Ο καιρός άλλαξε, κάποια κρύα ήρθαν και όλοι κατεβάσαμε τα χειμωνιάτικα στις ντουλάπες. Η σκέψη όλων όσοι έχουν παιδιά ή προσέχουν παιδιά ή είναι δάσκαλοι σε παιδιά αγχώνονται για το τι θα κάνουν τώρα με όλη αυτή την ενέργεια των παιδιών που δεν θα μπορούν να βγουν έξω. Ε λοιπόν σας έχω νέα! Ακόμα μπορείτε να βγαίνετε έξω με τα παιδιά για… φθινοπωρινό παιχνίδι στη φύση.
Το φθινόπωρο – όπως και κάθε εποχή- είναι μια ευκαιρία για ανακάλυψη και γνώση ταυτόχρονα. Ας υποθέσουμε ότι έχετε ένα μωρό 12 μηνών που ζει για πρώτη του φορά αυτή την εποχή. Αν θέλετε να καταλάβει αυτή την αλλαγή, όπως και γιατί 2 καλτσάκια άρχισαν να «παγιδεύουν» τα πόδια του, δεν έχετε να κάνετε κάτι άλλο από το να του δείξετε.
Βγείτε έξω με το παιδί, να δει πως μανιωδώς κουνιούνται τα φύλλα, να πιάσει τα φύλλα. Να πατήσει ξερά φύλλα, να τα πιάσει, να πιάσει και χλωρά φύλλα. Θα ακούσει ήχους που δεν τους έχει ξανά ακούσει και θα είναι και μία ανακούφιση γιατί αν δεν καταλάβει από πού προέρχεται ο ήχος, δεν το δει είναι πολύ πιθανό να τον φοβίσει κάποια στιγμή (την ώρα που κοιμάται ή είναι ήρεμο).
Η φύση μας δίνει από μόνη της πολλά ερεθίσματα. Εκμεταλλευτείτε τα.
Όταν βρέχει, βγείτε με το παιδί έξω να αγγίξει την βροχή, να δει πως άλλαξε ο ουρανός, πως τα σύννεφα έχουν γίνει γκρι. Με αυτόν τον βιωματικό τρόπο το παιδί θα μάθει τα καιρικά φαινόμενα, θα εξελίξει την αφή, την όραση και την ακοή.
Το να ζωγραφίσει σε ένα χαρτί στάλες βροχής και σύννεφα χωρίς να τα έχει δει, να μην ξέρει πως είναι ή γιατί συμβαίνουν δεν του προσφέρει κάτι. Όμως όταν πρώτα το ζήσει, θα βγει αυθόρμητα μετά να αποτυπώσει αυτό που έζησε. Και το βίωμα του θα είναι αφορμή για αρκετές δραστηριότητες (και πειράματα ακόμα στα παιδιά του παιδικού σταθμού) που θα προέρχονται από το ίδιο το παιδί ή τα παιδιά.
Έχετε πιάσει ποτέ ένα ξερό φύλλο και να το τρίψετε και μετά να το φυσήξετε ή να το αφήσετε να το πάρει ο αέρας; Είναι μία τρομερή αίσθηση! Αν δεν το έχετε κάνει, κάντε το! Και αφήστε και τα παιδιά να το κάνουν. Για να επιτευχθεί αυτό, ειδικά σε παιδιά 12-18 μηνών, θέλει δύναμη στους μυς των δαχτύλων. Όταν το παιδί θα κάνει αυτή την κίνηση, θα έχει δουλέψει τους μυς και θα έχει κάνει και ένα βήμα προς την αυτοπεποίθηση του.
Επίσης στους κήπους και στις παιδικές χαρές σε κάποιες γωνιές μαζεύονται σωροί φύλλων. Δοκιμάστε να τους πείτε: «Ποιος θα πηδήξει δυνατά να ακουστεί δυνατά ο ήχος των φύλλων;» και θα δείτε πόσο θα το διασκεδάσουν και πόση ώρα θα καθίσουν εκεί να πηδούν, να δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους και να εξερευνούν τους ήχους.
Η φύση είναι από μόνη της μία ζωγραφιά. Δεν είναι ανάγκη πάντα να την αποτυπώνουμε μέσα στο χαρτί αλλά να μπούμε κι εμείς και τα παιδιά μέσα της. Και στην τελική ποιος είπε ότι τα κουκουνάρια, τα βελανίδια και τα φύλλα που θα συλλέξουν τα παιδιά δεν μπορούν να στολίσουν υπέροχα τον χώρο μιας τάξης, ενός παιδικού σταθμού ή ενός σπιτιού;Ώρα για φθινοπωρινό παιχνίδι, λοιπόν!
Η Νεκταρία Πέγκα είναι παιδαγωγός προσχολικής εκπαίδευσης.