο Ραφτάκος των λέξεων κ.ά
Εύκολα μπορεί κάποιος να διακρίνει την κοινή θεματολογία στις παραστάσεις μας για παιδιά, καθώς τα θέματα αντλούνται από τη μεγάλη δεξαμενή της λαϊκής μας παράδοσης. Ακόμα και ο Ραφτάκος των λέξεων έχει μέσα του πάρα πολλά στοιχεία ελληνικού λαϊκού παραμυθιού, όπως λέει και ο συγγραφέας του Αντώνης Παπαθεοδούλου, και δεν ήταν τυχαίο που με συγκίνησε τόσο ώστε να θέλω να το δραματοποιήσω και να το εντάξω στις παραστάσεις του Μικρού Νότου.
Πώς να τις ξεχωρίσω; Το κάθε παιδί μου είναι διαφορετικό. Η κάθε μία παράσταση έχει τη χάρη της και τα κουσούρια της! Χααχαχα

Η Μυλωνού είναι το πρωτότοκο! Αυτή με έκανε «μητέρα» του Μικρού Νότου! Πώς να μην την αγαπώ! Με αυτήν ξενύχτησα προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσω και να λειτουργήσω τη δύσκολη και πρωτόγνωρη για εμένα συνθήκη της διάδρασης… μαθήτευσα 2 χρόνια στο Εργαστήρι Πόρτα με τη φροντίδα της Πέγκυς Στεφανίδου για να τα καταφέρω!

Το Αισώπου Κόμιξ είχε τέτοια πρωτοτυπία στη σύλληψή της και ακρίβεια στην εκτέλεση που μικροί μεγάλοι την λάτρεψαν. Ακόμα θυμάμαι κάθε οδηγία, υποκριτική, μουσική, που δέχτηκα ως ηθοποιός από τον Πέτρο Δαμουλή και την Έλενα Γεροδήμου. Ατελείωτες πρόβες, σκληρή εκπαίδευση, έμαθα να παίζω και κιθάρα για τις ανάγκες της.

Να! Ο Κουκουμπλής είναι η παράσταση που μου έχει πάρει την καρδιά! Ήταν μία ολοκληρωμένη εμπειρία, με το ζύμωμα του ψωμιού στην αρχή και τη διάδραση για την απώλεια του Κουκουμπλή-αυτή τη σιωπή στο κοινό δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Μία παράσταση υψηλής δυσκολίας για τον ηθοποιό. Ένας μαραθώνιος υποκριτικής και σωματικής ακρίβειας. Η Μάρθα Φωκά δημιούργησε τις εξαιρετικές μάσκες της παράστασης και η Έλενα Μαυρίδου, με ένα απαιτητικό Masterclass, μας δίδαξε πώς να δίνουμε ζωή στις μάσκες.

Το Γύρω γύρω μήνες το γέννησα όλο μόνη μου σε μία δύσκολη συνθήκη για τον Μικρό Νότο, στον απογαλακτισμό του. Είναι μία παράσταση-εκπαιδευτικό πρόγραμμα που ονειρεύτηκα σαν κιβωτό που θα κρατάει μέσα του τις παραδόσεις, τραγούδια, ήθη και έθιμα του τόπου μας και θα αλλάζει κάθε μήνα! Η Ελένη Τσούτσια-Λουλάκη μού εμπιστεύθηκε το ανεκτίμητο αρχείο και την έρευνα χρόνων που είχε η ίδια κάνει. Οι πρωτότυπες παραστάσεις πρωτότυπα κλέβονται και τώρα ταξιδεύουν! χαχαχα

Το Αισώπου Φίλοι δεν το χάρηκα. Καθυστερούσα τις εξετάσεις μου για να γίνει η πρεμιέρα του. Η διάγνωση του καρκίνου μου αμέσως μετά την πρεμιέρα και η μακροχρόνια θεραπεία μου δεν μου επέτρεψε να βρεθώ πλάι της. Λίγο σαν να μην είναι δικό μου παιδί. Ήταν και στο τέλος ενός κύκλου, με συνεργάτες που πια δεν είχαμε κοινούς τρόπους και στόχους. Τι παράξενα που συνέπεσαν όλα.

Ο Ραφτάκος των λέξεων του Αντώνη Παπαθεοδούλου ήταν πάλι μία προσωπική μου επιλογή. Κατέβασα όλη τη βιβλιοθήκη της κόρης μου. Ήθελα να αλλάξω σελίδα! Ήταν το παραμύθι της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας που με συγκίνησε τόσο ώστε να με κινητοποιήσει να το δραματοποιήσουμε. Με τον Ραφτάκο ζούμε τρία χρόνια τώρα μία μεγάλη εξωστρέφεια! Αγαπιέται όσο καμία παράστασή μας μέχρι τώρα! Ο Αντώνης Παπαθεοδούλου και οι εκδόσεις Μεταίχμιο στάθηκαν μεγάλοι αρωγοί μας με αγάπη και νοιάξιμο.

Οι Αισωπομαχίες είναι η επετειακή μας παράσταση για τα 10 χρόνια Μικρός Νότος. Επιστρέψαμε στους μύθους του Αισώπου, με φρέσκια ματιά, για να μιλήσουμε για την ανάγκη των ανθρώπων για συνύπαρξη. Μία παρέα -οι ηθοποιοί και τα παιδιά μαζί- μιλάμε μέσα από ιστορίες και μύθους με ζώα, για αξίες ανεκτίμητες, όπως η ειρήνη, η δικαιοσύνη, η φιλία, η εργατικότητα, η δύναμη της σκέψης, η αλληλεγγύη, η αγάπη, η γενναιότητα, η συμφιλίωση… Τα διαδραστικά της παράστασής μας ξαφνιάζουν καθώς βαθαίνουν σε νόημα. Ζούμε στην εποχή που το παιδί βλέπει τον άστεγο στην καθημερινότητά του, τη βία τη ζει στο σχολείο, στη γειτονιά, στο σπίτι του, στην τηλεόραση, τον πόλεμο πλάι του, τον πρόσφυγα στην πλατεία που παίζει μπάλα… αν δεν μιλήσουμε γι’ αυτό, για τι στο καλό θα μιλήσουμε; Μαζί με την πολύτιμη συνεργάτιδα, θεατροπαιδαγωγό Φλώρα Σπύρου, δημιουργήσαμε στιγμές διάδρασης στην παράσταση, που ανοίγουν ένα πεδίο σκέψης ευρύ ακόμα και για τις πιο μικρές ηλικίες. Αυτές είναι οι πολύτιμες στιγμές μας…

Οι παραστάσεις μας για παιδιά:
Η Μυλωνού (2012-2018) – 3 ελληνικά λαϊκά παραμύθια
Αισώπου Κόμιξ! (2013-2018) – 5 μύθοι του Αισώπου
Ο Κουκουμπλής (2015-2018) – 3 ελληνικά λαϊκά παραμύθια
Γύρω γύρω μήνες (2016-2021) – λαϊκό ελληνικό παραμύθι
Αισώπου Φίλοι (2017-2019) – 5 μύθοι του Αισώπου
Ο Ραφτάκος των λέξεων (2019-σήμερα ) σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία
Αισωπομαχίες (2022- ) – 5 μύθοι του Αισώπου

Παράσταση για εφήβους: Το Τέρας (2019-2020)

Παράσταση για ενήλικο κοινό:  Frida 2.0 (2022) 

6. Ας μείνουμε λίγο στο φετινό, εορταστικό καλοκαίρι! Γονείς και παιδιά μπορούν να σας συναντήσουν σε δυο παραστάσεις, αν δεν κάνω λάθος. Θες να μας πεις λίγα λόγια για αυτές;

Δύο παραστάσεις μας στο εορταστικό καλοκαίρι 2022 για τα δέκα χρόνια Μικρός Νότος!
ΑΙΣΩΠΟΜΑΧΙΕΣ! 5 μύθοι του Αισώπου σε μία επετειακή παράσταση 10 χρόνια Μικρός Νότος. 5 γνωστοί και πολυαγαπημένοι μύθοι του Αισώπου ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μικρών και μεγάλων, με αγνά χειροποίητα υλικά, διαδραστικά παιχνίδια, ζωντανή μουσική και τραγούδια, με χιούμορ και απρόβλεπτες μεταμορφώσεις!

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ:

• ΙΟΥΛΙΟΣ

2, 3, 10, 23 & 24/7 ΥΜΗΤΤΟΣ, ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΔΑΣΟΣ, 7μμ
3 & 17/7 ΒΡΙΛΗΣΣΙΑ, MODUS VIVENDI BY KK, 10.30πμ
4/7 ΚΑΛΛΙΘΕΑ, ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΦΛΕΡΥ, 7.15μμ
6/7 ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΜΑΡΙΛΕΝΑ, ΑΝΩ ΓΛΥΦΑΔΑ, 7.30μμ
12 & 19/7 ΧΑΛΑΝΔΡΙ, ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ, 7.15μμ
15/7 ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ, ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΑΝΕΣΙΣ, 7.15μμ
Μάχες, έριδες, συγκρούσεις, ανταγωνισμοί και αψιμαχίες συνθέτουν ένα σκηνικό εκρηκτικό σε μία παράσταση όπου τα παιδιά αναλαμβάνουν σημαντικό και ενεργό ρόλο στην εξέλιξη των ιστοριών. Τύμπανα, κιθάρα, άρπα, βροντή, καζού, magic drum, καλίμπα, ξύστρα, μουσική γαβάθα, καστανιέτες, κρόταλα, ζήλιες, καχόν, δίνουν ζωντάνια και ρυθμό, σε μία παράσταση όπου οι ιστορίες και η ζωντανή μουσική έχουν τον πρώτο λόγο. Πέντε μύθοι του Αισώπου, γνωστοί αλλά… αγνώριστοι! Τα παιδιά συστήνονται με τους ηθοποιούς αλλά και με τα μουσικά όργανα, ζουν τα παθήματα και τα μαθήματα από τον κόσμο των ζώων και της φύσης, βιώνουν τις μεταμορφώσεις των ηρώων. Mε κέντρο της παράστασης την ανάγκη των ανθρώπων για συνύπαρξη, μία παρέα -οι ηθοποιοί και τα παιδιά μαζί- μιλάμε μέσα από ιστορίες και μύθους με ζώα, για αξίες ανεκτίμητες, όπως η ειρήνη, η δικαιοσύνη, η φιλία, η εργατικότητα, η δύναμη της σκέψης, η αλληλεγγύη, η αγάπη, η γενναιότητα, η συμφιλίωση…

«O Ραφτάκος των λέξεων» του Αντώνη Παπαθεοδούλου, η sold out παράσταση της θεατρικής ομάδας ΜΙΚΡΟΣ ΝΟΤΟΣ επιστρέφει με δροσερές καλοκαιρινές παραστάσεις!
ΙΟΥΛΙΟΣ 2022
5/7 ΧΑΛΑΝΔΡΙ, ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ, 7.15μμ
10 & 24/7 ΒΡΙΛΗΣΣΙΑ, MODUS VIVENDI BY KK, 10.30πμ
9, 16 & 17/7, ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ, ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΔΑΣΟΣ ΥΜΗΤΤΟΥ, 7μμ
11/7 ΚΑΛΛΙΘΕΑ, ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΦΛΕΡΥ, 7.15μμ
20/7 ΑΝΩ ΓΛΥΦΑΔΑ, ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΜΑΡΙΛΕΝΑ, 7.30μμ
Μετά τις εξαιρετικά επιτυχημένες sold out παραστάσεις με το έργο “Ο Ραφτάκος των λέξεων” του Αντώνη Παπαθεοδούλου στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και στο θέατρο Άνεσις, η θεατρική ομάδα Μικρός Νότος ζωντανεύει ξανά την αγαπημένη ιστορία μικρών και μεγάλων. «Ο Ραφτάκος των λέξεων», ένα σύγχρονο παραμύθι που έχει κερδίσει τις καρδιές μικρών και μεγάλων, τρυφερό, συγκινητικό και επίκαιρο όσο ποτέ, μιλά για τη δύναμη των λέξεων, για την ανάγκη της ανθρώπινης επικοινωνίας, για την αγάπη, την παρηγοριά και τη ζεστασιά που προσφέρει ο ανθρώπινος λόγος. Η θεατρική ομάδα Μικρός Νότος ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας ένα πολύ αγαπημένο βιβλίο μικρών και μεγάλων. Με αγνά υλικά – ζωντανή μουσική, κίνηση, διάδραση, παντομίμα- η θεατρική ομάδα Μικρός Νότος δημιουργεί μία χειροποίητη παράσταση τόσο ζεστή και τόσο πολύχρωμη, όσο και η κουβέρτα του Ραφτάκου που τύλιξε και ζέστανε τελικά όλους τους κατοίκους της πόλης του.  

7. Τι είναι για σένα το παιδικό θέατρο. Ποια η σημασία του για την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού;  

Το θέατρο για παιδιά είναι αυτές οι πολύτιμες στιγμές που περιέγραψα λίγο πριν. Είναι η ευκαιρία μας μέσα από μία ιστορία με φωτεινούς χαρακτήρες να μιλήσουμε με αλήθεια και ασφάλεια για όλα αυτά που ζούμε στα σκοτάδια της καθημερινότητας. Το θέατρο για παιδιά είναι ένα ασφαλές πλαίσιο που μέσα από το παιχνίδι τα παιδιά μαθαίνουν να βλέπουν, να αποδέχονται, να σέβονται το διαφορετικό, το άγνωστο, το μη «τέλειο». Το θέατρο για παιδιά είναι για εμάς το μέσο, μέσα από το οποίο οργανώνουμε και στοχεύουμε στη δημιουργία ενός ενεργού πολίτη και όχι παθητικού δέκτη. Το θέατρο για παιδιά με όλα τα εργαλεία που μας παρέχει το Θέατρο στην Εκπαίδευση (TIE) είναι μία μεγάλη αγκαλιά συνύπαρξης και αποδοχής του «ανθρώπινου», αν μου επιτραπεί αυτός ο αδόκιμος όρος. Το θέατρο για παιδιά είναι ο τόπος που χωράει -χωρίς κριτική διάθεση- όλες τις σκέψεις, προβληματισμούς, αγωνίες των παιδιών. Είναι ο τόπος που ευχόμαστε να λειτουργήσει σαν μία σπίθα για ένα, δύο, δέκα παιδιά, γιατί όχι για όλα… είναι ο τόπος που σπέρνουμε και ποτίζουμε με τον ιδρώτα μας καθημερινά προκειμένου να δώσουμε ό,τι αρμόζει σε κάθε παιδί. Το καλύτερο. Γι’ αυτό ακόμα και όταν ίσως αποτυγχάνουμε θεατρικά, η ίδια η αφετηρία, έμπνευση και πρόθεση λειτουργεί σα σωσίβιο. Το θέατρο για παιδιά σήμερα περισσότερο από ποτέ χρειάζεται ανθρώπους κοινωνικά και πολιτικά ευαισθητοποιημένους. Καλά είναι τα πλούσια σκηνικά και κοστούμια, οι ωραίες παρλάτες και οι καλοκουρδισμένες χορογραφίες, αλλά αλήθεια αυτά χρειάζονται τα παιδιά μας;
Επιλέγω να κάνω θέατρο με την ομάδα μου και να υλοποιούμε παραστάσεις προσφέροντάς τες ως κοινωνικό αγαθό και όχι ως προϊόν μετρώντας αριθμούς. Επιδιώκουμε τον διαμοιρασμό της συγκίνησης και των εμπειριών ανάμεσα σε μικρούς και μεγάλους, ή σε κοινά που μπορεί να μην έχουν εύκολη πρόσβαση στον πολιτισμό. Θεωρούμε τους εκπαιδευτικούς κύριο πυρήνα της δουλειάς μας, προσφέροντας τους πολύτιμα εργαλεία και αντλώντας γνώση και έμπνευση από τη δική τους εμπειρία. Στην πορεία αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να μοιραστούμε τη συγκίνηση της δημιουργίας για το θέατρο, τη μουσική, τη ζωή.
Ζούμε σε μία εποχή όπου η κοινωνική απομόνωση μάς απομάκρυνε από πολλές ομαδικές δράσεις. Τα παιδιά στερήθηκαν τον παπού και τη γιαγιά, το σχολείο, τους φίλους τους, τις δραστηριότητές τους, το θέατρο. Πολλά παιδιά στα 5, 6 και 7 χρόνια τους δεν έχουν βιώσει ποτέ την εμπειρία του θεάτρου ή έχουν να έρθουν σε επαφή με αυτό πολύ καιρό. Το θέατρο αποτελεί μέσο κοινωνικοποίησης, όπου τα παιδιά μαθαίνουν την αξία της ομαδικής εργασίας και της συνεργασίας. Αναπτύσσουν την εμπιστοσύνη στον εαυτό και στην ομάδα, τον σεβασμό στον προσωπικό κόπο και στην προσπάθεια τόσο των ίδιων όσο και των υπολοίπων.
Μέσω του θεάτρου δίνεται η δυνατότητα στα παιδιά να δημιουργήσουν έναν ολόκληρο κόσμο ακολουθώντας το νήμα μίας ιστορίας. Μέσα από τη θεματολογία μίας παράστασης, τους χαρακτήρες των ηρώων, τις σχέσεις που πραγματεύεται, γεννιούνται στα παιδιά ερωτήματα για τα ίδια αλλά και για τον κόσμο γύρω τους. Ενεργοποιείται η σκέψη τους, επεξεργάζονται τους προβληματισμούς που αποτυπώνονται στην παράσταση και αρχίζουν να διαμορφώνουν τη δική τους άποψη.
Μία παράσταση πυροδοτεί τη φαντασία των παιδιών εμπλουτίζοντας τον συναισθηματικό κόσμο τους. Τα παιδιά μαθαίνουν να «ακουμπούν» στην Τέχνη για να ονειρευτούν, να δραπετεύσουν από τα προβλήματα της καθημερινότητάς, να πλάσουν έναν φανταστικό τόπο, όπου αισθάνονται ασφαλή, δημιουργικά και ήρεμα. Μαθαίνουν να μπαίνουν στη θέση του άλλου και αναπτύσσουν την ενσυναίσθησή τους.

8. Θα σου βάλω τώρα μια ίσως δύσκολη ερώτηση. Ποιο είναι το καλό -ή αν προτιμάς το ποιοτικό- παιδικό θέατρο; Και ποιο το κακό ή το μη ποιοτικό. Το τελευταίο μπορεί ως και να βλάψει έναν μικρό θεατή; Αντίστοιχα και οι παντός είδους θεατροπαιδαγωγικές – πολιτισμικές δράσεις. Κι εσύ; Πώς εξασφαλίζεις ότι η δουλειά σου πληροί τα κριτήρια εκείνα που θα παράσχουν κάτι θετικό στο παιδί;

Το καλό-ποιοτικό θέατρο έχει ίδια χαρακτηριστικά είτε αφορά σε παιδιά, είτε σε ενήλικο κοινό. Ποιοτική παράσταση μπορεί να είναι κάθε παράσταση που έχει δημιουργηθεί από την κοινή ανάγκη των δημιουργών να ειπωθεί μία ιστορία με τρόπο τέτοιο ώστε να αφορά στον θεατή στον οποίο απευθύνεται με σεβασμό, ευθύνη, γνώση και θάρρος. Σε αυτή την περίπτωση η παράσταση δεν μπορεί να θεωρείται απλά προϊόν, αλλά έργο τέχνης. Μία καλή παράσταση μπορεί να αλλάξει τη ζωή ενός ανθρώπου ή ενός παιδιού. Και αυτό από μόνο του είναι μία μεγάλη ευθύνη αν το έχεις στο μυαλό σου. «Δεν πέθανε κανείς από μία κακή παράσταση» έχω ακούσει συχνά να λένε συνάδελφοι… Δεν συμφωνώ. Εγώ δεν μπορώ να ησυχάσω όταν η παράσταση που ετοιμάζω δεν ανταποκρίνεται σε ό,τι έχω ονειρευτεί να προσφέρω και είμαι πολύ υπερήφανη που το ίδιο νιώθουν και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας.
Είναι εύκολο να ξεχωρίσεις μία παράσταση με «καλές και αγαθές» προθέσεις από μία της σειράς, μία αρπαχτή. Δες το εικαστικό, την αφίσα, τους συντελεστές, το τρέιλερ. Η αισθητική είναι ηθική και επιμένω σε αυτό. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε παράσταση που ξεκινάει με τις καλύτερες των προθέσεων θα είναι μία καλή παράσταση, αλλά σίγουρα θα είναι μία ποιοτική παράσταση που σέβεται τον θεατή του. Η δημιουργία και η φαντασία ενέχουν μέσα τους το ρίσκο και τον πειραματισμό, την έκπληξη και το καινούργιο. Κάθε νέα παράσταση της θεατρικής ομάδας Μικρός Νότος είναι ένα στοίχημα για εμάς. Θα μπορέσουμε και αυτή τη φορά να διεισδύσουμε πιο βαθιά στην ιστορία και να οδηγήσουμε τους θεατές μας, μικρούς και μεγάλους, πιο κοντά στον πυρήνα της αφήνοντας ανοιχτά ερωτήματα και όχι κλειστές απαντήσεις;
Το θέατρο στην Εκπαίδευση με το στέρεο πλαίσιο και τις Αρχές του, είναι ένα σπουδαίο εργαλείο στα έμπειρα πια χέρια μας. Συνεργασίες με καλλιτέχνες με υψηλή ευθύνη και αγάπη για το παιδικό κοινό δοκιμασμένους στον χρόνο της επαγγελματικής σχέσης μας. Η ύπαρξη ενός σημαντικού πυρήνα συνεργατών που δουλεύουμε με κοινούς κώδικες, με κοινωνική ευαισθησία και ανοιχτοί πάντα στην πρόκληση του καινούργιου είναι μερικά μόνο από τα χαρακτηριστικά που εξασφαλίζουν την ποιότητα στη δουλειά μας.

9. Τα τελευταία χρόνια, η τέχνη στα σχολεία απαξιώνεται ολοένα και περισσότερο. Καταρχάς, θεωρείς ότι αυτό γίνεται βάση κάποιου πολιτικού σχεδιασμού (λίγο συνωμοσιολογικό ακούγεται, αλλά αρκετοί καλλιτέχνες το υποστηρίζουν) ή λόγω βαθιάς άγνοιας των εκάστοτε ιθυνόντων; Κατά δεύτερον, μπορεί ο μέσος εκπαιδευτικός, από μόνος του, να σώσει την κατάσταση; Έχει τη γνώση, την όρεξη, το μεράκι να ξεφύγει λίγο από τα τετριμμένα και να ψαχτεί; Και αν ναι, μήπως θα βρει μπροστά του εμπόδια;

Τα τελευταία χρόνια απαξιώνεται η Παιδεία, η Τέχνη, η ίδια η ζωή. Αν και φύσει αισιόδοξος άνθρωπος οι οιωνοί δεν είναι άριστοι, συμβαδίζοντας με τους ηγέτες που κυβερνούν όλες τις μεγάλες δυνάμεις κι όχι μόνο.
Δημοσιογράφοι πληρώνουν με τη ζωή τους την προσπάθειά τους να φέρουν στο φως παγκόσμια εγκλήματα και σκάνδαλα, Πανεπιστημιακοί διώκονται, μητέρες και παιδιά πνίγονται στις θάλασσές μας, push backs βαφτίζονται «νόμιμες ενέργειες», η διάσωση συνανθρώπων μας ονομάζεται προδοσία, οι έννοιες έχουν χάσει το νόημά τους, οι αμβλώσεις απαγορεύονται στην Αμερική, όπου οποιοσδήποτε από 18+ μπορεί να αγοράσει ένα όπλο από το μίνι μάρκετ και να ξεπαστρέψει 20-30 παιδιά και δασκάλους σε ένα σχολείο, η Αστυνομία κοπανάει φοιτητές μέσα στα Πανεπιστήμια, μετράμε τουλάχιστον μία γυναικοκτονία κάθε μήνα στην Ελλάδα, Διευθυντάδες βιάζουν ανήλικα και δικάζονται κεκλεισμένων των θυρών, υπουργοί σβήνουν ονόματα από επίσημες λίστες, από Εκπαιδευτικά Ιδρύματα σβήνονται αρχεία, χιλιάδες πρόσφυγες και προσφύγισσες βρίσκονται αιχμάλωτοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μέσα σε άθλιες συνθήκες, ο Θύμιος κρύβεται 45 ημέρες δίπλα στο σπίτι του σε ένα ερείπιο και τρώει από τα σκουπίδια σαν ζώο, ενώ η Αστυνομία τον αναζητά, η Δήμητρα της Λέσβου πατιέται και εγκαταλείπεται σα σκυλί στην Παραλιακή ύστερα από αναζήτηση μηνών λόγω άγριου bullying που δέχτηκε, η tv σερβίρει μόνο σκουπίδια, οι Παλαιστίνιοι ακόμα αναζητούν ένα κομμάτι γης να ζήσουν, η χώρα καίγεται ή πνίγεται, ανάλογα με την εποχή, οι ανεμογεννήτριες έχουν πληγώσει τα μάτια μας και τα βουνά μας, τα βουνά μας βγάζουν χρυσό, οι θάλασσες πετρέλαιο, οι παραλίες πεντάστερα και ξαπλώστρες, η ΔΕΗ ήρθε 1.000 ευρώ, στη λαϊκή παίρνουμε μισό αγγούρι, ζούμε (;) με επιδόματα για ρεύμα και βενζίνη, οι νέοι είναι σκυμμένοι πάνω από ένα κινητό, στο ποδόσφαιρο κερδίζει μόνο ο Ολυμπιακός, το Netflix μας αποβλάκωσε, το δημόσιο σχολείο διδάσκει ληγμένη κονσέρβα του 1960 με παιδιά που κατέχουν από το διαδίκτυο πληροφορίες που είχαμε εμείς στα 25+, οι δάσκαλοι παλεύουν αβοήθητοι σταγόνα στον ωκεανό να ισορροπήσουν το παλιό με το νέο, οι γονείς μεγαλώνουν μόνοι τους σε ένα παιδοκτόνο κράτος παιδιά….
Ζούμε σε έναν πόλεμο. Στο μαζί είναι η λύση. Στις κινήσεις πολιτών, στη δύναμη των συλλογικοτήτων. Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. Χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο να στηριχτούμε για να μη λυγίσουμε.

10. Τέλος, πού θα σας βρούμε, γονείς και εκπαιδευτικοί με τη νέα σχολική και θεατρική σεζόν; Και γιατί να σας προτιμήσουμε;

Ελάτε να παίξουμε και να ονειρευτούμε μαζί, μέσα από την Τέχνη, ένα καλύτερο αύριο για εμάς και τα παιδιά μας. Μας βρίσκετε στο www.mikrosnotos.gr όπου σύντομα θα έχουμε όλα τα νέα για τη χειμερινή περίοδο, 2022-2023! Ο Ραφτάκος των Λέξεων του Αντώνη Παπαθεοδούλου και η επετειακή μας παράσταση Αισωπομαχίες έρχονται στα σχολεία, σε εκδηλώσεις και όπου υπάρχουν παιδιά!