Το βιβλίο των εκδόσεων Διόπτρα με γοήτευσε καταρχάς από τον τίτλο του: «Σι Λόντε – Το κορίτσι που βρήκε τη μουσική». Ένα εξωτικό όνομα, ένα παιδί και μια απαραίτητη για το ευ ζην μας τέχνη. Το βιβλίο με γοήτευσε ακόμα από το εξώφυλλο του Γιάννη Σκουλούδη. Ένα εντυπωσιακό πλάσμα, χαμογελαστό, ξεπροβάλλει μέσα από μια πολύχρωμη ζούγκλα. Δεν γνώριζα τον συγγραφέα Μίλτο Πιστώφ, οπότε ξεκίνησα την ανάγνωση από το τέλος και το βιογραφικό του: Ποζάρει τόσο γελαστός, που αμέσως σε προδιαθέτει θετικά. Σπούδασε κοινωνιολογία και μουσική −εξαιρετικός συνδυασμός, κατά την ταπεινή μου γνώμη− και σήμερα εργάζεται ως δάσκαλος μουσικής σε σχολείο, ενώ ταυτόχρονα προετοιμάζει ταλαντούχους μαθητές για ανώτερες μουσικές σπουδές. Το αξιοσημείωτο είναι ότι χρησιμοποιεί εναλλακτικές μεθόδους διδασκαλίας, ξέρετε αυτές που λείπουν από την πλειονότητα των ωδείων, όπου έχουμε φάει τον Czerny και τις κλίμακες με το κουτάλι: Creative learning και body percussion. Ταυτόχρονα, μέσα από την επαγγελματική πορεία του έχει δημιουργήσει το Spirit Of Rythm, ένα μουσικοκινητικό παιχνίδι για κάθε ηλικία, που συνδυάζει τη μουσική, τον ρυθμό και την ψυχολογία. Πόσο πιο ευτυχισμένοι θα ήμαστε όλοι αν το εφαρμόζαμε καθημερινά…

Ο Μίλτος Πιστώφ δημιούργησε και μια ηρωίδα, τη Σι Λόντε, ένα πλάσμα ξεχωριστό, που έρχεται να μας θυμίσει τόσο την αξία της μουσικής και του ρυθμού στη ζωή μας και στην ευτυχία μας, όσο και τη δύναμη της θέλησης, μέσα από ένα παραμύθι που μιλάει και για την απώλεια και την αυτογνωσία. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Βρισκόμαστε σε ένα αφρικανικό χωριό, το Αμπαγιόμι, μέσα στη ζούγκλα, τόσο διαφορετικό από τις αφιλόξενες πόλεις που έχουμε συνηθίσει. Η πολιτισμική ιδιοτυπία των κατοίκων του συνδέεται με τι άλλο; Με τη μουσική. Η μουσική για αυτούς είναι συνεχές βίωμα, ο ρυθμός σημαίνει αυτόματα τη χαρά και τη ζωή. Οι Αμπαγιομινοί ζουν μουσικά, αναπνέουν μουσικά, δουλεύουν μουσικά, ακόμα και… κοιμούνται μουσικά! Κάθε πρωί τον ρυθμό και ταυτόχρονα το σήμα για το ξεκίνημα της ημέρας δίνει με το τύμπανό της η γιαγιά Μάχα, μια υπέργηρη mater familias, που ζει ψηλά στον λόφο και λειτουργεί ως «ξυπνητήρι», μεταφορικά και κυριολεκτικά, και τροποποιεί τους ήχους και τις μουσικές της ανάλογα με τις περιστάσεις. Όλα, λοιπόν, βαίνουν καλώς, μέχρις ώτου ένα πρωί…

… το τύμπανο της Μάχα δεν ηχεί και η ζωή στο χωριό αποσυντονίζεται. Η παύση του ρυθμού, η εξαφάνιση της μουσικής, η σιωπή που απλώθηκε παντού είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να αντιμετωπίσει. Αν και φοβούνταν τη Μάχα, οι τρεις πιο γενναίοι άντρες του χωριού −γιατί η γιαγιά ήταν πάντοτε λίγο απότομη− αποφασίζουν να πάνε στον λόφο της, να την αναζητήσουν και να δουν τι συμβαίνει. Προφανώς, δεν τη βρίσκουν εκεί. Στη θέση της, όμως, είναι ήδη η φοβερή και τρομερή δεκάχρονη εγγονή της, η Σι Λόντε, που έφτασε φυσικά πολύ πριν από αυτούς, μια και κατάλαβε νωρίτερα από κάθε άλλον στο χωριό ότι κάτι συνέβη στη γιαγιά της. «Η γιαγιά Μάχα εξαφανίστηκε», τους ανακοινώνει κι εκείνοι φεύγουν πανικόβλητοι για το χωριό, που χωρίς τον συνηθισμένο του ρυθμό είναι αδύνατον να λειτουργήσει. Πώς θα επιβιώσουν;

Η Σι Λόντε, γνήσια απόγονος της γιαγιάς της, με δύναμή της το ένστικτό της, αποφασίζει να αναλάβει δράση και να αναζητήσει τη Μάχα και τη μουσική που πήρε μαζί της. Ξεκινάει, λοιπόν, μια απίστευτη περιπέτεια μέσα στην αφιλόξενη ζούγκλα, έχοντας πάντως, ως προνομιούχο παιδί, ως όπλο της τις γνώσεις που της έχει κληροδοτήσει ο παππούς της. Προχωρά, παίζοντας, παίζει προχωρώντας −παιδί είναι άλλωστε− συναντά όλους τους κατοίκους του καταπράσινου αφρικανικού τοπίου, διασκεδάζει, φοβάται, βοηθάει, παγιδεύεται, ζητάει με τη σειρά της βοήθεια, ενώ σε όλη της την πορεία χρησιμοποιεί το σώμα της ως όργανο παραγωγής ήχου, ρυθμού, μουσικής· είναι προφανές ότι η Σι Λόντε το ‘χει!

Έπειτα από μια όμορφη εμπειρία παρέα με ένα κοπάδι γορίλλες, η μικρή συνεχίζει να αναζητά τη γιαγιά της και την αυθεντική μουσική. Μάταια… Μέχρι που στο δρόμο της βρίσκει ένα… λιοντάρι! Φαντάζεστε, υποθέτω, πώς τα καταφέρνει η Σι Λόντε και το γητεύει αντί να γίνει βορά στα κοφτερά του δόντια. Χάρη στο τραγούδι, φυσικά! Το τραγούδι της, βέβαια, δεν είναι χαρούμενο. Είναι μια θλιμμένη μελωδία για τη χαμένη γιαγιά της, γιατί πλέον η Σι Λόντε έχει καταλάβει καλά πως δεν θα τη συναντήσει ξανά. Κι η μουσική της μαγεύει όλη τη ζούγκλα που υποκλίνεται και παραδίδεται στον ρυθμό του κοριτσιού. Και −για φανταστείτε− γητεύονται από το τραγούδι του κοριτσιού ακόμα και τα πνεύματα τα αρχαία, τα μαγικά· γητεύονται τόσο που επιτρέπουν στη Μάχα να εμφανιστεί για μια τελευταία, μοναδική φορά στον ουρανό, γιατί στον ουρανό είχε πάει η γιαγιά, και να αποχαιρετήσει την εγγονή της. Κι η Σι Λόντε δεν σταματά ούτε για μια στιγμή το τραγούδι της, γιατί, όπως ανακάλυψε, η μουσική ζούσε ανέκαθεν μέσα της, όπως και η γιαγιά της.

Κι έτσι, το Αμπαγιόμι ξαναβρίσκει τον ρυθμό του, χάρη στο κορίτσι που επιστρέφει στο χωριό της, τραγουδώντας και παίρνει ουσιαστικά τη θέση της Μάχα. Κι η δύναμη της Σι Λόντε ήταν τόσο μεγάλη, που μαζί με το Αμπαγιόμι, τραγούδησαν κι άλλα χωριά γειτονικά κι έπειτα κι άλλα κι άλλα, μέχρι που η μουσική της Σι Λόντε έφτασε ως εμάς, στη μακρινή Ελλάδα. Καλό είναι τώρα που τη βρήκαμε να φροντίσουμε να μην την αφήσουμε ποτέ να φύγει από μέσα μας, γιατί, όπως καταλάβατε, δεν υπάρχει μεγαλύτερη κινητήριος δύναμη για τη ζωή!

Διαβάστε τη Σι Λόντε με τα παιδιά σας, συνοδεία μουσικής. Βρείτε οικογενειακούς ρυθμούς και διατηρήστε τους. Ξυπνήστε με συγκεκριμένες μελωδίες, δουλέψτε συγκεκριμένες μελωδίες, μελετήστε με συγκεκριμένες μελωδίες, παίξτε με συγκεκριμένες μελωδίες, αποκοιμηθείτε με συγκεκριμένες μελωδίες. Αφήστε τον μυστικιστικό ρυθμό τους να συνεπάρει την καθημερινότητά σας και αφήστε την αρχέγονη σχέση του ανθρώπου με τον ρυθμό, χαμένη πια μέσα στην τρέλα του δυτικού κόσμου, να σας κατακλύσει και να σας βοηθήσει να βρείτε μια εσωτερική δύναμη που ούτε που θα σας περνούσε από το μυαλό ότι κρύβεται μέσα σας. Κι αν καμιά φορά ζορίζεστε, αν χάνετε την αυτοπεποίθησή σας και αποσυντονίζεστε, αν μια απώλεια, όπως αυτή της γιαγιάς Μάχα σας ταράξει, φωνάξτε κοντά σας τη Σι Λόντε και κάντε μαζί ένα ταξίδι αναζήτησης: Η μουσική και ο ρυθμός δεν χάνονται ποτέ, ίσως μας κρύβονται κάπου καμιά φορά, αλλά μας περιμένουν πάντοτε να τους βρούμε και να τους επανεντάξουμε στην καθημερινότητά μας, ζωογόνες δυνάμεις επιβίωσης που χάνονται στα βάθη των αιώνων.

Το βιβλίο του Μίλτου Πιστώφ «Σι Λόντε – Το κορίτσι που βρήκε τη μουσική»  κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα.