Με αφορμή το κλείσιμο των σχολείων και την ξαφνική εφαρμογή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, δημιουργούμε τη στήλη “εκπαιδευτικοί εξ αποστάσεως”, ώστε οι νηπιαγωγοί, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές να βρουν βήμα λόγου και να εκφράσουν δημόσια τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τους προβληματισμούς τους σχετικά με τη νέα πραγματικότητα με την οποία βρέθηκαν αντιμέτωποι και την αλλαγή της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Στόχος μας είναι να αναδείξουμε τόσο την προσπάθειά τους, που συχνά υποτιμάται, όσο και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και συχνά αποσιωπώνται. Ταυτόχρονα, θέλουμε να ενημερώσουμε τους γονείς, που συχνά κρίνουν αυστηρά, για το σιωπηρό έργο που παράγουν οι εκπαιδευτικοί κάθε βαθμίδας μέχρι εκείνοι και τα παιδιά τους να δουν το τελικό αποτέλεσμα στις οθόνες τους. Ας δούμε τι μας λέει η Μαρίνα, φιλόλογος και υποδιευθύντρια σε δημόσιο γενικό Λύκειο, σε ημιαστική περιοχή της Ανατολικής Αττικής.

• Νομίζω ότι, παρόλο που το κλείσιμο των σχολείων ακουγόταν πολύ, δεν είχε κανείς συνειδητοποιήσει τι θα σήμαινε αυτό ή τι θα ακολουθούσε.Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για όλους μας. Φανταζόμουν ότι θα είναι για αρκετά μεγαλύτερο διάστημα από αυτό που ανακοινώθηκε αρχικά, οπότε οι πρώτες μου ανησυχίες σχετίζονταν αφενός με τα χαμένα μαθήματα και την αντίστοιχη ύλη που είχα οργανώσει και δρομολογήσει, αφετέρου τις διοικητικές εργασίες που εκκρεμούσαν, όπως τις αιτήσεις-δηλώσεις των μαθητών της Γ’ λυκείου για τις Πανελλαδικές Εξετάσεις. Να σημειώσω ότι αυτές οι ανησυχίες ήρθαν να προστεθούν στην απογοήτευση για την πρόσφατη ακύρωση -λόγω κορονοϊού – μιας μεγάλης σειράς δράσεων, εκδηλώσεων και συμμετοχών του σχολείου μας σε διαγωνισμούς, συνέδρια και ημερίδες, τα οποία είχα οργανώσει ως διοικητικός και είχα υποστηρίξει ως εκπαιδευτικός.Το πιο επώδυνο, όμως, ήταν ότι παράλληλα γινόμουν αποδέκτης της απογοήτευσης των συμμετεχόντων/ουσών σε αυτά μαθητών και μαθητριών του σχολείου μου.
• Το σχολείο μου ακολουθεί πρόγραμμα σύγχρονης (WEBEX) και ασύγχρονης (e-class, ΠΣΔ) τηλε-εκπαίδευσης. Αρχικά δεν θα έλεγα ότι ήμαστε ιδιαίτερα εξοικειωμένοι, αν και ξεκίνησα με προσωπικούς πειραματισμούς και δοκιμές να στήνω προσομοιωτικά την e-class και την e-me, πριν ακόμα έρθει η οδηγία από το ΥΠΑΙΘ, ώστε να μπορώ να ανταποκριθώ και ως διδάσκουσα και ως διοικητικός που θα υποστηρίξει τη διαδικασία και τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς. Πολλές ήταν και οι πρόβες που κάναμε μεταξύ μας οι συνάδελφοι εναλλάσσοντας τους ρόλους του καθηγητή και του μαθητή, για να εξοικειωθούμε περισσότερο με τις ΤΠΕ και τις πλατφόρμες.
• Υπήρξε αμέριστη υποστήριξη, εμπιστοσύνη και ελευθερία κινήσεων από τη διευθύντρια του λυκείου μου για τη λήψη πρωτοβουλιών, που θα οργάνωναν όλο αυτό που ερχόταν. Πρέπει εδώ να σημειώσω ότι παράλληλα η συνεργασία με τη συνάδελφο, έτερη υποδιευθύντρια, είναι συνεχής και εξαιρετική, όπως συνεχής και εξαιρετική είναι και η συνεργασία με τους υπόλοιπους συναδέλφους οι οποίοι με πολύ κόπο και φιλότιμο, βουτώντας στα βαθιά, ανταποκρίθηκαν στα νέα δεδομένα.
• Οι ώρες εξοικείωσης με τις πλατφόρμες προετοιμασίας του μαθήματος (σύγχρονου και ασύγχρονου), που πρέπει να προσφέρει κάθε φορά κάτι νέο, ευφάνταστο, ενδιαφέρον, συστηματικό αλλά και εναλλακτικό, καθώς και οι ώρες διόρθωσης των εργασιών των παιδιών είναι επιεικώς άπειρες. Χωρίς ωράριο κανένα, χωρίς αργίες, χωρίς Σαββατοκύριακα… Και με ξύπνημα στις 4.30 π.μ. το πρώτο διάστημα, ώστε να μπούμε στην  e class, όταν αυτή δεν άντεχε πολύ. Βέβαια, προσωπικά είχα στο παρελθόν την ευκαιρία να δοκιμάσω εύκολα και με λυμένα προβλήματα τεχνικής φύσεως τη χρησιμοποίηση των ΤΠΕ στη διδασκαλία, για την οποία είχα πολλάκις επιμορφωθεί, αλλά -λόγω έλλειψης των κατάλληλων υποδομών- στο σχολείο δεν ήταν λειτουργικό να εφαρμοστεί συστηματικά.
• Σε γενικές γραμμές, τα παιδιά θέλουν πολύ την επικοινωνία, ανάλογα βέβαια και με τους στόχους που έχει θέσει και τις προσδοκίες που έχει το καθένα από αυτά από το σχολείο. Πολλά από αυτά κινητοποιήθηκαν περισσότερο απ’ όσο μέσα στην τάξη, ξεδίπλωσαν νέες δεξιότητες και βρήκαν αυτόν τον τρόπο επικοινωνίας ενδιαφέροντα. Αλλά πάλι όχι. Τα περισσότερα πάντως προσπάθησαν να ανταποκριθούν.
• Μου λείπει η άμεση επαφή με τα παιδιά, γεγονός έκδηλο στα σύγχρονα μαθήματα, τα οποία προσπαθούν να την υποκαταστήσουν. Η πρώτη κουβέντα που θα τους πω όταν τους δω από κοντά είναι ότι μέσα από αυτή τη δοκιμασία επιβιώσαμε και παράλληλα μάθαμε πολλά και χρήσιμα για τον εαυτό μας και τον κόσμο. Τώρα θέλω να τους πω να αδράξουν την ευκαιρία  και να χτίσουν έναν νέο «κόσμο» μέσα τους και έξω από αυτούς, με υλικά στέρεα, «όμορφα» και δυναμικά. Στους γονείς των μαθητών μου θα ήθελα να τονίσω την προσήλωσή μας στον ρόλο του εμψυχωτή, καθοδηγητή δασκάλου, που κάνει πολλά περισσότερα από αυτό που βλέπουν, συχνά και από αυτό που φαντάζονται. Όχι λίγες φορές σε αυτή τη δοκιμασία αναγκαζόμαστε να αναλαμβάνουμε και ευθύνες που αναλογούν σε εκείνους, για να μη μείνουν τα παιδιά τους πίσω σε όλο αυτό το νέο τοπίο της εκπαίδευσης που ξεδιπλώνεται μπροστά μας.
• Θα ήθελα να μη μείνει κανένα παιδί εκτός αυτής της τεράστιας αλλαγής στην εκπαίδευση, ώστε να συνεχίσει το  δημόσιο σχολείο να κάνει αυτό που ξέρει τόσο καλά. Να αίρει τα εμπόδια, να ανοίγει δρόμους, να αμβλύνει τις διαφορές…Πριν από μερικά χρόνια διάβαζα προβολές της εκπαίδευσης στο μέλλον. Τώρα, ελάχιστα χρόνια μετά, το μέλλον αυτό είναι εδώ και ήρθε για να μείνει. Είμαστε όλοι εντός του μέλλοντός μας.

Αν είστε εκπαιδευτικός και θέλετε να μοιραστείτε στη στήλη “Εκπαιδευτικοί εξ αποστάσεως” τη νέα σας καθημερινότητα, στείλτε email στο ppapadia@talcmag.gr και θα σας καθοδηγήσουμε!