Ο ηθοποιός Δημήτρης Μακαλιάς μοιράζεται μαζί μας το 24ωρό του ως φρέσκος μπαμπάς ενός βρέφους λίγων ημερών!
Ο χρόνος.
Κάτι σχετικό. Απροσδιόριστο αλλά και ιδιαίτερα συγκεκριμένο. Μας ορίζει και καμιά φορά μας περιορίζει. Τρέχει σαν διάολος και μας αφήνει να μεγαλώνουμε κάθε του δευτερόλεπτο.
Πρώτη φορά μπαμπάς! Μόλις 40 ημέρες μετά και ακόμα ο χρόνος δεν έχει πάρει το χρόνο του! Ίσως γιατί από τη στιγμή της γέννησης του γιου μου ο χρόνος πια μετράει αλλιώς. Διαφορετικά. Άλλοτε πιο γρήγορα και άλλοτε πιο αργά. Σίγουρα πάντως ο χρόνος μαζί του έχει άλλη αξία. Ενώ ο άλλος χρόνος έχει σίγουρα πολύ λιγότερη!
Δεν μπορώ να ορίσω την ώρα έναρξης της ημέρας μου. Δεν έχει προηγηθεί ακόμα μια ικανοποιητική ώρα συνεχόμενου ύπνου για να μπορώ με ασφάλεια να την ορίσω ως βραδινή ώρα ύπνου. Θα την ορίσω όμως με βάση τον πρότερο βίο μου. Ή έστω με βάση το χρόνο των άλλων!
Επί της ουσίας, δεν κοιμάμαι όποτε νυστάζω αλλά όποτε κοιμάται εκείνος. Ξυπνάει; Τότε ξυπνάω κι εγώ. Οι προσπαθειες να τον κοιμήσεις γρήγορα και αποτελεσματικά μέσα στη νύχτα αποβαίνουν μάταιες. Το παιδί έχει τον δικό του χρόνο! Και δε σε λυπάται…
Ξυπνάω και παραπατάω. Συνήθως για τα πρώτα 2-3 λεπά νιώθω τουλάχιστον 10 χρόνια μεγαλύτερος και ταλαιπωρημένος ως τα βάθη των κοκκάλων μου! Εκείνος, σε έξαρση. Αναζητά είτε τροφή είτε αλλαγή. Στην περίπτωση της πείνας, τη γλυτώνω μόνο και μόνο επειδή δεν έχει δόντια. Ήδη φοβάμαι για το μέλλον. “Όταν πεινάει ο άνθρωπος, δεν ξέρει τι κάνει!”. Τρώμε…
(το είδατε; Χρησιμοποίησα τον απαίσιο αυτό πληθυντικό λες και όλα τα κάνουμε μαζί!!)
Η αλλαγή πάνας είναι πια παιχνιδάκι. Τον αλλάζεις και συνειδητοποιείς πώς κι εσύ κάπως έτσι ήσουν. Έχει κατουρήσει τα ΠΑΝΤΑ! Σημαδεύει την περιοχή του σπιτιού για να είναι σίγουρος!
Φαγητό, ρέψιμο και στη συνέχεια χέσιμο. Ακολουθεί υπέροχος ξέγνοιαστος ύπνος. Μου θυμίζει τη διαδικασία που ακολουθούσε και ο παππούς μου. Οι ζάρες στο πρόσωπο του μου τον θυμίζουν ακόμα περισσότερο. Σκέφτομαι συνέχεια τον Benjamin Button.
Η ώρα του παιχνιδιού μέχρι να φύγω για το θέατρο Κάππα, που κάνουμε την παράσταση “Το αγόρι με τη βαλίτσα”. Συνήθως αγκαλιές, αστεία που μόνο εγώ γελάω, πολλά φιλιά, πρωινή γυμναστική (για αυτόν μιλάω προφανώς!). Ματιές με νόημα. Δικό μου νόημα, ο μικρός οριακά δε με βλέπει!
Είναι η ώρα που συνειδητοποιείς ότι μάλλον αυτό το πλάσμα θα είναι μαζί σου για καιρό!!!
Επιστροφή από το θέατρο κατά τις 13:00. Ξανατρώμε μαζί και ρευόμαστε. Τη μέρα κοιμάται, το βράδυ με τυραννάει. Στο στερεοφωνικό ο Mozart κάνει πάρτι καθημερινά. Είχα να ακούσω τόσο Mozart από τότε που γεννήθηκα εγώ! Η Αντιγόνη βάζει τις ελληνικές μουσικές επιλογές.
Με το που φάει, κοιμάται αμέσως. Και είναι η ώρα για εμάς! Συνήθως ύπνος για να αναπληρώσουμε το χαμένο ωράριο της εβδομάδας. Άλλες φορές φεύγουμε μαζί του και πάμε για ψώνια. Σύμμαχος και ήρεμος. Είναι παιδί μου όντως! Έχει ήδη μάθει όλα τα εμπορικά κέντρα και τα μαγαζιά της περιοχής μας. Οι γείτονες θέλουν να μάθουν το όνομα για να του απευθύνονται. Πεισματικά απαντώ…τον λέμε μπέμπη!
Το απόγευμα χαλαρώνουμε σπίτι και τρώμε κι εμείς, που συνήθως το ξεχνάμε. Ετοιμάζομαι να πάω στο θέατρο Βέμπο και αφήνω το σπίτι σε καλά χέρια. Στην επιστροφή, γυρω στα μεσάνυχτα, ξέρω ότι με περιμένει το βραδινό μας μπάνιο και προσπάθεια γρήγορου ύπνου. Ευτυχώς λατρεύει το νερο όπως και εμείς!
Οι ελπίδες μας για να δούμε μια ολόκληρη ταινία μοιάζουν απειροελάχιστες. Μας παίρνει ο ύπνος στον καναπέ.
Ο μικρός τρελαίνεται για ύπνο στον καναπέ ή στο κρεβάτι μαζί μας. Το έχουμε πάρει απόφαση. ΘΑ τον κακομάθουμε!
Παλεύεις τη μια μέρα για κάτι και λες πώς αυτό ήταν, το έμαθε. Αλλά το ξέρεις ότι αυταπατάσαι.Δεν υπάρχουν κανόνες, στεγανά. Ο καθένας το προχωράει κατά βούληση.
Κάπου στις 4 μας παίρνει ο ύπνος στον καναπέ. Θεωρείς ότι είναι σωστό να επιστρέψει στον δικό του χώρο ύπνου. Αλλά γελάει. Το μάτι γαρίδα και έτοιμος για παιχνίδι! Τα περισσότερα “βράδια” έχω δει τον ήλιο να ανατέλλει!
Ύπνος: ξεχασμένη υπόθεση
Φιλιά: ανακαλύπτεις ότι μπορείς να τον φιλάς αδιάκοπα.
Φαγητό: εσύ το ξεχνάς,αυτός το ποθεί με μανία. Στιγμές στιγμές, θέλω να τον φάω. Το εννοώ. Να τον ΦΑΩ!
Θέατρο: 2 ώρες που θυμίζουν κάποια άλλη εποχή του παρελθόντος, άνευ παιδιού.
Δουλειά στον υπολογιστή: Λες τη Δευτέρα το βράδυ ότι έχεις κάτι επείγον και τελικά απαντάς στο mail μετά από 20 ημέρες. Τι έχουν πάθει όλοι; Χαλαρώστε πια.
Θέλω να έρθει να δει όλες τις παραστάσεις μου! Κυρίως όμως τις 2 παιδικές. “Το Αγόρι με τη βαλίτσα” στο θέατρο Κάππα και το “Κορίτσι που επιμένει” στο θέατρο Άβατον, στο οποίο έχω εμπλοκή στην παραγωγή. Σε 2-3 μήνες θα τον πάρω μαζί μου και στο Βέμπο για να ξεκινήσει την επαφή του με το stand up!
Περήφανος μπαμπάς για τον γιο του και περήφανος για τις επιλογές του!
Ο Δημήτρης Μακαλιάς (αν και μπαμπάς βρέφους και άυπνος) παίζει στην επιθεώρηση-stand up comedy Τι ζούμε, μια ωδή στην καθημερινότητα, μέσα από ήρωες της διπλανής πόρτας στο θέατρο Βέμπο, στην κωμωδία Γδύστε τη μαμά, στον Ελληνικό Κόσμο και στην παιδική παράσταση Το αγόρι με τη Βαλίτσα, στο θέατρο Κάππα.
