Κι εκεί που έχεις τελειώσει το ωραίο σου μπανάκι, και πασαλείβεις το ατελείωτο κορμί σου με την κρέμα την πανακρίβου που μυρίζει νεκταρίνι, πιάνεις κάτι που δεν θα έπρεπε να είναι εκεί. Και με συνοπτικές διαδικασίες, γιατί έχεις και τις άκρες, αποδεικνύεται ότι το «κάτι» είναι κακοήθεια. Κι αρχίζουν οι εξετάσεις και οι βιοψίες, και μπαίνεις και βγαίνεις σε τομογράφους, και ακτινοβολείς από τα σπινθηρογραφήματα, κι έρχεται κι η ώρα της μαγνητικής.

Και κλείνεις το ραντεβού σου και πας και κάνεις και το rapid σου γιατί έτσι πρέπει, και πληρώνεις τα 237 ευρώ σου γιατί αν ήθελες να σου τα πληρώσει ο ΕΟΠΠΥ θα έπρεπε να περιμένεις 6 μήνες (που δεν ξέρεις κι αν τους έχεις), και σου βάζουν και την πεταλούδα κι έρχεται η σειρά σου και σε κοιτάει η βοηθός ακτινοδιαγνώστη από πάνω μέχρι κάτω, και σου λέει «Αααα… Μη γδυθείτε. Καλύτερα να κάνουμε μια πρόβα με τα ρούχα γιατί δεν βλέπω να χωράτε!»

Κι επειδή δεν μπορείς να πιστέψεις αυτό που ακούς, δέχεσαι αδιαμαρτύρητα να κάνεις την πρόβα. Κι εκεί που έχεις τοποθετήσει επιτυχώς τα βυζιά στις θήκες, κι έχει περάσει το μηχάνημα τον κώλο και ευχαριστείς τον Θεό που σε φώτισε και ξεκίνησες δίαιτα τον Απρίλιο, «βρίσκει» το ρημάδι λίγο πιο πάνω. Και σου λέει η βοηθός «Sorry, δεν γίνεται.» Και λες «Ok, now what?»

Και φωνάζει κι άλλον έναν και σε κοιτάνε από πάνω μέχρι κάτω, και λέει ο ένας στον άλλο «Μήπως να δοκιμάσουμε μπας και χωράει στον 3;» Κι ο άλλος απαντά, «Μπα, το στήθος δεν χωράει, αλλά ας το προσπαθήσουμε» Και πας για πρόβα number 2, και πας να βάλεις τα βυζιά στις θήκες, και οι θήκες είναι για cup B, ούτε καν C. Λες και μόνο οι άβυζες μοντέλες παθαίνουν καρκίνο. Και τελικά σου λένε «Sorry, πρέπει να βρείτε τομογράφο να σας χωράει».

Και φεύγεις χωρίς να πεις τίποτα. Και τι να πεις άλλωστε; Μέχρι κι ο τομογράφος αποδείχθηκε ρατσιστής, φίλε… Πάμε παρακάτω…

Ε.Σ.