Είμαι τόσο υπέρ του που δεν ξέρω από πού να πρωταρχίσω να επαινώ τις χάρες του καλοκαιριού! Το καλοκαίρι σημαίνει χαλάρωση, ξεκούραση, σημαίνει να ξυπνάς χωρίς ξυπνητήρι, να κοιμάσαι αργά το βράδυ χωρίς έγνοια, να διαβάζεις ό,τι σου κάνει κέφι και όχι ό,τι πρέπει. Αυτά όλα είναι τα προφανέστατα καλά του καλοκαιριού.
Όμως, ο βασικότερος λόγος που είμαι φανατική του θαυμάστρια είναι γιατί το καλοκαίρι είναι το μαγευτικό άλλο σχολείο που μαθαίνει στα παιδιά εξίσου σημαντικά πράγματα από τα γράμματα και τους αριθμούς του χειμωνιάτικου σχολείου. Τους μαθαίνει για τους ανθρώπους, για τα ζώα και τα φυτά, για τα άστρα, για την θάλασσα.
Να ξεκινήσουμε με τους ανθρώπους (πάντα πρέπει να ξεκινάμε με τους ανθρώπους). Κατά την διάρκεια της σχολικής χρονιάς, τα παιδιά δεν έχουν τον χρόνο ή την διάθεση να κουβεντιάσουν με τους γονείς η τα αδέλφια τους. Όλες οι ρητές συνδιαλλαγές έχουν να κάνουν με μαθήματα, φαγητό, μπάνιο και ύπνο. Εμείς οι γονείς τους μπορεί να είμαστε αναγκασμένοι να διαχειριστούμε όλα αυτά τα πρακτικά θέματα, είμαστε όμως σκεπτόμενοι άνθρωποι του κόσμου που μπορούμε να μιλήσουμε με τα παιδιά μας για θέματα πέραν του μαμ και του νάνι. Για να γνωρίσουν τους ανθρώπους που ήμασταν πριν γίνουμε γονείς και συνεχίζουμε να είμαστε!
Μισοαστειεύομαι. Αλλά, πράγματι, χανόμαστε μέσα στην φούρια του σχολείου και της δουλειάς. Αυτό είναι το σημαντικό για τους κοντινούς ανθρώπους στην ζωή τους.
Αλλά πέραν των γονιών τους, γνωρίζουν και άλλους ανθρώπους το καλοκαίρι: ψαράδες, γεωργούς, τα ξαδέλφια, τους παππούδες και τις γιαγιάδες με τους οποίους μπορεί να συναντηθούν το καλοκαίρι και να αναπτύξουν αλλιώτικες σχέσεις από τις συνηθισμένες καθημερινές του χειμώνα.
Τα υπόλοιπα μαγευτικά μαθήματα – εμπειρίες του καλοκαιριού έχουν να κάνουν με τις πυγολαμπίδες, τον έναστρο ουρανό, τα άστρα που πέφτουν και προλαβαίνεις- δεν προλαβαίνεις μια ευχή. Έχουν να κάνουν με τα νυχτολούλουδα που μοιάζει σαν να μοσχοβολάει η νύχτα, με τα γιασεμιά που ξέρεις από που έρχεται η ευωδιά τους, με τις φέτες καρπούζι που τρως μέσα στην θάλασσα, γλυκό και αλατισμένο, με ένα παραπάνω παγωτό.
Όλα αυτά τα μαγευτικά μικρά συμβάντα, που αφορούν στο σώμα και κατευθείαν στην ψυχή, ωριμάζουν τα παιδιά και συμβάλλουν στην καλή εικόνα του εαυτού τους. Μεγάλη υπόθεση.
Ο κίνδυνος πάντα είναι να το ρίξουν στον υπολογιστή και στα διάφορα παιχνίδια του. Εξαρτάται από εμάς να τους βρούμε κάτι καλύτερο να κάνουν. Υπάρχουν διαφορά δωρεάν εκπαιδευτικά προγράμματα, βιβλιοθήκες, αθλητικά.
Μπορούμε να οργανώσουμε δουλειά για τα πιο μεγάλα με συγγενείς και φίλους. Μπορούν τα πιο μεγάλα να φυλάνε τα πιο μικρά και να πληρωθούν φυσικά.
Αυτό που έχει σημασία είναι εμείς οι γονείς τους να μην θεωρούμε το καλοκαίρι σαν μία μπελαλίδικη διακοπή του «χρήσιμου» σχολικού χρόνου, αλλά να πιστεύουμε στο καλοκαίρι σαν μια πολύτιμη διαφορετική εποχή, εξίσου χρήσιμη και αναγκαία για την ισορροπημένη ανάπτυξη των παιδιών μας.
Σκέφτομαι ότι ίσως θα μπορούσε κανείς να πει ότι για μια κατηγορία λειτουργιών το σχολείο δίνει τις ΡΙΖΕΣ και το καλοκαίρι δίνει τα ΦΤΕΡΑ. Απαραίτητα και τα δύο. Καλό καλοκαίρι, καλοκαιράκι!
