Το Τaλκ παρουσιάζει μια σειρά από μαρτυρίες για τη ζωή των Ελλήνων γονέων στο εξωτερικό, την εποχή του Κορονοϊού. Φιλοξενούμενή μας η Ασπασία Ράμμος, ελεύθερη επαγγελματίας, που ζει στο Frome, στην Αγγλία, με τον σύζυγο και τα 4 παιδάκια τους (10, 6, και δίδυμα 5 χρονών).
- Μένουμε σε ένα χωριό κοντά στο Μπαθ και στις 22/3/2020 έκλεισαν τα σχολεία, ενώ παρέμειναν ανοιχτά τα σούπερ μάρκετ και κάποια εμπορικά καταστήματα. Τοποθετήθηκε σήμανση στο πάτωμα μέσα στα καταστήματα για να κρατάμε τις αποστάσεις και πλέον όλοι οι γονείς κράτησαν την καραντίνα. Στις 27/3 όλα τα εμπορικά μαγαζιά έκλεισαν, μπήκε σήμανση και στα σούπερ μάρκετ, όπου μπαίνουν πολύ λίγοι. Πλησιάζει το καθολικό Πάσχα. Εγώ πήγα στο σούπερ μάρκετ, αλλά σκέφτομαι να αρχίσω να στοκάρω το ψυγείο τώρα που έγιναν οι μαζικές επιδρομές! Δεν βρίσκω εύκολα αυγά ακόμα, αλλά για όλα τα άλλα δεν ταλαιπωρήθηκα παρόλο που έγιναν αδειάσματα την προηγούμενη εβδομάδα. Γενικά δεν έχουμε ΜΜΜ (ένα λεωφορείο τοπικό περνάει σπάνια και συνεχίζει να κυκλοφορεί) στο μικρό μας χωριό άρα περπατάμε πολύ και χρησιμοποιούμε αμάξι.
- Τα σχολεία αναλαμβάνουν να φυλάξουν παιδιά των keyworkers, δηλαδή ιατρικού προσωπικού, δασκάλων και delivery food businesses. Παρόλο που ανήκουμε στην κατηγορία, κρατήσαμε τα παιδιά στο σπίτι. Η δασκάλα έστειλε τι πρέπει να κάνουν τα παιδιά (πρώτη φορά homework) και πρέπει να στείλουμε φωτογραφία των τετραδίων. Λαμβάνουμε κάθε μέρα email από τη δασκάλα του παιδικού με λεπτομέρειες από τη ρουτίνα που είχαν κάθε μέρα. Απ’ ό,τι διάβασα οι κρατικές εξετάσεις ακυρώνονται. Σταμάτησα να δείχνω στο μεγάλο μου γιο τα emails της δασκάλας και κάνουμε ελληνικά τραγούδια (γραφή και τραγούδι). Επίσης αρχίσαμε ελληνικό χορό (χασάπικο).
- Πλέον δεν δουλεύουμε. Θα μας πληρώσει το κράτος το 80% των μισθών μας. Τις προάλλες, πήγαμε για τρέξιμο με τον μεγάλο μου γιο 10 ετών (πλέον απαγορεύτηκε η άσκηση δυο ατόμων μαζί, από τις 26/3) και συναντήσαμε τον φίλο του κι έτρεχαν μαζί. Έκαναν στο what’s up μαζί τις ασκήσεις τους. Σκοπεύω να τους συνδέσω μέσω Ίντερνετ να κάνουν μαζί τις ασκήσεις. Επίσης, βγήκαμε βόλτα στη φύση για περπάτημα και πηγαίναμε για ποδήλατο όσο μας επιτρεπόταν, αλλά απαγορεύτηκε κι αυτό.
- Δεν έχω αλλάξει τη ρουτίνα μου. Ως μάνα 4 παιδιών δεν έχω αλλάξει και πολλά στην καθημερινότητα μου, έτσι κι αλλιώς απομονωμένη είμαι πάντα για να είμαι καλά! Διαβάζω ή ακούω τη Βίβλο (you version bible app). Τίποτα δε με ηρεμεί περισσότερο από τους ψαλμούς. Προσεύχομαι, τρέχω κάθε μέρα και ξεκινήσαμε κόψιμο χόρτων (έχει πολλά στην Αγγλία ), καθώς μένουμε πολύ κοντά σε άγρια φύση. Θα ήθελα να βρίσκομαι στην Ελλάδα πιο πολύ ως ευκαιρία για να μείνω πολύ καιρό στη φύση της, αλλά δεν έχω χώρο απομονωμένο από τους ηλικιωμένους μας για να μείνουμε. Βγαίνουμε στην αυλή μας και κάνουμε νοικοκυρέματα όλοι μαζί, όμως. Ο καλός μου δεν θέλει να βγαίνουμε με τα παιδιά για περπάτημα κοντά στο σπίτι μας και δεν έχω αποφασίσει τι να κάνω. Παρόλο που οι δρόμοι είναι άδειοι και δεν συναντάμε κανέναν για να πάμε βόλτα τα παιδιά στα δέντρα, σκεφτόμαστε την επίκριση. Είναι απίστευτο ότι υπάρχει μέριμνα για τα σκυλιά, αλλά όχι για τα παιδιά που θα κλειστούν έναν μήνα μέσα. Μου φαίνεται το πιο παρανοϊκό από όλα.
- Πώς είναι η ψυχολογία των παιδιών τώρα… Έχουν ήδη κορονοϊό δυο οικογένειες από την τάξη του παιδικού σταθμού που πάνε τα τρία παιδάκια μου. Μας γράφουν στο Facebook και δεν μιλάνε για κάτι τραγικό, δόξα τω Θεώ. Τους έχω εξηγήσει ότι μεταφέρουμε τον πυρετό και τα φταρνίσματα από τον έναν στον άλλον και γι’ αυτό μένουμε σπίτι. Θέλουν να πάνε σχολείο, τους έχει λείψει ήδη από την πρώτη μέρα! Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω ακόμα άρα δεν το πολυαναλύω.
- Έκανα ένα πρόγραμμα στηριγμένο πάνω στη ρουτίνα που ακολουθούν στο σχολείο και τους κάνω το ελληνικό αλφάβητο με ζωγραφική και τραγούδι, αντί για αγγλικά τραγουδάκια. Στην αρχή ήταν περίεργο, αλλά πανέμορφο. Παρατηρώ τα παιδιά μου με την ησυχία μου. Ξυπνάμε το πρωί με ηρεμία και χωρίς άγχος να ετοιμαστούμε να φύγουμε. Ευχαριστιόμαστε ο ένας τον άλλο και δουλεύουμε τις σχέσεις μας χωρίς να μπορούμε να τα παρατήσουμε και να φύγουμε. Μας βλέπω να το κρατάμε για πάντα! Μου αρέσει που η φυγή κάθε είδους, δεν είναι πια επιλογή.
- Θεωρώ ότι είναι πολύ τραγικές οι στιγμές που ζει η πλειονότητα του πλανήτη και γι’ αυτό και σέβομαι όλες τις απόψεις. Δεν πιστεύω, όμως, ότι ο εγκλεισμός γίνεται πραγματικά για τη διακοπή μεταφοράς του ιού, αλλά για κάποιον άλλο σκοπό, όπου ακόμα δεν πάει ο νους μας. Εμείς δεν έχουμε πανικό, αλλά ανησυχώ για τους δικούς μου ανθρώπους. Γενικά μέσα μου νιώθω χαρούμενη όπως πριν. Ψώνισα για όλον το μήνα για να μην ξαναβγώ έξω στην τρέλα. Νιώθω ευγνωμοσύνη για κάθε λεπτό που ζούμε με υγεία και όλοι μαζί και δεν την έχω καθόλου δεδομένη. Κάθε στιγμή που ζούμε όλοι μαζί είναι ένα τεράστιο δώρο και εκφράζω κάθε μέρα ευγνωμοσύνη για αυτό στις προσευχές μας.
- Νιώθω ότι όλη αυτή η εμπειρία δουλεύει πάνω στην ταπεινότητα που χρειάζεται να αποκτήσει το ανθρώπινο είδος. Το περιβάλλον πήρε μιαν ανάσα και οι άνθρωποι καλούνται να επαναπροσδιορίσουν νοοτροπίες, γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο και οφείλουμε να εξελιχτούμε μέσα από τις προκλήσεις των καιρών… Τα πολλά λόγια και οι αψιμαχίες δημιουργούν περισσότερα προβλήματα στην ήδη βεβαρημένη κατάσταση. Οφείλουμε όλοι να καταλαγιάσουμε τη μόλυνση και τη φασαρία που απλώνουμε ο ένας στον άλλο για να βγει κάτι πολύ θετικό από αυτή την καταστροφή. Οφείλουμε να παραμείνουμε ταπεινοί με ενσυναίσθηση για τους γύρω μας.
Αν είστε Έλληνας γονιός που ζει στο εξωτερικό και θέλει να μοιραστεί μαζί μας τη νέα του καθημερινότητα, στείλτε email στο ppapadia@talcmag.gr.
