Το πρώτο τεύχος του Τaλκ κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του 2011, όταν η μικρή ήταν πολύ μικρή για να με αφήνει να κοιμάμαι περισσότερο από δυο ώρες συνεχόμενα. Και επειδή οι εφημερίδες τυπώνονται τα ξημερώματα (ένα από τα άπειρα πράγματα που έμαθα την τελευταία δεκαετία) και εγώ έπρεπε να θηλάσω το αδηφάγο βρέφος, δεν πήγα στο τυπογραφείο, δεν είδα το πρώτο τεύχος να περνάει αρμονικά μέσα από τις μηχανές, να πέφτει, να ελέγχεται, να σελιδοποιείται, να καρφιτσώνεται.

Θυμάμαι, όμως, αυτό που ένιωσα όταν το έπιασα στα χέρια μου: Θαυμασμό –έναν περίεργο θαυμασμό, αποστασιοποιημένο. Το θαύμαζα ως αναγνώστης όχι ως συντελεστής, το κοιτούσα σαν να μην είναι δικό μου. Και δεν είναι δικό μου, δεν ήταν ποτέ. Είναι όλων εκείνων που το φαντάστηκαν μαζί μου, που μίλησαν γι’ αυτό, που έγραψαν, που το φρόντισαν, που το μοίρασαν, που το πίστεψαν, που το ξεφύλλισαν, που το έκριναν. Είναι και όλων εκείνων που κάνουν πως δεν το βλέπουν (ναι, υπάρχουν και αυτοί) και μας κάνουν να πεισμώνουμε. Είναι και εκείνων των δικών μας ανθρώπων που ανέχονται τις ώρες που περνάμε μπροστά σε μια οθόνη, τον εκνευρισμό για κάτι που δεν έγινε σωστά, τα εξαντλητικά «κλεισίματα». Κυρίως, όμως, είναι όσων περιμένουν κάθε μήνα να το πιάσουν στα χέρια τους και να το διαβάσουν. Και τηλεφωνούν ανυπόμονα αν δεν το βρουν σε ένα από τα σημεία διανομής. Το Τaλκ είναι ένα ζωηρό, ανήσυχο, διαβαστερό παιδί, το παιδί όλων μας.

Δεν με έχει κάνει πιο πλούσια αυτό το παιδί, το μόνο βέβαιο –γεννήθηκε σε δύσκολους καιρούς–, με έχει κάνει όμως πιο γεμάτη. Γεμάτη θαυμασμό για όλους όσοι ασχολούνται, σε πείσμα των καιρών, με τις εκδόσεις. Και για εκείνους που είναι αφοσιωμένοι σε κάτι που δημιούργησαν ή κληρονόμησαν ή εκπροσωπούν. Και για εκείνους που εργάζονται για κάτι αποκλειστικά με κριτήριο την αγάπη τους για αυτό και όχι για το κέρδος.

Η πρώτη ευχή που άκουσα όταν έπιασα το πρώτο τεύχος στα χέρια μου ήταν: «Να το εκατοστίσεις». Εντάξει, έλεγα μέσα μου, κάτσε να βγάλουμε και το δεύτερο. Και το βγάλαμε. Και βγάλαμε και όλα τα υπόλοιπα. Κι όσο φτάναμε κοντά στο να τα εκατοστίσουμε, αρχίσαμε να φαντασιωνόμαστε μεγαλειώδη events, πάρτι, γιορτινά-γυαλιστερά τεύχη και άλλα τέτοια ωραία. Όμως όχι. Ήσυχα όπως ξεκινήσαμε, έτσι ήσυχα προχωράμε, παρέα με όσους βαδίζουν δίπλα μας. Και να τα, λοιπόν: 100 τεύχη, από τα οποία ξεπηδούν κείμενα και συνεργασίες που μόνο περήφανη με κάνουν. Και γεμάτη. Άντε και στα 200, λοιπόν. Χρόνια μας πολλά.

To 100o τεύχος του Τaλκ κυκλοφορεί σε πάνω από 200 σημεία διανομής σε όλη την Αττική. Μπορείτε να δείτε το αρχείο τευχών μας εδώ.