Δυο Πράκτορες του Πλανήτη ρωτούν την συγγραφέα Ελένη Ανδρεάδη όλα όσα θέλουν να μάθουν σχετικά με τα βιβλία της, με αφορμή την κυκλοφορία από τις εκδόσεις Μεταίχμιο της τέταρτης περιπέτειας των Πρακτόρων με τίτλο “Πιράνχας στη στεριά”.

Γεια σας κ. Ελένη, είμαστε ο Δημήτρης και η Ελεάννα, φανατικοί αναγνώστες των βιβλίων σας και πράκτορες του πλανήτη και θέλουμε να σας ρωτήσουμε διάφορα πράγματα για τα βιβλία σας.

Γεια σας Πράκτορες Δημήτρη και Ελεάννα, σας ευχαριστώ πάρα πολύ που διαβάζετε τα βιβλία μου και για τις πολύ ωραίες ερωτήσεις σας!

Πώς σας ήρθε η ιδέα να τα γράψετε; 

Κάποιοι συγγραφείς βλέπουν πράγματα στον ύπνο τους και μετά τα γράφουν… Μπορεί να έχω και εγώ καταπληκτικές μεταμεσονύχτιες ιδέες αλλά δυστυχώς ποτέ δεν θυμάμαι τα όνειρα μου (αν τα θυμάστε, να τα γράφετε το πρωί γιατί μπορεί να είναι τέλειες ιδέες για μυθιστορήματα!). Όχι, οι πράκτορες μου ήρθαν σαν ιδέα μια ηλιόλουστη ημέρα που είχα θυμώσει πολύ με τους μεγάλους γιατί πολλές φορές απλά πράγματα τα κάνουμε πιο πολύπλοκα. Σκέφτηκα πως τα παιδιά έχουν συχνά πιο σωστές προτεραιότητες: ξέρουν πως πρέπει να σώσουμε το περιβάλλον μας οπωσδήποτε και θα κάνουν τα πάντα να το πετύχουν. Φαντάστηκα μια δύναμη παιδιών, τους Πράκτορες του Πλανήτη, που θα το καταφέρει αυτό. Έτσι κάπως γεννήθηκε, πρώτα η οργάνωση Πράκτορες του Πλανήτη, που υλοποιεί περιβαλλοντικά προγράμματα σε σχολεία, και μετά τα βιβλία.

Πώς έχετε όλη αυτή την έμπνευση; Δηλαδή πώς σκέφτεστε τις ιστορίες σας;

Νομίζω ότι η φαντασία είναι κάτι που καλλιεργείς. Είναι σαν ένας μυς που τον εξασκείς. Δηλαδή όσο πιο πολλές ιστορίες σκαρφίζεσαι, τόσο περισσότερη έμπνευση έχεις. Ο συγγραφέας που απλά περιμένει ξαφνικά να πέσει από τον ουρανό η έμπνευση σαν σταγόνα βροχής για εμένα δεν υπάρχει. Κάθομαι στο γραφείο μου εδώ και χρόνια και προσπαθώ να γεννήσω ιδέες. Κάποιες μέρες δεν έρχονται καθόλου ή τουλάχιστον δεν είναι αρκετά καλές. Άλλες έρχονται βροχή. Τότε συζητάμε, τις γράφω, τις περισσότερες τελικά τις πετάω, κάποιες τις κρατώ…

Πώς γίνεται να είναι τόσο ωραία μπλεγμένα κείμενο και εικόνες, αλλά αυτά να τα κάνουν δυο διαφορετικοί άνθρωποι;

Είναι σημαντικό να έχεις καλούς συνεργάτες, ανθρώπους με τους οποίους επικοινωνείς ακόμα και με ένα βλέμμα μόνο. Με τον Στέφανο έχουμε τέτοια συνεργασία για την οποία είμαι πολύ ευγνώμων. Δουλεύουμε εξαρχής μαζί το βιβλίο, δηλαδή δεν είναι ότι απλά του δίνω ένα κείμενο και λέω αυτό είναι. Συζητάμε το κάθε σκίτσο, πως προχωράει την πλοκή, πως προσθέτει στην ιστορία…

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος από τους ήρωές σας;

Πολύ δύσκολη ερώτηση γιατί τους αγαπώ όλους! Τελευταία ίσως έχω μια αδυναμία στην Νέρα, την κόρη του Ιβαν, διότι παίρνει μια πολύ δύσκολη απόφαση στο τέλος του βιβλίου, που δείχνει μεγάλη γενναιότητα για μια τόσο νεαρή κοπέλα.

Είναι αλήθεια, όπως γράφετε, ότι τα τελευταία 50 χρόνια έχει εξαφανιστεί ο μισός πληθυσμός των ζώων που υπήρχαν στον πλανήτη; Κι εμείς πώς μπορούμε να βοηθήσουμε να ξαναγεννηθούν πολλά ζώα;

Δυστυχώς είναι αλήθεια. Στο βιβλίο θα βρείτε πολλούς τρόπους που μπορούμε να βοηθήσουμε την κατάσταση. Να σταματήσουμε την κλιματική αλλαγή, να τρώμε λιγότερο κρέας και γαλακτοκομικά προϊόντα, να ενισχύσουμε οργανώσεις που προστατεύουν την άγρια φύση, να μην μολύνουμε το περιβάλλον, να διαλέγουμε φαγητά που δεν βλάπτουν τα ζώα και την φύση… Υπάρχουν πάρα πολλά που μπορούμε να κάνουμε!

Εσάς ποιο είναι το αγαπημένο σας ζώο;

Ο άνθρωπος. ‘Όταν είναι στα καλά του.

Μιλάτε, δηλαδή γράφετε, λίγο σαν παιδί; Πού μάθατε το πώς μιλάμε μεταξύ μας και δεν τα λέτε σαν μεγάλη;

Ίσως επειδή πηγαίνω πολύ σε σχολεία και βρίσκομαι αρκετά με παιδιά της ηλικίας σας. Μου αρέσει να ακούω πως μιλάτε γιατί η γλώσσα είναι ζωντανή και όλο αλλάζει. Αν ακούσω λέξεις ή εκφράσεις που μου κάνουν εντύπωση, τις σημειώνω για να μην τις ξεχάσω.

Πείτε μας λίγα περισσότερα για τις μέλισσες. Γιατί αν εξαφανιστούν θα εξαφανιστούμε κι εμείς μαζί τους;

Οι μέλισσες παίζουν ένα πάρα πολύ σημαντικό ρόλο στον πλανήτη μας. Πηγαίνουν απο λουλούδι σε λουλούδι μεταφέροντας στα πόδια τους γύρη. Καθώς επισκέπτονται τα φυτά αφήνουν πίσω τους γύρη που επιτρέπει στο λουλούδι να σχηματίσει σπόρο. Έτσι υπάρχουν μήλα, αχλάδια, καφές, βανίλια και τόσα άλλα φυτά, τους καρπούς των οποίων τρώτε. Για αυτό οι μέλισσες λέγονται επικονιαστές. Σχεδόν όλα τα καλλιεργούμενα φυτά εξαρτώνται απο αυτές. Μια οικογένεια μελισσών μπορεί να επικονιάσει 300 εκατομμύρια φυτά σε μια μέρα! Υπάρχουν και άλλα ζώα που είναι επικονιαστές αλλά οι μέλισσες είναι το πιο σημαντικό. Οι βασικοί λόγοι που εξαφανίζονται οι μέλισσες είναι τα χημικά φυτοφάρμακα που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι στις καλλιέργειες, αλλά και η καταστροφή μεγάλων κομματιών άγριας φύσης. Λέγεται πως ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είχε κάποτε πει ότι εάν κάποτε οι μέλισσες χαθούν, το ανθρώπινο είδος θα έχει μόνο τέσσερα χρόνια ζωής διότι δεν θα καρποφορούν τα φυτά που καλλιεργεί!

Λέτε να γράψουμε σε βουλευτές ή στον Υπουργό Περιβάλλοντος. Πιστεύετε ότι θα μας δώσουν σημασία;

Ναι! Διότι αν ο καθένας μας το έκανε αυτό, δεν θα μπορούσαν να μπουν στο γραφείο τους από τα πολλά γράμματα. Πιστεύουμε ότι οι πράξεις μας δεν έχουν σημασία. Τι κι αν στείλω εγώ ένα γράμμα; Ναι, αλλά αν στείλουν 8 δις του πλανήτη μας; Έχουμε μεγάλη δύναμη. Η ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα ανθρώπων που ξεκίνησαν κινήματα και άλλαξαν τον κόσμο απλά γιατί σηκώθηκαν από τον καναπέ και πίστεψαν πως η δική τους πρωτοβουλία θα κάνει την διαφορά.

Το καλοκαίρι μαζεύαμε τα σκουπίδια από την παραλία κι αντί να μας πουν μπράβο (μόνο μια κυρία μάς είπε) μας έλεγαν ότι είναι επικίνδυνο και μπορεί να χτυπήσουμε ή να βρομίσουμε. Μια κυρία μάλιστα είπε στη μαμά μας ότι είναι ανεύθυνη που μας αφήνει να καθαρίζουμε την πλαζ. Γιατί λέτε ότι έγινε αυτό;

Μπράβο στην κυρία που είπε μπράβο, μπράβο στην μαμά σας, μπράβο και από εμένα (απλά να προσέχετε αν έχει άγνωστα αιχμηρά αντικείμενα να φοράτε γάντια!). Και εγώ στις παραλίες όλο πλαστικό ψαρεύω και το παίρνω μαζί μου για να το πετάξω. Δυστυχώς το κύριο πρόβλημα στον κόσμο μας είναι η έλλειψη γνώσης. Για αυτό μου αρέσει να γράφω βιβλία που βοηθούν να μάθει ο κόσμος πράγματα που δεν ήξερε. Διότι αν η κυρία που σας έκανε παρατήρηση καταλάβαινε καλά πως η θάλασσα μας σε 30 χρόνια θα έχει περισσότερο πλαστικό από ότι ψάρια, πλαστικό που ήδη τώρα τρώει αυτή και τα παιδιά της διότι βρίσκεται στα ψάρια που τρώμε, πιστεύω πως θα σηκωνόταν από την πετσέτα της να σας βοηθήσει. Μην σας αποθαρρύνουν οι άλλοι. Μακάρι να το είχα μάθει αυτό και εγώ πιο μικρή, να μην με νοιάζει τι λένε οι άλλοι τόσο πολύ.

Τι θα λέει το επόμενο βιβλίο σας;

Δεν ξέρω ακόμα… Ίσως να προσπαθήσω να θυμηθώ το χθεσινό μου όνειρο… Είμαι σίγουρη πως ήταν πολύ καλό!

Λίγα λόγια για το βιβλίο της Ελένης Ανδρεάδη “Πράκτορες του Πλανήτη- Πιράνχας στη στεριά”

Τι δουλειά έχεις εσύ μ’ έναν ρινόκερο, δύο ουρακοτάγκους και πολλά πεινασμένα πιράνχας; ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΜΙΑ αν δε δεχτείς την άκρως απόρρητη αποστολή να σταματήσεις τον υπερκακό Ιβάν φον Βαμπάουερ και την κόρη του Νέρα απ’ το να καταστρέψουν τον πλανήτη σε 24 ώρες. Σε αυτή την περίπτωση δεν έχεις παρά να εκσφενδονίσεις το βιβλίο αυτό ΜΑΚΡΙΑ, ΨΗΛΑ, ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ! Τότε και μόνο τότε, αναγνώστη, μπορείς να είσαι σίγουρος πως δε θα βρεθείς καβάλα σε ένα δελφίνι, σε καταδίωξη στα βάθη ενός τροπικού δάσους ή παγιδευμένος στα παγόβουνα της Ανταρκτικής. Γι’ αυτό, με τίποτα ΜΗΝ ΑΝΟΙΞΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ!

Όταν τα ζώα του κόσμου αρχίζουν να εξαφανίζονται, οι Πράκτορες ζητούν για άλλη μια φορά τη βοήθεια του αναγνώστη και αναλαμβάνουν δράση… Το τέταρτο βιβλίο της πετυχημένης σειράς Πράκτορες του Πλανήτη.