Η ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια Ειρήνη Περσίδου που σχεδιάζει και υλοποιεί προγράμματα τέχνης και πολιτισμού για παιδιά, μιλά στο Τaλκ για το 24ωρό της παρέα με τον 10χρονο γιο της Φίλιππο.

07:00
Όχι ένα αλλά τρία ξυπνητήρια σηματοδοτούν το ξεκίνημα της ημέρας μας υπό τον ήχο των γρύλων (το δικό μου) της rock μουσικής (του μπαμπά) και το κλασικό του Φίλιππου. Και μετά σιωπή. Και μετά το απόλυτο κενό…

07:30
Ώρα για άθληση! Το σπίτι μας μετατρέπεται σε στίβο όπου όλοι μας τρέχουμε 100αρια για να ετοιμαστούμε. Αφετηρία το μπάνιο και τερματισμός η κουζίνα και τούμπαλιν! Τα τάπερ φαγητού κλείνουν, το κολατσιό τοποθετείται σε σακουλάκια, τα μαχαιροπίρουνα τυλίγονται ευλαβικά σε πετσέτες. Και κάθε φορά, κάθε πρωί αναλογίζομαι το ίδιο πράγμα! Τι γλυκό το να είσαι μαμά! Τι υπέροχη αίσθηση αυτή της μαμαδίστικης σφραγίδας στην πρωινή σχολική προετοιμασία! Για πόσο ακόμη; Και μετά; Πως θα είναι το μετά; Το αποχαιρετιστήριο φιλάκι στο μάγουλο με επαναφέρει.

08:00
Από πίσω τον κοιτώ που προχωρά. Πόσο μεγάλωσε, πόσο άλλαξε! Περπατά γοργά και ανάλαφρα. Στα βήματα του βλέπω το μέλλον του. Με βλέπω, μας βλέπω. Η πόρτα του σχολικού κλείνει και μια ήρεμη εξωκοσμική φωνή μου ανακοινώνει.  «Έχεις μισή ώρα στη διάθεσή σου»! Πράξη 2^η! Επιχείρηση Xtreme make over και φύγαμε για δουλειά!

09:00-12:00
Αισθάνομαι ότι είμαι από τους τυχερούς ανθρώπους που δουλεύουν με παιδιά. Κάθε πρωί έρχομαι αντιμέτωπη με αγκαλιές, φιλάκια, γέλια και χαμόγελα! Με πειράζουν, με γαργαλάνε, μου λένε όλοι μαζί ταυτόχρονα τα νέα τους, μου δείχνουν με περίσσια χαρά τα καινούρια παπούτσια τους, με φωτάκια, χωρίς φωτάκια, αστεράκια, χρυσόσκονη κι εγώ προσπαθώ να χαθώ στον υπέροχο παιδικό τους κόσμο! Και ο νους μου όλο και πάει στο δικό μου παιδάκι.

13:00-17:00
Ο δεύτερος καφές της ημέρας παίρνει την θέση του στο γραφείο μου ανάμεσα στα βιβλία τέχνης και εκπαίδευσης, στα πινέλα, τα χρώματα, τα χαρτιά, τα post it, τα συμφωνητικά και τα συμβόλαια, τα τιμολόγια και ο νους μου σχοινοβατεί ανάμεσα στον κόσμο των παιδιών και των ενηλίκων, σχεδιάζοντας αρχικά και υλοποιώντας εν συνεχεία εκπαιδευτικά προγράμματα τέχνης και πολιτισμού για παιδιά από 1-15 ετών. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο Φίλιππος αποτελεί το «πειραματόζωό» μου! Και συνήθως την έμπνευσή μου!

18:00-20:00
Πρόκειται για το 2ωρο αυτό που μεταμορφώνομαι! Γίνομαι Super Woman με στολή οικιακής βοηθού, μαγείρισσας, δασκάλας, φίλης, νοσοκόμα, καθηγήτριας ξένων γλωσσών, μουσικής και εικαστικών και πολλά άλλα. Α! να μην ξεχάσω, γίνομαι και θηριοδαμαστής! Αφού στην οικογένεια μας έχουμε και δυο τριχωτά, τελείως αντιφατικά, τετράποδα πλάσματα που πολύ μας αγαπούν! Την Φελίνα και τον Νέρο.

20:00- 21:00
Επιτέλους! Λίγος ποιοτικός χρόνος. Μιλάμε, γελάμε, παίζουμε επιτραπέζια, παίζει Καραγκιόζη και μου δείχνει με περηφάνια τα νέα σκηνικά που έφτιαξε για τον μπερντέ του. Χαρτιά, κόλλες, ταινίες, ψαλίδια ξεφυτρώνουν από παντού! Και Να! Βγάζει τα σφυριά και τα διπλόκαρφα και παίρνει χαρακάκια και σχεδιάζει  την νέα εκδοχή της παράγκας. Κι εγώ η μάνα η κουκουβάγια καμαρώνω για το καλλιτεχνάκι μου!

21:00
Δίνουμε το τελευταίο φιλί της ημέρας για το καληνύχτα. Μόνο ένα! Δεν θέλει πολλά! Μεγάλωσε πια! Δεν είναι μωρό! Μη με μαρτυρήσετε! Αφοί αποκοιμηθεί του δίνω κάνα δυο ακόμη!

23:00
Αμέτρητες είναι οι φορές που προσπαθώ να χαλαρώσω και να κοιμηθώ αλλά μάταια! Οι παιδικές φωνούλες και κυρίως τα παιδικά τραγουδάκια δεν με αφήνουν να ησυχάσω! Έχουν γίνει κάτι σαν εμμονή! Όπως τότε που ο Φίλιππος ήταν μωρό και όλο του τραγουδούσα! Το τελευταίο διάστημα το τραγούδι που έγραψε η συνεργάτιδά μου και μουσικολόγος Δέσποινα Τσούρτη «Μουσική με τα Κρεμμυδάκια»  για το εκπαιδευτικό πρόγραμμα στη Μουσική Βιβλιοθήκη Λίλιαν Βουδούρη (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών) έχει γίνει η βραδινή προσευχή μου…« -‘Ένα κρεμμυδάκι παίζει μουσική… τρα λα λα λα!»

H Ειρήνη Περσίδου έχει σχεδιάσει, μαζί με την Δέσποινα Τσούρτη, το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Μουσική με τα Κρεμμυδάκια», για παιδιά 2-5 ετών και τους γονείς τους και μετατρέπει τα Κυριακάτικα πρωινά στη Μουσική Βιβλιοθήκη του Μεγάρου σε γαστρονομική μουσική πανδαισία για όλη την οικογένεια!