Εκείνο το πρωινό, στα τέλη του Αυγούστου, γύρισα σπίτι παράλογα κατάκοπη με πολλές σακούλες σούπερ μάρκετ (βλέπεις μόλις είχαμε γυρίσει από διακοπές και έπρεπε να φουλάρουμε ψυγείο και ντουλάπια) και ένα τεστ εγκυμοσύνης στην τσάντα. Δεν είχα καθυστέρηση. Αλλά αισθανόμουν κάπως. Και το ένστικτο με είχε οδηγήσει να μπω σε ένα φαρμακείο και να πάρω ένα κλιαρμπλού.  Εσύ κοιμόσουν ακόμα μακάριος. Μπήκα στο μπάνιο. Έκανα ό,τι έπρεπε να κάνω. Περίμενα με την καρδιά μου να πεταρίζει. Με κλειστά τα μάτια. Μετρώντας μέχρι το χίλια σε πεντάδες. Σχεδόν κάθε μέρα παίζω αυτή τη σκηνή στο μυαλό μου, λες κι ήταν χτες κι όχι 12 χρόνια πριν. Πέντε δέκα δεκαπέντε είκοσι εικοσπέντε τριάντα τριάντα πέντε, εκατό, διακόσια, οχτακόσια, εννιακόσια, εννιακόσια ενενήντα πέντε… χίλια. Φτου κι άνοιξα τα μάτια μου και είδα μπροστά μου έναν μπλε σταυρό. Έβαλα τα κλάματα. Αχ, αυτές οι ορμόνες μου. Ήρθα στην κρεβατοκάμαρα. Το τεστ, ξεπλυμένο, στην κωλότσεπη. Σε σκούντηξα. Μουρμούρισες στον ύπνο σου. Ξύπνα, βρε, σου είπα. Είναι επείγον! Άνοιξες μάτι. Κοίταξες ρολόι. Τι είναι τόσο επείγον, καλέ, στις 11 το πρωί. Διακοπές έχουμε ακόμα. Τι έγινε; Γιατί κλαις; Δεν κλαίω, γελάω. Μα κλαις. Χέρια στην κωλότσεπη. Σου δίνω το ματσούκι. Βάζεις γυαλιά. Τι είναι αυτό, παιδί μου; Για τι σου φαίνεται; Ανασηκώθηκες. Χασμουρήθηκες. Ορθάνοιξες τα μάτια. Δεν είπες τίποτα. Γέλασες. Άνοιξες τα χέρια σου. Έπεσα στην αγκαλιά σου. Την πιο σφιχτή αγκαλιά μετά από 5 χρόνια που ήμασταν μαζί. Και, φυσικά, έβαλα τα κλάματα. {Εσύ σε λίγο ξανακοιμήθηκες, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία}.

Ενθυμούμενη τη δική μου ανακοίνωση της πρώτης μου εγκυμοσύνης, ζήτησα από αγαπημένες μαμάδες- αναγνώστριες του Τaλκ να μοιραστούν μαζί μας το πώς αποκάλυψαν στον σύντροφό τους ότι περίμεναν παιδάκι. Ας δούμε τι μας είπαν!

Λίνα Σωτηροπούλου- συγγραφέας

Εγκυμοσύνη, αγωνία, χαρά, προσμονή, μωράκι… Πόσα χρόνια πριν… Ας κάνουμε ένα ταξίδι στον χρόνο, αλλά λίγο πιο πίσω, στα πιο ανέμελα, στο γαμήλιο ταξίδι! Κρύο είχε και ήταν χειμώνας και εγώ προσπαθούσα να βρω μια ζεστή γωνία οπουδήποτε στη Βουδαπέστη. Εκτός από τις καφετέριες ζεστά είναι και στα πολυκαταστήματα. Εκεί λοιπόν, μέσα σε ένα εμπορικό κέντρο με «φώναξε» ένα μικρό μπλε κουβερτάκι, τόσο μαλακό και επίσης τόσο μωρουδιακό, ένα κουβερτάκι κούνιας. Αχρείαστο ήταν τότε αλλά είχα επιχειρήματα: «Να το πάρουμε για το μωράκι που θα κάνουμε, να του πούμε όταν μεγαλώσει ότι το σκεφτήκαμε και ότι δεν κάναμε μόνο ζωάρα πριν έρθει στη ζωή μας;»  Φυσικά το πήραμε. Το κουβερτάκι, όταν επιστρέψαμε, προσγειώθηκε στο κρεβάτι μου και από τότε εκεί είναι ακόμα. Μετά μας ήρθε μια τρελή ιδέα, ταξιδάκι με μηχανή στην Τοσκάνη. Παιδί στον ορίζοντα δεν φαινόταν, αλλά όταν κάνεις σχέδια κάποιο μωρό γελάει, ακόμα και όταν είναι έμβρυο. Έτσι έκανα ένα τεστ εγκυμοσύνης πριν αρχίσουμε να κλείνουμε ξενοδοχεία. Και  εκείνο το πρωί του Απρίλη, πριν από δεκατέσσερα χρόνια, έκανα την πιο σκληρή διαπραγμάτευση-ανακοίνωση: «Το ταξίδι αναβάλλεται, αλλά το κουβερτάκι εγώ δεν το δίνω, να πάρει δικό του το μωρό, εντάξει;»

Τα παιδικά βιβλία της Λίνας Σωτηροπούλου κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Μεταίχμιο

Μαρία-Δάφνη Καμμένου, ηθοποιός

Ήταν  Σεπτέμβριος του 2008 όταν άργησε να έρθει η περίοδος μου. Τον Αύγουστο είχαμε πάει με τον Δημήτρη στη Τζια για να τα ξαναβρούμε μετά από χωρισμό. Ήμασταν ήδη 7 χρόνια μαζί· εγώ ήθελα παιδί κι ο Δημήτρης ήταν ακόμη σε άλλη φάση. Όταν κατάλαβα ότι ίσως είμαι έγκυος αγόρασα ένα τεστ εγκυμοσύνης. Το έκανα, βγήκε θετικό και γέμισα χαρά! Το είπα στον καλό μου. Τότε μέναμε στην Κοτυαίου στους πρόποδες του Λυκαβηττού. Ήμουν σίγουρη ότι θα γίνει καλός μπαμπάς ο Δημήτρης. Κι είχα δίκιο. Την ίδια μέρα πήγαμε για Β’ χοριακή και την επόμενη πήγαμε μαζί για τα αποτελέσματα, όπου επιβεβαιώθηκε η εγκυμοσύνη.

Πηνελόπη Κουρτζή, συγγραφέας

Η αλήθεια είναι πως μου το ανακοίνωσε εκείνος! Στο πλαίσιο ενός ελέγχου για ένα άλλο σύμπτωμα που είχα, ο γιατρός μού ζήτησε να κάνουμε και μια χοριακή εξέταση, ο σύζυγός μου πήρε τα αποτελέσματα και αφού μου τα έδειξε με ρώτησε: αυτό που βλέπω είναι αυτό που καταλαβαίνω; Και έτσι τελικά μου το είπε εκείνος αντί να του το πω εγώ! Πολύτιμη στιγμή με οποίο τρόπο και αν συμβαίνει! Προσωπικά πάντα θα την θυμάμαι με μεγάλη νοσταλγία και θα ήθελα να μπορούσα να γύριζα το χρόνο πίσω μόνο για να την ξαναζήσω!

Τα best seller της Πηνελόπης Κουρτζή «Το Πριγκιπότο» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Χρυσάνθη Πρωτοψάλτου, συγγραφέας

Μήπως να έβαζα κι ένα τρίτο πιρούνι στο τραπέζι την ώρα του μεσημεριανού; Κι αν του το έδινα γραμμένο σ’ ένα σημείωμα; Ή να ‘λεγα απλά «ξέρεις, θα γίνουμε γονείς»; Με ποιον τρόπο άραγε ανακοινώνεις ένα τόσο σημαντικό γεγονός στο σύντροφό σου; Ακούστηκε το αυτοκίνητο να παρκάρει και αμέσως μετά τα κλειδιά του στην πόρτα. Κι εγώ στεκόμουν ακόμα στο χολ, αναποφάσιστη, κρατώντας το τεστ στο χέρι σαν μαγικό ραβδί. Μπήκε μέσα μα, πριν ακόμα βγάλει το μπουφάν του, η ματιά του έπεσε στο τεστ. Κοιταχτήκαμε. «Είναι θετικό», είπα. Και κάπως έτσι ξεκίνησε το πιο θετικό, δύσκολο και όμορφο κομμάτι της ζωής μας.

Το παιδικό βιβλίο της Χρυσάνθης Πρωτοψάλτου «Ο μάγος του 13» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Έλενα Σμπώκου- food blogger

Τέλη Αυγούστου 2016. Μόλις έχουμε γυρίσει από ένα χαλαρό Σαββατοκύριακο στο εξοχικό και προσπαθούμε να μπούμε ξανά στην ρουτίνα της Αθήνας. Εδώ και μισό μήνα κάτι με «τρώει». Νιώθω κάπως περίεργα λίγο κουρασμένη, λίγο νυσταγμένη αλλά σε καμία περίπτωση δεν νιώθω έγκυος, αν και το έχω ξαναπεράσει άλλη μια φορά τέσσερα χρόνια πριν. Δεν έχω πει τίποτα σε κανέναν γιατί θα με γεμίσουν άγχος και θέλω τον χρόνο μου. Ξημερώνει 30 Αυγούστου, η ημέρα που γιορτάζει ο Άλεξ, ο γιος μας. Ο Χρίστος έχει φύγει από το σπίτι νωρίς για το γραφείο κι εγώ ακόμα χουζουρεύω. Σκέφτομαι: «Δεν πάει άλλο, θα πάρω ένα τεστ εγκυμοσύνης από το φαρμακείο να μου φύγει και η έννοια. Έτσι κι αλλιώς δεν είμαι έγκυος».  Ντύνομαι, φτιάχνομαι και φεύγω για τη δουλειά. Κάνω στάση στο φαρμακείο, μετράω τα ψιλά και αγοράζω το τεστ. Μπαίνω στο αυτοκίνητο και πάω μια βόλτα μέχρι το πατρικό μου να δω αν ποτίζονται τα λουλούδια, έχω λίγη ώρα για το γραφείο ακόμα. Κάνω το τεστ και μέσα σε ένα μισό λεπτό βγαίνει θετικό! ΜΠΟΥΜ! Βόμβα! Να και κάτι που δεν περίμενα τώρα! Αρπάζω το κινητό και τηλεφωνώ στο Χρίστο.

• Έλα, καλημέρα.
• Καλημέρα. Τι κάνεις; Πού είσαι;
• Καλά στην μαμά μου για τα λουλούδια.
• Εντάξει;
• Ναι, όλα καλά. Γιορτάζει ο Άλεξ!
• Χρόνια του πολλά, να τον χαιρόμαστε!
• Να χαιρόμαστε το αγόρι μας, ε, και να χαιρόμαστε και το άλλο που έρχεται…

Βρείτε τις συνταγές της Έλενας Σμπώκου στο http://elenaiscooking.com/

Βανέσα Αδαμοπούλου, τραγουδίστρια

Στη δική μου περίπτωση τα πράγματα έγιναν αντίστροφα! Καθώς δεν είχα το σθένος να έρθω αντιμέτωπη με το τεστ εγκυμοσύνης που σκόπευα να κάνω στο μπάνιο μου − κάτι μου έλεγε πως τούτη τη φορά θα την πατούσα − ζήτησα απ’ τον σύντροφό μου να το δει εκείνος. Οπότε το χαρμόσυνο μου το ανακοίνωσε ο μέλλων πατέρας· παγκόσμιο αποκλειστικό. Φυσικά χαρήκαμε απίστευτα αμφότεροι και μετά ήρθε η τρομάρα…

Η Βανέσα Αδαμοπούλου, όταν δεν τραγουδάει, γράφει. Το βιβλίο της «Από ζάχαρη και αλάτι» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός. To νέο τραγούδι της “Φύσα” είναι διαθέσιμο για download & streaming εδώ: https://bit.ly/2ZpCzUS

Μαρίνα Γιώτη, συγγραφέας και εικονογράφος

Η πρώτη φορά που έμαθα ότι ήμουν έγκυος ήταν μαζί με τον Κώστα στον υπέρηχο του κρύου νοσοκομείου. Εξωμήτριο. Ο χτύπος της καρδιάς του ακούστηκε δυνατός μέσα στο μικρό, σκοτεινό δωματιάκι και αυτό μας διέλυσε. Αν και δεν ήμασταν σίγουροι ακόμη αν θέλαμε να γίνουμε γονείς, ξέραμε ότι ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που θα ακούγαμε τη μικρή καρδιά ενός παιδιού που δεν θα γνωρίζαμε ποτέ. Τρεις μήνες μετά κατάλαβα ότι ήμουν και πάλι έγκυος. Πήγα στο φαρμακείο και πήρα ένα τεστ εγκυμοσύνης. Το έκανε μόνη μου για να μην τον στεναχωρήσω άλλο. Ήθελα να είμαι σίγουρη. Όταν βγήκε θετικό, μούδιασα. Εκείνο το βράδυ μαγείρεψα το αγαπημένο του φαγητό, ετοίμασα ένα υπέροχο τραπέζι με κεριά και έβαλα στη θέση του πιάτου το τεστ. Στη αρχή δεν το είδε. Μου έλεγε για την ημέρα του με ενθουσιασμό. Εγώ δεν μιλούσα. Περίμενα να δω τι θα έλεγε όταν θα το έβλεπε. Ακόμη και σήμερα η αντίδρασή του είναι ότι πιο τρυφερό έχουμε ζήσει. 9 μήνες μετά γεννήθηκε η Βάια. Δεν ξέρω τι παιδί θα είχε γεννηθεί τότε, αλλά ξέρω ότι αν είχε γεννηθεί εκείνο δεν θα είχα σήμερα αυτό το υπέροχο πλάσμα στη αγκαλιά μου. Και αυτό το πλάσμα δεν θα το άλλαζα ποτέ και με τίποτα στο κόσμο.

Τα παιδικά βιβλία της Μαρίνας Γιώτη κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Διόπτρα.