Με αφορμή την μεταφορά στο σανίδι του σπουδαίου, διεθνούς best seller του “Η τελευταία μαύρη γάτα”, ο αγαπημένος παραμυθάς Ευγένιος Τριβιζάς γράφει:
“Την εποχή που έγραψα την «Τελευταία Μαύρη Γάτα», με απασχολούσε ως εγκληματολόγο, το θέμα των στερεοτύπων του καλού και του κακού. Σε πολλά βιβλία μου για παιδιά, όπως «Τα τρία μικρά λυκάκια», αμφισβητώ ή ανατρέπω αυτά τα στερεότυπα.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι τα επεισόδια του μυθιστορήματος ωχριούν μπροστά στους διωγμούς που έχουν υποστεί στην πραγματικότητα οι μαύρες γάτες ιδιαίτερα τον Μεσαίωνα. Την περίοδο εκείνη οι πληθυσμοί της Ευρώπης πίστευαν ότι οι μαύρες γάτες είναι ενσαρκώσεις του Σατανά. Το 1233 ο Πάπας Γρηγόριος ο Ένατος είχε εκδώσει μια παπική διακήρυξη (VOXINRAMA) στην οποία κατηγορούσε τις γάτες ότι υπηρετούν τον πρίγκιπα του σκότους και το 1484 ο Πάπας Ινοκέντιος ο Όγδοος σε μια εγκύκλιο (SUMMISDESIDERANTES) όριζε ότι οι μάγισσες πρέπει να καίγονται στην πυρά μαζί με τις γάτες τους. Οι φοβεροί αυτοί διωγμοί συνεχίστηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα. Εκατοντάδες χιλιάδες γάτες βασανίστηκαν με ανατριχιαστικούς τρόπους, κρεμάστηκαν, πνίγηκαν, τεμαχίστηκαν και κάηκαν ζωντανές, σε σημείο που το είδος σχεδόν εξαφανίστηκε από την Ευρώπη.
Δυστυχώς όμως η δεισιδαιμονία, η μεροληψία, η προκατάληψη δεν περιορίζονται στις μαύρες γάτες. Πολλές ακόμα ομάδες, φυλές και εθνότητες έχουν υποστεί αμείλικτους διωγμούς, κατατρεγμούς και μαρτύρια. Όταν ένα πρόσωπο, μια χώρα, ένας πληθυσμός, μια φυλή ή μια εθνότητα θεωρείται ότι ενσαρκώνει το καλό και ο αντίπαλός του το κακό, τότε ανοίγει ο δρόμος για κάθε λογής βαρβαρότητα, για κάθε λογής απανθρωπιά κι αυτό πρέπει με κάθε θυσία να το αποφύγουμε. Και για να το αποφύγουμε πρέπει να ξεκινήσουμε από νωρίς.
Με ρωτούν συχνά τι θεωρώ σημαντικότερο από αυτά που γράφω: τις εγκληματολογικές μελέτες και τα συγγράμματα ή τα παιδικά βιβλία. To δεύτερο, απαντώ, και αυτό επειδή είναι δύσκολο να αλλάξει κανείς τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται οι ενήλικες. Μπορεί όμως να διαμορφώσει σωστά τον τρόπο που προσλαμβάνουν αυτά τα θέματα τα παιδιά. Τα πρώτα μας αναγνώσματα μάς αγγίζουν βαθύτερα, μας επηρεάζουν δραστικότερα και μας συνοδεύουν πολλές φορές σε όλη μας τη ζωή.
Η σημαντικότερη για μένα αναφορά σε κριτικές που γράφτηκαν διεθνώς για την «Τελευταία Μαύρη Γάτα» είναι εκείνη του «Times Educational Supplement» με τίτλο «Timetothink», που συνιστά το βιβλίο ως κατάλληλη εισαγωγή για τα παιδιά του δημοτικού στα θέματα της γενοκτονίας.
Αυτό ελπίζω να αποδειχθεί και το έργο. Εμβόλιο κατά της προκατάληψης. Εμβόλιο κατά του ρατσισμού. Εμβόλιο κατά της γενοκτονίας.
Πιστεύω ότι η θεατρική απόδοση της «Τελευταίας Μαύρης Γάτας» από μια ομάδα εμπνευσμένων, ενθουσιωδών και ταλαντούχων συντελεστών, όχι μόνο θα ψυχαγωγήσει και θα συναρπάσει αλλά θα συγκινήσει, θα εμπνεύσει, θα ευαισθητοποιήσει και μπολιάζοντας τις σκέψεις των παιδιών θα συμβάλει ίσως στο να αποτραπούν ενδεχόμενα μελλοντικά δεινά.”
Η τελευταία μαύρη γάτα, το όσο ποτέ επίκαιρο βιβλίο του Ευγένιου Τριβιζά, παρουσιάζεται για πρώτη φορά ως θεατρικό έργο στο θέατρο ΧΟΡΝ, σε σκηνική προσαρμογή Βένιας Σταματιάδη, με τη συνεργασία του ίδιου του συγγραφέα, και σκηνοθεσία των Kώστα Γάκη, Αθηνάς Μουστάκα και Κωνσταντίνου Μπιμπή.
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση μπορείτε να βρείτε εδώ.
Το βιβλίο του Ευγένιου Τριβιζά «Η τελευταία μαύρη γάτα» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο.
