Η μουσικός και τραγουδίστρια Μαρία Κηλαηδόνη μιλάει στο Τaλκ για τη ζωή της με τον μικρό Λουκιανό.
Όσοι έχουν παιδιά θα ξέρουν πολύ καλά ότι ο πρώτος καιρός ενός μωρού μόνο από ρουτίνα δεν χαρακτηρίζεται! Έτσι και για εμάς· τώρα τελευταία μόνο, που ο Λουκιανάκος είναι πέντε μηνών και κάτι, σιγά σιγά ξεκινάμε να έχουμε ένα λίγο πιο συγκεκριμένο ημερήσιο πρόγραμμα. Αυτό λοιπόν θα προσπαθήσω να περιγράψω εδώ.
Η ώρα του πρωινού ξυπνήματος εξαρτάται κατά πολύ από το πώς πήγε ο βραδινός ύπνος. Εγώ, αλλά και ο μπαμπάς του Λουκιανού, ο Δημήτρης, επί χρόνια εργαζόμασταν κυρίως τη νύχτα και κατά συνέπεια ξυπνούσαμε αργά το πρωί και φαίνεται πως είμαστε τυχεροί και ο μικρούλης έχει πάρει τις δικές μας συνήθειες! Έτσι συνήθως ο μικρός Λουκιανός ξυπνάει μεταξύ 9 και 10 αλλά μπορεί και 11 το πρωί μερικές φορές! Και αμέσως αρχίζει ο πρωινός χαμός! Θηλασμός, πάνες, παιχνίδια, τραγουδάκια, χορός και πολλά χαμόγελα. Επίσης το πρωινό μας περιλαμβάνει απαραιτήτως και την ημίωρη τουλάχιστον βόλτα του σκυλάκου μας, του Αρίστου.
Κάπου μέσα σε όλα αυτά υπάρχει και η δική μου προσπάθεια για δουλειά: τηλέφωνα, μέιλ και ό,τι άλλο χρειάζεται για κάποια μελλοντική συναυλία. Γενικά οτιδήποτε χρειάζεται οργάνωση τη συγκεκριμένη περίοδο. Επίσης εδώ και λίγες ημέρες ο μικρός ξεκίνησε τη στερεά τροφή και αυτό μας «κλέβει» επίσης χρόνο από το πρωινό μας, αφού γίνεται μια μικρή μάχη για να πετύχουμε την κάθε μπουκιά!
Μετά ακολουθούν οι δουλειές του σπιτιού, που δεν έχουν τελειωμό (!) και στη συνέχεια η προετοιμασία του μεσημεριανού. Τις μέρες που ο σύντροφός μου είναι στο σπίτι το μεσημέρι, φροντίζει πάντα αυτός για τη μαγειρική, καθ’ ότι είναι πολύ καλός μάγειρας. Το μεσημεριανό μας το τρώμε καθισμένοι στο τραπέζι της κουζίνας με τον μικρό να μας παρακολουθεί καθισμένος στο ριλάξ του. Αυτή είναι και η ώρα που έχει συνήθως πολλή όρεξη για «κουβέντα». Πολύ μπου μπου και μπα και μα και γκου και όποιο άλλο νέο έχει να μας πει! Η ώρα έχει φτάσει αισίως 4, οπότε είναι η ώρα για την απογευματινή μας σιέστα, απαραίτητη για να μπορέσουμε να παλέψουμε την υπόλοιπη μέρα αλλά και τα βραδινά ξυπνήματα.
Το απόγευμα θα συνεχίσουμε με όσες δουλειές δεν προλάβαμε να κάνουμε το πρωί και μετά θα βγούμε την βόλτα μας, την ωραία ώρα του δειλινού, στο πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου μέχρι το μουσείο της Ακρόπολης και πίσω στο Θησείο. Τις ημέρες που μπορούμε, τη βόλτα αυτή την κάνουμε όλη η οικογένεια μαζί, δηλαδή ο Δημήτρης, εγώ, ο Λουκιανάκος και ο Αριστάκος.
Με την επιστροφή μας στο σπίτι ακολουθεί πάλι παιχνίδι και χορός. Έχω ανακαλύψει από τις πρώτες μέρες που γυρίσαμε στο σπίτι μετά το μαιευτήριο ότι η μουσική κάνει θαύματα στα μωρά. Ο Λουκιανός αγαπάει πάρα πολύ τη μουσική (απ’ ό,τι φαίνεται δεν έχει κληρονομήσει μόνο το όνομα από τον παππού του!) και τον ηρεμεί πάντα. Έτσι έχουμε περάσει άπειρες ώρες ακούγοντας μουσική και χορεύοντας παρέα.
Η προετοιμασία του βραδινού ύπνου περιλαμβάνει μπανάκι και κοίμισμα στο κρεβατάκι του, λέγοντας κάποιο παραμυθάκι ή τραγουδώντας νανουρίσματα. Αυτό μπορεί να πάρει από μισή μέχρι μία ώρα το λιγότερο. Αν, λοιπόν, μετά απ’ όλα αυτά έχω ακόμα κάποιο κουράγιο, ακολουθεί η ιερή ώρα που περνάμε οι δυο μας με τον σύντροφό μου, συζητώντας και πίνοντας ένα ποτήρι κρασί. Τα βράδια που έχω κάποια εμφάνιση το τελετουργικό του ύπνου το αναλαμβάνει ο Δημήτρης, ο οποίος έχει αποδειχθεί εξαιρετικά τρυφερός μπαμπάς.
Ο ύπνος μας δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο ωράριο ακόμα, ο μικρός μπορεί να ξυπνήσει από μία έως τρεις φορές για να θηλάσει, ανάλογα τις διαθέσεις του. Με τον τελευταίο θηλασμό, κάποια στιγμή το πρωί, σηματοδοτείται η έναρξη της καινούριας μέρας όπου επαναλαμβάνονται λίγο πολύ όσα περιέγραψα παραπάνω.
Αυτούς τους τελευταίους μήνες η ζωή μου έχει αλλάξει ολοκληρωτικά. Ώρες ώρες προσπαθώ να βρω κάποια πράγματα που να έχουν μείνει ίδια από τα παλιά, η κούραση είναι τεράστια, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι τόσο ολοκληρωμένη και χαρούμενη δεν έχω νιώσει ποτέ ξανά. Και όλα αυτά εξαιτίας ενός πλάσματος πέντε μόνο μηνών!
