Είστε καλεσμένοι έξω για φαγητό ή απλώς μπαίνετε πεινασμένοι στο πρώτο εστιατόριο που βλέπετε μπροστά σας, το οποίο δεν το λες και kids friendly. Δεν έχει αυλή ή κάποιο χώρο να παίξουν τα παιδιά, δεν έχει χαρτιά και πολύχρωμα μολύβια να σχεδιάσουν, ούτε παιχνιδοκονσόλες. Αυτά το μόνο που θέλουν είναι να φάνε γρήγορα και να φύγουν, αλλά έχει πολύ κόσμο και το φαγητό σίγουρα θα καθυστερήσει. Ποια είναι η λύση, πέραν της εύκολης και προφανούς, δηλαδή το να τους δώσεις το κινητό σου να παίξουν; Μα τα παιχνίδια εστιατορίου! Μετά την τεράστια (!) επιτυχία που είχαν τα παιχνίδια αυτοκινήτου, σκέφτηκα να σας μεταφέρω και αυτή την εμπειρία μου. Ξεκινάμε!

• Τι ώρα τρώμε;

Μόλις φύγει ο σερβιτόρος, βγάζετε το κινητό σας, τους δείχνετε την ώρα και τους λέτε να στοιχηματίσουν πότε θα έρθει το κάθε πιάτο, ξεκινώντας μάλιστα από το νερό και το κουβέρ. Το παιχνίδι μπορεί να γίνει ακόμα πιο ενδιαφέρον αν συμμετέχουν και τα φαγητά από τα διπλανά τραπέζια, οπότε θα αρχίσουν προφανώς και τα «οι δίπλα ήρθαν 5’ πιο μετά από μας, αλλά σ’ αυτούς έφεραν ήδη τις πατάτες!» κ.ο.κ.

• Τι δουλειά κάνει;

Πάω στοίχημα ότι έχετε δει κάτι ανάλογο σε αμερικανικές ταινίες. Κοιτάζετε διακριτικά τα διπλανά τραπέζια – ή αν είστε τυχεροί και κάθεστε σε καμιά ωραία περατζάδα, κάνετε το ίδιο με τους περαστικούς. Αφού παρατηρήσετε τα άτομα για λίγα δευτερόλεπτα, λέτε τι επάγγελμα πιστεύετε ότι κάνουν. Προσοχή, όμως! Δε θα έχει κανένα ενδιαφέρον το να πείτε π.χ. ότι ο ευθυτενής μεσήλικας δίπλα είναι γιατρός. Μπορείτε αντίθετα να πείτε ότι είναι ορθοπεδικός χειρουργός, ο οποίος μόλις τελείωσε την επέμβαση στον δεξί μηνίσκο του Τοροσίδη και έτρεχε να προλάβει το ραντεβού για φαγητό που είχε με την κόρη του, όπου θα της ανακοινώσει ότι με τα λεφτά που πήρε, θα την πάει ταξίδι στην Ντίσνεϊλαντ! Ή, αν δείτε μια κυρία να μιλάει συνεχώς στο κινητό της, μπορείτε να πείτε ότι δουλεύει στο χρηματιστήριο και προσπαθεί να κλείσει μια συμφωνία εκατομμυρίων στο μακρινό Τόκιο, οπότε το πιθανότερο είναι μετά να σας ρωτήσουν «και τι είναι το χρηματιστήριο», εσείς να απαντήσετε «μια φούσκα, αγάπη μου» και να ξεκινήσει από κει και πέρα μια ωραιότατη κουβέντα του στυλ «και πώς γίνεται κάποιος να δουλεύει σε μια φούσκα;» ή «όταν λες φούσκα, μπαμπά, εννοείς σαν τσιχλόφουσκα;» κι άλλα τέτοια ωραία. Γενικά πάντως, σκαρφιστείτε ευφάνταστα επαγγέλματα και πλάστε μια ιστορία για το πριν και το μετά των «ηθοποιών» σας. Αφότου πείτε δυο τρεις τέτοιες ιστοριούλες, δώστε τον λόγο στα παιδιά σας και… απολαύστε φαντασία!

• Τι έχει μέσα;

Κοιτάζετε τα φαγητά στα διπλανά τραπέζια και προσπαθείτε να βρείτε τη συνταγή. Είναι πολύ ωραίο και εύκολο παιχνίδι ειδικά αν π.χ. βρεθείτε σε κανένα Ιταλικό εστιατόριο με πίτσες και μακαρονάδες, ή αν περιγράψετε σαλάτες, όπου αρχίζουν τα παιδιά να κάνουν γκριμάτσες και να ονομάζουν όλα αυτά τα λαχανικά που δεν τρώνε και στο τέλος τούς αποκαλύπτετε εσείς χαιρέκακα ότι στην μπολονέζ τους είχε μέσα και κρεμμύδι και ντομάτα και καρότο και σκόρδο και θυμάρι και δάφνη και κανέλα και χίλια δυο άλλα ζαρζαβατικά! Προσοχή, αυτό το τελευταίο παιχνίδι, δεν το προτείνω σε παιδιά μίζερα με το φαγητό, που έτσι κι αλλιώς σας βγάζουν τη ψυχή να τα ταΐσετε, γιατί τότε είναι που δε θα ξαναφάνε τίποτα!

Και από έναν γύρο να παίξετε το κάθε παιχνίδι, σίγουρα τουλάχιστον θα έχουν έρθει τα κουβέρ και καμιά μερίδα πατάτες ή κανένα ορεκτικό, οπότε θα μπορέσετε να ξεγελάσετε λίγο την πείνα των παιδιών. Υπομονή να έχετε και… Καλή σας όρεξη!

(Σημείωση: Υπάρχουν και τα παιχνίδια εστιατορίου «Μα πότε επιτέλους θα έρθει ο σερβιτόρος να παραγγείλουμε;», το «Πόση ώρα κάνει να έρθει ο λογαριασμός;», καθώς και το «Μα είναι δυνατόν να καπνίζουν εδώ μέσα!» αλλά λέω αυτά να μην τα παίξουμε σήμερα.)

Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε στο dorosantoniadis.com.