H Alison Δαμιανού, founder & creative director στο The Meet Market, μιλάει στο Τaλκ για το εικοσιτετράωρό της ως εργαζόμενης μαμάς.
Εάν είμαι τυχερή, η μέρα μου ξεκινάει στις 07:30, αλλά συνήθως ο Damian είναι ξύπνιος και «απαιτεί» ΓΑΛΑ στις 06:45. Είναι τρομερό το πόση διαφορά μπορούν να κάνουν αυτά τα 45 λεπτά! Κάθε πρωί, το κομμάτι αυτό μέσα μου που «πεθαίνει» για λίγο ύπνο, ακόμα ακυρώνεται από την αχόρταγη αγάπη μου για τα μεγάλα καστανά του μάτια που είναι έτοιμα να «καταπιούν» όλο τον κόσμο, τις απαλές χρυσές μπούκλες που πλαισιώνουν το πρόσωπό του και εκείνα τα δύο αξιολάτρευτα κάτω του δόντια. Όσες φορές και αν δω αυτό το πρόσωπο να φέγγει πάνω μου, προτού ανατείλει ο ήλιος, πάντα καταφέρνει να με κάνει να λιώσω από αγάπη και να γεμίσω με την ενέργεια που χρειάζομαι για να σηκωθώ και να ξεκινήσουμε τη μέρα μας.
***Σε αυτό το σημείο οφείλω να δώσω τα εύσημα στον σύζυγό μου, ο οποίος τουλάχιστον 3-4 φορές μέσα στην εβδομάδα ξυπνάει μαζί με τον Damian για να τον ταΐσει το πρωινό του και έπειτα να αναλάβω εγώ για να συνεχίσει εκείνος τον ύπνο του ώστε να είναι ξεκούραστος το μεσημέρι και το απόγευμα που θα είναι μαζί του στο σπίτι.
Επειδή είμαι μια εργαζόμενη μαμά, παίρνω την πρωινή «βάρδια» με τον Damian, ώστε να περάσω μαζί του λίγο ποιοτικό χρόνο πριν από τον μεσημεριανό του ύπνο, όπου τον αφήνω για να βουτήξω στον κόσμο των Meet Market, των email και της ενήλικης επικοινωνίας. Στις 08:30 λοιπόν, βγαίνουμε για τον πρωινό μας περίπατο. Ζούμε στο Κουκάκι, επομένως πότε δεν ξεμένουμε από ενδιαφέροντα μέρη για περπάτημα. Πηγαίνουμε στον Φούρνο του Τάκη για κουλούρι και έπειτα στο απέναντι μικρό καφέ, όπου ο Damian κάθεται στο ψηλό πάσο φλερτάροντας με όλες τις γυναίκες που θα περάσουν όσο η μαμά περιμένει την καφεΐνη της.
Και μετά αρχίζει η εξερεύνηση… Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Μουσείο της Ακρόπολης, οι κοντινές παιδικές χαρές, Πλάκα… Ταΐζουμε τα περιστέρια, τρέχουμε, σκαρφαλώνουμε σε παγκάκια, ανεβοκατεβαίνουμε σκαλιά, καθόμαστε, παίρνουμε σειρά για το ποιος θα σπρώξει το καρότσι, μπαίνουμε σε όποιο ασανσέρ βρούμε σε ακτίνα 2 χλμ, πηγαίνουμε πάνω και κάτω και πάλι πάνω αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι περνάμε χρόνο μαζί μιλώντας.
Ο Damian είναι 18 μηνών, επομένως η βασική του ενασχόληση αυτές τις μέρες είναι να μιλάει, να μαθαίνει καινούριες λέξεις και να βελτιώνει την επικοινωνία του. Η γλώσσα είναι ένα θέμα που έχει ενδιαφέρον μέσα στην οικογένειά μας. Η καταγωγή μου είναι μισή Ελληνική και μισή Αγγλική και εφόσον η Αγγλική είναι η μητρική μου γλώσσα του μιλάω αγγλικά. Ο άντρας μου είναι μισός Έλληνας και μισός Γερμανός και εφόσον η μητρική του γλώσσα είναι τα Γερμανικά, μιλάει στον Damian στα Γερμανικά. Και φυσικά ζούμε στην Ελλάδα, επομένως όλοι οι υπόλοιποι του μιλούν ελληνικά… Και αν μπορείτε, πιστέψετε πως έχει βρει την άκρη μόνος του, αν και μόλις 90 εκ! 18 μηνών και μπορεί να εντοπίσει τις διαφορές ανάμεσα στη γλώσσα που του μιλώ εγώ, στη γλώσσα του μπαμπά του και στη γλώσσα που ακούει από τον περίγυρό του, χρησιμοποιώντας μαζί μου αγγλικά, γερμανικά με τον μπαμπά και ελληνικά σε όποιον επιλέξει να πει «Γεια»! Για παράδειγμα, τα σαββατοκύριακα, που περνάμε όλη την ημέρα μαζί, από εμένα ζητάει το «kettle» ή το «frying pan» για να παίξουμε και αμέσως γυρίζει στον μπαμπά του και ζητά το “Wasserkocher” και το “Bratpfanne”… Έτσι λοιπόν, προς όλους όσοι με ειδοποίησαν ότι μεγαλώνοντας σε ένα πολύγλωσσο περιβάλλον το παιδί θα μπερδευτεί και θα καθυστερήσει την ομιλία του, έχω να πω πως αυτό απέχει από την αλήθεια σύμφωνα με τη δική μου εμπειρία…Και ίσως μέχρι τα 5α του γενέθλια μπορεί να του βρούμε μια δουλειά ως μεταφραστή!
Πίσω πάλι, στην ημέρα μου με τον D…Μέχρι τις 11:30 έχουμε γυρίσει στο σπίτι, έχουμε βάλει τις πιτζάμες μας και ηρεμούμε, πλέον, για τον μεσημεριανό μας ύπνο. Κάθομαι στην κουνιστή πολυθρόνα δίπλα του μέχρι να κοιμηθεί ενώ πίνει το γάλα του. Στη συνέχεια ετοιμάζομαι, δίνω ένα φιλί στον σύζυγό μου και κατευθύνομαι προς το γραφείο.
Αισθάνομαι τρομερά ευγνώμων προς τον σύζυγό μου, που είναι τόσο «άντρας» ώστε να κάθεται κάθε μέρα με τον γιο μας στο σπίτι ενώ εγώ πάω στη δουλειά. Όχι μόνο έχω χρόνο για τον εαυτό μου κάθε μέρα, αλλά το σημαντικότερο είναι πως ο Damian έχει μια πολύ στενή σχέση με τον πατέρα του και το ότι τον μεγαλώνουμε μαζί σαν ομάδα έχει όντως μια αίσθηση συνεργασίας…
Όταν το συζητήσαμε για πρώτη φορά, προς το τέλος της εγκυμοσύνης μου, είχε μεγαλύτερη λογική πρακτικά και οικονομικά το να συνεχίσω να εργάζομαι εγώ, αλλά η αλήθεια είναι πως ακόμα και σήμερα πολλοί άντρες δεν μπορούν να αφήσουν τον εγωισμό τους και να κάνουν κάτι τέτοιο. Μέχρι τα πρώτα γενέθλια του Damian, δούλευα από το σπίτι, αλλά αμέσως μόλις μπορούσε να μείνει χωρίς θηλασμό για 5 ή 6 ώρες, επέστρεψα στο γραφείο. Πρέπει να ομολογήσω πως μια ημέρα στο γραφείο, ανταλλάσσοντας email με 100+ εκθέτες, οργανώνοντας τα Meet Market, τους χώρους και τις παράλληλες δραστηριότητες, με e-banking, με meetings, ανανεώνοντας το site, τα λογιστικά της εταιρείας και με όλα όσα συνεπάγεται το να διοικείς μια επιχείρηση είναι λιγότερο κουραστικά από μια ολόκληρη ημέρα στο σπίτι με τον Damian. Πάντα ήθελα να γίνω μητέρα και ο γιος μου είναι πραγματικά το μεγαλύτερο κατόρθωμά μου στη ζωή, αλλά αγαπώ τη δουλειά μου και αγαπώ να δουλεύω, και πιστεύω πως είμαι καλύτερη μητέρα για τον Damian γιατί αισθάνομαι ολοκληρωμένη επαγγελματικά.
Βρίσκομαι σε μια άλλη πραγματικότητα όσο είμαι στη δουλειά, αλλά μόλις πάει 18:00, θυμάμαι όλα αυτά που μόλις ανέφερα, και τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ στο σπίτι για να περάσω τις τελευταίες ώρες της ημέρας με τον Damian, προτού πάει για ύπνο. Φτάνω σπίτι και του κάνω επίθεση με αγκαλιές και φιλιά και ανακουφίζω τον άντρα μου από τα πατρικά του καθήκοντα. Βάζω άνετα ρούχα και είμαι εδώ για ό,τι θέλει ο γιος μου να κάνουμε. Τις περισσότερες ημέρες πηγαίνουμε για ακόμη μια βόλτα στο super market ή στην παιδική χαρά, ή καθόμαστε σπίτι και διαβάζουμε βιβλία και χτυπάμε κατσαρόλες και τηγάνια μαζί υποδυόμενοι τους σεφ ή κάνουμε πως είμαστε πολλά και διαφορετικά ζώα. Στο μεταξύ ο μπαμπάς μας, μιας και είναι πραγματικός σεφ, ετοιμάζει το δείπνο, το οποίο είναι έτοιμο κατά τις 19.00-19.30, όταν καθόμαστε όλοι για φαγητό.
Ο Damian τρώει ό,τι τρώμε και εμείς απλά χωρίς αλάτι. Το δείπνο είναι πάντα μια ευκαιρία να δεθούμε σαν οικογένεια, να μιλήσουμε για την ημέρα μας, να κάνουμε σχέδια για την επόμενη και ουσιαστικά να ενωθούμε ενώ παραγεμίζουμε τα στόματά μας! Μετά το βραδινό, ο μπαμπάς κάνει μπάνιο τον Damian, ενώ εγώ ασχολούμαι με διάφορες δουλειές του σπιτιού, πλένω τα πιάτα, βάζω πλυντήριο, κάνω, δηλαδή, όλα όσα χρειάζεται να γίνουν.
Στις 21:00 είναι η ώρα του ύπνου. Αν και ο Damian κοιμάται στο κρεβάτι του, με θέλει δίπλα του μέχρι να αποκοιμηθεί. Αυτή ίσως είναι και η ωραιότερη στιγμή της ημέρας, γιατί με κάνει να γελάω καθώς προσπαθεί να μου εξιστορήσει την ημέρα του, χρησιμοποιώντας όλες τις εικόνες που έχει κρατήσει στο μυαλό του, όσο ξοδεύει και το τελευταίο κομματάκι ενέργειας που του έχει μείνει προτού αφεθεί στον ύπνο. Συνήθως, περνάμε από όλη τη λίστα των ανθρώπων της ζωής του – Oma, Opa, Mama, Papa, Aunty, Papoo, Mina Kito, Baby Marco κ.ά… Η αλήθεια είναι πως έχει αρκετούς φίλους που θέλει να φωνάξει. Μου λέει τα ονόματά τους και την ιδιότητά τους-Baby Marco, boobie, milkie, Dina. Τραγουδάμε μερικά τραγούδια. Στριφογυρίζει, δοκιμάζοντας περίπου 80 πιθανές στάσεις μέχρι να βρει μια που να τον βολεύει και πλέον κανένας ήχος δεν ακούγεται και καμία λέξη… μόνο μια βαθιά ρυθμική αναπνοή.
Και τότε η μαμά βάζει ένα ποτήρι κρασί που τόσο αξίζει, βλέπει λίγο Netflix, και περνάει λίγο χρόνο με τον μπαμπά… Συνήθως, κοιμάμαι στις 00:00, εξουθενωμένη από την προσπάθεια μου να ισορροπήσω μεταξύ μητρότητας και επιχειρηματικότητας, μέχρι το επόμενο πρωί που η μέρα μου, εάν είμαι τυχερή θα ξεκινήσει στις 07:30, αλλά συνήθως ο Damian είναι ξύπνιος και απαιτεί ΓΑΛΑ στις 06:45.
H Alison Δαμιανού είναι founder & creative director στο The Meet Market
