Η Κυριακή 22 Απριλίου ήταν για όλους εμάς στο Τaλκ ένα προσωπικό στοίχημα. Λίγες ημέρες πριν είχαμε αποφασίσει να διοργανώσουμε ένα ανταλλακτικό παζάρι ρούχων, βιβλίων και παιχνιδιών, ώστε να γνωριστούμε με το κοινό μας, να γίνουμε δημιουργικοί εν μέσω κρίσης και φυσικά να βοηθήσουμε οικογένειες που έχουν ανάγκη από ουσιαστική στήριξη. Το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης μάς πρόσφερε τον χώρο του και σιγά σιγά αρχίσαμε να προωθούμε τη δράση μας αποκλειστικά και μόνο μέσω Διαδικτύου, καθώς οργανώθηκε μετά την κυκλοφορία του προηγούμενου τεύχους μας.
Συγκεντρώσαμε ρούχα, βιβλία και παιχνίδια και λίγο νωρίτερα από τις 11 φτάσαμε στον χώρο του Ιδρύματος, στήσαμε τους πάγκους μας και περιμέναμε. Επιφυλακτικοί… Κι αν δεν έρθει κανείς; Ευτυχώς, διαψευστήκαμε κατηγορηματικά. Λίγο μετά τις 11 άρχισαν δειλά να καταφθάνουν οι πρώτες οικογένειες με τα παιδιά τους και τις γεμάτες σακούλες τους. Άφησαν τα πράγματα που είχαν φέρει και ξεκίνησαν να κοιτούν τα όσα υπήρχαν στους πάγκους. Παράλληλα, εξηγούσαν στα συνεπαρμένα από την ποικιλία αγαθών μικρά τους την έννοια της ανταλλαγής: Κάτι που δεν χρειάζομαι πλέον εγώ μπορεί να είναι απαραίτητο ή απλώς να αρέσει σε κάποιον άλλον.
Χωρίς καλά καλά να το καταλάβουμε, οι πάγκοι και οι κρεμάστρες γέμισαν με ρούχα και πράγματα, χρειάστηκε μάλιστα να στήσουμε ακόμα δύο τραπέζια, στο πάτωμα του Ιδρύματος συγκεντρώθηκαν χαρούμενα παιδάκια, από βρέφη που καλά καλά δεν μπουσουλούσαν μέχρι «μεγάλους» μαθητές δημοτικού, που έπαιζαν με τα προς ανταλλαγή παιχνίδια και έμοιαζαν να το καταδιασκεδάζουν, ενώ οι γονείς και οι παππουδογιαγιάδες έπιναν τον καφέ τους, κουβέντιαζαν και επέλεγαν τι θα μπορούσαν να πάρουν, χαζεύοντας παράλληλα την επιδαπέδια παιδομάζωξη. Δεν έλειψαν φυσικά και τα παιδικά ευτράπελα: «Γεια σας, κυρία. Δεν μου αρέσει κάτι από αυτά που είναι εδώ, γιατί είναι μωρουδίστικα. Θέλω να βρείτε και να μου φέρετε έναν στόχο με βελάκια για να μου αγοράσει ο μπαμπάς μου».
Μέσα σε αυτό το γιορτινό κλίμα, η παραμυθού Σάσα Βούλγαρη συγκέντρωσε κοντά της μικρούς και μεγάλους και αφηγήθηκε με το μαγικό της τρόπο Παραμυθομπαλώματα, ενώ τα πιο μεγάλα παιδιά επέλεξαν τον κινηματογράφο του Ιδρύματος και παρακολούθησαν τη βωβή ασπρόμαυρη ταινία Go West,του Μπάστερ Κίτον.
Μετά τις 3 το μεσημέρι οι πολλοί αποχώρησαν με καινούργια γι’ αυτούς ρούχα, βιβλία και παιχνίδια, έχοντας παράλληλα την ικανοποίηση ότι προσέφεραν ουσιαστικά, αλλά οι αφίξεις συνεχίστηκαν. Κατά τις 4, με τη λήξη του ανταλλακτικού παζαριού, τα συγκεντρωμένα ρούχα και πράγματα που παρέμεναν, πολλά. Παρέα με τους ανθρώπους του Ιδρύματος Κακογιάννη τα πακετάραμε και τα παραδώσαμε στις κοινωνικές υπηρεσίες του Δήμου Ταύρου-Μοσχάτου, που με τη σειρά τους τα προώθησαν σε οικογένειες που τα είχαν ανάγκη. Η μέρα έκλεισε με πολλά χαμόγελα… Θα επανέλθουμε σύντομα με νέες δράσεις!