Αφού παρακολουθήσαμε την παράσταση Χίλιες και μια ιστορίες στο Μικρό Εθνικό και ενθουσιαστήκαμε, συναντήσαμε τη Βάσια Ατταριάν και τη Μυρτώ Μακρίδη, τις δυο σκηνοθέτιδες, γνωστές μας από την ομάδα Ντουθ, και μας είπαν πολλά και ενδιαφέροντα για το φετινό τους τολμηρό και πρωτοποριακό εγχείρημα.
Βάσια και Μυρτώ, μετά το Skrow και τη Μουσική Βιβλιοθήκη στο Μέγαρο, σας συναντάμε στο Μικρό Εθνικό και στην παράσταση «Χίλιες και μια ιστορίες». Πώς προέκυψε η συνεργασία αυτή;
Δεχτήκαμε μια πρόσκληση από την υπεύθυνη του Μικρού Εθνικού, τη Σοφία Βγενοπούλου για να γνωριστούμε επαγγελματικά και τελικά αυτή η γνωριμία έφερε αυτή τη συνεργασία και την ευχαριστούμε θερμά για αυτό.
Το κείμενο του Μάικ Κέννυ είναι μια θεατρική διασκευή για παιδιά βασισμένη στις «Χίλιες και μια νύχτες». Ο πρωτότυπος τίτλος του είναι «Σεχραζάντ». Γιατί επιλέξατε να μην τον διατηρήσετε; Κάνατε και άλλες αλλαγές επί του κειμένου;
Ο Μάικ Κέννυ συνηθίζει στα έργα του να δίνει ως τίτλο το όνομα του ‒ας τον πούμε‒ πρωταγωνιστή και στην προκειμένη περίπτωση η Σεχραζάντ είναι εκείνη η σπουδαία γυναίκα που αλλάζει τα νήματα της δικής μας ιστορίας. Ο λόγος που επιλέξαμε να μην κρατήσουμε τον τίτλο ήταν γιατί θέλαμε κάτι που να θυμίζει περισσότερο το παλιό κλασικό παραμύθι, που όμως πια έχει αλλάξει και από τον ίδιο τον συγγραφέα, αλλά και από προσθήκες που προέκυψαν μέσα στην πρόβα από εμάς και τον θίασο.
Ο θίασος… Είναι πολυπληθής, όπως αρκετοί είναι και οι συντελεστές της παραγωγής. Θέλετε να μας πείτε πώς τους επιλέξατε;
Έπειτα από κάποια χρόνια που υπάρχει η ομάδα, έχουμε πλέον μόνιμους συνεργάτες, με τους οποίους πάντοτε συμπορευόμαστε. Όσο για τον θίασο, το μεγαλύτερο μέρος του προέκυψε από οντισιόν που κάναμε σε συνεργασία με το Εθνικό Θέατρο.
Είστε δυο και συν-σκηνοθετείτε; Τι προκλήσεις μπορεί να κρύβει η συνεργασία αυτή; Αλήθεια, διαφωνείτε; Τσακώνεστε; Και κάνετε αλλαγές από παράσταση σε παράσταση;
Η ερώτηση του τσακωμού μας καταδιώκει, όπως και το πώς δυο γυναίκες μπορούν να συνεργάζονται τόσα χρόνια χωρίς διαφωνίες…
Μάλλον άντρας θα το ρώτησε αυτό…
Η αλήθεια είναι πως πότε δεν έχουμε τσακωθεί. Είναι σαν να μην υπάρχει αυτή η επιλογή στον τρόπο που δουλεύουμε. Φυσικά και έχουμε διαφωνήσει και θα συνεχίσουμε να διαφωνούμε, γιατί αυτό τελικά είναι μια πολύ παραγωγική διαδικασία που μας βοηθά να εξελισσόμαστε και να προχωράμε. Μας απασχολεί πολύ η ταυτότητα των παραστάσεών μας και το στιλ να είναι ιδιαίτερα προσωπικό, ενώ παράλληλα επιδιώκουμε κάθε φορά να εξελισσόμαστε και σε επίπεδο θεατρικής γλώσσας.
Το έργο, με τον τρόπο που το ανεβάσατε, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μιούζικαλ! Πείτε μας λίγα λόγια για τη μουσική και τα τραγούδια, με τις αναφορές που κλείνουν το μάτι στο ενήλικο κοινό…
Η μουσική παίζει πάντα τεράστιο ρόλο στις δουλειές μας. Σίγουρα όμως η συγκεκριμένη παράσταση δεν είναι μιούζικαλ με την κλασική έννοια του όρου. Σε ό,τι αφορά τη διαδικασία, πολύ συχνά έρχεται πρώτα ένα τραγούδι και μετά διαμορφώνεται η αντίστοιχη σκηνή. Οι αναφορές στο ενήλικο κοινό είναι μάλλον αναπόφευκτες. Και εμείς αλλά και ο Δημήτρης Τάσαινας, που γράφει όλα αυτά τα χρόνια μουσική και στίχους, πιστεύουμε πως η μουσική, περισσότερο από οτιδήποτε, δεν έχει ηλικία.
Όσο σοβαρά μηνύματα κι αν περνάει, η παράσταση δεν παύει να είναι μια ξεκαρδιστική κωμωδία. Πόσο απαραίτητο είναι το χιούμορ στο παιδικό θέατρο;
Τα παιδιά αντιμετωπίζουν τη ζωή με περισσότερο χιούμορ από εμάς τους ενήλικες. Το χιούμορ βέβαια είναι σημαντικό για όλους, ανεξαρτήτως ηλικίας. Και είναι απαραίτητο συστατικό σε κάθε έργο τέχνης. Άλλωστε η κωμωδία συχνά αφηγείται με πολύ έξυπνο τρόπο πολύ σκληρές ιστορίες. Οπότε μια κωμωδία για παιδιά είναι και δημιουργικά μια πρόκληση για μας αλλά και ένας ενδιαφέρων δρόμος για να αφηγηθούμε τη συγκεκριμένη ιστορία.
Τελικά, μπορεί μια ιστορία ν’ αλλάξει τη μοίρα σου; Κι αν ναι, υπάρχει κάποια που άλλαξε τη δική σας ζωή;
Εννοείται πως μπορεί. Μπορεί να αλλάξει τη μοίρα σου, μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Ίσως μερικές φορές δεν είναι μία αλλά χιλιάδες μαζί, που στοιβάζονται σιγά σιγά στο μυαλό από τα παιδικά παραμύθια, τα τραγούδια, τις ταινίες, τα βιβλία, τις αφηγήσεις των φίλων. Όπως είναι χίλιες και μία οι ιστορίες που χρειάστηκαν για να ανατρέψει η Σεχραζάντ τη μοίρα του σουλτάνου, τη δική της και όλων των γυναικών του βασιλείου. «Σεχραζάντ» άλλωστε σημαίνει σωτήρας της χώρας. Και η γυναίκα σώζει τη χώρα λέγοντας ιστορίες. Τη δική μας μοίρα ίσως να την άλλαξαν τα παρακάτω:
Ο Οδυσσεβάχ, ο Γυάλινος Κόσμος, το Έβδομο ρούχο, το Bella Venezzia, Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου, η Αμοργός, το Wish you were here, οι ιστορίες που μας έλεγε το Αμόρε, το πάρτι του Λουκιανού, οι ιστορίες απ’ το νησί που γύρισε ο παππούς μου, η Νοσταλγία, η Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα, τα βραχιόλια της «Βροντούν», οι ιστορίες της Κατερίνας, του Άγγελου, του Οδυσσέα, του Γιάννη, του Ανδρέα, του Μίλτου, του Νίκου, της Μάτση, οι ιστορίες των μεγάλων φίλων μου από τις Τζιτζιφιές και άλλα τόσα που θα τα κρατήσω για να τα πω σαν ιστορίες σε άλλους. (Μυρτώ)
«Η ζωή είναι όνειρο» το 2004 περίπου, η Ιστορία μιας Κατσαρίδας που ήθελε να πάει στο φεγγάρι, οι ιστορίες των ποιημάτων που μελοποιούνται, οι ιστορίες για το τέλος του κόσμου – χωρίς απαραίτητη αρχή, μέση και τέλος, το πραγματικό «Με δύναμη από την Κηφισιά», το «Όπως σας αρέσει», οι ιστορίες όπως τις λέει η Αγγελική που πάντα κάτι προσθέτει για να ’ναι πιο ενδιαφέρουσες, η φράση «στις ιστορίες πρέπει πάντα να αυτοσχεδιάζεις μέσα στα όρια του πιστευτού», οι κινηματογραφικές, οι μυθιστορηματικές, οι ιστορίες για ταξίδια, οι ιστορίες για την εφηβεία των φίλων μου και των άλλων, οι ιστορίες για την εφηβεία το 1970 και πολλές ακόμη. Α, και όλες οι ιστορίες του Χρήστου Βακαλόπουλου. (Βάσια)
«Χίλιες και μία ιστορίες» του Μάικ Κέννυ | Μικρό Εθνικό (Ισόγειο REX)
Μια μυθική Ανατολή ζωντανεύει επί σκηνής κάθε Σάββατο στις 17:30 και Κυριακή στις 12:00 και στις 15:00
