Από μικρή διέσωζα ζώα και τα κουβαλούσα στο σπίτι. Όποιο ζώο και αν ήταν! Ακόμη θυμάμαι την απογοήτευσή μου, όταν τεσσάρων ετών εγώ, έκαναν προσπάθεια οι γονείς μου να με πείσουν πως δε γίνεται οι κότες ή ένα αρνί δεν μπορούσε να ζήσει μέσα στο σπίτι! Σε εκείνη την ηλικία, μου έφερε ο μπαμπάς μου τον πρώτο μου σκύλο, μάλλον για να με πείσει να συνηθίσω στην ιδέα ότι το μοναδικό ζώο που θα μπορούσα τότε να υιοθετήσω θα ήταν ένας σκύλος ή μια γάτα. Έναν σκύλο τον οποίο και πήρε από μια γέννα μιας σκυλίτσας σε γειτονικό σπίτι για να μην τον πετάξουν στα σκουπίδια όπως έλεγαν. Επομένως, η άθλια αντιμετώπιση απέναντι στα ζώα υπήρχε ακόμη και τότε, ενώ από τις ιστορίες που ακούω σήμερα για εκείνη την εποχή το γεγονός ότι ο μπαμπάς μου, Δήμαρχος για πάρα πολλά χρόνια στην πόλη που γεννήθηκα, είχε παντού μαζί του τον σκύλο μας ήταν κάτι πολύ πρωτοποριακό! Αυτή την ιστορία που ο μπαμπάς μου την έλεγε σαν ένα παραμύθι με όμορφο τέλος θεωρώ πως με σημάδεψε. Επίσης, μεγάλωσα με παραμύθια που όλα είχαν ως πυρήνα τα ζώα τα οποία δεν αγοράζονται! Άρα ήταν θεωρώ προδιαγραμμένη η πορεία μου! Αυτός ο σκύλος ακολουθούσε τον μπαμπά μου παντού. Μεγάλωσα με πολύ όμορφες εικόνες.

Ο θάνατος του μπαμπά μου όταν ήμουν 8 ετών και ο τρόπος που τον αντιμετώπισε αυτός ο σκύλος χαράχτηκαν στη μνήμη μου πείθοντάς με για το μεγαλείο των ζώων. Έκτοτε πέρασαν πολλοί σκύλοι από το σπίτι μας, ενώ στα 15 μου ξεκίνησα ενεργά πια και τον ακτιβισμό. Συχνά στο Πανεπιστήμιο, όσο οι συμφοιτητές μου διασκέδαζαν μέχρι πρωίας, εγώ τάιζα και φρόντιζα αδέσποτα ακόμη και μέσα στο ξημέρωμα. Δεν μπορώ να θυμηθώ πόσα ζώα έχω αλήθεια διασώσει, ξέρω όμως καλά πως τους χάρισα τη ζωή που τους αξίζει. Το 2011, όταν βρήκα τη Διώνη, σε μια πολύ δύσκολη πραγματικά περίοδο της ζωής μου, καθώς είχα χάσει τη μητέρα μου, αλλά και το 2013, όταν βρήκα τον Άξελ και τον Πόθο και αποφάσισα να πορευτώ μαζί τους ως μια δεμένη οικογένεια, τότε μέσα μου άρχισε να χτυπά ακόμη πιο έντονα το καμπανάκι πως όσα ζώα και να διασώζω πάντα θα υπάρχει εκείνος ο ένας που θα πετάξει το επόμενο και πως πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία μας μέσω της ριζικής αλλαγής της ζωοφιλικής παιδείας. Να αλλάξει ο κόσμος μέσα από τη φιλοζωική ενημέρωση των παιδιών μέσα στα ελληνικά σχολεία.

Η Διώνη, ο Άξελ και ο Πόθος είναι οι φωτεινοί μου φάροι στον αγώνα μου για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων των ζώων που έχω ξεκινήσει από παιδί! Και είναι και η θετική ενέργεια της καθημερινότητάς μου, εκείνες οι αγκαλιές που θα μπω σε κάθε χαρά και λύπη μου και θα νιώσω πως θα με κατανοήσουν και θα με αποδεχτούν με κάθε προτέρημα και κάθε ελάττωμά μου. Τρία πλάσματα που επέστρεψαν από την κόλαση του δρόμου, που κάποιος κάποτε μαχαίρωσε, πυροβόλησε, ξυλοκόπησε, αλυσόδεσε, αποπειράθηκε να δολοφονήσει με φόλα, έκλεισε σε σακούλα σκουπιδιών και πέταξε, τρία πλάσματα τόσο εύθραυστα και τόσο δυναμικά συνάμα που έδωσαν έναν αγώνα ζωής για να ξεχάσουν τους εφιάλτες τους και να συντονιστούν σε μια υψηλή συχνότητα ευτυχίας. Νιώθω τόσο τυχερή που με επέλεξαν να είμαι εγώ εκείνη που τους χάρισε αυτή τη δεύτερη ευκαιρία στη ζωή και στην αγάπη. Είμαι περήφανη που είμαι η μαμά τους! Οι σκύλοι μας σώζουν. Να το θυμάστε αυτό, σας παρακαλώ!

Τι είναι οι Ζω.Ε.Σ. (Ζωοφιλικές Ενημερώσεις Σχολείων, Ιδρυμάτων και Οργανισμών)

Οι Ζω.Ε.Σ είναι μια αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία που ιδρύθηκε από τη Διώνη ουσιαστικά για να αλλάξει ριζικά τις φιλοζωικές ελληνικές αντιλήψεις. Ένας αγώνας που ξεκίνησα μόνη μου μέσα στα ελληνικά σχολεία το 2000 παλεύοντας με θηρία και δαίμονες μέχρι να τους πείσω να γίνουν δεκτικοί στην αλλαγή και να αποδεχτούν πως ένας σκύλος Δάσκαλος μπορεί να συμμετέχει ως ισότιμο μέλος της μαθητικής κοινότητας. Περισσότερα από 550 σχολεία και 300.000 μαθητές πανελλαδικά μέχρι σήμερα έχουν ενώσει τη φωνή τους μαζί μας για να σιγήσει κάθε αδέσποτη κραυγή και έχουν γίνει σπουδαίοι αρωγοί του μεγάλου οράματος χτισίματος ενός νέου ζωοφιλικού ελληνικού κατεστημένου που θα γκρεμίσει συθέμελα οτιδήποτε παλιό, επικίνδυνο και αναχρονιστικό! Γινόμαστε μια γερή αλυσίδα αγάπης, γιατί τα ζώα νιώθουν, έχουν ανάγκες και δικαιώματα! Δεν έχουν όμως μιλιά και οι Ζω.Ε.Σ. γινόμαστε η φωνή τους! Εκπονούμε εκπαιδευτικά φιλοζωικά και περιβαλλοντικά προγράμματα τόσο για την Α/βάθμια όσο και για τη Β/βάθμια γενική και ειδική αγωγή, όλα εγκεκριμένα από το ΥΠΑΙΘ. Παράλληλα οργανώνει φιλοζωικά εργαστήρια, ενώ συμμετέχει σε δημόσιες δράσεις. Στόχος μας δεν είναι η στήριξη αδέσποτων ζώων, αλλά το πετυχαίνουμε και αυτό μέσω των δωρεών αγαπημένων φίλων. Δεν έχουν στηριχθεί ουδέποτε από κάποιον μεγάλο χορηγό, ενώ ένα τεράστιο μέρος του αγώνα που είναι πραγματικά πολυδάπανος έχει καλυφθεί από μένα. Το γνώριζα αυτό, όταν ξεκίνησα!

Ίδρυσα τις Ζω.Ε.Σ. για να φέρω την πολυπόθητη αλλαγή στα φιλοζωικά εκπαιδευτικά δρώμενα, έχοντας κατά νου ότι θα έπρεπε να το χρηματοδοτήσω. Δεν βαδίζω στα τυφλά. Έχω ένα μεγάλο όραμα με στόχους και προοπτικές, ενώ γνωρίζω άριστα πού θέλω να πάω και με τι μέσα θα καταφέρω να φτάσω. Η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα έτοιμη να δεχτεί τέτοιες αλλαγές, όταν ακόμη μέσα στα σχολεία οι εκπαιδευτικοί είμαστε υποχρεωμένοι να διδάσκουμε κείμενα όπου διαφαίνεται ξεκάθαρα η σχέση που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι με τα ζώα, σχέση υποδούλωσης των ζώων και μια απαράδεκτη υπεροχή του ανθρώπινου είδους που πολύ συχνά με θυμώνει. Ενώ τις περισσότερες φορές, δεν υπονοείται καν, αλλά αναφέρεται ολοφάνερα. Τόσα χρόνια μέσα στα ελληνικά σχολεία είτε ως Δασκάλα είτε ως ιδρύτρια της ΑΜΚΕ Ζω.Ε.Σ. έχω ακούσει πολλά! Για να είσαι έτοιμος να δεχτείς πληροφορίες από τα παιδιά που θα αφορούν ακόμη και εγκλήματα που έχουν διαπράξει σε ζώα ή ότι ήταν μάρτυρες φρικαλεοτήτων που διέπραξαν οι γονείς ή οι παππούδες τους, θα πρέπει να έχεις λύσει κάθε ψυχικό κατάλοιπο που έχει απομείνει από τον θυμό σου ενάντια στους δολοφόνους ζώων. Πραγματικά, θα έμενε έκπληκτος κανείς αν μάθαινε πόσα έχω ακούσει και δυστυχώς δει.

Τα παιδιά αγαπούν τα ζώα από τη γέννησή τους. Είναι αυτή η αθωότητα που τους ενώνει. Θέλουν να μάθουν να συμπεριφέρονται σωστά απέναντί τους και θέλουν να μοιραστούν τις εμπειρίες τους. Το πιο σημαντικό είναι να μπαίνουν στα σχολεία άνθρωποι που είναι άριστα εκπαιδευμένοι στο θέμα διαχείρισης του σχολικού πληθυσμού και όχι μονάχα άριστα εκπαιδευμένοι στις γνώσεις τους για τα ζώα. Το θέμα της κατάρτισης των φιλοζωικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων πρέπει να το αναλαμβάνουν εκπαιδευτικοί αποκλειστικά και μόνο. Και αυτό είναι κάτι που στην Ελλάδα δυστυχώς δεν ισχύει πάντα… Για να μιλήσεις σε ένα παιδί για τη σχέση του με τα ζώα, το μόνο δεδομένο είναι πως δεν πρέπει να το αντιμετωπίζεις ως μελλοντικό δολοφόνο και να το αντιμετωπίζεις με οργή, επειδή θέλησε να σου εκμυστηρευτεί πως πετροβόλησε μια γάτα, όταν έχεις κατανοήσει πως έχει μεγαλώσει σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Είσαι εκεί για να του δείξεις τον δρόμο, κρατώντας το από το χέρι να μη φοβάται να μιλήσει για όλα όσα νιώθει. Δεν θα ησυχάσω αν δεν επισκεφθώ όλα μα όλα τα σχολεία της χώρας ακόμη και το πιο απομακρυσμένο και δυσπρόσιτο. Είμαι ικανή να φτάσω κολυμπώντας προκειμένου να μεταφέρω το μεγάλο μου όραμα. Δεν ξεκίνησα όλο αυτό για να μη νικήσω!

Σκύλοι ως ισότιμα μέλη της μαθητικής κοινότητας

Οι σκύλοι για μένα είναι ισότιμα μέλη της μαθητικής κοινότητας. Μπορούν να συνυπάρχουν άριστα με τους μαθητές σε μια σχολική τάξη χαράζοντας δρόμους που διαφορετικά μπορεί να φάνταζαν αδιέξοδα. Ένας σκύλος μέσα σε μια τάξη δεν έρχεται ως η μαγική λύση σε όλα τα προβλήματα. Ένας εκπαιδευτικός που δε γνωρίζει άριστα πώς να βαδίσει μέσα στην τάξη μόνος και φέρνει τον σκύλο ως συνεργάτη μου θα οδηγηθεί σε απίστευτα προβλήματα που θα δυσκολευτεί να λύσει. Η Διώνη είναι εγκεκριμένη σήμερα από το ΥΠΑΙΘ και πιστοποιημένη ως σκύλος εκπαιδευτικής διαμεσολάβησης από το IFZ. Αυτό το «πτυχίο» της ήταν το αποτέλεσμα ενός υπέροχου ταξιδιού που κάναμε για σπουδές στη Γαλλία και κράτησε δύο χρόνια, ενώ αυτή τη στιγμή μετεκπαιδευόμαστε! Είναι ένα ζώο που διαμεσολαβεί ανάμεσα σε μένα και στους μαθητές δείχνοντάς τους πως τα ζώα είναι ισότιμα με μας. Κοιμούνται, πεινούν, διψούν, χαίρονται, λυπούνται, αγχώνονται, φοβούνται, μα το πιο σημαντικό όλων αγαπούν δίχως όρια, άδολα και ειλικρινά. Η Διώνη παράλληλα δουλεύει άριστα με παιδιά που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού, έχουν ΔΕΠΥ, μαθησιακές δυσκολίες αλλά και χαμηλή αυτοπεποίθηση. Είναι ένας σκύλος που θεωρώ άριστο συνεργάτη μου, αν και με ζορίζει να ξυπνήσει για να με συνοδεύσει στο σχολείο το πρωί! Λειτουργεί μέσα στην τάξη ως «Δάσκαλος παράλληλης στήριξης» και είναι άριστα εκπαιδευμένη στο να παρακολουθεί όλη τη μαθησιακή διαδικασία. Μόνο που η στήριξη είναι ψυχική και αυτό από μόνο του κάνει την εκπαιδευτική διαδικασία μαγική και πολύ αποδοτική! Ο σκύλος αποτελεί τον «διαμεσολαβητή» σε μια σχέση που χτίζεται ανάμεσα στον μαθητή και στον Δάσκαλο. Ο σκύλος δεν έρχεται στην τάξη ως μέσο ψυχαγωγίας, ως διακοσμητικό στοιχείο, αλλά και ούτε ως η λύση σε όλα τα προβλήματα! Έρχεται ως επικουρική βοήθεια στο έργο του Δασκάλου σε πλαίσιο που θα ορίσει ο ίδιος και θα έχει ενημερώσει από πριν μαθητές, συναδέλφους και γονείς.

Η Κατερίνα Παπαποστόλου είναι μια Δασκάλα, Ζωοθεραπεύτρια και Συγγραφέας που εκπαιδεύει φιλοζωικά μαθητές στα σχολεία αλλά και ενήλικους σε δημόσιες δράσεις, ενώ τα έσοδα από τα βιβλία της στηρίζουν αδέσποτα ζώα. Η Κατερίνα σπουδάζει συνεχώς πάνω στο αντικείμενο που τόσο αγαπά, τη συνεκπαίδευση παιδιών με τα ζώα, ώστε μια μέρα η καθημερινή παρουσία ειδικά εκπαιδευμένου σκύλου μέσα σε μια σχολική τάξη να γίνει πραγματικότητα. Όσοι από εσάς θέλετε να στηρίξετε το έργο της ομάδας Ζω.Ε.Σ. στα σχολεία μπορείτε να επισκεφθείτε το site www.zwes.gr όπου θα βρείτε και τα βιβλία της Κατερίνας Παπαποστόλου των οποίων όλα τα έσοδα στηρίζουν φιλοζωικούς και φιλανθρωπικούς σκοπούς.