H Λίλια Γκούνη Σοφικίτη κάνει μια βουτιά στις αναμνήσεις της και μιλάει στο Τaλκ για μια παιδική πασχαλινή της εμπειρία.

Η εκκλησιά στο χωριό μοσχοβόλαγε πασχαλιές και ζουμπούλια. Εκείνη την Ανάσταση ήμουν δεν ήμουν εννιά, όλα μου έφταιγαν, μα τσιμουδιά δεν έβγαζα. Τη μια ο δαντελένιος γιακάς που με τσίμπαγε σαν σμήνος από μέλισσες, την άλλη εκείνη η σφιχτή γαλλική κοτσίδα που προσπαθούσα να λύσω με ένα χέρι. Γιατί με το άλλο υπέμενα το καυτό κερί που έσταζε ανελέητα.

«Πρόσεξε! Δεν πρέπει να σβήσει ακούς; Είναι αμαρτία!» ψιθύριζε αυστηρά κάθε τρεις και λίγο η θεια η Ευδοκιά κι εγώ κρατούσα την αναπνοή και πάλευα να μείνει η φλογίτσα αναμμένη, μην και με δει ο Θεός να μην τα καταφέρνω και με περάσει για ανίκανη. Όσο προσπαθούσα να τη φυλάξω, τόσο εκείνη τρεμόπαιζε και άλλο τόσο εγώ πείσμωνα. Θα τα καταφέρω…

Θα τα κατάφερνα αν δεν έκανε τόσο μεγάλους σταυρούς η θεια μου. Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν και μια αγκωνιά της κόλλησε τη λαμπάδα στην αχώνευτη κοτσίδα μου. «Το παιδί! Το παιδί, βρε! Άρπαξε! Σβήστε τη φωτιά!»

Την επόμενη μέρα είχα πιει το αμίλητο νερό. Ούτε που μ’ ένοιαξαν τα καμένα μου τσουλούφια. Ο Χριστός είχε περάσει χειρότερα όλη τη βδομάδα. Μόνο είχα καρφώσει τα μάτια μου στο αρνί, που έλιωνε σαν τη λαμπάδα και έσβηνε με το λίπος του τα καψαλισμένα κάρβουνα.

«Τι σου συμβαίνει μωρέ; Ο Χριστός μας αναστήθηκε δεν χαίρεσαι;» με μάλωσε η θεια. Άρχισα να κλαίω που δεν κατάφερα να κρατήσω τη λαμπάδα αναμμένη. «Εσύ φταις! Εσύ φταις που έκανα αυτή την αμαρτία και θα με γυρνάνε τώρα στις σούβλες τα διαόλια! Εσύ με σκούντηξες!» Πρώτη φορά την είδα έτσι. Σαν να μαλάκωσε το πρόσωπό της. Με πλησίασε και με έπιασε τρυφερά από τον ώμο.
«Εσένα μωρέ θα γυρνάνε στις σούβλες τα διαόλια; Εσένα, μια σταλιά παιδί;»
«Εσύ το είπες, κάνεις πως το ξέχασες τώρα; Αν σβήσει η φλόγα είναι αμαρτία!»
«Ε, λοιπόν, άκου…»
«Όχι!»
«Άκου, μια που δεν παίρνεις από αστεία… Σου είπα ψέματα».
«Τι;»
«Σου είπα ψέματα, μωρέ ανταριασμένο! Ψέματα!»
«Δηλαδή μ’ αγαπάει ο Θεός ακόμα;»

Η Λίλια Γκούνη Σοφικίτη είναι απόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, εικαστικός και συγγραφέας. Το παιδικό της βιβλίο Η ώρα του ουρανού πήγε ροζ με πορτοκαλί κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη, σε εικονογράφηση του Βασίλη Κουτσογιάννη.