O καιρός έχει ανοίξει, οι θερμοκρασίες πλέον χτυπούν κόκκινο και τι καλύτερο για μια μαμά -και έναν μπαμπά- από το να αφήσει τα παιδιά ελεύθερα να παίξουν στην παιδική χαρά της γειτονιάς, από το να τα… μαντρώσει σε έναν παιδότοπο, αφού πλέον και οι δραστηριότητες έχουν φτάσει στο τέλος τους και οι διακοπές είναι ακόμα μακριά.
Προσοχή όμως: Η παιδική χαρά, αυτό το… άντρο της ακολασίας των μικρών, έχει τους δικούς του κανόνες, το δικό του Savoir Vivre (sic) και -γιατί όχι;- τις δικές του μικρές ”φυλές” γονιών που-στην ουσία-αντικατοπτρίζουν την κοινωνία μας: τα ”πηγαδάκια”, οι μανάδες που δεν μιλούν σε άνθρωπο, η ”τα ξέρω όλα και συμφέρω”, αλλά και άλλες πιο… σοβαρές, όπως οι μόνοι μπαμπάδες, που πίσω τους συνήθως κρύβουν μια συγκινητική ιστορία. Γι’ αυτό λοιπόν, όσες νέες μαμάδες – και μπαμπάδες φυσικά – θέλετε να είστε… μέσα στα πράγματα για το ”τι παίζει” συνήθως στις παιδικές χαρές, διαβάστε αυτόν τον μικρό οδηγό. Θα περάσετε πολλές ώρες καθισμένες στα παγκάκια τους, τουλάχιστον να είστε ενήμεροι για το τι σας περιμένει για να το αντιμετωπίσετε με χιούμορ!
Φυλή 1η: Τα “πηγαδάκια”:
Είναι αυτές οι μαμάδες που συνήθως έχουν μεγαλύτερα παιδιά, σε ηλικίες 6-7 και πάνω που κάνουν ποδήλατο, παίζουν ποδόσφαιρο κ.λ.π. Αυτό σημαίνει ότι έχουν φύγει από το φάσμα της ”αυστηρής” εποπτείας, οπότε απαρτίζουν παρέες άνω των 5 ατόμων και να συζητούν… ό,τι μπορείς να φανταστείς, εκτός από τους βαθμούς των παιδιών φυσικά: Την πολιτική κατάσταση, τι μαγείρεψαν χθες, αν είχε πολύ ή λίγο κρεμμυδάκι για παράδειγμα, τον σεισμό στη Λέσβο, το στάιλινγκ της Περιστέρας Μπαζιάνα, ακόμα και τα… ερωτικά τους μπορούν να θέσουν επί τάπητος αυτά τα ”πηγαδάκια” των μανάδων. Έχει πολλές θεματικές ο μπαξές και συνήθως καταλήγει σε βροντερά γέλια, τα οποία συνήθως διακόπτονται από κάποια… αταξία των πιτσιρίκων τους. Ενίοτε τα μέλη αυτής της φυλής ανταλλάσσουν και… φαγητά, ακούνε μουσική στο ραδιόφωνο, ενώ οι μερακλήδες φέρνουν και τις μπίρες τους μαζί για τα ζεστά καλοκαιρινά βράδια που τα παιδιά μπορεί να κάτσουν στο πάρκο ακόμα και μέχρι τις… 11.
Φυλή 2η: “Γιαννάκηηη όχι στα βαθιά, παιδί μου”.
Όχι, δεν μπερδεύτηκα και νομίζω ότι γράφω για τα κατορθώματα των πιτσιρίκων στην παραλία. Αλλά αυτές οι μανάδες με τη βροντερή φωνή που νομίζουν ότι είναι στην ιδιωτική τους πλαζ, όπου μπορούν να ουρλιάζουν με όσα ντεσιμπέλ μπορούν, για να συνεφέρουν τα παιδιά τους, είναι επίσης μια πολύ ”δημοφιλής” ομάδα στις παιδικές χαρές των Αθηνών. Είναι συνήθως καθισμένες – καρφωμένες θα έλεγα καλύτερα – στα παγκάκια και δεν λένε να σηκωθούν, ίσως γι’ αυτό χρησιμοποιούν και το χαρακτηριστικό ηχόχρωμά τους για ”όπλο”. Με το ένα μάτι στο κινητό και το άλλο να γυρίζει γενικά για να πιάσει το οτιδήποτε ανησυχητικό, είναι αγχωμένες μεν ανά πάσα στιγμή ότι κάτι θα συμβεί, από την άλλη όμως δεν μπορούν να κάνουν και πολλά πράγματα για να το εμποδίσουν από το παγκάκι που τις έχουν… καρφώσει!
Φυλή 3η: Η μαμά “τα ξέρω όλα”:
Άλλο ένα είδος που ευδοκιμεί πολύ στις παιδικές χαρές. Από τα αγαπημένα μου προσωπικά, γιατί μπορείς, αν είσαι τυχερός και πας τη συζήτηση εκεί που τη θέλεις, να πάρεις σημαντικές πληροφορίες. Αν είσαι νέα μανούλα μπορείς να μάθεις για τους καλούς γιατρούς της περιοχής, για τα καλά κολυμβητήρια ή για το ποιο νηπιαγωγείο έχει την πιο ικανοποιητική φήμη. Αλλά εκεί σταματά το θετικό της υπόθεσης: Αυτή η μαμά που θέλει οπωσδήποτε να σου πιάσει την κουβέντα, ακόμα και αν δείχνεις ότι δεν είσαι σε φάση κοινωνικοποίησης, θα βρει την πιο απίθανη αφορμή να το κάνει και θα σε γεμίσει με όποια άχρηστη πληροφορία δεν θα ήθελες να ακούσεις εκείνη τη στιγμή. Με το πιο πλατύ της χαμόγελο θα σε βομβαρδίσει από την ώρα που έρχεσαι μέχρι την ώρα που φεύγεις, προσπαθώντας να γίνει όσο πιο ευχάριστη μπορεί, για τους δικούς λόγους.
Φυλή 4η: Οι μαμάδες των νεογέννητων:
Είναι αυτές που τα παιδιά τους έχουν γεννηθεί άνοιξη ή καλοκαίρι, οπότε, όταν περάσει το 40ημερο, παίρνουν καρότσια, βάζουν κουνουπιέρες και εξορμούν στα πάρκα και στις παιδικές χαρές. Με όλη την… προίκα τους φυσικά: Τσάντες, παρατσάντες, Detol, αντικουνουπικά, αντηλιακά, νερά (για τις μαμάδες που θηλάζουν), φαγητά και δεν συμμαζεύεται. Υπερπροστατευτικές όσο δεν πάει άλλο, σαρώνουν τον χώρο για οτιδήποτε ”περίεργο” και έχουν το νου τους συνεχώς μην εκτοξευθεί καμία… μπάλα πάνω στο μωρό, κάτι διόλου απίθανο. Συνήθως μάλιστα προσπαθούν να βρουν κάποια άλλη μαμά νεογέννητου για να μοιραστούν τις αγωνίες και τα ξενύχτια τους. Μόνιμα με μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια και πρόχειρα ντυμένες, είναι για τις άλλες μαμάδες το γλυκό παρελθόν που έχει περάσει πια ανεπιστρεπτί.
Φυλή 5η: Οι γιαγιαδοπαππούδες:
Εκτός από τις μαμάδες και τους μπαμπάδες τα παιδιά φέρνουν στις παιδικές χαρές και οι γιαγιάδες με τους παππούδες. Οι πιο πολλοί έχουν βλέμμα ικανοποίησης, ακόμα και όταν τα εγγονάκια τους παίρνουν κι ένα πετραδάκι και το πάνε… από εδώ ως εκεί, κάτι που προφανώς στα μάτια τους φαντάζει κατόρθωμα όμοιο με τους άθλους του Ηρακλλη, ενώ είναι εκείνοι που μονίμως τα κυνηγούν με τα τάπερ και τις μπανάνες για να φάνε (τα πουλάκια τους). Όσο για το styling ; Παίζουν τα πάντα: Από νέα γιαγιά με εμφάνιση τραγουδίστριας του 20ου χλμ. Εθνικής οδού, μέχρι γιαγιά που είχε μόλις προηγουμένως κάνει τη φασίνα της ημέρας, έβαλε κάτι πρόχειρο πάνω της και βγήκε. Μόνιμα ευγενικοί, θα είναι συνήθως εκείνοι που θα σου προσφέρουν τη μισή μπανάνα ή ένα μπισκοτάκι, αν το δικό σου παιδί είδε και ‘’ζήλεψε’’. Γιατί φυσικά εσύ, δεν θα έχεις προβλέψει να φέρεις… Η γιαγιά πάντα ξέρει και προνοεί!
Φυλή 6η: Η μαμά “δεν μιλάω σε άνθρωπο”:
Έρχεται σχεδόν κάθε μέρα στην παιδική χαρά με τα παιδιά της. Βρίσκεται εκεί για τουλάχιστον 3 ώρες, ειδικά την άνοιξη και τους καλοκαιρινούς μήνες. Κοιτάζεται με όλους, βρίσκεται στα ίδια παιχνίδια με όλους, όμως… δεν βγάζει κουβέντα! Ούτε μια καλησπέρα που λέει ο λόγος. Όπως έρχεται, φεύγει. Μουγκοθόδωρος κανονικός η συγκεκριμένη μαμά, εκτός αν χτυπήσει το κινητό. Εκεί, αποθεώνεται: Μιλά με τις ώρες με τις φιλενάδες, αναλύοντας ότι έχει γίνει στη δουλειά, το αν έφαγε το παιδί στο σχολείο, τους βαθμούς του, τον χθεσινό τσακωμό με τον άνδρα της. Μόλις κλείνει το κινητό όμως, πάλι τα ίδια: Ο μόνος με το οποίο ανταλλάσουν – που και που – καμιά κουβέντα είναι το παιδί τους. Θέλουν να είναι στον δικό τους κόσμο. Και δικαίωμά τους βέβαια, αλλά λίγη ‘’βασική’’ ευγένεια δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.
Φυλή 7η: Οι μαμάδες “mykidisbetterthanyours“:
Μάλλον το χειρότερο είδος. Τις ξέρεις από καιρό, χωρίς όμως να έχετε ιδιαίτερη οικειότητα για να συζητήσετε κάτι άλλο πέρα από τα παιδιά. Ανταλλάσσεις καλησπέρα και ένα σχόλιο για τον καιρό και αναλόγως το πόσο πρόθυμος δείχνεις για κουβέντα, αρχίζουν να σε… βομβαρδίζουν με τα κατορθώματα των παιδιών τους, στο σχολείο, στο ποδόσφαιρο, στα Γερμανικά, στον Ευκλείδη, στο spinner (!) κ.λ.π, φυσικά αναμένοντας και από εσένα να το κάνεις, ακριβώς για να σε… ταπώσουν και να σου πουν ότι τα δικά τους παιδιά το έχουν κάνει ‘’αυτό’’ καλύτερα. Η λύση είναι να μην δείξεις ανοιχτός σε τέτοια συζήτηση και να επικεντρωθείς στον καιρό και τις διακοπές που πλησιάζουν, γιατί, να, δεν είναι κακές απλώς έχουν μείνει λίγο περισσότερο στη φάση της περήφανης μαμάς, που λίγο μετά θα ξεθωριάσει, όταν συνειδητοποιήσει ότι υπάρχουν πολλά ικανά παιδιά εκεί έξω…
Φυλή 8η: Οι χωρισμένοι μπαμπάδες:
Μια πονεμένη ιστορία. Δυστυχώς αυτό το είδος πολλαπλασιάζεται με γεωμετρική πρόοδο τα τελευταία χρόνια και ευδοκιμεί συνήθως τα Σαββατοκύριακα, όπου οι περισσότεροι χωρισμένοι μπαμπάδες έχουν τα παιδιά τους στο δικό τους χώρο. Φορτωμένοι με τύψεις, το διακρίνεις στο βλέμμα τους, είναι συνεχώς πίσω από τα παιδιά τους για να ικανοποιήσουν κάθε τους επιθυμία. Εξάλλου πόσο τα βλέπουν ; Και αν τους δίνεται η ευκαιρία… πιάνουν και την κουβέντα για να πουν τον πόνο τους στις άλλες μαμάδες, μέχρι να τους διακόψει φυσικά η φωνούλα του παιδιού τους, η οποία κόβει ‘’μαχαίρι’’ την όποια προσπάθεια επικοινωνίας. Γιατί είπαμε: Τα Σαββατοκύριακα είναι αφιερωμένα σε αυτά.
