Το 1951 ο γνωστός παιδίατρος-ψυχαναλυτής  Ντόναλτ Γουίνικοτ μίλησε για την έννοια του “κρατήματος” του βρέφους, στον ενδιάμεσο χώρο που δημιουργείται μεταξύ του μωρού και της μητέρας στην πρώιμη παιδική ηλικία.

Πρόκειται για ένα κράτημα που αφορά στην εξ ολοκλήρου φυσική και συναισθηματική προσφορά κάθε μητέρας προς το παιδί της, η οποία αποτελεί το πρώτο και πιο σημαντικό λιθαράκι στην αναπτυξιακή πορεία του ανθρώπου.

Ένα λιθαράκι που μάλλον λειτουργεί ως θεμέλιο για το ψυχικό οίκημα που φιλοξενεί τον εξωτερικό κόσμο μέσα μας.

Η εμπειρία αυτή, αν έχει βιωθεί, σταδιακά θα προσφέρει στο άτομο τη δυνατότητα να ξεκαθαρίσει τα όρια μεταξύ εσωτερικής και εξωτερικής πραγματικότητας.

Το βρέφος που θα έχει αισθανθεί μέσα του αλλά και πάνω του το σταθερό, κυρίως μητρικό, κράτημα, μεγαλώνοντας θα μπορέσει να περάσει με σταθερά βήματα από την πλήρη εξάρτηση σε “μερική” ανεξαρτησία και να αντέξει τις διαδικασίες “αποχωρισμού και εξατομίκευσης”.

Διαβάζοντας το βιβλίο “Ζωγράφισέ μου ένα σπίτι” της Χριστίνας Φραγκεσκάκη, σε εικονογράφηση Μάριας Μπαχά, από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο, μου ήρθε αυτόματα στο μυαλό η διαδικασία κρατήματος.

Μέσα από ένα δημιουργικό παιχνίδι που συμπεριλαμβάνει την ζωγραφική και τις λέξεις οι ηρωίδες, που μένει στη φαντασία του αναγνώστη να αποφασίσει αν πρόκειται για φίλες, αδελφές ή μητέρα με κόρη, επεξεργάζονται και μεταφέρουν σε μια ιστορία τον εσωτερικό κόσμο, τον κόσμο που κουβαλάμε και μας “κουβαλά”!

Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης οι μικροί. αλλά και οι μεγάλοι αναγνώστες έρχονται σε επαφή με όλα όσα περιστοιχίζουν το οίκημα της ψυχής τους.

Βαδίζοντας παρέα με τις λέξεις αυτού του ξεχωριστού κειμένου ξυπνούσαν ολοένα μέσα μου η παιδική νοσταλγία και η δημιουργική συναίσθηση, και σε αυτή την τελευταία θα μείνω και θα πω πως δίχως την παρουσία της κανένα κράτημα δεν έχει νόημα.

Η δημιουργική συναίσθηση  είναι αυτό το συστατικό που κάνει το άτομο να αισθάνεται ότι τη ζωή αξίζει να την ζεις, είναι το συστατικό που επιτρέπει να κατασκευάζεις συναισθηματικά  οικήματα φιλόξενα και γεμάτα ασφάλεια για την ψυχή!

Διαβάστε αυτές τις γιορτές, μπροστά από το “μαγικό δέντρο”, τούτο το βιβλίο αυτό και απλώστε χαρτιά και πολύχρωμα μολύβια στο χαλί.

Αφεθείτε σε ένα παιχνίδι που δεν σταματά… ζωγραφίστε ένα σπίτι!

Καλή ανάγνωση και καλές κατασκευές!

Η Σουζάνα Παπαφάγου είναι κλινική ψυχολόγος, ομαδική- οικογενειακή ψυχοθεραπεύτρια. Θα τη βρείτε στο http://kaleidoskopiopsychis.blogspot.gr