Η ηθοποιός Μαρία Μπαλούτσου μιλάει στο Τaλκ για το 24ωρό της ως εργαζόμενης μαμάς της Αλεξάνδρας και του Κωσταντή.

07:30. Χτυπάει το ξυπνητήρι και ξυπνάω, συνήθως με ένα παιδικό πόδι στο κεφάλι μου, ή μια γάτα, ή δύο παιδικά πόδια, ή μαλλιά στο πρόσωπό μου. Πάντως δεν έχω παράπονο, δεν ξυπνάω ποτέ μόνη μου.  

07:45. Ανάβω το φως στο ενυδρείο των ψαριών (γιατί έχουμε ΚΑΙ ψάρια). Βάζω καφέ. Κάθε πρωί βάζω πολύ καφέ, με την ελπίδα ότι θα τον πιω και κάθε πρωί δεν έχω πιει ούτε μία κούπα ολόκληρη. Η ελπίδα όμως πεθαίνει πάντα τελευταία. Τα παιδιά (η Αλέξάνδρα 5 και ο Κωσταντής 3,5) ξυπνάνε και φυσικά ΠΕΙΝΑΝΕ. Ο ένας θέλει ψωμί με βούτυρο και μέλι, η άλλη φρυγανιές με μέλι κι εγώ λίγο χρόνο να φάω μια μπουκιά, αλλά.. (όπως είπαμε, η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία). 

08:00. Πάλι δεν πρόλαβα να φάω, αλλά τρέχω σε διάφορα μέρη του σπιτιού, να μαζέψω κρεβάτια, παιχνίδια, νεροχύτες, ρούχα, να απλώσω πλυντήρια, να μαζέψω πλυμένα, να ετοιμάσω δεκατιανό για να πάρουν στο σχολείο (γιατί παρόλο που έχει δεκατιανό στο σχολείο, πάλι ΠΕΙΝΑΝΕ).  

08:30. Η διαπραγμάτευση του ντυσίματος. Ο Κωσταντής είναι λίγο πιο εύκολος (είναι αγόρι και τον ξεγελάω για πλάκα). Η άλλη, λες και θα πάει σε ντεφιλέ, ή στη σημαντικότερη εκδήλωση της ζωής της. Πάντα φούστα, (κατεβάζει μούτρα όταν έχουν γυμναστική), πάντα καλσόν, πάντα την πιο άσχημη μπλούζα που δεν ταιριάζει με τίποτα, πάντα το πιο περίπλοκο χτένισμα που έχει φανταστεί. Το συζητάμε για κανένα τέταρτο, μέχρι να αγριέψει το μάτι της μάνας και να συμβιβαστούμε και οι δύο στο πιο αναίμακτο.

09:00. Φεύγουμε για το σχολείο ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ. Περνάμε τέλεια στο δρόμο, τραγουδάμε ΟΛΑ τα επετειακά τραγούδια από ΔΕΚΑ φορές το καθένα. Και όλοι μαζί και ο καθένας μόνος του.  

09:15. Φτάνουμε στο σχολείο. Μπαίνουν το καθένα στην τάξη του μετά από χιλιάδες αγκαλιές, φιλιά, «μαμά σ’αγαπώ» και «είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου». Έρχονται και όλα τα άλλα πιτσιρίκια (που είναι και μαθητές μου) να μου πουν τα νέα τους, ενώ εγώ σκέφτομαι τον καφέ που έχω βάλει στην τέλεια κούπα μου από bamboo, να κρυώνει. 

09:30. Φεύγω από το σχολείο τρέχοντας, να προλάβω ψώνια, λογαριασμούς, τράπεζες.  

10:00. Ξεκινάνε τα πρωινά μου μαθήματα, είτε στο χώρο μου, το Arbo Family Activities House, είτε στο σχολείο, είτε πρόβα με την ομάδα 1st Bollywood Academy (γιατί είμαι και μια εξωτική χορεύτρια, τώρα στα γεράματα). 

13:30.Τελειώνουν τα μαθήματα και πάω (τρέχοντας πάλι) να τελειώσω ό,τι δεν πρόλαβα το πρωί. 

14:15. Η ώρα ΜΟΥ. Πάω για προπόνηση στην ενόργανη! Αυτό που λέμε, «ό,τι να ‘ναι». 

15:45. Φεύγω (τρέχοντας πάλι. Το ξανάπα;) να πάρω τα παιδιά από το σχολείο. Πάλι αμέτρητες αγκαλιές, φιλιά, «μαμά σ’αγαπώ», «είσαι η καλύτερη», μαθαίνω όλα τα νέα τους (και των συμμαθητών τους) και συνεχίζουμε να τραγουδάμε τα επετειακά τραγούδια με κέφι, μπρίο και τσαχπινιά. 

16:00. Αφήνω την Αλεξάνδρα στην ενόργανη (αχ, πολύ μου μοιάζει και συγκινούμαι). Γυρνάω στο σπίτι με τον Κωσταντή για να φάω μια μπουκιά, να μαγειρέψω το μισό φαΐ (το άλλο μισό το βράδυ), να ετοιμάσω το απογευματινό τους, γιατί πάλι θα ΠΕΙΝΑΝΕ. 

17:15. Παίρνω την Αλεξάνδρα από την ενόργανη και πάμε (τρέχοντας πάλι) στο Arbo, γιατί στις 17:30 ανοίγει ο χώρος και ξεκινάνε τα απογευματινά προγράμματα, αλλά πριν ξεκινήσουν πρέπει να έχω προλάβει να ταΐσω τα παιδιά μου, γιατί πάλι ΠΕΙΝΑΝΕ.

Εδώ να σημειώσω ότι έχω τα καλύτερα παιδιά του κόσμου, γιατί πάντα με βοηθάνε στα μαθήματα και δεν με έχουν σιχτιρίσει ούτε μία φόρα που τα σέρνω κάθε μέρα σε μαθήματα και πρόβες.

Ευτυχώς που φτιάξαμε το Arbo, ένα κέντρο για όλη την οικογένεια, γιατί και μπορώ να κάνω το όραμά μου πραγματικότητα, να αλλάξω τον κόσμο ξεκινώντας από τα παιδιά και τους γονείς (μεγαλεπίβολο, αλλά στ’ αλήθεια το πιστεύω) και μπορώ να δουλεύω μαζί με τα παιδιά μου, χωρίς να χάνω ούτε στιγμή από την ζωή τους. 

19:30. Φεύγω από το Arbo, το οποίο ευτυχώς αναλαμβάνουν μέχρι το κλείσιμο οι συνεργάτιδές μου. Αν έχω θέατρο, αφήνω τα παιδιά στο μπαμπά τους και πάω στο θέατρο.

Δευτέρα και Τρίτη πάω στο θέατρο Αποθήκη, όπου παίζω στα κόμικ του ΑΡΚΑ, την αγαπημένη μου Λουκρητία και τις Κυριακές στο El Convento del’ arte, στη νέα παραγωγή του Βρες το Δολοφόνο, Νυφικό Πεντοζάλι και παίζω τη γριά χήρα μάνα, την κυρά-Δέσπω. 

Αν δεν έχω… 

20:00. Καθαρίζω (λίγο), μαγειρεύω (λίγο), παίζω και playmobil άμα λάχει, κάνουμε μπάνιο, βάζουμε πυτζάμες, κάνουμε αγκαλιές για άλλη μια φορά, συζητάμε σπουδαίους προβληματισμούς όπως, «Γιατί σκοτώσανε το Χριστούλη» (με πιάνει τρόμος), «Τι είναι τα ηφαίστεια» (αισθάνομαι περήφανη), «πόσο κάνει 12 και 12» (δεν έχω ιδέα τι υπάρχει στο κεφάλι τους), «πως βλέπουμε τα χρώματα» (ας ρωτήσουμε καλύτερα τον μπαμπά), «τι γίνεται όταν πεθάνουμε» (από τα αγαπημένα μου θέματα), βλέπω τις παραστάσεις που κάνουν (κι εγώ είμαι αυτή που βάζει τις μουσικές), ετοιμάζω το βραδινό τους, γιατί πάλι ΠΕΙΝΑΝΕ και όση ώρα το τρώνε ακούμε, με κλάματα από τα γέλια, τις ιστορίες που βγάζει ο Κωσταντής για την άλλη του οικογένεια που ζει στο βουνό και αν δεν τον πάμε σύντομα εκεί, θα πεθάνει (όχι, δεν αναρωτιέμαι αν έχω κάνει κάτι λάθος). 

20:45 Τα καθίζω επιτέλους μπροστά στην τηλεόραση. Για να μπορέσω να κάνω καμιά δουλειά στο σπίτι σαν καλή νοικοκυρά.  

21:15 Δεν προλαβαίνω να κάνω δουλειές. Νυστάζουν. Θέλουν να τα πάω στο κρεβάτι. Ευτυχώς κοιμούνται εύκολα. Τουαλέτα και κρεβάτι, φιλιά και ευχές για καληνύχτα, μας παίρνουν το πολύ 10 λεπτά. 

22:00 Σίδερο, αυτή η μάστιγα. Μαγείρεμα, επίσης. Ευτυχώς ο καλός μου ο σύζυγος δεν έχει απαιτήσεις. Μπορεί να φροντίσει και μόνος του για την τροφή του, αν δεν έχω προλάβει εγώ. 

23:30 Γυρίζω από το θέατρο (τις μέρες που έχω θέατρο). Καθόμαστε. Ναι! Καθόμαστε! Βάζουμε να παίξουμε playstation, ή να δούμε καμιά ταινία. Ή πάω στο κρεβάτι να διαβάσω (μία φορά στις 15 μέρες). 

00:00 Με έχει πάρει ο ύπνος με το χειριστήριο στα χέρια. Φυσικά ολόκληρη ταινία μέσα σε ένα βράδυ, βλέπουμε μόνο Χριστούγεννα και Πάσχα. Άντε και 15αύγουστο. 

02:00 Είναι η ώρα που ξυπνάμε σκεβρωμένοι από τον καναπέ και σερνόμαστε στο υπνοδωμάτιο. Ή ξυπνάει κάποιο παιδί κλαίγοντας γιατί είδε όνειρο, ή θέλει νερό, ή θέλει να έρθει στο κρεβάτι μας. Και μαντέψτε: σηκωνόμαστε σκεβρωμένοι από τον καναπέ, για να συρθούμε στο υπνοδωμάτιο. Ε, μετά κοιμόμαστε.  

Ευτυχώς υπάρχουν και τα σαββατοκύριακα στη ζωή μας. Γι’ αυτό είμαστε ακόμα ζωντανοί και οι 4.  

Πληροφορίες για τις παραστάσεις στις οποίες παίζει φέτος η Μαρία Μπαλούτσου:

Ζωή Μετά Χαμηλών Πτήσεων, Θέατρο Αποθήκη, Σαρρή 40 Αθήνα.

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στις 21.00 

Νυφικό Πεντοζάλι, στο El Convento Del Arte, Βιργινίας Μπενάκη 7 Μεταξουργείο (πλησίον Μετρό Μεταξουργείο).

Κάθε Κυριακή στις 20.30

Κρατήσεις: 6943 770690 ή info@vrestondolofono.gr