Σε ένα ήρεμο λιμανάκι, κάπου στην Ελλάδα, κάτω από το υπέροχο μισοτελειωμένο αυγουστιάτικο φεγγάρι απολαμβάνουμε το παγωτό μας και η Β (που χλαπάκιασε το δικό της) παίζει με άλλα τρία παιδάκια. Ξαφνικά, το πιο μεγάλο (τρίτη δημοτικού) σταματά τα υπόλοιπα (θα πάνε πρώτη και δευτέρα τάξη) και τους ανακοινώνει: «Το ξέρετε πως η Κεραμέα (δεν είναι λάθος γραμμένο, έτσι την είπε) είπε πως θα φοράμε όλοι μάσκες στο σχολείο;» Η Β ρωτάει: «Και ποια είναι η Κεραμίδα; (το είπε έτσι με γελάκια)». Λέει ο άλλος με επίσημο ύφος: «Είναι η υπουργός παιδείας. Αποφασίζει για τα σχολεία». «Κάτι σαν τη βασίλισσα των σχολείων, μαμά;», ρωτάει η Β (εκεί της λέω σωστά το όνομα της γυναίκας και κάπως της εξηγώ). Επιστρέφει στα παιδιά και λέει με σιγουριά: «Εγώ νομίζω πως μετά τις μάσκες θα μας βάλουν και κάπα…»

Γέλασαν τα μικρά, κράτησαν αποστάσεις και συνέχισαν το παιχνίδι προσποιούμενοι πως ψαρεύουν φορώντας μάσκες (κρύψανε τα μουτράκια τους στις μπλούζες τους)! Είμαι σίγουρη πως τα παιδιά μας έχουν μια έμφυτη δυνατότητα και ικανότητα να προσαρμόζονται στους κανόνες και στα νέα δεδομένα. Τα εμπιστεύομαι τα παιδιά και τα θαυμάζω. Τα υπόλοιπα «δράματα» και οι ενήλικες αγωνίες δε θα σχολιαστούν στο παρόν θέμα (κάποιες αναρτήσεις τις θεωρώ ως και επικίνδυνες), δεν είναι σωστό να μπούμε σε διαδικασία να αλλάξουμε κανενός το μυαλό και τις απόψεις! Μόνο όσοι θέλουν, μόνο όσοι έχουν την επιθυμία ή την ανάγκη, μπορούν να σκεφτούν και να επιλέξουν να αλλάξουν απόψεις. Σαν μητέρα έχω και εγώ αγωνίες και ερωτηματικά σε σχέση με το πως θα πάει το παιδί μου σχολείο και μάλιστα στην πρώτη τάξη του Δημοτικού… Πολλά τα ερωτήματα!

Σε αυτό το κείμενο, όμως, θα ήθελα να παρακαλέσω τους γονείς να κάνουν τη δουλειά τους όσο πιο υπεύθυνα γίνεται και να επιτρέψουν στα παιδιά τους να αναπτύξουν την αίσθηση του εαυτού και την εμπιστοσύνη στις ικανότητες τους να επιβιώνουν! Καταλαβαίνω πως είναι τρομακτικό να μην περνάνε όλα από τα χέρια μας, να μην μπορούμε να τα ελέγξουμε όλα, ζούμε όμως μια πρωτόγνωρη κατάσταση και καλούμαστε όλοι να προσπαθήσουμε να αντεπεξέλθουμε στη νέα πραγματικότητα. Ο τρόπος με τον οποίο αντιδράμε και προσαρμοζόμαστε εμείς οι μεγάλοι αντανακλάται στον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν τα παιδιά μας. Υπευθυνότητα λοιπόν ίσως είναι να σκεφτόμαστε τι παράδειγμα δίνουμε στους πολίτες του αύριο, στους εν δυνάμει «σούπερ ήρωες» του μέλλοντος μας!

Η Σουζάνα Παπαφάγου είναι κλινική ψυχολόγος-οικογενειακή ψυχοθεραπεύτρια.