Το Τaλκ παρουσιάζει μια σειρά από μαρτυρίες για τη ζωή των Ελλήνων γονέων στο εξωτερικό, την εποχή του Κορονοϊού. Φιλοξενούμενή μας η Κωνσταντίνα Κολοβού, υποψήφια διδάκτωρ Επικοινωνίας και ΜΜΕ, που ζει στην πόλη Ίρμπιντ της Ιορδανίας, με τον σύζυγό της και τις τρεις κόρες τους, 5 και 4 ετών (οι μικρές είναι δίδυμες).
- Από το Σάββατο 21 Μαρτίου ισχύει απόλυτη απαγόρευση κυκλοφορίας για τους πολίτες της Ιορδανίας. Όλα τα μαγαζιά είναι κλειστά (συμπεριλαμβανομένων φούρνων και σούπερ μάρκετ), ενώ δημόσιος και ιδιωτικός τομέας δεν λειτουργούν, εκτός απο νοσοκομεία, αστυνομία και στρατό. Η κυβέρνηση ψάχνει να βρει φόρμουλα για την προμήθεια ειδών διατροφής στα νοικοκυριά. Ήδη ξεκίνησε διανομή κατ’ οίκον ψωμιού και φαρμάκων, ενώ εκκρεμεί τι θα γίνει με τα είδη σούπερ μάρκετ και τα λαχανικά (με πιθανότερη την κατ’ οίκον διανομή) και τη συνέχιση της απόλυτης απαγόρευσης κυκλοφορίας για δυο ακόμα εβδομάδες. Σχετικά με τις μεταφορές, τα αεροδρόμια εδώ και 10 ημέρες είναι κλειστά (δεν προσγειώνεται και δεν απογειώνεται κανένα αεροπλάνο) και το ίδιο ισχύει και για τις εθνικές οδούς, όπου απαγορεύεται η μετακίνηση από περιφέρεια σε περιφέρεια. Θεωρώ ότι η κυβέρνηση χειρίζεται ορθά την κρίση (περίπου 130 κρούσματα ως ώρας και κανένας νεκρός) και πήρε εγκαίρως αυστηρά μεν αναγκαία δε μέτρα για τη μη εξάπλωση της πανδημίας. Πρέπει ωστόσο να βρεθεί ένας τρόπος για να μην υπάρξουν ελλείψεις τις επόμενες μέρες στα νοικοκυριά.
- Τα σχολεία όλων των βαθμίδων (και παιδικοί σταθμοί, νηπιαγωγεία) και τα πανεπιστήμια είναι κλειστά από την Κυριακή 15 Μαρτίου και πολλά ιδρύματα και σχολεία χρησιμοποιούν e-learning εφαρμογές και μεθόδους. Για τις εξετάσεις εισαγωγής στα πανεπιστήμια δεν υπάρχει τροποποίηση προς το παρόν, διεξάγονται τον Ιούνιο.
- Εγώ ούτως η άλλως εργάζομαι απο το σπίτι (και προ Κορονοϊού), ο σύζυγός μου, που διδάσκει σε κρατικό Πανεπιστήμιο, την περίοδο αυτή χρησιμοποιεί e-learning πλατφόρμες που του παρέχει το πανεπιστήμιό του και εργάζεται επίσης από το σπίτι. Οι μικρές είναι όλη μέρα στο σπίτι μαζί μας. Ξυπνούν αργότερα από ότι όταν είχαν σχολείο (προ Κορονοϊού στις 7, τώρα καμιά ώρα αργότερα) ετοιμάζουμε και τρώμε μαζί πρωινό, έπειτα παίζουν μεταξύ τους, ενώ εγώ κάνω νοικοκυριό και μαγειρεύω (σε διάφορες φάσεις με βοηθά μία ή και όλες σε μαγείρεμα και νοικοκυριό). Μετά το μεσημεριανό κάνουμε… relax (έτσι έχουμε ονομάσει την ώρα κοινής ησυχίας στο σπίτι, όπου εγώ κοιμάμαι για λίγο και οι μικρές βλέπουν καρτούν κατόπιν ψηφοφορίας για το ποιο θα δουν, Πέππα, Μπεν και Χόλυ, Ζακ και Κουάκ, Φραουλίτσα, Μπόμπιρα, Ήρωες με Πυτζάμες, Ladybag ή απλώς Στρουμφάκια;;). Το απόγευμα και αφού πάρουμε την απαραίτητη σοκολατένια ενέργεια, κάνουμε κάποια χειροτεχνία ή απλώς ζωγραφίζουν (αυτές τις μέρες μάλιστα συμμετέχουν και στις φεισμπουκικές εκθέσεις ζωγραφικής του δικτύου εικαστικών προγραμμάτων Σύρου), παίζουν πολλά παιχνίδια ρόλων με τις ανάλογες μεταμφιέσεις, μιλάνε στο skype με τη γιαγιά τους ή την ξαδέρφη τους στην Πάτρα, κάνουμε μαζί κάποιο θεατρικό ή χορευτικό με τελικό ακροατήριο τον μπαμπά.
- Προσωπικά είμαι καλά, ψύχραιμη και νιώθω ασφαλής. Απολαμβάνω την παραμονή στο σπίτι (βοηθά ο χειμωνιάτικος ακόμα καιρός), ξεχνιέμαι διαβάζοντας λογοτεχνία (αυτήν την περίοδο Άλκη Ζέη), πειραματίζομαι στην κουζίνα συνδυάζοντας μαγειρική και παιχνίδι, τακτοποιώ εκκρεμότητες και κάνω πράγματα στο σπίτι που δεν προλάβαινα να κάνω στη διάρκεια μιας τυπικής εβδομάδας. Νομίζω πως δεν θα προτιμούσα να βρίσκομαι στην Ελλάδα, που την έχω τα τελευταία χρόνια συνδυάσει με καλοκαίρια, εξόδους, φίλους και διασκέδαση, πράγματα που αυτή την περίοδο δεν θα μπορούσα να κάνω…
- Οι μικρές είναι μια χαρά, είναι στο σπίτι τους, παίζουν διαρκώς, έχουν αρκετό χώρο να κινηθούν και είναι διαρκώς με τη μαμά και τον μπαμπά (δηλαδή ό,τι καλύτερο για κάθε παιδί αυτής της ηλικίας!) Τους έχω εξηγήσει τι συμβαίνει στον κόσμο και στην Ιορδανία, έχουμε διαβάσει και 2-3 παιδικά βιβλία σχετικά με τον κορονοϊό που έχουν κυκλοφορήσει διαδικτυακά, βλέπουν μαζί μας και τηλεόραση και έχουν επίγνωση του τι συμβαίνει, χωρίς όμως να φοβούνται. Πλένουν σχολαστικά τα χέρια τους τραγουδώντας το σχετικό τραγουδάκι του λύκου Ζαχαρία (ανοίγω τη βρύση, το σαπούνι πιάνω κ.λ.π.) και φταρνίζονται μέσα στον αγκώνα τους. Τις προάλλες, πάνω στον τσακωμό τους, κορόιδεψε η μία την άλλη ότι έχει κορονοϊό και η παθούσα έτρεξε να μου το πει κλαίγοντας γοερά. Ένα άλλο πρωί, η μεγάλη μου κόρη μού εξομολογήθηκε ότι “της αρέσει λιγάκι αυτός ο κορονοϊός” κι όταν τη ρώτησα γιατί απάντησε πως είναι στο σπίτι, κάνει ό,τι θέλει, παίζει συνέχεια και δεν βαριέται καθόλου.
- Έτσι και αλλιώς περνάμε ως οικογένεια αρκετό χρόνο παρέα, αλλά τις τελευταίες 10 ημέρες (που περνάμε ΟΛΟ τον χρόνο μας μαζί) έχουμε έρθει ακόμα πιο κοντά, απολαμβάνουμε το μαζί, τρώμε μαζί, παίζουμε πιο πολύ όλοι μαζί, συζητάμε. Φυσικά, βέβαια, υπάρχουν και λιγότερο καλές, γκρινιάρικες στιγμές…
Αν είστε Έλληνας γονιός που ζει στο εξωτερικό και θέλει να μοιραστεί μαζί μας τη νέα του καθημερινότητα, στείλτε email στο ppapadia@talcmag.gr.
