Είναι ενδιαφέρον: μερικές φορές παρατηρούμε πως δύο αδέρφια, μεγαλωμένα στην ίδια οικογένεια, με τις ίδιες συνθήκες, τις ίδιες αρχές και την ίδια ανατροφή καθώς αναπτύσσονται και μεγαλώνουν, είναι εντελώς διαφορετικά ως προς τις ροπές τους και ως προς κάποια κύρια χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους. Για παράδειγμα, ο ένας αδελφός είναι οξύθυμος, νευρικός και ο άλλος πράος, πιο συγκαταβατικός και ήρεμος.

Ωστόσο, όσο διαφορετικά κι αν είναι αυτά τα αδέρφια-παιδιά, λίγο ή πολύ, κάτι τους ενώνει, τους συνδέει και με το πέρασμα των χρόνων τα αδέρφια-ενήλικες έχουν αναπτύξει την κατανόηση, την ανάγκη για να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον, έχουν αναπτύξει την έμπρακτη αγάπη. Είναι σαν δύο μπουμπούκια που, με την ανάλογη φροντίδα, εδραιώνουν τις ρίζες τους, μεγαλώνουν και στολίζουν τον κόσμο.

Δύο αδέρφια, είτε ξεκινήσουν την εμβρυική ζωή τους μαζί, στη μήτρα της μαμάς, είτε γεννηθούν με μικρή ή μεγαλύτερη διαφορά ηλικίας, αναπτύσσουν μια σχέση που διέρχεται από πολλά στάδια.

Στην αρχή, ίσως το ένα να ζηλέψει το άλλο, όπως συνήθως γίνεται δηλαδή, όταν αισθάνεται ότι δεν έχει την ίδια προσοχή όπως το αδερφάκι του, όταν νιώθει ότι χάνει για την ώρα την αποκλειστικότητα που συνήθιζε να χαίρεται. Ίσως το δαγκώσει, το τραβήξει, το μαλώσει. Ωστόσο, καθώς ο καιρός περνάει, αυτή η ζήλια μεταλλάσσεται σε στοργή του ενός για τον άλλον. Δεν είναι λίγες φορές που ίσως δούμε ένα μεγαλύτερο αδερφάκι να μαθαίνει ποδήλατο στο μικρότερο ή να του δείχνει πώς πρέπει να διασχίζει ένα δρόμο, να το προστατεύει όταν οι συμμαθητές του τον περιγελούν και φυσικά να μπαίνει μπροστά, όταν οι γονείς τους το μαλώνουν.

Είναι όμορφο να βλέπουμε πώς αυτά τα δύο μικρά πλασματάκια, μεγαλώνοντας, είναι αφοσιωμένα το ένα στο άλλο, νιώθουν μια βαθιά εγγύτητα μέσα από τα κοινά τους βιώματα και μέσα από την ισόποση αγάπη που έχουν δώσει οι γονείς σε εκείνα, όταν αυτά είναι αρκετά τυχερά να τη γευτούν γενναιόδωρα, ή ακόμη κι όταν δεν είναι.

Σύμμαχοι στις καλές στιγμές, σύμμαχοι στις αντιξοότητες, όσο διαφορετικές κι αν είναι οι ζωές που έχουν επιλέξει, τα αδέρφια πάντα θα θυμούνται και θα αναγνωρίζουν στο πρόσωπο που βλέπουν απέναντί τους ένα λιμάνι αγάπης και εμπιστοσύνης, απόσταγμα όλων των εμπειριών και των στιγμών που πέρασαν μαζί, έντονων, χαλαρών, συγκρουσιακών, συμφιλιωτικών, στιγμών αγάπης.

Εξάλλου, αυτά τα χαρακτηριστικά δε συνθέτουν και μια φιλία; Ας μετρήσουμε λοιπόν τις ευλογίες μας και για τα αδέρφια-φίλους που έχουμε δίπλα μας, και για τα αδέρφια με τα οποία θέλουμε να είμαστε αληθινοί φίλοι.

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος στο Περιστέρι.