Το Grigorovich Ballet και κορυφαίοι σολίστ του μπαλέτου Μπολσόι ζωντανεύουν στη σκηνή του Μεγάρου το κοσμαγάπητο χριστουγεννιάτικο παραμύθι Ο Καρυοθραύστης.

Ο Γιούρι Γκριγκορόβιτς, ύστερα από τις 26 συνολικά sold out παραστάσεις που έχει δώσει στην Αθήνα τα προηγούμενα χρόνια με το Grigorovich Ballet Theatre of Russia επιστρέφει στην Ελλάδα, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, για να παρουσιάσει στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη από τις 20 έως τις 30 Δεκεμβρίου 2017 τη δική του αξεπέραστη χορογραφία για το πιο όμορφο παραμύθι των Χριστουγέννων, τον «Καρυοθραύστη».

Ο Καρυοθραύστης του Γκριγκορόβιτς πρωτοανέβηκε στο θέατρο Μπολσόι το 1966 και έκτοτε αποτελεί το στολίδι του ρεπερτορίου του. Την ίδια αριστουργηματική παράσταση, με τα εκπληκτικά σκηνικά και κοστούμια του μοναδικού Σιμόν Βιρσαλάτζε, θα απολαύσουμε φέτος στο Μέγαρο. Η αγαπημένη χριστουγεννιάτικη ιστορία με την υπέροχη μουσική του Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι θα μαγέψει όλη την οικογένεια, αφού για πρώτη φορά θα δούμε μια χορευτική υπερπαραγωγή με πολλά εντυπωσιακά εφέ. Ο Καρυοθραύστης  των φετινών Χριστουγέννων με το Grigorovich Ballet και με πρώτους σολίστ των Μπολσόι –επιλεγμένους από τον μεγάλο χορογράφο–, θα είναι η πιο λαμπερή παράσταση μπαλέτου της χριστουγεννιάτικης Αθήνας!

Η μαγευτική ιστορία του Χόφμαν ενέπνευσε τον Τσαϊκόφσκι να γράψει τη μουσική για τον «Καρυοθραύστη», το πιο λαμπρό του μπαλέτο. Ο ακαδημαϊκός Boris Asafiev έγραψε ότι πρόκειται για «ένα τέλειο καλλιτεχνικό φαινόμενο, έναν ύμνο στην παιδική ηλικία ή μάλλον για εκείνη ακριβώς την εποχή που η παιδική ηλικία τείνει προς το τέλος της. Όταν οι ελπίδες της επερχόμενης εφηβείας αναδύονται, ενώ οι παιδικές συνήθειες και οι φόβοι δεν έχουν ακόμη ξεπεραστεί, οι ζωντανές κούκλες που μάχονται σε ένα φανταστικό πόλεμο, κάνουν το παιδί να νιώθει θαρραλέο και γενναίο.»

Η χορογραφία του Γιούρι Γκιγκορόβιτς είναι κάτι περισσότερο από τη νέα εκδοχή ενός κλασικού έργου βασισμένου στην πρωτότυπη σύνθεση του Τσαϊκόφσκι, ενώ η χορογραφία ξαναδουλεύτηκε στο σύνολο της από τον κορυφαίο χορογράφο.

«ΚΑΡΥΟΘΡΑΥΣΤΗΣ»

Μπαλέτο σε 2 πράξεις βασισμένο στο παραμύθι του E.T.A. Hoffman «Ο Καρυοθραύστης και ο Βασιλιάς των Ποντικών»

Μουσική: Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι

Λιμπρέτο, χορογραφία: Γιούρι Γκριγκορόβιτς (βασισμένο στην αρχική διασκευή του Μαριούς Πετιπά)

Σκηνικά-κοστούμια: Σιμόν Βιρσαλάτζε

 Grigorovich Ballet Theatre of Russia

με τη συμμετοχή κορυφαίων σολίστ του Θεάτρου Μπολσόι

Παραστάσεις

Τετάρτη 20/12, 20:00  —  Πέμπτη 21/12, 20:00

Παρασκευή 22/12, 16:00 & 20:00  — Σάββατο 23/12, 16:00 & 20:00

Δευτέρα 25/12, 20:00  —  Τρίτη 26/12, 16:00 & 20:00

Τετάρτη 27/12, 16:00 & 20:00  — Πέμπτη 28/12, 20:00

Παρασκευή 29/12, 16:00 & 20:00  — Σάββατο 30/12, 16:00 & 20:00

Εισιτήρια

Ενηλίκων και παιδικά από 15 έως 60 Ευρώ.

Έναρξη προπώλησης

Δευτέρα 2 Οκτωβρίου

Πληροφορίες: 210 72.82.333

www.megaron.gr

 Επίσης

https://www.facebook.com/megaron.gr

http://www.pinterest.com/megaronathens/
https://twitter.com/MegaronAthens

Το 1891, ο Μαριούς Πετιπά, χορογράφος του Αυτοκρατορικού Μπαλέτου της Αγίας Πετρούπολης, αποφάσισε να χορογραφήσει τον «Καρυοθραύστη» και παρήγγειλε στον Πιότρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι τη σύνθεση της μουσικής. Η πρεμιέρα του μπαλέτου δόθηκε στις 18 Δεκεμβρίου του 1892 στο Θέατρο Μαριίνσκι. Έκτοτε έχει χορογραφηθεί από πολλούς χορογράφους, ενώ μια από τις μεγάλες πρεμιέρες ήταν αυτή του θεάτρου Μπολσόι το 1966 σε χορογραφία του Γιούρι Γκριγκορόβιτς με σκηνικά και κοστούμια του Σιμόν Βιρσαλάτζε.

Ήταν τέλη του 2014 όταν το Θέατρο Μπολσόι της Μόσχας και ο ζωντανός μύθος του ρωσικού και παγκόσμιου μπαλέτου Γιούρι Γκριγκορόβιτς ήρθαν αντιμέτωποι με μια πολύ ευχάριστη αλλά ταυτόχρονα δύσκολη απόφαση. Με ποιο από τα δεκάδες μπαλέτα που επί 52 χρόνια είχε χορογραφήσει ο Γκριγκορόβιτς στο Μπολσόι θα τιμούσαν τα ενενηκοστά του γενέθλια; Μόνον ο ίδιος θα μπορούσε να λάβει την απόφαση και να αναλάβει την ευθύνη. Μια απόφαση που, όσο και αν φαίνεται περίεργο, ο Γκριγκορόβιτς, την πήρε αμέσως: Με τον «Καρυοθραύστη» σε μουσική του Τσαϊκόφσκι, που ανέβασε ο ίδιος στο Μπολσόι το 1966. Οι λόγοι; Μέχρι εκείνη τη χρονιά, όσοι μεγάλοι ρώσοι χορογράφοι είχαν επιχειρήσει να ανεβάσουν τον «Καρυοθραύστη», είχαν αποτύχει, ενώ μέχρι και σήμερα οι βαθείς γνώστες του μπαλέτου στη Ρωσία θεωρούν πως ο «Καρυοθραύστης» είναι έργο υψηλού κινδύνου τόσο για τον εκάστοτε χορογράφο όσο και για τους χορευτές. Με εκείνη την ιστορική παράσταση που αποτέλεσε εφαλτήριο για την απογείωση της καριέρας του ρώσου χορογράφου, ο ζωντανός μύθος των ρωσικών μπαλέτων κατόρθωσε να κάνει τη χορογραφία του να ισορροπήσει πάνω σε μια λεπτή κλωστή. Για την εποχή του, ο «Καρυοθραύστης» του Γκριγκορόβιτς κατόρθωσε, χωρίς να αφαιρέσει από το έργο την κλασική του δομή, να είναι σύγχρονος. Κάτι που ελάχιστοι έχουν κατορθώσει. Χωρίς να πειράξει τη δομή του παραμυθιού του Χόφμαν, ο Γιούρι Γκριγκορόβιτς εμπνεύστηκε την υπόθεση του παραμυθιού αμιγώς από τις νότες του Τσαϊκόφσκι, με αποτέλεσμα να αναγεννηθεί ένα έργο που άφησε εποχή.

 Γιούρι Γκριγκορόβιτς: πώς γεννήθηκε η ιδέα του «Καρυοθραύστη»

«Ο Τσαϊκόφσκι μου έδειξε το δρόμο για τη χορογραφία»

Όταν άρχισα το 1964 να εργάζομαι πάνω στον «Καρυοθραύστη», αμέσως συνειδητοποίησα πως το έργο μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο. Η ενδελεχής μελέτη της ιστορίας του ανεβάσματος του μπαλέτου μέχρι εκείνη τη στιγμή με έπεισε για την αλήθεια μιας δημοφιλούς «διάγνωσης» και ενός κοινού μυστικού: ότι ο Καρυοθραύστης δεν είχε ανέβει ποτέ επιτυχώς. Δεν μπορεί να ανέβει; Γιατί; Εξαιτίας ίσως της λανθασμένης ανάγνωσης του λιμπρέτου; Εξαιτίας της αδύναμης σύνδεσης μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης πράξης; Εξαιτίας της έλλειψης μουσικότητας από την πλευρά του χορογράφου; Ή μήπως λόγω της ανεπαρκούς προσοχής που δίδεται στις φιλολογικές πηγές του έργου;

 Υπήρχαν πολλά ερωτήματα που ζητούσαν απαντήσεις. Στην αρχή φάνηκε ότι το λιμπρέτο πραγματικά χρειαζόταν δομικές βελτιώσεις και πως επίσης θα έπρεπε να εξεταστεί ξανά η μουσική από δραματουργικής άποψης, με σκοπό να το φέρει εγγύτερα στο κείμενο του Χόφμαν, κάτι που αυτομάτως θα το έκανε πιο ελκυστικό. Όλες όμως αυτές οι δελεαστικές δυνατότητες αποδομήθηκαν από μια προπαρασκευαστική δουλειά που αποσκοπούσε στην εξεύρεση ικανοποιητικών επιλογών υλοποίησης του έργου. Αυτό συνέβη κυρίως γιατί μια προσεκτική ανάγνωση έκανε αδύνατη την εξίσωση του «Καρυοθραύστη» του Τσαϊκόφσκι με τον «Καρυοθραύστη» του Χόφμαν. Στην ουσία ήταν δυο διαφορετικά έργα που, ενώ τα συνέδεε μια  εσωτερική δύναμη, εξακολουθούσαν να παραμένουν ασύνδετα. Η διαπίστωση αυτή με έφερε αντιμέτωπο με μια επιλογή: ποιο θα ήταν το εφαλτήριο για να ανεβάσω τον «Καρυοθραύστη»; Η μουσική; Το παραμύθι; Ή η δική μου ελεύθερη ιδέα, η οποία έχει επιρροές και από τους δύο; Το να κάνω την επιλογή δεν ήταν καθόλου δύσκολο.

Ονειρεύτηκα πως πρέπει να δώσω στον «Καρυοθραύστη» τη ματιά και τη μορφή που έχουν οι νότες του Τσαϊκόφσκι. Επέλεξα έτσι να εκφράσω την προσωπική μου αίσθηση και αυτό που εγώ αντλώ από την εξαίσια αυτή μουσική. Ήθελα να βρω γι’ αυτό το έργο μια πλαστικότητα και μια θεατρικότητα ικανή να καλύψει όχι τις γενικές μου ιδέες αλλά μια αληθινή απόδοση ενός παραμυθιού, να κατανοήσω δηλαδή τον κόσμο του Τσαϊκόφσκι για το συγκεκριμένο έργο μέσω της μουσικής του. Πρακτικά αποφάσισα να εμπιστευτώ τυφλά τον συνθέτη, γι’ αυτό μετά την πρώτη νύχτα που δούλεψα πάνω στο έργο του, ήμουν ικανός να πω ότι ουσιαστικά άκουσα τη μουσική και την ακολούθησα. Από αυτή τη θέση εξέτασα και το λιμπρέτο, καθώς δεν ήμουν της άποψης ότι μπορούσαν να ειπωθούν περισσότερα. Μια καθαρή αίσθηση της μουσικής ανάπτυξης θα μου έδινε το κλειδί για τη δραματουργική ανάπτυξη του έργου. Σε διαφορετική περίπτωση, θα έπρεπε να αρχίσω να αμφιβάλω για τη μουσική και να θέσω υπό αμφισβήτηση το οφθαλμοφανές: την εντυπωσιακή ενότητα της σύλληψης της. Από αυτή τη θέση αντιμετώπισα επίσης τη σχέση της παρτιτούρας με το παραμύθι του Χόφμαν, λαμβάνοντας υπόψη ότι τα συμπληρωματικά στοιχεία που προσέθετε η παρτιτούρα στο περιεχόμενο του παραμυθιού δεν είχαν καμία ουσιαστική σημασία, ούτε οδηγούσαν σε βαθύτερη κατανόηση της μουσικής. Το αποτέλεσμα ήταν τελικά να καταλάβω ότι η στροφή προς τον «Καρυοθραύστη» απαιτεί και την παραίτηση από οποιοδήποτε άλλο στόχο. Η μουσική του Τσαϊκόφσκι ήταν αυτή που διαμόρφωσε τη χορογραφία.Ο Γιούρι Νικολάγεβιτς Γκριγκορόβιτς γεννήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 1927 στο Λένινγκραντ (σημερινή Αγία Πετρούπολη).  Σπούδασε στην Κρατική Σχολή της Αγίας Πετρούπολης με καθηγητές τους Μπορίς Σαβρόβ και Αλεξέι Πίσαρεβ. Μετά την αποφοίτησή του το 1946, έγινε δεκτός απ’ τα μπαλέτα Κίροφ του Λένινγκραντ (σημερινά Μαριίνσκι), όπου χόρεψε ως σολίστ. Άρχισε να χορογραφεί στο Gorkiy Leningrad Pallas, όπου το 1947 ανέβασε τα πρώτα του μπαλέτα «Aistenok» και «Slovianskie Tantsi». Ένα χρόνο αργότερα παρουσίασε τη παράσταση «Semero Bratiev». Έκανε το ντεμπούτο του ως χορογράφος στα Κίροφ το 1957, γεγονός καθοριστικό για την εξέλιξη της τέχνης του μπαλέτου  κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Στα Κίροφ (Μαρίινσκι) εργάστηκε ως  Ballet Master από το 1961 έως το 1964 και παρουσίασε χορογραφίες όπως το «Πέτρινο λουλούδι» και «Η εποχή της αγάπης».

Από το 1964 έως το 1995 έγινε ο πρώτος Ballet Master αλλά και καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου Μπολσόι, περίοδο κατά την οποία τα Μπαλέτα Μπολσόι έκαναν πάνω από 100 παγκόσμιες περιοδείες. Εκεί παρουσίασε μεγάλες χορογραφίες σε ιστορικές παραστάσεις όπως: «Καρυοθραύστης» (1966), «Σπάρτακος» (1967) και «Ιβάν ο Τρομερός» (1975), ενώ διασκεύασε και διάσημα έργα όπως «Η Λίμνη των Κύκνων», «Η Ωραία Κοιμωμένη» κ.ά. Κατά την περίοδο αυτή το συγκεκριμένο θέατρο γνώρισε τη μεγαλύτερη έως τότε άνθησή του, ενώ η αναγνώριση και το κύρος του διεθνώς έκαναν το διάσημο χορευτικό συγκρότημα συνώνυμο της καλλιτεχνικής αριστείας στο μπαλέτο.

Το 1995 ο Γιούρι Γκριγκορόβιτς αφήνει το  Θέατρο Μπολσόι και δουλεύει με πολλές ομάδες από τη Ρωσία και από χώρες, προετοιμάζοντας παράλληλα την πρώτη του παράσταση στην πόλη Κρασνοντάρ με τη δική του ομάδα, το Grigorovich Ballet Theatre. Το 1996 ανεβάζει την παράσταση «Χρυσή Εποχή» σε μουσική του μεγάλου συνθέτη Shostakovich και από τότε πραγματοποιεί με το Grigorovich Ballet Theatre περιοδείες σε όλο τον κόσμο. Το 2001 επιστρέφει στο Μπολσόι και από το 2008 είναι μόνιμος καθηγητής, χορογράφος και Ballet Master του φημισμένου ρωσικού συνόλου, μοιράζοντας τον χρόνο του σε παραγωγές για τα Μπολσόι αλλά για την ομάδα του.

Έχει λάβει πάνω από 40 κρατικούς τιμητικούς τίτλους και διακρίσεις, μεταξύ των οποίων για την προσφορά του στην τέχνη και τη διάδοση του εθνικού πολιτισμού της Ρωσίας. Επιπλέον,  του έχουν απονεμηθεί οι τίτλοι του Εθνικού Καλλιτέχνη της Ρωσίας (1973), του Εθνικού Ήρωα της Ρωσίας (1986) καθώς και ειδικό μετάλλιο για τα επιτεύγματά του υπέρ του Έθνους (2007).

Έχει διατελέσει:

•  Χορογράφος και Ballet Master των τελετών Έναρξης και Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της της Μόσχας (1980)
• Πρόεδρος του Διεθνούς Διαγωνισμού Καλλιτεχνών Μπαλέτου στην Μόσχα
• Πρόεδρος του Διεθνούς Διαγωνισμού Καλλιτεχνών Μπαλέτου «Serge Lifar»
• Πρόεδρος του Διεθνούς Διαγωνισμού Εφήβων Καλλιτεχνών Κλασικού Χορού «Russian Young Ballet»
• Από το 1974 έως το 1998 καθηγητής του τμήματος Ballet Masters του Εθνικού Κονσερβατόριου του Λένινγκραντ
• Από το 1998 προϊστάμενος του Τμήματος Χορογραφίας και Μπαλέτου στην Κρατική Ακαδημία Χορογραφίας της Μόσχας

Επίσης είναι Πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Χορογράφων από το 1989 και του προγράμματος «Benois de la Danse» υπό την αιγίδα της UNESCO από το 1992.  Ο Γιούρι Γκριγκορόβιτς στα τέλη Οκτωβρίου του 2011 εγκαινίασε τη Νέα Σκηνή των Μπολσόι με την παράσταση «Η Ωραία Κοιμωμένη», ενώ στα τέλη του 2011 του απονεμήθηκε από τον πρόεδρο της Ρωσίας ο ανώτατος τίτλος για την προσφορά στην πατρίδα και την τέχνη. Στις 2 Ιανουαρίου του 2017 έγινε 90 χρονών.