Ο Οκτώβριος είναι Μήνας Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης για την περιγεννητική απώλεια (απώλεια εγκυμοσύνης και νεογνική απώλεια). Σε συνεργασία με το Love and Grief, όλο τον μήνα θα παρουσιάζουμε ιστορίες ανθρώπων που βίωσαν μια τέτοια εμπειρία, μαζί με μια φωτογραφία με τη φράση που τους ενόχλησε περισσότερο. Σήμερα, τα λόγια της Μαρίας Στραγαλινού, ψυχής και δημιουργού αυτής της δράσης.
“Θυμάμαι τη φράση αυτή. Ήταν από ένα πρόσωπο που δεν περίμενα να μου την πει. Την είχα ακούσει από πολλούς ανθρώπους, αλλά όχι και από αυτόν τον άνθρωπο. Με πόνεσε πολύ εκείνη τη στιγμή.
Το μωρό μου πέθανε λίγο πριν μπω στον 8ο μήνα της κύησης. Ήταν και είναι ο μεγαλύτερος πόνος που έχω ζήσει. Αλλά έγινε και το μεγαλύτερο δώρο τελικά, γιατί το παιδί αυτό με έφερε σε αυτόν τον δρόμο, άλλαξε τελείως τη ζωή μου, με έχει συνδέσει με ανθρώπους που βίωσαν αντίστοιχες εμπειρίες, και μέσα από τη σύνδεση μαζί τους βρίσκω ξανά και ξανά, την ουσία της ζωής, που είναι η κατανόηση, το μαζί, το αγκάλιασμα όλων των κομματιών μας, όλης μας της ύπαρξης, κάθε στιγμή.
Η δράση αυτή έχει ανακινήσει πολλά. Στον καθένα μας, διαφορετικά πράγματα. Είναι όμως σημαντικό να βγουν στην επιφάνεια, να βγουν στο φως οι μοναδικές ιστορίες των γονιών της περιγεννητικής απώλειας, να τις βλέπουμε κατάματα για να κατανοήσουμε τη σημασία τους, για να πάρουν τον χώρο που τους αναλογεί.
Και είναι βαθιά συγκινητικό και δυνατό να βλέπεις τα πρόσωπα των ανθρώπων αυτών, να διαβάζεις τα λόγια τους, κάθε ιστορία, και ένα μικρό διαμάντι.
Όμως δεν βγαίνουν όλες οι ιστορίες στο φως. Μου έρχονται μηνύματα στο inbox, από γυναίκες που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να μιλήσουν ανοιχτά για αυτό. Αλλά θέλουν κάπου να το ακουμπήσουν.
Και είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν και άνθρωποι που παρακολουθούν σιωπηλά, και δεν έχουν επικοινωνήσει τις απώλειές τους, σε κανέναν.
Στους ανθρώπους αυτούς, έχω να πω, πως αν πονάς, χωράς.
Αγκαλιάζουμε όλους τους ανθρώπους που δεν έχουν το μωρό τους μαζί τους, με όποιον τρόπο και αν έγινε αυτό, αγκαλιάζουμε τους ανθρώπους που λαχτάρησαν ένα μωρό και αυτό δεν ήρθε ποτέ, ούτε για λίγο, γιατί σημασία έχει η αποδοχή, η αλληλοκατανόηση, η αγάπη.
Αγκαλιάζουμε τους ανθρώπους που πονάνε.
Η δράση αυτή έχει στόχο την ορατότητα. Την ορατότητα της κάθε μοναδικής ιστορίας, της κάθε μοναδικής οπτικής.
Φως σε κάθε άνθρωπο, σε κάθε μοναδική διαδρομή.
Όλοι μας προσπαθούμε να βρούμε τον δρόμο μας σε αυτή τη ζωή.
Ας δώσουμε τα χέρια ο ένας στον άλλον, και μέσα από τον πόνο, ας ξαναβρούμε τη ζωή.
Με αγάπη και με μεγάλη συγκίνηση για όλο αυτό που συμβαίνει, και με ένα τρυφερό χάδι σε ό,τι κι αν νιώθει ο καθένας και η καθεμιά από εμάς.
Αν πονάς, χωράς. Σε αγκαλιάζουμε.Μαρία – Love and Grief
Το μωρό μου πέθανε λίγο πριν μπω στον 8ο μήνα της κύησης. Ήταν και είναι ο μεγαλύτερος πόνος που έχω ζήσει. Αλλά έγινε και το μεγαλύτερο δώρο τελικά, γιατί το παιδί αυτό με έφερε σε αυτόν τον δρόμο, άλλαξε τελείως τη ζωή μου, με έχει συνδέσει με ανθρώπους που βίωσαν αντίστοιχες εμπειρίες, και μέσα από τη σύνδεση μαζί τους βρίσκω ξανά και ξανά, την ουσία της ζωής, που είναι η κατανόηση, το μαζί, το αγκάλιασμα όλων των κομματιών μας, όλης μας της ύπαρξης, κάθε στιγμή.
Η δράση αυτή έχει ανακινήσει πολλά. Στον καθένα μας, διαφορετικά πράγματα. Είναι όμως σημαντικό να βγουν στην επιφάνεια, να βγουν στο φως οι μοναδικές ιστορίες των γονιών της περιγεννητικής απώλειας, να τις βλέπουμε κατάματα για να κατανοήσουμε τη σημασία τους, για να πάρουν τον χώρο που τους αναλογεί.
Και είναι βαθιά συγκινητικό και δυνατό να βλέπεις τα πρόσωπα των ανθρώπων αυτών, να διαβάζεις τα λόγια τους, κάθε ιστορία, και ένα μικρό διαμάντι.
Όμως δεν βγαίνουν όλες οι ιστορίες στο φως. Μου έρχονται μηνύματα στο inbox, από γυναίκες που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να μιλήσουν ανοιχτά για αυτό. Αλλά θέλουν κάπου να το ακουμπήσουν.
Και είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν και άνθρωποι που παρακολουθούν σιωπηλά, και δεν έχουν επικοινωνήσει τις απώλειές τους, σε κανέναν.
Στους ανθρώπους αυτούς, έχω να πω, πως αν πονάς, χωράς.
Αγκαλιάζουμε όλους τους ανθρώπους που δεν έχουν το μωρό τους μαζί τους, με όποιον τρόπο και αν έγινε αυτό, αγκαλιάζουμε τους ανθρώπους που λαχτάρησαν ένα μωρό και αυτό δεν ήρθε ποτέ, ούτε για λίγο, γιατί σημασία έχει η αποδοχή, η αλληλοκατανόηση, η αγάπη.
Αγκαλιάζουμε τους ανθρώπους που πονάνε.
Η δράση αυτή έχει στόχο την ορατότητα. Την ορατότητα της κάθε μοναδικής ιστορίας, της κάθε μοναδικής οπτικής.
Φως σε κάθε άνθρωπο, σε κάθε μοναδική διαδρομή.
Όλοι μας προσπαθούμε να βρούμε τον δρόμο μας σε αυτή τη ζωή.
Ας δώσουμε τα χέρια ο ένας στον άλλον, και μέσα από τον πόνο, ας ξαναβρούμε τη ζωή.
Με αγάπη και με μεγάλη συγκίνηση για όλο αυτό που συμβαίνει, και με ένα τρυφερό χάδι σε ό,τι κι αν νιώθει ο καθένας και η καθεμιά από εμάς.
Αν πονάς, χωράς. Σε αγκαλιάζουμε.Μαρία – Love and Grief
Είμαστε οι γονείς της απώλειας.
Τα μωρά μας δεν είναι πια εδώ, όμως εμείς είμαστε εδώ.
Ας γίνουμε η φωνή τους!
Λάβε κι εσύ μέρος σε αυτή τη δράση!Στείλε π.μ. στο Love and Grief ή δες εδώ πώς: https://bit.ly/3SITfRS
