Ο Ντάμπο, τo πιο διάσημο ελεφαντάκι του σινεμά, επιστρέφει στις αίθουσες 78 χρόνια μετά την προβολή της ομώνυμης θρυλικής ταινίας κινουμένων σχεδίων της Disney τo 1941, σε μια νέα live action υπερπαραγωγή, τη σκηνοθεσία της οποίας υπογράφει ο γνωστός σκοτεινός παραμυθάς Tim Burton.
Ένα συγκινητικό παραμύθι για ένα διαφορετικό ήρωα με μεγάλα αυτιά και ακόμα μεγαλύτερη καρδιά, μία πανδαισία χρωμάτων και σκηνικών, ένας φόρος τιμής στον μαγικό και ανεξάντλητο κόσμο των «τεράτων», μία πληθωρική κινηματογραφική εμπειρία για όλη την οικογένεια.
Παραλειπόμενα
Η πρώτη ταινία
Μια φορά και έναν καιρό. Η βασική ιστορία του Ντάμπο χρονολογείται το 1939 και είναι το συγγραφικό τέκνο των Helen Aberson και Harold Pearl .
Η πρώτη ταινία σε καινούριο στούντιο. Το Ντάμπο ήταν η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους που ολοκληρώθηκε στο τότε ολοκαίνουριο στούντιο της Disney, που άνοιξε το 1940, και χτίστηκε χάρη στα κέρδη της ταινίας Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι.
Μικρούλι. Το πρώτο Ντάμπο ήταν αρχικά μία ιδέα για ταινία μικρούς μήκους. Έφτασε τελικά τα 64 λεπτά.
Ούτε μιλιά. Στην πρώτη ταινία, ο Ντάμπο — που έκλεψε τις καρδιές όλων— δεν μιλάει, αν και η Mrs. Jumbo, ο Timothy Mouse και πολλά άλλα ζώα μιλάνε. Στην εκδοχή του Tim Burton, κανένα ζώο δεν μιλάει.
Η live action εκδοχή
H μαγεία των ζώων. Η live-action ταινία του Ντάμπο αξιοποιεί ό,τι πιο σύγχρονο σε οπτικά εφέ για να χτίσει τον Ντάμπο και τους άλλους τετράποδους φίλους του.
Απλό κι απέριττο. Ο σκηνοθέτης Tim Burton και η ομάδα παραγωγής θέλησαν να τιμήσουν το μινιμαλιστικό και εξπρεσιονιστικό ύφος της πρώτης ταινίας. Για να αποδώσουν την ίδια αίσθηση στη live-action εκδοχή, μελέτησαν φιλμ νουάρ για να χτίσουν απέριττα σκηνικά και φωτιστικές τακτικές που θα εξασφάλιζαν την ισορροπία ανάμεσα στην πραγματικότητα και τον εξπρεσιονισμό.
Αληθοφάνεια. Η παραγωγή έχτισε το μεγαλύτερο μέρος του Medici Bros. Circus και της Dreamland για να χαρίσει αληθοφάνεια στις σκηνές.
Εκπαιδεύοντας τον Colin. Μπορεί ο Colin Farrell να μην είναι άσχετος με άλογα, αφού έχει εμφανιστεί σε ταινίες με ανάλογες σκηνές (τα Alexander, Winter’s Tale, μεταξύ άλλων), αλλά χρειάστηκε να κάνει μαθήματα ιππασίας με λάσο για τις ανάγκες της ταινίας.
Αγάπη για την επιστήμη. Η Μίλι έχει βιβλία της φυσικού Marie Curie στην κατοχή της, φανερώντας το πάθος της για τις φυσικές επιστήμες. Η Nico Parker, που υποδύεται τη Μίλι, πέρασε χρόνο να μελετάει τα βιβλία για να καταλάβει καλύτερα των χαρακτήρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι μοιράστηκε αυτή την αγάπη για τις επιστήμες μαζί της…
Τρελό αξεσουάρ. Ο ηθοποιός Roshan Seth, που υποδύεται τον γητευτή φιδιών Premesh Singh, κυκλοφορούσε με έναν ζωντανό πύθωνα γύρω από τον λαιμό του στις περισσότερες σκηνές της ταινίας.
Λέπι λέπι. Το κουστούμι της Miss Atlantis έχει πάνω από 100 λέπια το ένα πάνω στο άλλο, όλα ραμμένα στο χέρι. Τα λέπια εναλλάσσονταν σε μαύρες και τιρκουάζ σειρές και φτιάχτηκαν από 3-4 επίπεδα υφάσματος με τελειώματα που αντανακλούσαν το φως.
Στην ταινία και στη ζωή. Στην ταινία, ο Ιβάν ο Τρομερός και η Μεγάλη Αικατερίνη είναι παντρεμένοι και φροντίζουν τη Μίλι και τον Τζο μετά τον θάνατο της μητέρας τους. Το πραγματικό ζευγάρι Miguel Munoz και Zenaida Alcalde ενσαρκώνουν το ντουέτο. Οι Ισπανοί καλλιτέχνες ειδικεύονται στα μαγικά κόλπα και τις ακροβασίες.
Το πραγματικό στοιχείο. Οι δημιουργοί ήταν πεπεισμένοι ότι πρέπει να έχουν πραγματικούς καλλιτέχνες του τσίρκου για να είναι αυθεντικοί στις σκηνές. Ο τέταρτης γενιάς καλλιτέχνης τσίρκου Kristian Kristof από την Ουγγαρία ανέλαβε όχι μόνο να μοιραστεί την εκτεταμένη του γνώση αλλά και τις διεθνείς του διασυνδέσεις. Το αποτέλεσμα ήταν μία πολυπολιτισμική συγκέντρωση καλλιτεχνών τσίρκου, όπως ζογκλέρ, κλόουν, εκπαιδευτές σκύλων κτλ.
Παγκόσμια Γλώσσα. H ομάδα του τσίρκου είχε μέλη από όλο τον κόσμο. Τα γλωσσικά όρια έκαναν δύσκολη την επικοινωνία μεταξύ των μελών, μέχρι που στήθηκε ένα τραπέζι πινγκ πονγκ.
Υψηλοί Στόχοι. Η Eva Green ενσαρκώνει την ακροβάτισσα Κολέτ Μαρσάντ—αλλά στην πραγματικότητα η ηθοποιός έχει υψοφοβία. Μία επαγγελματίας ακροβάτισσα ανέλαβε να ντουμπλάρει την Green όπου χρειαζόταν και συνεργάστηκε με την ηθοποιό για να αποκτήσει αυτοπεποίθηση στον αέρα. Στο τέλος, η Green ξεπέρασε τον φόβο της και μπόρεσε να εκτελέσει μεγάλο μέρος της χορογραφίας.
Στις μύτες των ποδιών. Για να υποδυθεί την ακροβάτισσα Κολέτ Μαρσάντ, η Eva Green έπρεπε να έχει όχι μόνο την εμφάνιση, αλλά και τη ρευστότητα μιας τέτοιας καλλιτέχνιδας. Η ακροβάτισσα Francesca Jaynes ανέλαβε να συνεργαστεί με την Green. Μία από τις τεχνικές που επιστράτευσε για να την ενδυναμώσει και να της προσδώσει την απαραίτητη κομψότητα ήταν το μπαλέτο.
Μαγεία. Από τη στιγμή που ο Ντάμπο, η μητέρα του και άλλοι ελέφαντες στην ταινία είναι αποτέλεσμα ψηφιακής επεξεργασίας και προστέθηκαν στο τέλος, η παραγωγή έπρεπε να βρει τρόπους να τους αντικαταστήσει στο σετ για να ξέρουν οι ερμηνευτές που να κοιτάνε όταν είχαν σκηνές με τα ζώα αυτά. Κατασκευάστηκαν αντίγραφα σε πραγματικές διαστάσεις για να βοηθήσουν τον φωτισμό σε μερικές σκηνές. Σε άλλες περιπτώσεις, τα μέλη του συνεργείου φορούσαν πράσινες στολές, που αντικαθίστανται εύκολα στην ψηφιακή επεξεργασία, και μετέφεραν κάδρα στο μέγεθος των ελεφάντων στα σημεία που θα τοποθετούνταν οι ελέφαντες. Πράσινα λούτρινα ζωάκια και στολές ελεφάντων χρησιμοποιήθηκαν για να έχουν οι ηθοποιοί το βλέμμα στο σωστό σημείο.
Γλυκιά Μελωδία. Η Sharon Rooney, που υποδύεται τη Miss Atlantis, ηχογραφήθηκε για το τραγούδι Baby Mine που ακούγεται στην ταινία. Το συγκεκριμένο τραγούδι έχει σημαντική θέση στην καρδιά της Rooney, γιατί της το τραγουδούσε η γιαγιά της όταν ήταν μικρή. Η Rooney έπρεπε να παίξει γιουκαλίλι για τις ανάγκες της σκηνής, ενώ δεν είχε ξαναπιάσει το όργανο στα χέρια της μέχρι τότε. Της πήρε μόνο μια εβδομάδα να μάθει να παίζει το τραγούδι.
Παρέλαση. Για τη σκηνή της παρέλασης στην Dreamland, η σχεδιάστρια κουστουμιών Colleen Atwood με την ομάδα της δημιούργησαν πάνω από 200 κοστούμια για τους καλλιτέχνες του τσίρκου και άλλα 500 για το κοινό που παρακολουθούσε την παρέλαση.
Ένα βήμα παραπέρα. Η ομάδα που ανέλαβε το animation των ελεφάντων πήγε τα πράγματα στο επόμενο επίπεδο και δημιούργησε τεχνολογία για να πετύχει τέλεια το δέρμα, τους μύες και το λίπος που δίνουν στους ελέφαντες το ιδιόρρυθμο σχήμα τους.
