Το πέρασμα από τον θηλασμό στο μπιμπερό και στις πρώτες στερεές τροφές είναι μια νέα φάση στη σχέση μητέρας και παιδιού, ιδιαίτερα φορτισμένη συναισθηματικά. Επιλέξτε το πότε θα γίνει ανάλογα με τις ανάγκες του μωρού και τις δικές σας, προετοιμαστείτε ψυχολογικά, αφήστε τον πατέρα να βοηθήσει ενεργά στο τάισμα και να σταθεί δίπλα σας υποστηρικτικά. Και, προπαντός, συνεχίστε να δίνετε στο μωρό σας απλόχερα στοργή και αγάπη
«Δεν φανταζόμουν ότι θα ήταν τόσο δύσκολο να διακόψω τον θηλασμό», εξομολογείται η Ιωάννα, μητέρα του Χρήστου, ενός αγοριού τεσσάρων μηνών. «Οι ώρες του θηλασμού ήταν για μένα μαγικές, ένιωθα σε απόλυτο συντονισμό με το παιδί, σαν να ήμασταν ένα, όπως πριν, στη μήτρα. Όμως, πρέπει να επιστρέψω στη δουλειά και έχω μπει σε διαδικασία απογαλακτισμού. Από πρακτικής πλευράς, όλα καλά, βγάζω το γάλα με το θήλαστρο και, μετά από κάποια κολπάκια, ο Χρήστος μοιάζει να μην έχει θέμα με το μπιμπερό. Το πρόβλημα φαίνεται πως το έχω εγώ! Όταν βλέπω να τον ταΐζει η μητέρα μου για να συνηθίσει το μωρό, νιώθω σαν να χάνεται ο μοναδικός δεσμός που είχα δημιουργήσει με το παιδί, αισθάνομαι κενή, μου λείπει αυτό το πλήρες αίσθημα μητρότητας και αγαλλίασης που με πλημμύριζε την ώρα του θηλασμού».
Πότε και πώς
«Η ολοκλήρωση του μητρικού θηλασμού είναι σχετική με την προσωπικότητα της μητέρας και τον ιδιαίτερο δεσμό της με το παιδί. Δεν υπάρχει ιδανική ηλικία απογαλακτισμού, γιατί πρόκειται για σταδιακή διαδικασία που εξαρτάται από την ψυχική ετοιμότητα της μητέρας και του παιδιού. Το σύνηθες είναι προτού γίνει ενός χρόνου το μωρό, χωρίς να αποτελεί κανόνα», επισημαίνει η οικογενειακή σύμβουλος-ψυχοθεραπεύτρια, κ. Χαρά Παπασαράντη.
Ο απογαλακτισμός καλό είναι να γίνεται σταδιακά και απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή και ψυχραιμία, «αν ο μητρικός θηλασμός τερματιστεί απότομα, θα διαταράξει τη συναισθηματική κατάσταση του παιδιού, κάτι που φυσικά θα επηρεάσει αρνητικά και την ψυχολογία της μητέρας. Κατά τον τερματισμό, καλό θα είναι η μητέρα αλλά και ο πατέρας να προσπαθήσουν να διατηρήσουν τις ισορροπίες με άλλους τρόπους, όπως άφθονη ενασχόληση μέσω παιχνιδιού με το παιδί, σωματική επαφή με αγκαλιά, χάδια, μασάζ, παιδικά τραγούδια και βόλτες. Το σκεπτικό είναι να μην αφήσουμε το παιδί να αισθανθεί ότι απειλείται η ασφάλεια και συναισθηματική του κάλυψη από την έλλειψη του θηλασμού, κι ότι δεν σταματά ο γονιός να ‘‘δίνει’’ συναίσθημα σε κάθε του κίνηση», τονίζει η οικογενειακή σύμβουλος.
Μητέρα που νιώθει ξαφνικά συναισθηματικά κενή επειδή σταμάτησε τον θηλασμό ή υποχωρεί από ενοχή στην επιθυμία του μωρού να συνεχίσει να θηλάζει: συχνές οι ψυχολογικές διακυμάνσεις από τις οποίες περνά μια γυναίκα στη φάση της διαδικασίας απογαλακτισμού. «Η μητέρα που έχει μπει ομαλά στη διαδικασία του απογαλακτισμού δεν βιώνει έντονα συναισθήματα κενού και ενοχές. Το αντιμετωπίζει σαν μια φυσιολογική διαδικασία και νιώθει ικανοποιημένη που ολοκλήρωσε μια τόσο σημαντική πράξη ζωής», παρατηρεί η κ. Παπασαράντη. «Το κενό που μπορεί να αισθανθεί θα διαρκέσει λίγο, μέχρι να προσαρμοστεί στο επόμενο στάδιο ανάπτυξης και να μπει στη διαδικασία ανακάλυψης και εκπλήρωσης αναγκών του παιδιού. Η σχέση μαζί του είναι δυναμική και κρύβει πολλές ευχάριστες εκπλήξεις την επόμενη μέρα».
Ο ρόλος του μπαμπά
«Σε αυτήν τη φάση πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η θέση του πατέρα, με τον οποίο η μητέρα θα πρέπει να επικοινωνήσει για το πώς θα προχωρήσουν στη διαδικασία του απογαλακτισμού. Ο πατέρας θα πρέπει να είναι πολύ ενεργός και να αναλάβει καθημερινές δραστηριότητες του παιδιού, όπως σωματική περιποίηση και τάισμα του παιδιού», σημειώνει η ψυχοθεραπεύτρια, προσθέτοντας: «Σημαντικός, επίσης, και ο ρόλος του παππού και της γιαγιάς, οι οποίοι μπορούν κάλλιστα να περάσουν χρόνο με το εγγόνι τους και να του μεταδώσουν πολύ συναίσθημα και φροντίδα. Αν και πάλι το παιδί αντιδράσει και αναζητεί επίμονα τη μητέρα ή αρνείται να τραφεί με οτιδήποτε άλλο πέραν του θηλασμού, η μητέρα δεν πρέπει να το πιέσει και να βρει τις δικές της θετικές διεξόδους, για να διατηρήσει την ψυχραιμία και τη λογική της». Συμβουλές από την οικογενειακή σύμβουλο-ψυχοθεραπεύτρια κ. Χαρά Παπασαράντη πώς να βιώσει ήπια η μητέρα τα νέα δεδομένα στη σχέση της με το παιδί μετά το τέλος του μητρικού θηλασμού.
♥ Δώστε ενεργό ρόλο στον πατέρα και γενικά το οικογενειακό περιβάλλον, για να σας αποφορτίσουν σεβόμενοι τις ανάγκες σας και υποστηρίζοντάς σας στο μεταβατικό αυτό στάδιο, με τις έντονες συναισθηματικές διακυμάνσεις και ορμονικές ανισορροπίες.
♥ Μοιραστείτε με τον πατέρα και τους δικούς σας ανθρώπους την καθημερινή φροντίδα του παιδιού. Να παίζουν μαζί του, να το ταΐζουν και να το ντύνουν, να βγαίνουν βόλτες, να το διασκεδάζουν.
♥ Ο πατέρας και γενικά η οικογένεια να μην ξεχνούν τις ανάγκες της μητέρας, που μπορεί να είναι από μία ζεστή αγκαλιά, δώρα για τη σωματική της περιποίηση, μέχρι και μια βραδινή έξοδος.
♥ Η καλή επικοινωνία πάντα βοηθάει. Κάτι που θεωρούμε ευνόητο, για τον άλλον μπορεί να μην είναι αντιληπτό. Η μητέρα δηλαδή πρέπει να επικοινωνεί ανοιχτά τις ανάγκες, αγωνίες, συναισθήματά της στους ανθρώπους γύρω της, χωρίς να περιμένει να «καταλάβουν» και να πράξουν από μόνοι τους.
