Η Αικατερίνη Παπαγεωργίου εργάζεται ως σκηνοθέτης στην Αθήνα τα τελευταία δύο χρόνια, απ’ όταν επέστρεψε από το Λονδίνο. Έχει σπουδάσει στο Royal Central School of Speech and Drama και έχει μεταπτυχιακό Σκηνοθεσίας Θεάτρου από το Royal Holloway University of London, υπό την καθοδήγηση της Katie Mitchell. Το 2017, φοιτήτρια ακόμη, ίδρυσε την ομάδα The Young Quill. Η ομάδα έχει δραστηριοποιηθεί θεατρικά τόσο στη Μ. Βρετανία όσο και στην Ελλάδα και φέτος παρουσιάζει την παράσταση «Μια εύθραυστη οικογένεια», έχοντας στρέψει το ενδιαφέρον της και την απεύθυνσή της στο πολύ ιδιαίτερο κοινό που βρίσκεται στο μεταίχμιο μεταξύ παιδικής και ενήλικης ζωής. Ας δούμε τι έχει να μας πει η δημιουργός.

Ανεβάζετε την παράσταση «Μια εύθραυστη οικογένεια», εμπνευσμένη από τον περίφημο «γυάλινο κόσμο» του Τενεσί Ουίλιαμς. Τι κρατήσατε ως βάση από το κλασικό έργο και τι αλλάξατε;
«Ο γυάλινος κόσμος», και κάθε έργο του Ουίλιαμς, διατηρεί μια εκπληκτική ισορροπία μεταξύ πραγματικότητας και φαντασιακού, γεγονός από το οποίο έχουμε αντλήσει πολλά, καθώς είναι στοιχείο που χαρακτηρίζει τα παιδιά. Στον πυρήνα και των δύο έργων τοποθετείται μια μονογονεϊκή οικογένεια με τη μητέρα και τα δύο νεαρά παιδιά της. Οι συναισθηματικές πορείες των χαρακτήρων, οι ανησυχίες, οι αναζητήσεις και οι φόβοι τους τοποθετούνται σε μια κοινή βάση, που αντλεί από τη δυναμική των οικογενειακών σχέσεων, τις αντιπαραθέσεις που προκύπτουν μεταξύ γονιών και παιδιών, την αποδοχή της διαφορετικότητας και τα όνειρα για ένα καλύτερο αύριο. Το δικό μας έργο τοποθετείται στην Ελλάδα της δεκαετίας του ’50, σκιαγραφώντας το κοινωνικό πλαίσιο μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τον απόηχο του εμφυλίου. Βυθιζόμαστε στο εσωτερικό μιας διχασμένης κοινωνίας, όπου συντελούνται αλλαγές μεγάλης κλίμακας. Οι νεαροί πρωταγωνιστές βρίσκονται στην περίοδο της εφηβείας, γεγονός το οποίο καθορίζει τη σκηνική τους δράση και τις ανησυχίες τους.

Ποια είναι, με λίγα λόγια, η ιστορία που αφηγείστε;
Αφηγούμαστε την ιστορία μιας μονογονεϊκής οικογένειας, εξετάζοντας τόσο την υποκειμενική, αυτή της μητέρας, όσο και των παιδιών. Η πορεία τους προς την ενηλικίωση βάλλεται από τα κοινωνικά στερεότυπα της εποχής, από την οικονομική κατάσταση της χώρας και από την έκρυθμη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στο σπίτι, λόγω της απώλειας του πατέρα και του αυταρχισμού της μητέρας. Η διεργασία αυτή κλιμακώνεται και τελικά κορυφώνεται με την έλευση ενός απρόσκλητου επισκέπτη, ο οποίος, μολονότι ματαιώνει κάποιες από τις ελπίδες των παιδιών, τους δείχνει τον δρόμο προς έναν νέο τρόπο προσέγγισης όσων τους απασχολούν. Παρατηρούμε εκ των έσω τη δυναμική της οικογένειας και το πώς το κοινωνικό πλαίσιο καθορίζει την εξέλιξη σχέσεων και χαρακτήρων.

Από ποια ηλικία και πάνω προτείνετε την παράσταση και τι θέλετε να επικοινωνήσετε στους μικρούς θεατές;
Το έργο ενδείκνυται για παιδιά από 12 ετών, ώστε να μπορέσουν να το εισπράξουν εξ ολοκλήρου και να αναγνωρίσουν προσωπικά τους στοιχεία στους χαρακτήρες, με τους οποίους θα μπορέσουν να ταυτιστούν. Κατά μία έννοια, τα δύο παιδιά εμφανίζονται ως το «αρχέτυπο» του εφήβου που αμφισβητεί, απορρίπτει, απομυθοποιεί, αναζητά, προσπαθεί να προσδιορίσει την ταυτότητα του, αρχίζει να τοποθετείται κοινωνικά και πολιτικά, ονειρεύεται, θυμώνει και συνεχώς αλλάζει. Όλο αυτό το ταξίδι της εφηβείας θέλουμε να προαναγγείλουμε και να επικοινωνήσουμε, με ένα έργο βαθιά συναισθηματικό, ανθρώπινο και ειλικρινές ως προς τις δυσκολίες των καταστάσεων, τις οποίες δεν προτίθεται να ωραιοποιήσει. Η ελπίδα ως απάντηση στις δυστοκίες απορρέει από προσωπικές επιλογές.Θα έλεγες ότι είναι μια παράσταση που απευθύνεται περισσότερο σε μονογονεϊκές οικογένειες;
Η μονογονεϊκότητα είναι μια επιπλέον συνθήκη που έχουν να διαχειριστούν η μητέρα και τα παιδιά του έργου, ένα ακόμη σημείο προβληματισμού. Ωστόσο, ο πυρήνας της διαπαιδαγώγησης, της ανησυχίας των γονιών και των προσπαθειών που κάνουν να προσεγγίσουν τα παιδιά τους στην περίοδο της εφηβείας είναι κοινός για όλους τους γονείς, σε όποια συνθήκη κι αν βρίσκονται. Δεν θα έλεγα ότι είναι ένα έργο που απευθύνεται στις μονογονεϊκές οικογένειες, αλλά ότι –ενδεχομένως– μια μονογονεϊκή οικογένεια να μπορέσει να εντοπίσει ένα επιπρόσθετο σημείο ταύτισης και στοχασμού. Αν και όταν επεξεργαζόμουν για πρώτη φορά το κείμενο με την ομάδα δεν ήμουν μητέρα, πλέον ούσα σε αυτή τη συνθήκη και μάλιστα σε μονογονεϊκή οικογένεια, ομολογώ ότι και η ίδια εκπλήσσομαι από το πόσο επίκαιρα και καίρια είναι τα ζητήματα που θίγονται.

Το έργο έχει και ιστορική αξία, καθώς παρουσιάζει την Ελλάδα στη δεκαετία του ’50. Θεωρείς ότι έχουν αλλάξει πολλά από τότε ή εντοπίζεις κοινωνικές ομοιότητες παρά τα 70 χρόνια που χωρίζουν το χτες της «εύθραυστης οικογένειας» με το σήμερα του θεατή της;
Aν και η τεχνολογία έχει αλλάξει εκ βάθρων την καθημερινότητά μας, οι ανθρώπινες σχέσεις, στον πυρήνα τους, κινούνται στα ίδια μοτίβα. Ίδια τα ερωτήματα και οι φόβοι, ίδια η πάλη με τα συναισθήματά μας και τους άλλους. Φτώχεια τότε, μετά το πέρας δύο παγκοσμίων πολέμων και εμφυλίου, φτώχεια και τώρα, στο πλαίσιο της οικονομικής ύφεσης και της πανδημίας. Στραπατσαρισμένα όνειρα και τότε και τώρα. Ο αριθμός των μονογονεϊκών οικογενειών έχει αυξηθεί γεωμετρικά και πλέον δεν αποτελούν «αξιοπερίεργο προς παρατήρηση και κοινωνικό σχόλιο», δεν είναι η εξαίρεση στον κανόνα, ωστόσο παρακολουθώντας την Αριστέα και τα παιδιά της, συνειδητοποιεί κανείς ότι οι δυσκολίες επικοινωνίας μέσα στην οικογένεια και οι αγκυλώσεις που μας ταλαιπωρούν, ταξιδεύουν στον χρόνο και επαναλαμβάνονται. Οι ευαίσθητοι πάντα θα κινούνται στο λυκόφως, ανάμεσα στο όνειρο και στην πραγματικότητα, οι «ρεαλιστές» πάντα θα προσπαθούν να δημιουργήσουν μία sur mesure πραγματικότητα, που θα εμπεριέχει τα θέλω και τις ανικανοποίητες επιθυμίες τους. Τα ευαίσθητα παιδιά και οι χειριστικοί γονείς αποτελούν, φοβάμαι, ψηφίδα κάθε εποχής.Μια εύθραυστη οικογένεια
Συντελεστές:
Κείμενο: Ομάδα The Young Quill
Σκηνοθεσία: Αικατερίνη Παπαγεωργίου
Παίζουν (αλφαβητικά): Φιλία Κανελλοπούλου, Χρήστος Καραβέβας, Χριστίνα Κωστέα, Φάνης Μιλλεούνης
Info: Από 7 Νοεμβρίου και κάθε Κυριακή στις 18:00 [Και την Κυριακή 19.12 και στις 12:00] για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων στο Αμφιθέατρο Ιδρύματος Β. & Μ. Θεοχαράκη, Βασ. Σοφίας 9 & Μέρλιν 1, Αθήνα
Προπώληση εισιτηρίων: www.viva.gr/tickets/theater/mia-efthrasti-iikogeneia/