Μεταμοσχεύσεις ήπατος σε παιδιά. Αχρείαστες να είναι. Πλανάται, όμως, ένα ερώτημα σχετικά με την τρέχουσα επικαιρότητα. Καθώς για πρώτη ίσως φορά ένας μεταδοτικός ιός οδηγεί (πολύ μικρο μεν) μέρος των ασθενών σε ανάγκη μεταμόσχευσης (δε). Και οι ασθενείς τυγχάνει να είναι μικρά παιδιά.

Η μεταμόσχευση είναι μια ιδιαίτερα απαιτητική ιατρική πράξη. “Ελιτίστικη” θα έλεγε κανείς, από πλευράς απαραίτητων υποδομών. Απαιτεί εικοσιτετράωρη, όχι απλώς εφημερία, όχι απλώς ετοιμότητα, αλλά εγρήγορση, με τα πάντα να λειτουργούν απρόσκοπτα. Τα πάντα όμως. Σε μια επιχείρηση που μπορεί να απλώνεται γεωγραφικά σε 5 σημεία σε όλη τη χώρα. Ταυτόχρονα και με απειλητική πίεση χρόνου. Όνειρο θερινής νυκτός για το ελληνικό σύστημα υγείας… Κι όμως, κάπως τα καταφέρνουμε… Με την υπέρβαση όλων μας. Μονάδων Μεταμοσχεύσεων -ΕΟΜ – ΜΕΘ – ΕΚΑΒ. Με αγώνα, γιατί τίποτα δεν είναι εύκολο ούτε αυτονόητο…

Στο θέμα μας τώρα. Οι μεταμοσχεύσεις ήπατος σε παιδιά είναι ως επί το πλείστον ζώσες. Δηλαδή με τμήμα του ήπατος από τη μαμά ή τον μπαμπά. Θυμάστε τον Προμηθέα; Το ήπαρ έχει τη μαγική ιδιότητα να αναγεννάται, όπως λέμε και στους Οργανούληδες… Η ζώσα μεταμόσχευση ήπατος είναι ένα ιδιαίτερα δύσκολο και απαιτητικό χειρουργείο. Θα πρέπει οι υποδομές του νοσοκομείου να σε υποστηρίζουν στο 110% για να βάλεις το νυστέρι. Τους χειρουργούς τους έχουμε. Τους καλύτερους. Και εδώ, περιορισμένους να κάνουν γενικά χειρουργεία όμως, και διάσπαρτους στα διάφορα μεταμοσχευτικά κέντρα της Ευρώπης. Η τεχνογνωσία και η ικανότητα δεν μας λείπουν. Υπάρχουν. Στο Ιπποκράτειο της Θεσσαλονίκης χρόνια τώρα, και στην Αθήνα φυσικά.

Επίσης, τα παιδάκια μεταμοσχεύονται με επιτυχία και με τμήμα από το ήπαρ ενός αποβιώσαντα δότη. Το μεγάλο μέρος πηγαίνει σε ενήλικο λήπτη και το μικρό σε παιδάκι. Για να γίνει αυτό, όμως, θέλεις ένα σύστημα μεταμοσχεύσεων σε απόλυτη επάρκεια από κάθε άποψη. Και εδώ δεν την έχουμε. Ακόμα. Θα την έχουμε όμως. Σε λίγα χρόνια από τώρα.

Για να μην πολυλογώ. Για τα παιδάκια που χρήζουν μεταμόσχευσης ήπατος, προνοήσαμε εδώ και μια δεκαετία και σε συνεργασία με τον ιταλικό ΕΟΜ, διακομίζονται άμεσα σε μεταμοσχευτικά κέντρα της Ιταλίας και μεταμοσχεύονται με άριστα αποτελέσματα. Μέχρι στιγμής. Ευελπιστώ και πιστεύω η συνεργασία αυτή να διατηρηθεί ακόμα και αν οι ανάγκες πιέσουν περισσότερο, το οποίο και απεύχομαι φυσικά.

Και θα γίνω “ξινή” κλείνοντας, λέγοντας ότι δεν θα πρέπει να φτάνουμε στο σημείο η ανάγκη να σου χτυπήσει την πόρτα. Η την πόρτα του παιδιού σου, για να αναρωτηθείς πώς και από πού θα βρεθεί ο δότης… Απλά πράγματα και αυτονόητα.