Η ΤΕΛΕΙΑ ΖΟΥΓΚΛΩΔΗΣ ΑΡΜΟΝΙΑ - Τaλκ - για γονείς που τα βλέπουν όλα

Τα πρώτα γενέθλια είναι πάντα απλά. Βασικά, η αριθμητική τους τα κάνει απλά. Ένα κεράκι, λίγοι συγγενείς, λίγοι φίλοι, ακόμα πιο λίγα παιδάκια, που κινούνται ανάμεσα σε αγκαλιές και καρότσια.
Φυσικά, η διαπίστωση αυτή έχει αναδρομική ισχύ, γιατί ακόμα και όταν γιορτάζεις τον πρώτο χρόνο του μονάκριβού σου, η αιώνια πάλη με τον κεφτέ και οι αγωνιώδεις προσπάθειες να διακοσμήσεις την τούρτα σού φαίνονται βουνό… Μέχρι να έρθουν τα επόμενα γενέθλια, όπου όλα αυξάνονται με πρόοδο γεωμετρική (κεράκια, κεφτέδες, φίλοι, τα παιδιά των φίλων και ΔΥΣΤΥΧΩΣ η κινητική τους εμβέλεια – μάρτυρας ο ταλαιπωρημένος κεφτές που θα κατοικοεδρεύει στα πιο απίθανα σημεία για μέρες).
Μετά όλα τείνουν στον υπερθετικό. Προσμονή, προσδοκίες, απαιτήσεις, καλεσμένοι. Χαρά. Και αυτή στον υπερθετικό. Σου ζητάει κλόουν, κάστρα φουσκωτά, τούρτες με κακομούτσουνες φάτσες, κιτς νεράιδες με νάιλον πέπλα, μάγους με καπέλα και λαγούς, όπλα και σπαθιά, δώρα, πινιάτες με γλυκά και καραμέλες, να ντυθείς ιππότης, ζέβρα, ελέφαντας… Μην αγχώνεσαι, μανούλα. Πίστεψέ με, θα είναι χαρούμενο με το ένα δέκατο από αυτά. Η διακόσμηση του σπιτιού, η γλυκιά προσμονή του ήχου από το κουδούνι «ήρθαααν», τα δώρα του, η τούρτα, το παιχνίδι… Με διάθεση, φαντασία, λίγο χρόνο και χρήμα μπορείς να οργανώσεις, παρέα με τον μικρό εορτάζοντα, το πάρτι που ονειρεύεται. Χωρίς υπερβολές. Και στο σπίτι σου.

Ο Γιώργος ήξερε ποιο θα είναι το «θέμα» των πέμπτων γενεθλίων του όταν έγινε τεσσάρων και μίας ημέρας. «Ζούγκλα, μαμά. Εγώ θα είμαι τίγρης. Και εσύ καμηλοπάρδαλη»… Και έγινε. Με κέφι, φαντασία και βοήθεια φίλης. Μόνο η μαμά έμοιαζε πιο πολύ με ελεφαντίνα γιατί είχε την αδερφή του στην κοιλιά της.
Η πόρτα του σπιτιού κατάφυτη με ξερόχορτα και δύο μεγάλα κλαδιά από τον φοίνικα της γειτονιάς. Τα βήματα των μικρών και μεγάλων καλεσμένων οδηγούσαν υφασμάτινες πατημασιές. Στο πάτωμα, στον τοίχο.
Ο μικρός κήπος γέμισε με μεγάλα πολύχρωμα ζώα από χαρτόνι. Κόκκινα, πράσινα, πορτοκαλί. Ένα δίχτυ παραλλαγής (μπορείς να βρεις πολύ φθηνά και μεταχειρισμένα από μαγαζιά με στρατιωτικό εξοπλισμό στο κέντρο) μετατράπηκε σε ουρανό. Μαϊμούδες, πλαστικές μπανάνες, χάρτινα γκοφρέ εξωτικά φύλλα εδώ και εκεί… Και μία μικρή χορταρένια σκηνή με ψάθες, όπου κρύφτηκαν τα «άγρια θηρία». Γιατί όλα τα παιδάκια μεταμφιέστηκαν σε άγρια θηρία. Με φθηνά αλλά καλόγουστα animal print υφάσματα (και αυτά με το μέτρο, στο κέντρο πάλι). Το χάρηκαν πολύ. Και τα πήραν μαζί τους για ενθύμιο.
Πέρασαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Ο Γιώργος αποκοιμήθηκε με τη στολή, κατάμαυρες πατούσες και λερωμένα μάγουλα. Χαρούμενος. Και ήξερα τι θα ονειρευτεί: το επόμενο πάρτι του.