Το Τaλκ παρουσιάζει μια σειρά από μαρτυρίες για τη ζωή των Ελλήνων γονέων στο εξωτερικό, την εποχή του Κορονοϊού. Σήμερα φιλοξενούμε τη Μαρία Αθήνη, δημοσιογράφο-συγγραφέα, υπεύθυνη εκδόσεων στο γραφείο Επικοινωνίας του δήμου Lambeth, στο Λονδίνο, που ζει στην περιοχή του Brixton, με τον σύζυγο και το γιο της που είναι 12 ετών.

• Τα περισσότερα εμπορικά καταστήματα έχουν κλείσει, το ίδιο και όλα τα μουσεία, θέατρα, εστιατόρια, μπαρ, γυμναστήρια, εκκλησίες και αίθουσες συνεδρίων. Παραμένουν ανοιχτά τα καταστήματα τροφίμων, σούπερ μάρκετ αλλά και μικρά μπακάλικα και κάβες, τα φαρμακεία και τα βενζινάδικα. Πώς προμηθευόμαστε τα βασικά αγαθά. Έχουμε (από πριν) συνδρομή με γαλατά που μας αφήνει στο κατώφλι γάλα, γιαούρτι, αβγά και βούτυρο. Αυτό το είχαμε κάνει για να παίρνουμε καλύτερης ποιότητας προϊόντα από φάρμες και να μειώσουμε τις πλαστικές συσκευασίες. Τρώμε ελάχιστο κρέας και κοτόπουλο, επομένως μια φορά την εβδομάδα το πολύ ψωνίζουμε από τον χασάπη της γειτονιάς. Γραφτήκαμε σε κατ’οίκον διανομή φρέσκων ψαριών που μόλις έγινε διαθέσιμη από την κεντρική αγορά επειδή έκλεισαν τα εστιατόρια. Ψωνίζουμε όλα τα υπόλοιπα από τον γειτονικό μανάβη-μπακάλη όπως και πριν. Τα δρομολόγια των ΜΜΜ έχουν μειωθεί σε συχνότητα και η οδηγία είναι να μην χρησιμοποιούμε τη συγκοινωνία παρά μόνο εάν είναι απολύτως απαραίτητο. Εμείς εδώ και μια εβδομάδα δεν βγαίνουμε ούτως ή άλλως και πηγαίνουμε παντού με τα πόδια ή με το ποδήλατο. Πιστεύω, πάντως, πως το “μένουμε σπίτι” δεν τηρείται αυστηρά, ιδιαίτερα από τις νεαρές ηλικίες, και πως δυστυχώς οδηγούμαστε σε ολική απαγόρευση κυκλοφορίας που θα συμβεί πολύ γρήγορα.
• Τα σχολεία έκλεισαν επίσημα στις 23.3 ωστόσο τα περισσότερα είχαν ήδη κλείσει από τα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας. Στο δικό μας γυμνάσιο είχε ήδη γίνει άριστη προετοιμασία και μεταφορά της ύλης online μέσα από το Microsoft Teams. Δεν έχω ιδέα πότε πρόλαβαν οι καθηγητές να ετοιμάσουν όλα αυτά σε τόσο σύντομο χρόνο! Επίσης οι βιβλιοθηκάριοι όλων των γυμνασίων είχαν προετοιμάσει μια ψηφιακή πλατφόρμα με όλα τα διαθέσιμα βιβλία, εκπαιδευτικά παιχνίδια κ.τ.λ. Ο γιος μου είναι στο year 7 που αντιστοιχεί στη δική μας πρώτη γυμνασίου. Είναι απασχολημένος όλη τη σχολική ημέρα και η οδηγία είναι να αφιερώνει 1 ώρα σε κάθε ένα από τα 5 μαθήματα που περιλάμβανε το πρόγραμμα κανονικά. Για τη μουσική, επειδή παίζει βιολί σε επίπεδο μέσης και είναι μέλος της ορχήστρας νέων του δήμου, η οδηγία λέει πως μελετάει και ηχογραφεί τον εαυτό του και μετά στέλνει το mp3 στον δάσκαλο. Στα υπόλοιπα μαθήματα διαβάζει, γράφει τις εργασίες του, τις ανεβάζει στην πλατφόρμα και παίρνει διορθώσεις και σχόλια από τον καθηγητή. Σε αυτό θα προστεθεί και tutoring, όταν τακτοποιηθούν τα παιδιά που εξακολουθούν να παρακολουθούν μαθήματα. Αυτά είναι τα παιδιά γιατρών και νοσηλευτών, όσων βρίσκονται στην πρώτη γραμμή αντίδρασης για τον covid (σε αυτούς συμπεριλαμβάνομαι και εγώ) οδηγών, υπηρεσιών καθαρισμού, δασκάλων, κοινωνικών λειτουργών και τέλος τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, αλλά και εκείνα που έχουν ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Οι εξετάσεις GCSEs – A Levels, δεν θα γίνουν αλλά δεν έχει επίσημα ανακοινωθεί ο τρόπος αξιολόγησης για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο. Έχει ειπωθεί πως ο βαθμός θα βγαίνει από τη συνολική επίδοση του μαθητή. Νομίζω πως αυτό το σύστημα είναι πολύ πιο δίκαιο ούτως ή άλλως και θα είναι δύσκολο να μας πείσουν να ξαναγυρίσουμε στο προηγούμενο εάν αποδειχτεί ότι δουλεύει.
• Στην οικογένειά μου, είμαστε πλέον όλοι στο σπίτι από τις 17.3. Ο σύζυγός μου είναι καθηγητής στο Imperial College στο οποίο μαθήματα, εξετάσεις και συνεντεύξεις υποψηφίων έχουν μεταφερθεί online. Χρησιμοποιεί το γραφείο/βιβλιοθήκη του σπιτιού ενώ ο γιος μου και εγώ έχουμε εγκατασταθεί στα γραφεία των υπνοδωματίων μας. Ο κανόνας είναι πως αν η πόρτα σου είναι κλειστή, οι άλλοι δεν πρέπει να σε ενοχλήσουν, ούτε καν να χτυπήσουν. Μόλις τελειώσεις π.χ. την τηλεσυνεδρίαση ξανανοίγεις την πόρτα δηλώνοντας πως είσαι διαθέσιμος. Έχουμε αφήσει το καθιστικό ελεύθερο για να μπορεί να το χρησιμοποιήσει όποιος θέλει να χαλαρώσει λίγο, να κάνει γυμναστική ή να δει τηλεόραση. Τρώμε όλοι μαζί πρωινό, μεσημεριανό στις 12.30 και βραδινό γύρω στις 6-6.30. Βοηθάμε τον μικρό όταν χρειάζεται κάτι, αν έχει κάποια απορία, αν και μετά την πρώτη μέρα δεν μας ζήτησε βοήθεια σε κάτι.

• Ο γιος μου είναι σε συνεχή επικοινωνία με τους συμμαθητές του όσο κάνουν τα μαθήματα το πρωί (το Teams έχει και chat) και το απόγευμα με τους πιο στενούς φίλους του, αλλά και τα ξαδέρφια του στην Ελλάδα. Όταν τελειώνει τη σχολική μέρα παίζει μαζί τους video games, παίζει μαζί μας επιτραπέζια, μελετάει μουσική, μαθαίνει να μαγειρεύει, κάνουμε μαζί γυμναστική και βλέπουμε ταινίες. Έχουμε ένα μεγάλο πάρκο ακριβώς δίπλα στο σπίτι και θα μπορούσαμε να πηγαίνουμε βόλτα με τα ποδήλατα. Δεν το έχουμε κάνει ακόμα γιατί την ώρα που τελειώνουμε τις δουλειές έχει αρχίσει το κρύο!

• Είμαστε μουδιασμένοι. Το να βλέπεις πόλεις σαν το Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη, τη Μαδρίτη και το Παρίσι να κατεβάζουν ρολά ξεπερνάει και την πιο τρομακτική επιστημονική φαντασία. Ακούμε μουσική και χαλαρώνουμε τα βράδια, μιλάμε πολύ με φίλους και «βγαίνουμε»… στις οθόνες μας. Ανησυχώ πολύ για τους γονείς μου που ζουν στην Αθήνα και μιλάμε κάθε απόγευμα στο Skype. Ευτυχώς έχουν συντροφιά ο ένας τον άλλον. Δεν θα ήθελα να βρίσκομαι στην Ελλάδα, εδώ είναι το σπίτι μας, αλλά θα ήθελα να έχω τη δυνατότητα να έρθω αν υπάρξει ανάγκη. Αυτό που με φοβίζει περισσότερο είναι πως δεν θα μπορώ να έρθω για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αλλά δεν είναι και στο χέρι μου να κάνω κάτι. 

• Ο γιος μου είναι αρκετά μεγάλος και ώριμος ώστε να αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα της κατάστασης, αλλά και την υποχρέωση που έχουμε να ακολουθήσουμε πιστά τις οδηγίες για να βγούμε κάποτε από αυτό με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Όλα τα όμορφα πράγματα που τον περίμεναν, μια μεγάλη συναυλία στο Southbank με την ορχήστρα την επόμενη εβδομάδα, οι διακοπές στη Γαλλία, όλα ακυρώθηκαν. Αλλά του επαναλαμβάνω πως το πιο σημαντικό είναι να παραμείνουμε υγιείς και να προφυλάξουμε τους γύρω μας. Όλα τα υπόλοιπα θα τα βρούμε.
• Σίγουρα περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί ως οικογένεια και αυτό είναι το μόνο καλό σε αυτή την ιστορία και το απολαμβάνουμε πολύ και οι τρεις. Περνάμε πλέον μεγάλο μέρος της μέρας ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και αυτό είναι απλώς υπέροχο. Στις 21 Μαρτίου φυτέψαμε ένα καινούργιο δέντρο στην αυλή μας συμβολικά, ως πράξη ελπίδας και για να θυμόμαστε αυτή την περίοδο του εγκλεισμού μας. Επίσης κάναμε αίτηση στην τοπική φιλοζωική να υιοθετήσουμε δυο γατάκια και να τα μεγαλώσουμε όλοι μαζί τώρα που είμαστε συνέχεια στο σπίτι.
• Η πανδημία είναι η αφορμή να επανεκτιμήσουμε την κοινωνική προσφορά των επαγγελμάτων πρώτης γραμμής και να σκεφτούμε εάν η αμοιβή τους είναι αντάξια της υπηρεσίας που προσφέρουν. Στο επίπεδο των πολιτικών αποφάσεων έχουν γίνει τραγικά λάθη στο παρελθόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες στον τομέα της δημόσιας υγείας ενώ τα χρήματα υπήρχαν όπως βλέπουμε τώρα. Τέλος, η κινητοποίηση των πολιτών και η αστραπιαία οργάνωσή τους σε ομάδες αλληλοβοήθειας αμέσως μόλις δόθηκε η εντολή του αυτοπεριορισμού και με υποδειγματική χρήση της τεχνολογίας, μας δείχνει πως όταν τελειώσει αυτή η δοκιμασία, αυτός ο κόσμος θα έχει γίνει λίγο καλύτερος.

Αν είστε Έλληνας γονιός που ζει στο εξωτερικό και θέλει να μοιραστεί μαζί μας τη νέα του καθημερινότητα, στείλτε email στο ppapadia@talcmag.gr.