Σάκης: Αγαπητό κορίτσι, με λένε Σάκη και δυστυχώς έχω καταντήσει να ζητάω τη βοήθεια του κοινού εγώ που, όχι για να το παινευτώ, ήμουν δυο μέτρα παλικάρι (τώρα σαν να ’χω μπάσει λίγο απ’ τη στενοχώρια), 31 χρονών με όλα τα αξεσουάρ στην πένα: δόντι ασφράγιστο, μπούτι-μάρμαρο, κοιλιακοί-φέτες και μαλλί μαύρο πλούσιο χωρίς τάσεις φυγής.
Αυτά είδε και κόλλησε η Χριστιάνα εκείνο το μοιραίο βράδυ στο κλαμπ Ένσταση όπου κάνω πόρτα. Ουδέν αξιοπερίεργον. Όλες κολλάνε με την πάρτη μου, γι’ αυτό οι συνάδελφοι με φωνάζουν γρίπη. Το πρόβλημα είναι ότι για πρώτη φορά κόλλησα κι εγώ! Η κυρία, βλέπετε, πρόκειται για μια ΚΥΡΙΑ με τα όλα της: δικηγόρος, με πτυχιάρα, με γραφειάρα, με εξωτερικά, με εσωτερικά, με, με, με. Η δικιά μου η κλάση, κορίτσι, έφτανε μέχρι υπάλληλο της εφορίας (είχα κάποτε έναν σύντομο δεσμό με μια του ΣΔΟΕ γιατί το μαγαζί είχε πρόβλημα και είπα να σπρώξω – με πιάνεις, έτσι; Ακόμα με θυμάται και κλαίει…) Το ζουμί είναι ότι την πάτησα εγώ, ο Σάκης ο γάτος, με τ’ όνομα, που πηδούσα κι έφευγα, και τελικά έκατσα να με πηδήξουν και να φύγουν.
Η μάνα μου λέει ότι όλα εδώ πληρώνονται και ότι «μάχαιρα έδωσες-μάχαιρα θα λάβεις», αλλά είναι θεούσα και δεν της δίνω σημασία. Ζητάω λοιπόν τη δική σου γνώμη που είσαι και του σαλονιού και του λιμανιού και θα την πιάσεις τη φάση. Μου την πέφτει λοιπόν η κυρία Χριστιάνα (και ποιος είσαι, και πού μένεις, και τι δείκτη ευφυΐας έχεις, και τι τρως, και πού γυμνάζεσαι- τόσες ερωτήσεις δεν απάντησα ούτε για να πάρω δίπλωμα οδήγησης). Τέλος πάντων, να μην το κουράζουμε, το βράδυ καταλήξαμε σπίτι μου για τα γνωστά. Περιττό να σου πω πως έσκισα πάλι – η γυναίκα είπε τον δεσπότη Παναγιώτη. Μετά όμως άρχισε να περιφέρεται με το βρακί στην γκαρσονιέρα, να κοιτάει το άλμπουμ με τις φωτό και να με ρωτάει ποια είναι η μάνα μου, αν είναι καλά στην υγεία της, από τι πάσχει ο πατέρας μου και αν είχαμε περιστατικά καρκίνου, σχιζοφρένειας στο σόι. Το χόντρυνε κιόλας, έφτασε να με ρωτήσει αν η αδερφή μου έχει κυτταρίτιδα (η αδερφή μου πήγε από τροχαίο ετών 17 πριν από 6 χρόνια. Αυτήν τη στιγμή δεν έχει καν μπούτι, όχι κυτταρίτιδα). Τέλος πάντων, παρέβλεψα, όλες οι γκόμενες τα ’χετε τα τρελά σας, να τα λέμε κι αυτά. Την άλλη μέρα μού ξανάρθε στην γκαρσονιέρα το χάραμα που σχόλασα. Αυτήν τη φορά ήμουν έτοιμος, είχα πάρει και κρουασάν για το πρωινό. Την παράλλη το ίδιο (κρουασάν σοκολάτας αυτήν τη φορά). Την παραπαράλλη περίμενα έχοντας αγοράσει και καινούργια καφετιέρα γιατί η Χριστιάνα έπινε μόνο εσπρέσο. Είχα βάλει και το καινούργιο μου σώβρακο Κάλβιν Κλάιν, είχα ρίξει και δυο κιλά κολόνια στα μούσκουλα και γενικά την είχα δαγκώσει τη λαμαρίνα. Μέχρι σινεμά θα την πήγαινα, κορίτσι, που είχα να πάω από τότε που βγήκαν οι Πειρατές της Καραϊβικής, το νούμερο 2. Η κυρία όμως εξαφανίστηκε. Ούτε τότε ήρθε, ούτε την επόμενη, ούτε τη μεθεπόμενη. Έριξα τα μούτρα μου και τηλεφώνησα στο γραφείο της. Μου είπαν ότι έλειπε στη Νέα Υόρκη για δουλειές και ότι θα γυρίσει σ’ ένα μήνα. Άμα βρεις γκόμενα θεά, αυτά είναι τα προβλήματα: περιμένεις, δεν σε περιμένουν. Περίμενα λοιπόν. Πέρασε ο μήνας, ξαναπήρα, πάλι έλειπε. Αυτήν τη φορά στο Παρίσι. Μη σ’ τα πολυλογώ, αυτή έκανε τον γύρο του κόσμου και γω είχα φάει τα λυσσακά μου από έρωτα.
Έλιωνα σαν το κεράκι. Μέχρι που ο Μπάμπης, ο κολλητός μου, μου έβαλε την ιδέα ότι με δουλεύει η γκόμενα και έκανα ντου στο γραφείο απροειδοποίητος. Σωστός ο κολλητός. Διότι δεν βρήκα μόνο τη Χριστιάνα εκεί αλλά και το παιδί μας στην κοιλιά της! Η τύπισσα με χρησιμοποίησε για δότη σπέρματος, ήρθε και το ’κανε μαζί μου όταν είχε ωορρηξία και μετά με έγραψε στα παπάρια της, διότι δεν ήθελε πατέρα. Καλά γονίδια για το παιδί της ήθελε. Και έρχομαι τώρα εγώ να ρωτήσω: Ο άντρας δεν έχει δικαιώματα; Μου είπε ότι αν την πολεμήσω και κάνω DNA τεστ, θα με πολεμήσει και δεν έχω λεφτά για τόσα δικαστήρια στα οποία θα χάσω γιατί δεν είμαι γυναίκα. Είναι δίκαιο αυτό, κορίτσι; Μηδενίζετε έτσι τα αρσενικά και μετά ρωτάτε πού πήγαν; Στο διάολο πήγαν, εκεί που τα στείλατε. Και στην τελική, εγώ πότε θα γίνω πατέρας;
Κορίτσι: Φίλε μου, την πάτησες. Οι οικονομικά ανεξάρτητες γυναίκες, έχοντας πήξει από αιώνες τώρα από τα ανώριμα (αν και μουσκουλώδη) αρσενικά με τα προβλήματα δέσμευσης και τις τάσεις φυγής, θέλουν πια μόνο το παιδί χωρίς τον μπαμπά του. Καλά σας τα ’πε η μαμά σας η θεούσα. Μάχαιραν έδωσες κ.λ.π. Αν τώρα επείγεστε να γίνετε μπαμπάς, γιατί δεν απευθύνεστε στην εφοριακό; Έτσι α) θα σταματήσει να κλαίει και να βγάζει τα σπασμένα στον απλό φορολογούμενο και β) θα βρείτε εύκολα νονό: το αφεντικό σας.
Υγ.: Το θέμα –πέραν του δράματός σας– είναι σοβαρό. Θα επανέλθω σίγουρα – όχι όπως η κυρία η δικιά σας…
