Κάπου διάβασα ότι οι καλοκαιρινές διακοπές για τους γονείς δεν είναι διακοπές, είναι ακριβώς ό,τι έκαναν όλο το χειμώνα, σε διαφορετικό μέρος. Κάτω από διαφορετικές καιρικές συνθήκες, θα προσθέσω, ίσως και σε ένα διαφορετικό σκηνικό που περιλαμβάνει ήλιο, θάλασσα, “Γιωργάκη, έλα για αντηλιακό” ή “Να περάσουν πρώτα δύο ώρες και μετά βουτιές” ή “Κάντε ησυχία, είναι μεσημέρι” ή “Όχι και τρίτο παγωτό, παιδί μου”.

Εγώ δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με την παραπάνω διαπίστωση και να σταθώ απέναντι από όλες τις μαμάδες που περνάνε ΤΕΛΕΙΑ με τα μωρά τους και τα παιδιά τους στις παραλίες, στα εξοχικά, στα καράβια και στα νησιά. Για μένα το ΤΕΛΕΙΑ έχει περάσει ανεπιστρεπτί και έχει αντικατασταθεί από το “εντάξει ήταν μωρέ, τα παιδιά πέρασαν ωραία”.

Σε όποιον διαφωνεί προτείνω να κάνει το εξής: Να βάλει το αγαπημένο του καλοκαιρινό τραγούδι να παίζει, να κλείσει τα ματάκια του και να φανταστεί το καλοκαίρι. Αυτό έκανα βασικά και μπορώ να σας περιγράψω τι βλέπω: Ηλιοβασίλεμα από το κατάστρωμα ενός αργού-πολύ αργού-πλοίου για Σαντορίνη, βουτιά από τον πιο ψηλό βράχο στο Σαρακήνικο, μίλκο και τυρόπιτα τα ξημερώματα στα Ματογιάννια, μια χωριάτικη σαλάτα μετά από μπάνιο στη Χρυσοπηγή, τη θέα από ψηλά στη Φολέγανδρο, ο αέρας να παίρνει στη θάλασσα τη σκηνή μας στην Εύβοια, νυχτερινό μπάνιο στη Σκιάθο, ατελείωτη απογευματινή βόλτα με το αμάξι στην Κέρκυρα… Όλες αυτές οι εικόνες, μαντέψτε, έχουν ενήλικους πρωταγωνιστές. Όποια παιδιά τυγχάνουν να βρίσκονται στο πλάνο (κάπου μακριά, στην ακρούλα) ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΟΥ.

Το δικό μου τέλεια αληθινό και αληθινά τέλειο καλοκαίρι έχει αυτά και άλλα πολλά, που χρειάζονται πολλές σελίδες για να γράψω, μυρίζει αντηλιακό χαμηλού δείκτη προστασίας, καρύδα, τζιν τόνικ, θάλασσα, πεύκα, φιλιά, γέλια και ωραίες σιωπές.

Ευτυχώς τα παιδιά μου δεν διαβάζουν το Τaλκ…

Αλλά αν αυτο το κείμενο πέσει στα χέρια τους, τους εύχομαι πολλά τέτοια αληθινά τέλεια καλοκαίρια.

Και άλλο ένα σε εσας.

Καλές «διακοπές».